603
www.vivo-book.com
onun buyurduğu hər Ģeyi edəcəm. Dodaqlarında, demək olar ki, amansız
təbəssüm oynaĢır.
–
Biz
müqaviləni
imzalamamıĢıq,
АnasteyĢa,
hədləri
razılaĢdırmamıĢıq. Əsas odur ki, stop-sözləri unutmayasan.
Ġblisə lənət… o, nə fikirləĢib?
– Onları təkrarla, – o, amiranə tələffüz edir.
Güclə seziləcək tərzdə qaĢqabağımı tökürəm və onun siması dərhal
tutqunlaĢır.
– Bu sözləri təkrarla, АnasteyĢa, – Kristian asta və dəqiq tələffüz
edir.
– Sarı, – donquldanıram.
– Və? – dodaqları nazik xətdə birləĢib.
– Qırmızı, – nəfəsimi buraxıram.
– Unutma.
Bu lap ağ oldu! Mən bu məkrli xəbərdarlığı həzm edə bilmərəm, çox
yüksək orta balımı ona xatırlatmaq gərəkdir, amma boz gözlərinin buz
parıltısı məni bu niyyətdən vaz keçməyə vadar edir.
– Əgər ədəbsiz ağzınızı yummasanız, miss Stil, qorxuram sizi elə diz
üstə s..məli olacam. Aydındır?
Di yaxĢı, qoy belə olsun. Əsəbu halda udqunuram; itaətlə baxıĢlarımı
endirir, təhdiddən deyil, səsin ahəngindən ram oluram.
604
www.vivo-book.com
– Aydındır?
– Bəli, ağa, – tələsik donquldanıram.
– Afərin.
Bir anlıq Kristian mənə susaraq baxır.
– Stop-sözlər sənə ağrı verməyim üçün lazım deyil. Səni son həddə
çatdırmağı düĢünmürəm və sən məni istiqamətləndirməli olacaqsan.
Anladın?
Tam yox. Həddə? Ох.
– Sənə toxunacam, АnasteyĢa, amma məni nə görəcək, nə də
eĢidəcəksən. Əsas odur ki, məni duyacaqsan.
QaĢqabağımı tökürəm. Necə yəni ―eĢitməyəcəksən‖? Hansı mənada?
Kristian çevrilir və mən kamodda qara donuq ĢüĢədən yeĢik
görürəm. O, əlini yeĢiyə doğru uzadır və yeĢik iki yerə bölünür. Qapılar
aralanır, CD-pleyer və düymələr olan panel görünür. Kristian ardıcıllıqla
düymələri basır. Heç nə baĢ vermir, amma görünüĢə görə hər Ģey
düĢünüldüyü kimi baĢ verir. Özümü çözüm içində itirirəm. Kristian yenidən
mənə sarı çevrildikdə onun dodaqlarında sirli təbəssüm oynaĢır.
– Səni çarpayıya bağlamaq istəyirəm, АnasteyĢa, amma əvvəlcə
gözlərini bağlayacam, – o, aypodu çıxararaq deyir, – və bundan baĢqa, sən
məni eĢitməyəcəksən... Yalnız musiqi.
605
www.vivo-book.com
YaxĢı. Musiqili interlyudiya... hərgah mən baĢqa Ģey gözləyirdim.
Amma heyrətlənməyə dəyərmi? Gözlənilməzlik Kristian Qreyin Ģah
əsəridir. Ġlahi, bircə rep olmasın!
– Gedək. – O, məni dördsütunlu qədim-qaim çarpayıya sarı aparır.
Hər bir sütuna qandallar bağlanıb: parlaq metal zəncir və al-qırmızı atlaz
fonunda dəri bilərziklər.
Ġlahi, ürəyim yerindən atılmağa hazırdır, içimdə hər Ģey əriyir,
bədənim istəkdən çilik-çilik olur. Hələ heç vaxt belə Ģəhvət istəkli
olmamıĢam.
– Burda dayan.
Üzü çarpayıya sarı dayanıram. Kristian əyilir və qulağıma pıçıldayır:
– QarĢıya bax. Təsəvvür elə ki, burada qandallanmıĢ vəziyyətdə
uzanmısan, tam hakimiyyətim altındasan.
Ġlahi!
Bütün hisslərim son həddədək çılpaqlaĢıb. Onun qapıya sarı necə
geri çəkildiyini, qamçı və Ģallaq üçün altlığı çıxardığını duyuram. Hə-ə,
görəcəklərimiz varmıĢ ! O, nə düĢünüb?
Arxamda dayanmıĢ Kristianı hiss eləyirəm. О, saçlarımdan yapıĢır,
at quyruğu Ģəklində yığır.
– Quyruqların xoĢuma gəlir, АnasteyĢa, amma çox tələsirəm, odur
ki, özün yığacaqsan, – yumĢaq tərzdə deyir.
606
www.vivo-book.com
Zaman-zaman onun məharətli barmaqları astaca mənə toxunur və
hər dəfə sanki məni cərəyan vurur. Nəhayət, Kristian saçlarımı düyünləyir
və hörüyü azca özünə tərəf çəkir. Geri dartınır və ona söykənirəm. О,
hörüyü yana əyir və burnunu boynuma toxundurur. YavaĢca mırıldanaraq
dilini və diĢlərini dərimdə, saçımın dibindən çiynimədək gəzdirir. Onun
çıxardığı səslər bədənimi vibrasiya etməyə məcbur edir. AĢağı, bir az da
aĢağı, içəri. Məndən yüngül inilti çıxır.
– ġ-Ģ-Ģ, – nəfəsini boynuma buraxaraq və əllərini irəli uzadır. Sağ
əlində flogger var – keçən dəfədən adı yadda saxlamıĢam.
– Ona toxun, – Kristian pıçıldayır... canalan tərzdə... sanki Ġblisdir.
Qanım alıĢır. Əlimi uzadır və ehtiyatla yumĢaq, uzun telləri sığallayıram.
ZamĢa tellərin uclarında kiçik muncuq dənələri var.
– Ağrıtmayacaq, qan sadəcə dərinin üzünə çıxacaq, Ģəhvəti artıraraq.
Ağrıtmayacaq? Belə olsa, nə yaxĢı.
– Stop-sözləri təkrarla, АnasteyĢa.
— E… sarı və qırmızı, ser, – pıçıldayıram.
– Afərin. Yadda saxla, qorxularının çoxu baĢındadır.
Kristian floggeri çarpayıya atır və əlini qurĢağıma qoyur.
– Bu, sənə lazım olmayacaq, – yavaĢca deyir, tumanımı əynimdən
çıxarır. Çarpayının oyma sütunundan tutaraq ayaqlarımı qaldırıram.
607
www.vivo-book.com
– Düz dayan, – əmr edir, yanımı öpür və çimdikləyir. – Ġndisə beli
üstə uzan, – əlavə edir və nəĢəylə Ģapalaqlayır məni. Gözlənilməzlikdən
atılır və tələsik möhkəm, əyilməyən döĢəyə uzanıram. YumĢaq atlaz dərimi
ürpədir. Kristian təmkinli görünür, yalnız gözləri güclə ram edilən Ģəhvətlə
alıĢıb-yanır.
– Əllərini baĢının arxasına qoy, – əmr edir və mən itaət göstərirəm.
Ġlahi, bədənim onun təĢnəsindədir!
Bir anlığa o, görünüĢdən itir. Gözümün kənarıyla görürəm ki, o,
kamoda yaxınlaĢır, aypod və təyyarədə taxdığıma oxĢar maskayla qayıdır.
Gülümsəmək istəyirəm, amma dodaqlarım sözümə baxmır. Üzümün
əzələləri sanki daĢlaĢıb, gözlərim geniĢlənib və baxıĢlarımı Kristiandan
çəkmirəm.
Çarpayıda oturaraq o, aypodu hansısa qəribə antena və qulaqcıqla
mənə uzadır. Üz-gözümü turĢuduram. Bu nədir?
– Bu cihaz musiqini aypoddan xarici stereosistemə keçirir, – o,
verilməmiĢ sualıma cavab verir. – Sənin eĢitdiyini mən də eĢidəcəm, məndə
pult var. – Kristianın dodağı qaçır və o, kalkulyatora oxĢayan kiçik, yastı
əĢyanı göstərir. Mənə sarı əyilərək qulaqcıqları taxır və aypodu baĢımın
arxasında çarpayıda qoyur.
– BaĢını qaldır, – o deyir və mən sözsüz, itaətlə əmri yerinə
yetirirəm.
Dostları ilə paylaş: |