116
Ərəb sözünə xilaf çıxmır. Yoldaşlarıyla birlikdə dəvəni yük-
ləyir. İsə kişini oturdurlar həmin dəvənin üstünə, Şirəlini başqa
dəvənin belinə mindirirlər. Yellənə-yellənə gedirlər. Camaat qoyun-
ları qabağına qatıb onların ardınca aparır. Şəhərin kənarına çatanda
ərəblər dayanırlar. Şəhərə səhər tezdən girəcəklərini bildirirlər.
İsə kişi yıxılan ərəbə deyir:
– Sən qoyunnarı bizim evə aparmağa kömək elə.
Mənzil başına axşam üstü çatırlar. İsə kişi həmin gecə ərəbi
qonaq saxlayır. Səhəri gün tezdən durub dəvəni yüklədir. Ərəbə
qoşulub onun yoldaşlarının yanına gəlirlər. İsə kişi dəvənin ipini
yıxılan ərəbə verib deyir:
– Al, bu yükü. Bura Şəkidi, bala. Siz də Şəkiyə gələn qonaq-
sınız. Şəkililər gələn qonaqların malına göz dikməzlər. Amma
gələn qonaq da abırsızlıq etməməlidi, danışığına fikir verməlidi.
Bir daha Şəki, şəkililər haqda bilmədiyin sözləri danışmiyəsən.
Ərəb durub İsə kişinin əlindən, üzündən öpür. Hamı sevinir.
İsə kişi beləcə dəvəni yüküynən birlikdə öz sahibinə qaytarıb
salamatlaşır, öz işinə gedir.
Q
Q
ı
ı
r
r
d
d
a
a
n
n
e
e
l
l
l
l
ə
ə
Ə
Ə
l
l
i
i
q
q
ı
ı
l
l
ı
ı
n
n
c
c
ı
ı
n
n
g
g
ü
ü
l
l
ə
ə
ş
ş
i
i
Şəkiyə bir-birindən xəbərsiz iki pəhlivan gəlir. Onlar şəhər
əhlindən güləşmək üçün pəhlivan istəyirlər. Adət beləydi ki, əyər
şəkililər meydana güləş üçün adam çıxarmasaydılar, gəlmə
pəhlivanların tələbiylə hamı xərac ödəməliydi.
Şəhərin başçısı bunların hər ikisinə ayrılıqda bildirir ki, bura
güləşməyə başqa pəhlivan da gəlib. İstəyirsinizsə, təşkil edək, öz
arazda güləşin. Qalib gələnlə haq-hesablaşaq. Pəhlivanlar razıla-
şırlar. Güləşdən qabaq münsiflər heyəti belə bir şərt də kəsir: gü-
ləş heç-heçə qurtarsa, pul veriləsi döylü. Bu səbəbdən də pəhli-
vanlar bir-birilərini yıxıb arxasını yerə qoyanadək meydandan
çıxmamalıdırlar.
Pəhlivanlar güləş meydanına girirlər. Hələ qarşı-qarşıya gəl-
məmiş Qırdanel Əliqılıncın arxadan qollarının altından tutur, onu
117
qaldırıb yıxmaq istəyir. Bu üsul bəyənilmədiyindən münsiflər
heyətinin işarəsiylə Qırdanel Əliqılıncdan ayrılır.
Qırdanel güləş qaydalarını pozduğuna görə məzəmmət edilir.
Pəhlivanlar pəhlivanı Əliqılınc heç əhəmiyyət vermir, yenidən güləş
başlanır. Bu dəfə qabaq-qabağa tutaşırlar. Necə olursa, qəflətən yenə
Qırdanel Əliqılıncı arxadan tuta bilir. Camaat səs-küy salmağa, fit
çalmağa başlayır. Axı niyə belə fəndlər etməyə ona imkan verilir?
Şəkililər pərt olurlar. Pəhlivanlar isə öz işlərində idilər. Qırdanel ha
gücənib Əliqılıncı qaldırmaq istəyir, bacarmır. Əliqılınc gözünə
döndüyüm iki əliylə arxasında olan Qırdanelin başından tutmuşdu.
Qırdanel təkrar-təkrar cəhd eləyir ki, Əliqılıncı qaldırsın, amma
orasını Əliqılınc yaxşı bilir ki, niyə Qırdanel onu qaldırammır.
Əliqılınc öz işindəydi. Bir vaxt görürlər ki, Qırdanelin ayaxları
yerdən dörd barmax aralanıb. Qırdanelin ayaxları get-gedə daha çox
aralanır. Bir də baxırlar ki, Qırdanelin sinəsi Əliqılıncın başına qədər
qalxıb. Nəhayət, Qırdanelin ayaxları Əliqılıncın belinə qədər
qaldırılır. Əliqılınc nərə çəkib bir göz qırpımında Qırdaneli özündən
iki-üç metr uzağa atır. Qırdanel yerə mıxlanıb qalır.
Bu güləşin nəticəsi Şəki camaatına iki bayram gətirdi. Camaatın
əvvəlki pərtliyi aradan qaldırılır, məyusluq gözlənilməz qələbəylə,
ikiqat sevinclə əvəz olunur. Əliqılıncın eşqinə havaya yüzlərlə patron
atılır. Şəhər əhli Əliqılıncın eşqinə böyük ziyafət düzəldir.
T
T
O
O
P
P
O
O
N
N
İ
İ
M
M
R
R
Ə
Ə
V
V
A
A
Y
Y
Ə
Ə
T
T
Oraban kəndi
Rəvayətə görə Oraban sözünün etimologiyası “ora” və “ban”
sözlərinin birləşməsindən ibarətdir. Köçəri tayfa, indiki oraban-
lıların əcdadları Oraban kəndinin yerləşdiyi əraziyə sübh tezdən,
“ora” “xoruz banı” vaxtı çatıb məskən salmışlar və binə etdikləri
kəndin adını da Oraban qoymuşdur.