60
I
I
I
I
.
.
L
L
İ
İ
R
R
İ
İ
K
K
M
M
A
A
H
H
N
N
I
I
L
L
A
A
R
R
GƏL, MARALIM, GƏL
Oyna qabax qabağa,
Canım sənə sadağa.
Dodax qoyax dodağa,
Gəl, gəl, gəl,
Gəl maralım, gəl
Sağ yaralım, gəl.
NEYL
ИM SƏNƏ
Mən aşıq neylim sənə,
Düşübdü meylim sənə.
Mən dönsəm üzüm dönsün,
Sən dönsən neylim sənə.
D
ИLBƏRИM NAR ALAR
Dilbərim bazardan nar alar,
Ox ilə sinəmi paralar.
Dilbərim bənzəyir dağda marala,
Dərdimi bilirsən niyə demirsən.
62
I
I
V
V
.
.
İ
İ
N
N
A
A
N
N
C
C
L
L
A
A
R
R
I
I
KÜMDARLAR ARASINDAKI
MÖVHUMAT HAQQINDA
Qədim zamandan bəri əhali arasında və ələlxüsus əhalinin ən
avam qismi - arvatlar arasında kümçülüyün və barama qurdunun
haqqında cürbəcür çürükə aqidələr və gülünc mövhumatlar dövran
etməkdədir ki, bu peşənin tərəqqisinə maneələr törədib elin təsər-
rüfatına zərbələr endirir.
Məsələn:
1. “Tarixi müqəddəs”də qissəsi bəyan edilən peyğəmbər-
lərdən Əyyub Səburun əndamına düşmüş qotur xəstəliyindən
əmələ gələn və peyğəmbərin bədənini yeməklə böyüyən qurtlar
barama qurduymuş. Düşənlərini də öz əliylə alıb yarasının üstə
yerləşdirib deyərmiş. “Ey Allahın əziz məxluqu! Rizqiniz mənim
ətimdir. Rizqinizdən məhrum qalmayın”.
Əyyubun bu qurtlara izhar etdiyi şəfqətini görən Xaliq
təbrikən onlara barama sarımaq qabiliyyəti mərhəmət etmişdir. Bu
qurtlar müqəddəsdir.
2. Kümdarlar toxum dirildəndən sonra təbəqələrə sərib evdə
pürük
1
verərlər. Birdən
2
durandan sonra küm damına köçürmək
üçün bir adətə riayət edərlər – küm damında keçən sənədən qalma
süpürüntüləri, mizi
3
və tozu süpürüb bir qaba yığarlar və dan yeri
ağarmamış obaşdan durub onu dört yolun ayrıcına çıqarlar. Orada
bu zibili yolun eni boyunda üç cərgə və hər cərgənin arasında bir
qarış yer boş buraxıb sərrast səpərlər. Hər cərgəni səpdikcə bol
məhsul götürmək arzusuyla niyyət edərlər. Dallarına baxmayaraq
evə qayıdıb ələttəcil
4
qurdu küm damına (çardağa) köçürərlər.
Yoldan ötən atlı-arabalı və piyadaçılar o tozun üstündən adlayıb
keçdikcə kümün iqbalı artır; daha bu kümün qurtları qırxa düşməz
və küm sönməz.