365
* * *
Əlində nanə,
Əsər hər yanə,
Gülü niyanə,
Tuman al mənə
Mən gedim sənə
Geyim sallanım
Sən də bax mənə.
Aşıq Sirac
98
Ustadnamə
Haqq əmr eylədi xəlq oldu cahan,
Yarandı kainat, həyat gövhəri.
Dünyanın əşrəfi sayılan insan,
Nələr törətmədi Adəmdən bəri,
Bir sal nəzəri,
Ulu cahana,
Tökülən qana.
Uyub iblisə,
Qul oldu nəfsə,
Qul etdi nəfsinə peymanı pozan.
Həzm edib buğdanı yolunu azan,
Qovulub cənnətdən qəm çəkən, suzsan.
Adəmlə Həvvadır ata-anamız,
İlk əjdadımız,
Su ilə oddan,
Həm xaki-baddan.
Xəlq oldu sirrdən,
Bu dörd ünsürdən,
Dörd ünsürdü bəni Adəm xilqəti.
Haqq yaratdı bəşərdə hər sifəti,
366
Kimidə xoş, kimidə bəd xisləti.
Bəd xislətdi qatil edən Qabili,
Vurdu Habili,
İlk tökülən qan,
Budur ey insan.
Zülm etdi haşa,
Qardaş qardaşa.
Qardaş deyildimi quyuya atan,
Misir karvanına Yusifi satan.
İtirib fərzəndin dərd-qəmə batan,
Yaqubdu kənanda çəkən möhnəti.
Oğul həsrəti
Sönüb çırağı
Ömür növrağı
Haqq olub sözü.
Haqqdan üz döndərib neçə soltanlar,
Fironlar, nəmruhlar, xanlar, xaqanlar.
Qalxdıqca fələyə ahlar, amanlar,
İlahi göndərib saysız peyğəmbər.
Haqqa mötəbər,
Əvvəli Adəm,
Sonudur Xatəm.
Gəlib Müsəli,
Həm də Əfsəli.
Əfsəl peyğəmbərdi Ulu Həbibullah,
Meracda onunla danışdı Allah.
Vəliəhdi ona kül vəliyullah,
Məhəmməd ümməti qalmaz qaməndə.
Olmaz şərməndə,
Müqəddəs Quran.
Faş edər pürqan,
Xeyir əməlin,
Paksa təməlin.
Təməli pak olan tez tapar nicat,
367
İstəyər Allahdan, İmamdan imdad.
Mömünlər ağası Əlidir ustad,
Sirac, sən də şiri-nərə sığın.
Gülsün növrağın,
Çağırsan dada,
Çatar imdada,
Qılar mərhəmət,
Ustada rəhmət.
Qanar-qanar
İnsan oğlu hörmətini,
Saxla namus, qan ar, qan ar.
Kamil sənət qiymətini,
Eldən alar, qanar-qanar!
* * *
Namərd qəlbi al çax deyər,
Ucalar da alçax deyər.
Alçax sözü alçax deyər,
Yaralarım qanar-qanar.
* * *
Əzablıyam bir yarım cıx,
Ürəyimi bir yarımçıx,
Bir bədəsil, bir yarımçıx,
Çətin-çətin qanar-qanar.
Payızda
Mərd igidin ola gözəl həmdəmi,
Şirin vüsalına çata payızda.
Qalmaya həsrətdə, çəkməyə qəmi,
Subaylıq daşını ata payızda.
368
Yaz olanda gəzib soraq salalar,
Qız evindən “hə” cavabın alalar.
Üç ay yayı həm nişanlı qalalar,
Başlayalar toy büsata payızda.
Köçə ər evinə o gözəl canan,
Bəy də gələ aşıq eyləyə dövran.
Gəlin ayağına kəsilə qurban,
Qədəm basa şən həyata payızda.
İki sevgi bir-birinə vurula,
Qoymayasan hicran çəkib yorula.
Gül bülbülə, bülbül gülə sarıla,
Məst olub sübhətək yata payızda.
Ürəklərdə aşıb-daşan sevincin,
Atəşi qoymaya alalar dincin.
Məhəbbət alovu o iki gəncin,
Yuxusuna haram qata payızda.
Budur könüllərin arzu, məramı,
Belə səadətə qovuşa hamı.
Sevgi sevgisinnən aldıqca kamı,
Üşgəmlər tərinə bata payızda.
Gözlərin zülfünə şana yaraşar,
Hər nə geysə o canana yaraşar.
Oğlan qıza, qız oğlana yaraşar,
Sirac da toyların tuta payızda.
369
Təmsil-qoşma
Dinə bilmir
Aman Allah, nə bəd gəldi zamana,
Ulax fərman verir, nər dinə bilmir.
Dövran öz oxunu qoyub kamana,
Zənən qabağında ər dinə bilmir.
Sürülər qalxanda el yaylağına,
Yeyillər, yazırlar qurd ayağına.
Sıfırlar düzülür birin sağına,
Yüzün bir eyləyir, bir dinə bilmir.
Keçi molla olub buraxıb saqqal,
Dərs deyir qoyuna boşboğaz naqqal.
Qıy vurur dərədə pələngə çaqqal,
Tülkünü görəndə şir dinə bilmir.
Hoqqabaz sağsağan edir iftixar,
Ağacdələn kimi dəf çalanı var.
Leylək rəqqasədir, qarğa bəstəkar,
Susdurub bülbülü şər, dinə bilmir.
Hamı qərib olub doğma elində,
Axırıq zamanın qanlı selində.
Sirac hökm görüb nadan əlində,
Töküb xəcalətdən tər dinə bilmir.
Gəlməsə
Dedim ey gül oldun hicran dustağı,
Yarın sözü yara şirin gəlməsə.
370
Girərəm qoynuna tifil sayağı,
Ağlaram püstandan şirin gəlməsə.
Nə carçı, nə qasid, nə də çaparam,
Şövq əhliyəm, eşq köhlənim çaparam.
Fərhad kimi bu dağları çaparam,
Üzərəm canımı Şirin gəlməsə.
Yetişin dadıma böyük yaradan,
Sənsən aləmləri yoxdan yaradan.
Çətin qurtararam belə yaradan,
Siracam dadıma Şirin gəlməsə.
Hökmü
(Gəraylı)
Aman, aman, Allah aman,
Dəhşət imiş şərin hökmü.
Gör necə dəyişir zaman,
Qadındadır ərin hökmü.
Çıxmasa da nərddən başı,
Oyunçunu udur naşı.
Xanələrdə tutub daşı,
Mat eyləyir zərin hökmü.
İnsan gərək haqqı duya,
Nə şərə, böhtana uya.
Arxalanıb axar suya,
Daş oynadır pərin hökmü.
Quzu qurdu salmır saya,
Tülkü şirdən etmir həya
Dostları ilə paylaş: |