Microsoft Word Alarin menalari

23 

 

Fərahəngiz - (f.b.i.) Məşhur bir növü olan lalə. 

Fərahət - (Fars.) Şan və şərəf. - Kişi və qadın adı. 

Fərasət - (Ər.) Anlayışlılıq, tez duyum. 

Fərda -  (Fars.) 1.Sabah. ertəsi gün.  2.Gələcək zaman. 3.Axirət, o biri dünya. 

Fərdanə - (Ər.) Təklik, tək, mütləq. 

Fərdi (Fərdiyyə) - (Ər.) Fərdlə əlaqədar, ayrı-ayrı şəxslərə məxsus, tək başına edilən. 

Fərəc - 1.Sevinc, xoşbəxtlik. 2.Təskinlik təsəlli. 3.Əyləncə. Qəm, dərd və sıxıntıdan xilasolma. 2.Zəfər. 

Fərəh -  (Ər.) 1 Könül açıqlığı. 2.Sevinc, sevinmə. 3.Qürür. 

Fərəhnaz -  (Fars.) Nazlı qız. 

Fərəhşan - 1.Sevinc verən. 2.Fərəh saçan. 

Fərəz - Əzəmətli.  

Fərhad - (f.h.i.)  Anlayan, başa duşən. - Fərhad və Şirin adı ilə məşhur olan köhnə bir hekayənin kişi 

qəhrəmanı olub Şirinin aşıqıdır.  

Fərhanə - Xoşbəxt. 

Fərxan -  (Ər.) 1.Sevincli, xoşbəxt. 2.Şən, məmnun. 

Fərid (Fəridə) - (Ər.) Tək, bənzərsiz, tayı olmayan, müqayisə edilməz, ölçüsüz, üstün, nadir, misilsiz, 

yeganə. 

Fərinə - Xoşbəxt, sevincli, razı. 

Fərman - (Fars.) 1.Əmr, buyuruq.  2.Padşah tərəfindən verilən yazılı əmr, buyuruq, hökm, göstəriş. 

Fərrux - (Fars.) 1.Uğurlu, müqəddəs. 2.Mübarək. 3.İşıqlıq insan, müdrik, cəsarətli. 2.Həqiqəti yalandan 

ayıran. 

Fərzan (Fərzanə) - (Fars.)  1.Elmli və hikmətli. Ağıllı. 2.Alim, bilikli, görkəmli. 3.Hakim, filosof.    

Fəsahət - (Ər.)  Açıqlıq, duruluq. - Kişi və qadın adı olaraq istifadə edilir. 

Fətanət -  (Ər.)  Zehin açıqlığı, zehinin yaradılışdan bir şeyi tez və yaxşı qavraması. Peyğəmbərlərə məxsus 

beş sifətdən biridir. 

Fəthi - (Ər.) - Fəthə mənsub. Fəth haqqında yazılan qəsidə. 

Fəthiyyə - (Ər.) ( bax. Fəthi )  Qələbə, qələbə yeri. 

Fəthulla - (Ər.) Dinin açılması. Yaşamağa başlamaq. Allahın Nüsrəti. 

Fəttah -  (Ər.) 1.Açan, açıcı, zəfər qazanmış, üstün gəlmiş. 2.Qullarının bağlı işlərini açan, Cənabi-Haqqın 

adlarından. 

Fəvzi - (Ər.) 1.Qurtuluşla əlaqədar. 2.Zəfərə aid. 3.Qalib gələn, üstün olan. 

Fəvziyyə - (Ər.)

  

1.(bax Fəvzi). Sultan Mahmud tərəfindən köhnə adalar mövqeyinə verilən ad. 

Fəyaz - (Ər.) Comərd. 

Fəyyaz - (Ər.) 1.Çox faydalı, çox səmərəli. 2.Feyz, bərəkət və bolluq verən. 

Fəzıi -  (Ər.) 1.Dəyər, üstünlük, yaxşılıq, fəzilət, lütf. 2 Çox, çox, artıq, baki. 3.İki ədədin bir-birindən olan 

fərqləri. 4.Elm və mədəniyyət sahibi. 5.Alicənab, ehsan, comərd. 6.Yetkinlik. 

---

24 

 

Fəzilət - (Ər.) 1.İnsanda yaxşılıq etməyə və pislikdən çəkinmək olan davamlı və dəyişməz istedad, gözəl 

xüsusiyyət. 2.Adamı, əxlaqlı və yaxşı hərəkət etməyə yönəldən mənəvi qüvvət. 3.İnsanın yaradılışındakı 

yaxşılıq, yaxşı xasiyyət, ərdəm. 4.Yaxşı məna, iffət. - (Bax Ərdəm). 

Fəzilulla - (Ər.) Allahın fəzli, ərdəmi, lütfü. 

Fəzzan - (Ər.)  Böyük Səhrada, Trablus ölkəsinin cənubunda bir ölkə. - Kişi və qadın adı olaraq istifadə edilir. 

Fida -  Bağışlanma, azad olma. 

Fidan - (Yun.) 1.Yeni yetişən körpə ağac.  Pöhrə, budaq. 2.Fidan boylu: İncə uzun mütənasib. 

Fidda -  Gümüş.  

Fidail -  (Ər.) Yaxşılıq edən. 

Firdovsi - Cənnətə layiq olan. 

Fikrət - Düşünmə,  

Fikrət - (Ər.) 1.Fikir, düşüncə, fikirləşmə. 2.İdrak. 3.Zehin, ağıl. 4.Murat, məqsəd, niyyət.    

Fikriyyə - Ağıllı. 

Firat -  (Ər.) 1.Şirin su. 2.Türkiyənin ən uzun çayı. 

Firayə -  (Ər.) Gözəl.  

Firdovsi -  (Ər.)  1.Cənnət, 2.Bostan, bağça. - Firdovsi: İranın milli dastanı olan "Şeyxnamə"- nin müəllifidir.  

934-1020 illər arasında yaşadığı təxmin edilir.  

Firəngiz -Yaradan, doğuran 

Firudin - (Fars.) 1.Səkkizinci göy.  2.Pişdadilərin 6-cı padşahı olub Cəmşid sülaləsindən dəmirçi Gavenin. 

3.Yaranmiş, yaradilmiş. 

Firqət - Ayrılıq, fəraq 

Firuz - (Ər.)  Məsud, xoşbəxt, sevincli, fərəhli, uğurlu, yaxşı bəxtli. Qalib gələn. 

Firuzə -  (Ər.) 1.(bax Firuz). 2.Açıq mavi rəngli qiymətli bir üzük daşı. 3.Açıq yaşıl, dağ yaşılı ilə göy mavisi 

arasında və bal şamı parlaqlığına oxşayan qiymətli daş. 

Fitnət - (Ər.)  Zehin açıqlığı.  Zehnin hər şeyi tez anlayışı. Türk şairlərindən məşhur bir İslam xanımının 

adıdır. Əsl adı Zübeydədir. 

Fizzə - Gümüş  

Flora - Cicək, cicəklənən(Latıncadan). 

Fuad - (Ər.)  Ürək, qəlb, könül. 

Füzulu - (Ər.) 

 1.

Ədəbə muxalif. 

2.

Boşuna, yersiz, lazımsız, haqsız. 3. Boşboğaz lazımsız işlərlə məşğul 

olan. 4. Səlahiyyəti olmadığı halda başqası adına qənaətdə olan. - Füzuli Məmməd: XVI. əsrdə yaşamış 

böyük türk şairlərindən. Çağatay ədəbiyyatı da daxil olmaq üzrə, Türk ədəbiyyatının bir çox sahələrində 

qüvvətli təsir və nüfuza sahibidir. Türkcə, ərəbcə, farsca, mənzum, mənsur bir çox əsərləri vardır. Bunlar 

arasında "Leyla və Məcnun" məsnəvisi çox məşhurdur. 

 

 

 

 

G             

Gəncay - (Tür.) Ayın bir həftəlik olana qədər ki şəkli, hilal. 

---