Tədqiqat işlərinin fəlsəfəsi
19
Müqayisə – dərketmənin ən geniş yayılmış metodlarındandır. Əbəs yerə
deyilməyib ki, hər şey müqayisə zamanı üzə çıxır. Müqayisənin səmərəli
aparılması üçün iki əsas tələbat yerinə yetirilməlidir:
yalnız aralarında obyektiv ümumilik mövcud olan hadisələrin
müqayisəsi məqsədəuyğundur,
obyektlərin müqayisəsi vacib göstəricilər əsasında aparılmalıdır.
Ölçmə – tədqiqat obyektinin kəmiyyət göstəricilərinin xüsusi texniki
qurğuların və ölçmə vahidlərinin tətbiqi ilə əldə olunmasına xidmət edir.
Ölçməndə keyfiyyətin əsas göstəricisi və onun elmi dəyəri tədqiqatçının
qabiliyyətindən, həmçinin tətbiq olunan qurğuların dəqiqliyindən asıldıır.
Eksperiment – elmi araşdırmada hipotezin yoxlanması və ya fenomenlər
arasında səbəbiyyət əlaqələrinin elmi tədqiqi üçün yerinə yetirilən hərəkət-
lər və müşahidələr toplumudur. Sınaqlara qoyulan əsas tələb onun təkrar-
olunma qabiliyyətidir.
Eksperimentin müşahidədən üstün cəhəti ondan ibarətdir ki, sınaq zamanı
bu və ya digər hadisəni „təmiz halda“ öyrənmək mümkünləşir. Digər
tərəfdən eksperiment obyektin xassələrini ekstremal şəraitdə tədqiq etməyə
şə
rait yaradır. Eksperiment bir başa obyekt üzərində və ya dolayı yolla
onun modeli üzərində aparılır.
Material modelləşdirmə – real obyektləri əvəzləndiricilərin (modellərin)
köməyi ilə araşdırmağa xidmət edir. Model – material cəhətdən reallaşdırıl-
mış sistem olub, obyektlə oxşar hala malikdir. Onlar əşya şəklində mövcud
olurlar (maketlər, funksional və ya sınaq modelləri).
Nəzəri tədqiqat metodları
Abstraktlaşdırma – araşdırılan obyektin az əhəmiyyətli olan xassələrini
aradan götürməklə onun maraq doğuran əsas göstəricilərinin seçilməsidir.
Abstraktlaşdırma və abstraksiya bir-birindən fərqli proseslərdir. Birinci hal
nəticənin, yəni, abstraksiyanın əldə olunmasına aparan əməliyyatlar
toplumudur. Abstraksiyaya misal olaraq: ağac, ev, yol, maşın və s. göstər-
mək olar. Abstraktlaşdırma prosesi isə məntiqi qavrama sistemində analiz
və sintez ilə sıx əlaqədardır.
Tədqiqat işlərinin fəlsəfəsi
20
Aksiomatik – ilk dəfə olaraq Evklid tərəfindən tətbiq olunmuşdur.
Metodun mənası ondan ibarətdir ki, problemin müzakirəsinin əvvəlində
sübutu tələb olunmayan ilkin hallar (hipotezlər) məlumdur. Bu hallara
aksiomlar və ya postulatlar deyilir. Aksiomdan müəyyən qaydalara əsasən
mühakimələr yürüdülür. İlkin aksiomlar və onların əsasında əldə edilmiş
təkliflər toplumu aksiomatik qurulmuş nəzəriyyəni əmələ gətirir.
Analiz – predmetin təşkiledicilərə bölünməsinə əsaslanır. Analiz zamanı
tədqiqatçı araşdırılan obyekti əqli olaraq parçalayır, yəni onun hansı
hissələrdən və eyni zamanda hansı xassələrə malik olmasını təsəvvür edir.
Bu zaman xüsusi hal kimi analiz olunan predmet bir neçə sinif predmetlərin
nümayəndəsi kimi çıxış edir. Belə halda analiz bir qrup predmetlərin
öyrənilməsində əldə olunan biliyin digərlərinə tətbiq etməyə imkan verən
vahid strukturun yaradılmasına xidmət edir. Analizin başqa növü
predmetlərin ümumi xassələrini və onlar arasındakı münasibətləri
ümumiləşdirməkdən ibarətdir.
Sintez – analiz zamanı alınan bilikləri vahid sistemdə birləşdirməyə
imkan verir. Elmi fəaliyyətdə analiz və sintez bir–biri ilə sıx əlaqədə olub,
münasibəti araşdırılan obyektin xassələrindən və tədqiqat məqsədindən asılı
olaraq müxtəlif forma ala bilirlər. Birbaşa analiz və sintez obyektin səthi
araşdırılması zamanı tətbiq olunur. Obyektin dərindən tədqiqi zamanı isə
struktur–genetik analiz və sintez icra edilir.
İdeallaşdırma
– təbiətdə mövcud olmayan və yalnız obrazı olan obyekt
haqqında təsəvvürün yaradılmasıdır. Bu metodun tətbiqinə dair misal kimi
“ideal qaz”, “ideal məhlul”, “nöqtə”ni göstərmək olar. İdeallaşdırma meto-
du əsasən təbiət elmlərində geniş tətbiq tapır. İdeallaşdırılmış obyekt üzə-
rində istənilən nəzəri təfəkkür işləyə bilir. Onlar böyük evristik əhəmiyyətə
malik olurlar, çünki, yalnız onların köməyi ilə bu və ya digər proseslərə
aydınlıq gətirən nəzəri modellər yaratmaq və qanunlar formulə etmək olar.
Ona görə də, ideallaşdırılmış obyektlər nəzəri biliyin inkişafında önəmli
element sayılır.
Formallaşdırma – dərketmənin nəticələrinin dəqiq və ya təsdiq olunmuş
şə
kildə təsviridir. Formallaşdırma intuitiv düşünmənin əksi də hesab edilir.
Riyaziyyatda və məntiqdə formallaşdırma – yığcam biliyin xüsusi işarələr
Tədqiqat işlərinin fəlsəfəsi
21
və ya xüsusi dillərin köməyi ilə təsvirini göstərir. Formallaşdırma zamanı
fikrin məzmundan uzaqlaşdırılıb nəticənin sistemli şəkildə araşdırılmasına
və eyni zamanda digər nəticələrlə koordinasiya edilməsinə imkan verilir.
Bu metod elmi biliklərin inkişafında önəmli rol oynayır, çünki, intuitiv
anlayış nisbətən aydın olsa da elm üçün yararlı deyil. Həqiqi elm yalnız
abstrakt düşünmə, tədqiqatçının məntiqi dil formasında baş verən ardıcıl
mühakimələr sayəsində mümkündür.
İnduksiya
– fərdi haldan ümumi hala keçid üçün mühakimənin
sürülməsidir. Bu halda faktlar əsasında ümumi hipotezin yaradılması baş
verir. İnduksiyanın əsasında sınaq, eksperiment və faktların yığılmasına
imkan verən müşahidələr durur. Bu faktları öyrənərək və analiz edərək
tədqiqatçı bir sinifə aid olan hadisələrin ümumi və təkrar olunan
xüsusiyyətlərini müəyyən edir. Nəticədə fərdi obyektlər qrupuna aid olan
xüsusiyyətlərin bütün sinifə inikas etdirilməsinə imkan verən mühakimələr
yaradılır. İnduktiv nəticələrin üstünlüyü ondan ibarətdir ki, o ayrı-ayrı
faktorlardan ümumi müddəalara keçməyə, hadisələr arasındakı asılılıqları
müəyən etməyə, empirik əsaslandırılmış hipotezlərin qurulmasına və
ümumiləşdirməyə şərait yaradır. Şəkil 1.1-də induktiv yanaşma əyani təsvir
edilir.
Deduksiya – ümumi məlumat əsasında fərdi nəticələri əldə etməyə imkan
yaradır. Yəni, predmet haqqında yeni məlumatın əldə olunması eyni
sinifdən olanların araşdırılması əsasında yerinə yetirilir. Əgər bilik induktiv
mühakimələr əsasında əldə edilibsə, onda deduksiya alınan biliyi
genişləndirərək induksiyanı tamamlayır. Deduksiyanın idrak baxımından
ə
sas dəyəri ondan ibarətdir ki, ümumi nəticə kimi sadə icmal yox, hər hansı
bir hipotetik mühakimə, elmi ideya meydana gəlir. Belə olan halda
deduksiya yalnız tamamlayıcı rol deyil, yeni nəzəri sistemin yaranmasının
bünövrəsini qoymuş olur. Elmi–tədqiqatın ilkin mərhələlərində induksiya
üstünlük təşkil edir, inkişaf mərhələsində isə tədricən deduksiya daha
böyük rol oynmağa başalayır. Bu baxımdan elmi–tədqiqatın bu iki
ə
məliyyatı bir-biri ilə sıx bağlıdır.
Dostları ilə paylaş: |