30
www.vivo-book.com
O yenə də elə gülümsəyir ki, sanki böyük bir sirri faĢ edib. Dərindən
nəfəs alaraq, özümə peĢəkar görkəmi verirəm – ―yüz-il-diki bu ma-ğa-za-da
da iĢ-lə-yir-əm‖. Məndə alınır.
– Əvvəlcə mənə kabel qarmaqlarını göstərin, – deyir. Boz gözlərin
baxıĢları təmkinli, lakin düĢüncəlidir.
Kabel qarmaqları?
– Bizdə müxtəlif ölçülü qarmaqlar var. Sizə göstərim? – deyə qırıq
səslə cavab verirəm və özümə əmr edirəm: ―Özünü cəmlə, Stil‖.
Mister Qreyin gözəl qaĢları bir qədər çatılır.
– Hə, göstərin, miss Stil, – deyə o cavab verir.
Mən piĢtaxta arxasından çıxır, özümü heç nə olmamıĢ kimi
aparmağa çalıĢıram, lakin fikrimdə yalnız bir Ģey var: bircə yıxılmayım.
Ayaqlarım qəfildən jeleyə çevrilib. Nə yaxĢı ki, bu gün ən yaxĢı cins
Ģalvarımı geyinmiĢəm.
– Bu, elektrik malları arasındadır, səkkizinci cərgədə. – Səsim lazım
olduğundan da sevincli səslənir. Ona baxıram və dərhal peĢman oluram.
Lənət Ģeytana, o necə də gözəldir!
– Yalnız sizdən sonra, – Qrey misilsiz manikürlü əli ilə mənə
dəvətedici jest edərək deyir.
Nəfəs almaq çətinləĢir: ürəyim düz boğazımdadır və bir az da keçsə,
ağzıma gələcək. Seksiyalar arasından elektrik malları bölməsinə keçirəm. O,
Portlenddə necə peyda olub? ―Kleytons‖da ona nə lazımdır? Təfəkkürümün
çox kiçik, yüklənməmiĢ küncü xəbərdarlıq edir: ―O, sənə görə burdadır‖.
Yox, boĢ sözdür, ola bilməz! Bu yaraĢıqlı, zəngin kübar davranıĢlı adamın
nəyinə lazımam? Fikir mənə ağılsız görünür və mən onu baĢımdan atıram.
– Portlendə iĢinizlə bağlı gəlmisiniz? – deyə cingiltili səslə
soruĢuram, sanki barmağım qapı arasında qalıb.
―Lənət Ģeytana! Ana! SakitləĢməyə çalıĢ! – deyə özümə təlqin
edirəm.
31
www.vivo-book.com
– VaĢinqton Universitetinin Vankuverdə yerləĢən eksperimental
fermasına baĢ çəkmiĢdim. Mən növbəli əkin və torpaqĢünaslıq sahəsində
bəzi tədqiqatları maliyyələĢdirirəm, – deyə o, laqeydliklə cavab verir.
―Görürsən də? Heç də səni tapmaq üçün gəlməyib‖, – deyə mənə
gülür təhtəlĢüurum; ucadan, qürurla və narazı halda. Mən baĢımdan səfeh,
dəvətsiz fikirləri atıram.
– Bu, sizin dünya ərzaq planınızın bir hissəsidir?
– Nəsə buna bənzər, – deyə Qrey etiraf edir və onun dodaqları
yarıtəbəssümlə əyilir.
O, mağazamızdakı kabel qarmaqlarına göz gəzdirir. Onlarla nə
etmək fikri var? O, ev ustasına heç bənzəmir. Onun barmaqları rəfə
qoyulmuĢ bağlamalara toxunur və hansısa izaholunmaz səbəblə mən buna
baxa bilmirəm. Qrey əyilir və paket seçir.
– Bax bunlar yarayar, – deyir o, qəsdçi təbəssümlə gülümsəyir.
– Daha nəsə götürəcəksiniz?
– Hə, mənə izolent lazımdır.
– Təmir aparırsınız? – Sözlər düĢüncəmdən qabağa keçir. Əlbəttə, o,
fəhlə tuta bilməz, həm də yüzə-yüz onun bu iĢlər üçün xüsusi Ģöbəsi var.
– Bu, təmir üçün deyil, – deyə o, cavab verir və mən ürpənti ilə
anlayıram ki, o mənə gülür.
Mənim haram gülməlidir ki? Zövqsüz geyinmiĢəm?
– Bura zəhmət olmazsa, – deyə xəcalət çəkərək donquldanıram. –
Ġzolent təmir malları olan sıradadır.
Qrey arxamca gəlir.
– Burda çoxdan iĢləyirsiniz?
Niyə onun varlığında bu qədər qayğılanıram? Özümü ön dörd yaĢlı
qız kimi hiss edirəm – naqolay və yad. Qəddini düzəlt, Stil!
– Dörd ildir.
Biz gəlib çıxdıq. Yayınmaq üçün əyilirəm və mağazamızda olan iki
izolent dolamasını üzə çıxarıram.
32
www.vivo-book.com
– Mən bax bunu götürəcəm, – Qrey ona uzatdığım enli izolenti
göstərərək incə tərzdə deyir. Barmaqlarımız bir anlığa bir-birinə toxunur və
mən yenidən elektrik cərəyanının qığılcımını hiss edirəm, sanki odlanmıĢ
naqilə toxunmuĢam. Ġmpulsun bədənimdən necə keçdiyini duyuram və
qarnımın dərinliklərində yox olur, acizliklə tarazlığımı yerinə qaytarmağa
cəhd edərək ixtiyarsız olaraq nəfəsimi içimə çəkirəm.
– Daha nəsə götürəcəksiniz? – deyə xırıltılı səslə qəfildən
maraqlanıram.
Onun gözləri azca geniĢlənir.
– Yəqin ki, kəndir, – elə mənim kimi xırıltı ilə tələffüz edir o.
– Bura zəhmət olmasa. – Utancaqlığımı gizlətmək üçün baĢımı
əyirəm və keçidlə gedirəm. – Nə cür kəndir? Bizdə sintetik və natural lifdən
var… ciyə… qaytan…
Onun parlaqlığı azalmayan gözlərinin baxıĢları altında susuram.
Lənət Ģeytana!
– Təbii lifdən olandan beĢ arĢın kəsin, zəhmət olmasa.
Titrəyən barmaqlarımla xətkeĢ götürüb beĢ arĢın ölçürəm, öz
üzərimdə odsaçan baxıĢları hiss edirəm. Gözlərimi qaldıra bilmirəm. Aman
Tanrım, niyə bu qədər titrəyirəm? Cins Ģalvarın arxa cibindən dəftərxana
qayçısını çıxararaq kəndiri kəsirəm və əvvəlcə sürüĢkən ucunu
düyünləmədən onu dolayıram. Hansısa möcüzə ilə barmağımı cızmamağa
çalıĢıram bu zaman.
– Siz skaut düĢərgəsində olmusunuz? – deyə o soruĢur və onun
hissiyyatlı dodaqları heyrətdən əyilir. ―Onun ağzına baxma!‖– deyə özümə
əmr edirəm.
– Yox, hərbi-səhra oyunları mənlik deyil, mister Qrey.
O, qaĢlarını qaldırır.
– Bəs nəyi xoĢlayırsınız, AnasteyĢa? – incə səsdə gizli istehza hiss
olunur.
Dostları ilə paylaş: |