26
illərində bir panislamist olaraq xarakterizə olunmayacağı
açıqdır. Daha uyğun bir deyişlə, Ağaoğlunun düşüncəsində yer
alan kosmopolitizm, milliyyətçilik və islam zəncirində islamın
olduqca zəif bir halqa təşkil etdiyi söylənilə bilər”
39
.
Yaradıcılığının müxtəlif mərhələlərində fərqli mövqelərdən
çıxış edən Ağaoğlu, həqiqətən də “Həyat” qəzetində ərəblərin
“islamın ehtişamını yox etmək” və “islam tarixinin səhifələrini
qanla doldurmaq”dan cavabdeh olduğuna dair ifadələr işlətmiş
və islam dünyasında oyanış hərəkatlarının öncüllük rolunu “ərəb
olmayan xalqlara” aid etmişdir. Ufuk Özcan bu faktları fərqli
mövqedən dəyərləndirərək yazır ki, islamiyyətin süzgəcdən
keçirilməsinə ehtiyac duyulan ünsürləri arasına farsları da daxil
etdiyini nəzərə aldığımızda, Ağaoğlunun panislamist olduğu
mülahizəsinə əsas qalmır. “İrşad”da isə Avropada sürgündə
olan müxalif Gənc Türklərin imperatorluq daxilində təhlükəli
sayılan yazılarını da dərc etmişdir. Gənc Türklərlə işbirliyi,
onun Əbdülhəmid idarəçiliyinin həyata keçirdiklərinə qarşı
olduğunun bir başqa dəlili olaraq görülə bilər. Ağaoğlunun,
Əbdülhəmidin panislamist təşəbbüslərinə ürəkdən yanaşmadığı
anlaşılmaqdadır. Bu baxımdan da onun panislamist bir mövqedə
olduğu mübahisəlidir
40
.
Lakin bir cəhəti də qeyd edək ki, Parisdən Qafqaza döndük-
dən sonra Ağaoğlunun islam birliyi düşüncəsini müdafiə etməsi
fikri əksər tədqiqatçılar tərəfindən irəli sürülməkdədir. Müxtəlif
mənbələrdə bu görüş, onun məzhəb ayrılıqlarına son vermə
meylilə gerçəkləndirilməkdədir. Əlbəttə dini mövzular və islam
mədəniyyəti ilə bağlı müzakirələr Ağaoğlunun yazılarında əhə-
miyyətli bir yer tutmaqdadır. Ancaq eyni dövrdə Azərbaycan
üçün yerli, “ adəmi mərkəziyyət”çi bir inkişaf modelini təklif et-
məsi, ərəb mədəniyyətinə önəm verməməsi, Azərbaycan mədə-
niyyətinə hakim olan fars ünsürlərinin təmizlənməsi tərəfdarı
39
Ufuk Özcan. Ahmet Ağaoğlu ve rol değişikliği (Yüzyıl dönümünde batıcı
bir aydın). İstanbul, Donkişot yayinlari, 2002, s. 76-77.
40
Yenə orada, s. 74-75.
27
olması və islamiyyətin müasir inkişafla ayaqlaşması təşəbbü-
sündə ərəblərin hər hansı bir qatqısının (yardımının) müzakirə
mövzusu olmayacağını bildirməsi, əksər tədqiqatçılardan fərqli
bir mövqe ortaya qoyan U.Özcanın qənaətinə görə, “... bütün bu
müddəalar məntiq etibarilə Ağaoğlunun islam mədəniyyətinin
dünya tarixində ciddi bir iştirakının olmadığı şəklindəki düşün-
cəsinin uzantılarıdır. Digər yandan bu dönəmdə yazdığı “İslama
görə və islamiyyətdə qadın”, “İslam və Axund” kimi əsərlər də
panislamist mahiyyətə və ifadə tərzinə sahib deyildir. Burada
təməl vurğu, itirilmiş islami dəyərlərin yenidən kəşfindən çox,
mövcud islami dəyərlərin və yaşayış tərzinin xurafatdan təmiz-
lənməsi və islahata tabe etdirilməsi zərurəti üzərində cəmləşir.
Ağaoğlu islam cəmiyyətlərinin siyasi birliyi tərəfdarı olmaqdan
uzaqdır”
41
.
Təbii ki, Azərbaycan ziyalılığının ümumi təmayülləri Ağao-
ğlunun baxışlarında da özünü büruzə verməkdədir. O, osmanlı-
caya bir kültür dili olaraq üstünlük verilməsi kimi məhdud
işbirliyi axtarışlarından fərqli olaraq, əsasən yerli problemlərə
yönəldilən məhdud bir inkişaf xətti təklif etməkdədir. Həqiqətən
də hadisələrə islam birliyi prizmasından baxıldıqda (1905-ci ilin
müsəlman qurultayları dövrü istisna olunmaqla), Azərbaycan
ziyalıları digər Rusiya müsəlmanları ilə işbirliyinə qapalı bir
mövqe nümayiş etdirmişlər. Bununla belə Ağaoğlunun panisla-
mist fəaliyyətdə olduğunu tamamilə inkar edən bir mövqe
tutulmasında da mübahisəli məqamlar vardır. Çünki bir sıra
yazılarında (hansı məqsədlər güdülməsindən asılı olmayaraq) o,
özünü panislamizm tərəfdarı kimi təqdim etməkdən çəkinmə-
mişdir. Lakin onun panislamizm haqqındakı düşüncələri, Yusif
Rüstəmovun da vurğuladığı kimi, opponentlərinin illərcə yağdır-
dıqları ittihamlardan tamamilə fərqli idi
42
. O, Avropanın texno-
41
Ufuk Özcan. Ahmet Ağaoğlu ve rol değişikliği (Yüzyıl dönümünde batıcı
bir aydın). İstanbul, Donkişot yayinlari, 2002, s. 75.
42
Yusif Rüstəmov. Türk fikir tarixi haqqında mülahizələr. Bakı, Çaşıoğlu,
2005, s. 140.
28
gen mədəniyyəti qarşısında islam cəmiyyətinin məğlubiyyətini
etiraf edən, lakin buna müxtəlif mövqelərdən çarə arayan “ifrat
mütərəqqiçilər” və “ifrat mühafizəkarlar”la müqayisədə “yeni
panislamistlər”in fəaliyyətlərini təqdir edərək
43
“Kaspi” qəzeti-
nin 1903-cü il 24 dekabr tarixli 276-cı sayında yazırdı: “İslam
nicatının yeganə yolu Avropaya üstünlük verən bütün həyat
ünsürlərini, onun universitet və məktəblərini, siyasi və inzibati
həyatını ağla uyğun və ehtiyatlı surətdə müsəlman zəmininə ke-
çirmək, əkməkdir... Ağıllı ünsürlər hər iki ifrat cərəyanı bir-
ləşdirəcək və hər iki tərəfi razı sala biləcək elə bir yol – ideya
yaratmaq istəyirlər ki, ifrat mütərəqqiçilərin xəyal etdiyi kimi nə
mücərrəd – zəminəsiz olsun, nə də ki, köhnəpərəstlik kimi zə-
manənin ruhuna və dövrün tələbinə yad olsun... Bu panisla-
mizmdir”.
Ufuk Özcan “panislamizm” terminini daha geniş mahiyyət
daşıyan “islam ittihadı” ifadəsi ilə eyniləşdirdiyindən Ağaoğlu-
nun nə vaxtsa səmimi panislamist mövqedən çıxış etdiyini inkar
edir. Halbuki mənbələrdə onun bu mövqeyini ortaya qoyan
kifayət qədər dəlillər vardır. Təbii ki, Ağaoğlunun bu mövqe-
yində nə qədər səmimi olduğunu söyləyə bilmərik, amma ona
qarşı qərəzli münasibətlə qələmə alınmış yazılarla yanaşı,
özünün məqalələrindən də panislamizm tərəfdarı olduğunu
bəyan edən kifayət qədər istinadlar vermək olar. Bu yazılarının
demək olar ki, hamısı Azərbaycan mətbuatında yer aldığı üçün
digər ölkə alimlərinin bu mənbələrə lazımınca istinad edə
bilməmələri başa düşüləndir. Doğrudur, onun bu panislamizmi
demək olar ki, heç vaxt tam mənasilə islam birliyi ideyasına
xidmət etməmişdir. Bununla belə dar çərçivədə (məsələn, Fransa
illərində İran amilini önə çəkib şiəliyi təbliğ edirdisə, Bakı
dövründə Osmanlı tərəfdarı kimi çıxış etməsilə tamamilə fərqli
bir mövqe tuturdu) olmasına, tam mənasilə məzhəblər fövqü bir
43
Qədim Mustafayev. XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanda islam ideolo-
giyası və onun tənqidi. Bakı, Maarif, 1973, s. 155-156.
Dostları ilə paylaş: |