Mənsur şEİRLƏR (Tərc. Mikayıl Rzaquluzadə) Bağban bağban
Yüklə 1 Mb. Pdf görüntüsü
|
Onlar getmir, sənin üzünə baxıb gülümsünürlər. Səhəngini doldur, evə get.
* * *
– Yaxın gəl, ey gənc, söylə, gözlərindəki o coşqun həyəcan nədəndir? – Bilmirəm o yabanı xaşxaş şərabı necə şərabdı, – mən ondan içdim, gözlərimdəki coşqun həyəcan ondandır. – Ah, ar olsun! – Nə olar ki, adamların kimisi müdrik, kimisi divanə, kimisi ehtiyatlı, kimisi qayğısız olur! Gözlər var ki, gülür, gözlər var ki, ağlayır, mənim gözlərimdə də coşqunluq var. – Ağac altında, kölgədə niyə hərəkətsiz durubsan, ey gənc? – Qəlbimin ağırlığına ayaqlarım tab gətirmir, odur ki kölgədə hərəkətsiz durmuşam. – Ah, ar olsun! – Nə olar ki, adamlardan kimisi öz yolu ilə qıvraq-qıvraq addımlayır, kimisi ağır-ağır gedir, kimi azaddır, kimi buxovlanmış... Mənim ayaqlarım isə qəlbimin ağırlığına tab gətirmir.
* * *
– Mən yalnız sənin lütf edib verdiklərini qəbul edirəm. Artıq heç nə istəmirəm. – Bəli, bəli, mən sizin kimi müti dilənçiləri yaxşı tanıyıram; üz verəndə, astar da istəyirsiniz. – Mənə bircə çiçək də verə bilsəydiniz, onu köksüm üstdə gəzdirərdim. – Bəlkə, o çiçək tikanlı oldu? – Mən tikandan qorxmuram. – Bəli, bəli, mən sizin kimi müti dilənçiləri yaxşı tanıyıram; üz verəndə, astar da istəyirsiniz. – Sən, ey xanım, mənə bircə dəfə nazla baxsaydın, ömrümü, hətta öləndən sonra da bəxtiyar edərdin. – Bəlkə, o baxış sərt oldu? – Onu mən öz yaralı qəlbimdə bəslərəm. – Bəli, bəli, mən sizin kimi müti dilənçiləri yaxşı tanıyıram, üz verəndə, astar da istəyirsiniz.
* * *
– Məhəbbət qəm-qüssə də gətirsə, ona inan. Qəlbini ondan gizlətmə. – Yox, ey dostum, yox, sözlərin dumanlıdır; başa düşə bilmirəm. – Ey sevgilim, qəlb elə ona görə yaranmışdır ki, göz yaşları və nəğmələrə həsr edəsən. – Ah, ey dostum, yox, sözlərin dumanlıdır, başa düşə bilmirəm. – Sevinc şeh damcısı kimi bir anlıqdır, gülümsünən kimi tələf olur. Qəm-qüssə möhkəm və davamlıdır. Qoy sənin gözlərində kədərlə dolu məhəbbət yaşasın. – Ah, dostum, yox, sözlərin dumanlıdır, başa düşə bilmirəm. – Lotos gün işığında çiçəklənir və hər şeyi itirir. Məgər o, qışın əbədi dumanları içərisində, açmadan yaşamaq istəməzdimi? – Ah, dostum, yox, sözlərin dumanlıdır, başa düşə bilmirəm. * * *
Sual dolu gözlərin qəmgindir. Ay dənizin dərinliklərini ölçmək istədiyi kimi, sənin gözlərin də qəlbimin dərinliklərinə dalmaq istəyir. Mən heç bir şey gizlətmədən, bütün həyatımı sənə açdım. Bax buna görə də sən məni tanımırsan. Əgər qəlbim cəvahir olsaydı, mən onu yüz parça edib, sənə boyunbağı qayırardım ki, sinəni bəzəsin. Əgər qəlbim xırdaca zərif bir çiçək olsaydı, onu dərib sənin saçlarına taxardım. Axı bu ürəkdir, ey sevgilim. Onun nə dibi var, nə sahili. Sən bu səltənətin məlikəsi
olsan da, onun həddini, hüdudunu bilmirsən. Əgər o, bircə anlıq səfa olsaydı, sakit bir təbəssümlə qarşında çiçək açardı və sən onu görə bilər, bircə anda dərk edərdin. Əgər o, yalnız cəfa olsaydı, dumduru göz yaşı damcısına dönərdi. Ən gizlin sirrini sözsüz-sovsuz sənə açardı. Axı bu məhəbbətdir, sevgilim. Səfa və cəfa hədsiz-hüdudsuzdur, onun yoxsulluğu da, sərvəti də gəldi gedərdi. O sənə öz həyatı qədər yaxındır, amma onu heç bir zaman tam mənası ilə dərk edə bilməzsən.
Danış, ey sevgilim! Oxuduğun nəğməni sözlərlə anlat. Gecə qaranlıq. Ulduzlar buludların altında yox olmuş. Külək yarpaqlarda inləyir. Mən hörüklərimi açıb tökəcəyəm. Göy plaş məni gecə kimi bürüyəcək. Sənin başını bağrıma basacağam, qoy bu xoş tənhalıqda qəlbin pıçıldasın. Mən gözlərimi yumub dinləyəcəyəm. Mən sənin üzünə baxmayacağam. Sənin sözlərin qurtardıqda, biz dinməz-söyləməz oturacağıq. Qaranlıqda yalnız ağaclar pıçıldaşacaq. Gecənin rəngi solacaq. Səhər açılacaq. Biz bir-birimizin gözlərinin içinə baxıb, ayrı-ayrı cığırlarla çıxıb gedəcəyik. Danış, ey sevgilim! Oxuduğun nəğməni sözlərlə anlat.
Sən arzularımın səmasında süzən bir axşam buludusan. Mən eşqimin cilvələri ilə səni rəngdən-rəngə boyayır, şəkildən-şəklə salıram. Narahat xəyallarım aləmində yaşayan sən, bütün varlığınla yalnız mənimsən. Ayaqların arzularımın alovları içində qızılgül kimidir, – sən mənim axşam nəğmələrimin sünbüllərini biçirsən. Dodaqların çəkdiyim iztirabların şərabından acı ehtirasdadır. Mənim tənha xəyallarımda yaşayan sən, mənimsən, bütün varlığınla mənimsən. Ah, ey baxışlarımın dərinliyində yaşayan gözəl, ehtirasımın kölgələri hüzn kimi gözlərinə qonmuşdur! Mən səni nəğmələrinin toruna salıb tutmuşam, ey sevgilim. Ey mənim ölməz xəyallarımda yaşayan gözəl, sən mənimsən, bütün varlığınla mənimsən! * * *
Bir çöl quşu olan qəlbim öz səmasını sənin gözlərində tapmışdır. Bu gözlər səhərin beşiyi, bu gözlər ulduzlar səltənətidir. Nəğmələrim onların qəlbində itib batır. İcazə ver, mən o səmada, onun tənha ənginliklərində süzüm. İcazə ver, yalnız onun buludlarını yarıb, qanadlarımı açaraq onun günəşinin parıltısında süzüm. * * * Yüklə 1 Mb. Dostları ilə paylaş:
|