Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur



Yüklə 3,64 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə159/160
tarix26.09.2017
ölçüsü3,64 Mb.
#2249
1   ...   152   153   154   155   156   157   158   159   160

 

 

 



627 

www.vivo-book.com 

 

adrenalin bədənimə  yayılır… Ġlahi, elə həyəcanlanmıĢam ki!.. Özümü  yenə 



uĢaq  kimi  duyuram,  hərgah  bu  yaĢdan  çoxdan  çıxmıĢam.  Kristian  mənə 

doğru gəlir, amma kənara yayına bilirəm. 

– Siz kiĢini yayındıra bilirsiniz, АnasteyĢa. 

– Buna çox Ģadam, mister Qrey. Nədən yayındıra? 

– Həyatdan. Kainatdan. – О, əlini əcaib tərzdə yelləyir. 

– Royal arxasında diqqətinizi toplaya bilmiĢdiniz. 

О  dayanır  və  qollarını  çarpazlayır,  üzündə  özündənrazı  təbəssüm 

var. 


–  Biz  gün  boyu  bu  cür  əylənə  bilərik,  amma  əvvəl-axır  səni 

yaxalayacağam, balaca, onda payını necə lazımdı verəcəyəm. 

– Yox, tuta bilməzsən. 

Özünəgüvənmə...  Bu  sözləri  mantra  kimi  təkrarlayıram. 

TəhtəlĢüurum  ayağına  ―Nayk‖  kross-ayaqqabılarını  keçirir  və  starta 

hazırlaĢır. 

– Guya ki səni tutmağımı istəmirsən. 

– Bəli, istəmirəm. Mənimçün cəza sənin üçün özgənin toxunuĢu kimi 

bir Ģeydir. 

Onun  davranıĢı  anidir,  nano-saniyədə  dəyiĢir.  Dəcəl  Kristian  yox 

olur.  Ölümcül  solğun  simalı  Kristian  qarĢımda  elə  dayanıb  ki,  sanki  onu 

indicə vurmuĢam. 




 

 

 



628 

www.vivo-book.com 

 

– Doğrudan belə hiss edirsən? – astaca soruĢur. 



Hər bir sözlə onun səsi  güc  yığır. Yo-ox. Bu dörd söz onun haqda, 

qorxuları və nifrəti haqda mənə çox Ģeyi əyan edir. Qüssələnirəm. Əlbəttə, 

bu cür hiss eləmirəm, o dərəcədə yox. Bəlkə hiss edirəm? 

– Elə də güclü deyil, amma indi məni baĢa düĢürsən. 

– Hə. 

Zibil! О, gülünc və özünü itirmiĢ kimi görünür. 



Dərindən  nəfəs  alaraq  masanı  əyirəm  və  Kristiana  yaxınlaĢır, 

cəsarətlə onun qorxu dolu gözlərinə baxıram. 

– Cəzadan belə çox qorxursan? – o, güclə eĢidiləcək tərzdə soruĢur. 

–  Mən...  yox.  –  Ġlahi,  doğrudanmı  o,  özgə  toxunuĢlara  bu  dərəcədə 

nifrət  edir?  –  Yox,  mən  Ģəhvani  hisslər  duyuram.  Ġstəmirəm  ki,  məni 

cəzalandırsınlar, amma içimdə nifrət yoxdur. 

– Amma dünən oyun otağında… – Kristian kəkələyir. 

–  Sən  buna  ehtiyac  duyduğun  üçün  razılaĢdım.  Mən  yox.  Dünən 

ağrıyırdım.  O  durumda  bu,  mənə  nəsə  qeyri-təbii  görünürdü  və  mən  sənə 

etibar  edirdim.  Əgər  məni  cəzalandırmaq  istəsən,  onda  məni  həqiqətən 

ağrıdacaqsan. 

Onun boz gözlərində fırtına baĢ qaldırır. O, asta səslə danıĢana qədər 

zaman geniĢlənə və ötüb keçməyə macal tapır: 

– Sənə dözə bildiyin qədər ağrı vermək istəyirəm. 




 

 

 



629 

www.vivo-book.com 

 

Lənət! 


– Niyə? 

О, barmaqlarını saçlarında gəzdirir və çiyinlərini çəkir. 

–  Bu,  mənə  lazımdır.  –  Kristian  susur,  mənə  yönələn  baxıĢlarında 

iztirab var, gözlərini qapadır və baĢını yelləyir. – Deyə bilmərəm. 

– Deyə bilmirsən, yoxsa deməzsən? 

– Demərəm. 

– Deməli, səbəbi bilirsən. 

– Bilirəm. 

– Amma mənə deməzsən. 

–  Əgər  desəm,  məndən  dördnala  qaçacaqsan.  –  Onun  baxıĢları 

həyəcanla dolur. – Risk edə bilmərəm, АnasteyĢa. 

– Qalmağımı istəyirsən. 

– DüĢünə biləcəyindən də çox! Sənin gediĢinə dözə bilmərəm. 

Ġlahi!.. 

Qəfildən Kristian məni bağrına basır və ehtiraslı öpüĢlərə qərq edir. 

O, məni ĢaĢqın vəziyyətdə qoyur və bu ehtirasda mən qorxu və ümidsizlik 

duyuram. 

– Getmə. Yuxuda demiĢdin ki, məni yalqız qoymayacaqsan və səni 

tənha qoymamağı xahiĢ edirdin, – pıçıldayır. 

Nəhayət ki! Ġndi bildik! 




 

 

 



630 

www.vivo-book.com 

 

– Getmək istəmirəm. 



Ürəyim sıxılır. 

Ona kömək lazımdır. Kristianın qorxusu açıq-aĢkardır! Onun öz qara 

düĢüncələrində  sərasər  dolaĢması  üzündən  görünür.  GeniĢlənmiĢ  boz 

gözlərdə  əzab  donub-qalıb.  Amma  ona  təskinlik  verə  bilərəm.  Onunla 

zülmətə girə və onun iĢığa çıxara bilərəm. 

– Mənə göstər. 

– Göstərim? 

– Mənə ağrını göstər. 

– Nə? 

– Məni cəzalandır. Bilmək istəyirəm, o necə olur. 



Kristian geri çəkilir... özünü tamamilə itirib. 

– Sınamaq istəyirsən? 

– Ġstəyirəm. 

Gizlicə  ümid  edirəm  ki,  ona  güzəĢtə  getsəm,  o  özünə  toxunmağa 

imkan verəcək. 

Kristian heyrətlə gözlərini döyür. 

– Аnа, məni dolaĢdırdın. 

–  Özüm  də  bilmirəm  nə  edirəm.  Sınamaq  istəyirəm.  Əvəzində 

haradək dözə biləcəyimi öyrənəcəyik.  Və əgər dözə bilsəm,  bəlkə sən…  – 

kəkələyirəm. 




 

 

 



631 

www.vivo-book.com 

 

Kristianın  gözləri  yenidən  geniĢlənir.  О,  yaxĢı  anlayır  ki,  nəyi 



nəzərdə  tuturam.  Ani  olaraq  özünü  itirdikdən  sonra  özünü  ələ  alır  və 

maraqla mənə baxır, sanki ehtimalları ölçüb-biçir. 

Qəfildən əlimdən yapıĢır və pilləkənlə oyun otağına aparır. Həzz və 

ağrı, mükafat və cəza – onun sözləri baĢımda əks-səda verir. 

–  Sənə  bunun  nə  olduğunu  göstərəcəm,  özün  hər  Ģeydən  baĢ 

çıxaracaqsan, – astanada dayanır, – hazırsan? 

BaĢımla  təsdiqləyirəm:  qərarlıyam.  BaĢım  astaca  fırlanır,  sanki  qan 

üzümdən çəkilib. 

Qolumu  buraxmadan  Kristian  qapını  açır,  qarmaqdan  qayıĢı  çıxarır 

və məni otağın uzaq küncündəki qırmızı dəri üzlüklü skamyaya sarı aparır. 

– Skamya qarĢısında əyil. 

YaxĢı,  bu  çətin  deyil.  YumĢaq,  sürüĢkən  dəri  qarĢısında  əyilirəm. 

Qəribədir  ki,  o,  məni  soyundurmadı.  Lənət,  yəqin  ki  doğrudan-doğruya 

ağrılı olacaq. TəhtəlĢüurum özündən gedir, daxili ilahə var-gücüylə cəsarət 

toplayır. 

– Biz burda ona görəyik ki,  özün bunu istədin, АnasteyĢa. Məndən 

qaçırdın.  Səni  altı  dəfə  vurmağı  düĢünürəm  və  sən  mənimlə  birgə 

sayacaqsan. 

Bu mərasimçilik nəyə gərəkdir? Kristianın məni görmədiyini bilərək

göz süzdürürəm. 




Yüklə 3,64 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   152   153   154   155   156   157   158   159   160




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə