166
– Sən hardan bildin, fala baxtırmısan?
Züleyxa qorxa-qorxa deyir:
– Əmi, hindijə piryomnuxda (radio) dedilər.
Məcid paltonu geri itələyib girir evə və əlindəki comaqla ra-
dionu əzişdirə-əzişdirə deyir:
– Habı qutu da bizə bir Allahmı olub hindi?
6. Pəri yeyənə kimi, qoyun ayı yesin
Qaynarca yaylağında meşədə qoyun otaranda Məcid kişi iri
bir ağacın gövdəsində bal tapır və çobanların birini göndərib ar-
xacdan vedrə gətirtdirir. Arını tüstü ilə qovub şanı doğrayıb
vedrəyə yığıb axşam arxaca gətirirlər. Yemək vaxtı həmişə olduğu
kimi arvadı Pəri ilə sözləri yenə çəpləşir.Hiddətlənmiş Məcid bal
dolu vedrəni əlinə götürür və “bunu Pəri yeyənə kimi qoy ayılar
yesin” deyib zil qaranlıqda balı tapdığı meşəyə tərəf tərpənir.
Dolu şanıları vedrə qarışığı balı tapdığı ağacın dibinə atır, iti
addımlarla geri qayıdır.
Bəli, Məcid belə Məcid olub. Qaraqoyunlular demişkən -
“Dəli Məcid”.
7. Yoldaşlıq köməyi
Böyük Vətən müharibəsi illərində eyni kənddən olan
tərəkəmə iki eyni hərbi hissədə xidmət edir. Döyüşlərin birində
qumbarası qurtaran tərəkəmə səngərdən başını çıxarmadan o biri
yoldaşına qışqırır:
– Mirzəli, qumbaram qutarıf, nemes köpəyoğlu da lap
yaxınlaşıf. Səndə varsa, o andırdan bir-ikisini mənim tərəfə tulla,
qoy bu it balalarını yerə sərim.
O biri yerlisi də heç nə götür-qoy etmədən onun “akopuna”
tərəf iki qumbara atır.
Müharibə qutarandan sonra yerlisinə qumbara tullayan sağ-
salamat kəndə qayıdır. Onların xeyli müddət eyni cəbhədə qulluq
etdiyini bilənlər Mirzəlidən döyüş yoldaşlarını soruşurduqda
deyir:
167
– Vallah, biz iki ilə yaxın Vəilqulu ilə bir yerdə vuruşmu-
şuq.Bir-birimizə həmişə köməklik etmişik, biri-birimizi dardan,
ölümdən qurtarmışıq.Lap son döyüşlərin birində o bərkə düş-
müçdü. Öz akopundan mənə qışqırdı ki, qumbarası qurtarıb, ona
iki-üç qumbara çatdırım.Mən də götürüb onun “akopuna” iki
qumbara atdım. Həmin döyüşdən sonra mən onu heç yerdə tapa
bilmədim.
Ordakılardan biri özünü saxlaya bilməyib bərkdən deyir:
– A kişi, daha niyə deyirsən Vartan sağdı - Vartan elə o
döyüşdə gəbəribmiş. Bax elə buna deyərlər yoldaşlıq köməyi!
8. Boynu qoltuq altı görməyən qalayçı
Kəndin yaxınlığındakı fermada olan bir çoban eşidir ki,
kəndə gəlmiş bir nəfər adamlardan pas kəsmiş köhnə qab-qaşığı
yığıb şəhərə qalayçının yanına aparır və qalayladıb gətirib
sahiblərinə paylayır. Çoban binədəki paslı qabları və bir dənə də
taxtası qardara olmuş xəmir tabağını götürüb həmin adamın
yanına gəlir. Şəhərli onun gətirdiyi dəmir, mis əşyaları götürüb və
taxta tabağı özünün qabağına atıb deyir:
– Ə, çoban, bəyəm sən ömründə eşitməmisən ki, taxta
qalaylanmaz?!
Çoban acıqla tabağı kişinin qabağına atıb detir:
– Qalaylanmaz?
– Qalaylanmaz!
– Ədə sən nə qanmaz adamsan, sənə deyirəm taxta qalay
götürməz.
Çoban bir söz demədən kişinin boynunu qoltuğunun altına
alıb qüvvətlə sıxır. Kişi nə qədər çabalayırsa boynunu çobanın
qoltuğunun altından çıxara bilmir ki,bilmir.Kişinin sifətinin qap-
qara boğulduğunu görən adamlar güc-bəla ilə onu çobanın əlindən
alırlar. Kişi birtəhər özünə gələndə çoban yenə acıqla deyir:
– De görüm taxta qalay götürər, yoxsa götürməz. Naəlac
qalan kişi tabağı yığdığı qabların üstünə atıb deyir:
168
– Götürər, ağrın alım, götürər.
Qab-qacağı şəhərdə qalayçıya verəndə tabağı görən qalayçı
təəccüblə kişinin üzünə baxıb deyir:
– Bu nə deməkdi. Tabağı niyə gətiribsən? Bəyəm sən
bilmirsən ki, taxta qalay götürməz?!
Kişi yazıx-yazıx mızıldayır:
– Sənin də boynun qoltuq altı görsəydi bilərdin ki, taxta qalay
götürür.
“Moskovskiy rejissor”
Azərbaycanda sovet hakimiyyətinin qurulduğu ilk vaxtlarda
bütün sahələrdə milli kadrlar çatışmırdı. Monumental əsərləri ta-
maşaya qoymaq üçün də bacarıqlı, ixtisaslı rejissorlara böyük eh-
tiyac duyulurdu. Odur ki, Moskvadan Azərbaycan Akademik Mil-
li Teatırına bir rejissor dəvət edirlər və ona təklif edirlər ki, teatr
mövsümünü M.F.Axundovun “Müsyö Jordan həkimi-nəbatat və
Dərviş Məstəli şah cadukini məşhur” komediyası ilə açsınlar.
Bu sözdən hiddətlənən “Moskovskiy rejissor” deyir:
– Yox! O, birilərini soralar hazırlayıb göstərərik.
– Çort vozmi, siz necə adamlarsınız, ya neznayu. Mövsümü
bir əsərlə açarlar, 9 əsərlə yox (doqquz əsərin adındakı sözləri
sayırdır). Hələlik onlardan birini hazırlayıb mövsümü açaq,
qalanlarına sonra baxarıq.
Karın könlündəki
Bir kar yolun qırağında samı qırırmış. Yoldan ötən bir nabə-
ləd adam deyir:
– Salam əleyk, ay kişi.
Samıqıran deyir:
– Görmürsən ki, samı qırıram?
Yolötən deyir:
– Ay kişi, mən sənə salam verirəm.
Dostları ilə paylaş: |