Microsoft Word Antol-18-Seki
Yüklə 3,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Dəvənin dərisi eşşəyə yükdü”
- Tiflis həkimi Monse və Samux qaçaqları 73
262
– Əbülfət müəllim, Nuxada maarif yoxdu, biz Sizdən öyrən- məyə gəlmişik və s... Bu çıxış bütün direktorları, o cümlədən Kiçik Dəhnənin direktorunu qəzəbləndirir. Şura iclası qurtaran kimi Kiçik Dəhnə- nin direktoru yaxınlıqdakı aptekə girir, 14 qəpiklik sabun alır və gətirib Aşağı Küngüt məktəbinin direktorunun cibinə salır. Bu xəbər 5-6-dəqiqə keçməmiş maarif müdirinə çatdırılır, qəzəblənən müdir sabun salan direktoru çağırtdırır və ona qışqıraraq deyir: – Bu nə hərəkətdi? Bura Nuxa deyil, səni qovaram direktor- luqdan... Kiçik Dəhnənin direktoru təmkinini pozmadan deyir: – Nuxanın qabaqcıl maarif ocağı olduğunu Siz yaxşı bilirsi- niz. Siz də orada təhsil almısınız. Qaldı sabuna, onu da aldım ki, həmin adama lazım olar.
Nuxanın kəndləri Vartaşen rayonuna tabe olan vaxt idi. Müəllimlər əmək haqqını Nuxada, texniki işçilər isə Vartaşen bankından alırdı. Kiçik Dəhnə məktəbinin işçiləri 3 ay idi ki, əmək haqqı ala bilmir, təsərrüfat müdiri hər gün gedib-gəlirdi. Nə- hayət, məktəbin direktoru banka gedir. Onu görən kimi bankın müdiri əda ilə əlini belinə qoyaraq öz işçilərinə deyir: – Sizə demişəm ki, elə edin ki, Nuxadan gələn məktəblər he- sablarını Ağamalının yanında açsınlar... Bunu eşidən direktor üzünü İmanova tutaraq deyir: – Özünü nə çəkirsən, bizi Ağamalı İsmayılovun yanında hesab açmaqla hədələyirsən? Dəvənin dərisi eşşəyə yükdü. Dəvə kimi dözümlü olan texniki işçilərin də pulunu verə bilər. Bu sözlər müdirə çox təsir edir, işçilərinin yanında “eş- şək”sözünü götürə bilmir, direktorun sinəsindən tutub öz otağına çəkir, əlbəyaxa olurlar. Köynəyi cırılan direktor imkan tapıb sto- lun üstündəki mürəkkəb qabını müdirə ilişdirir. Köynəyi rəngə bo- yanmış müdir milisə zəng çalır, köynəyi cırılmış direktorla üstün- 263
dən çernil damcılayan müdiri şöbəyə aparırlar. Şöbənin rəisi Piri- yevin ilk sualı belə olur: – Dəvənin dərisi eşşəyə yükdü - deməklə nə deyirdin? – Dəvə Nuxa bankının müdiri Ağamalı İsmayılov, eşşək isə şıllaqlayıb köynəyimi qıran və ağnıyarkən üstünü bulayan Varta- şen bankının direktorudu. “Onun kollektivi qədər müəllimimiz var” Vartaşendə müəllimlərin avqust müşavirəsi gedirdi. Nuxa zonasının ən kiçik orta məktəbi olan Qayabaşı məktəbinin direkto- runu işçi heyətində əyləşdirmişdilər. Tənəffüs-fasilə vaxtı idi. Baş Göynük, Oxud, Böyük Dəhnə və Kiçik Dəhnə orta məktəbinin direktorları şən söhbət edirdilər. Onların yanından keçən rayko- mun katibi Abbas Məmmədov ilə maarif müdiri Əbülfət Aslanov üzünü danışanlara tutub dedi: – A dəhnəli, bu direktorları nə güldürürsən? – Güldürürəm ki, Qayabaşı orta məktəbinin şagird, müəllim və texniki işçilərindən çox müəllimi olan Göynük, Oxud, Dəhnə məktəblərinin direktorları oturmağa yer tapmır, Qayabaşı məktə- binin direktoru isə işçi heyətində oturur.
73
Dörd-beş ay Mingəçevirdə radikulitdən xəstələnib yatandan sonra Əşrəf* kişini Tiflisdə yaşayan Monse adlı məşhur həkimin yanına apardılar. Monse 15-20 dəqiqəlik müayinədən sonra xəstə- ni sağaltdı. Əşrəf kişi mehmanxanaya öz ayağıylə gedə bildi. Hə- kimdən soruşdular: – Savax saat neçədə gəlax? Həkim dedi: – Müalicəsi qurtardı. Mən gündə üç xəstə qəbul edirəm. Ehtiyacım olsa, xəstələri həftələrlə süründürərəm. Mənimki xalqa qulluq göstərmək, xəstələrə kömək etməkdir. _________________ * Söylədi 85 yaşlı Tbilisi vətəndaşı Monse, qələmə aldı B.Vahabov 264
Həkim Əşrəf kişigilə maraqlı bir əhvalat danışdı: - Mənim Gəncədə yaxşı dostlarım vardı. İldə bir neçə dəfə onlarla ova çı- xardıq. Bir dəfə dostlarım mənə telefonla dedilər ki, Filan vaxt ova çıxmax istiyirox. Marağın varsa, sən də gəl. Samux meşəsinə ova getdox. Hərə bir cığırla, başqa-başqa yollarla gedirdi. Bir vaxt gördüm ki, məni bir neçə yerdən nişan alıblar. Onların sözlərini başa düşməsəm də, tüfəngi yerə atdım. Məni tutdular, qollarımı bağladılar. Mən onları, onlar da məni başa düşmürdülər. Bir-iki gündən sonra üzündə maska olan adam gəlib məni danışdırdı. Həkim olmağımı biləndən sonra onlar belə bir şərt qoydular: - Sən bizim burdakı xəstəmizi sağalda bilsən, buraxarıq gedərsən, sağal- da bilməsən elə burada qalacaqsan. Sonra məni başqa bir çadira apardilar. Xəstəni yoxladım. Onun malyariyaya tutulduğunu və tez sağalacağını dedim. Çadırın yeri, divarları hamısı xalçayla döşənmişdi. Baş tərəfdə yerləşən çarpayıda bığları qulağına çatan zəhmli bir adam yatırdı. Məni hətta müalicə üçün dərman almağa belə buraxmırdılar. Yaz təzəcə girmişdi. Əlacsiz qalib meşədəki çiçəklərdən dər- man düzəltdim. Qısa zamanda xəstəni sağaltdım. Xəstə Yevlax, Çamux tərəflərinin məşhur qaçağı Şubay idi. O, yatağından qalxandan sonra mənə qarşı münasibət dəyişdi. Dedilər ki, artıq sən gedə bilərsən. Necə gedəcəyim haqqında düşünürdüm. İki-üç gün sonra 3 at gətirdilər. Atları yəhərlədilər. Axşam qaralandan 2-3 saat sonra məni apardılar atların yanına. Gözlərimi ikiqat bağlayıb ata min- dirdilər. Yol getdikcə hiss edirdim ki, atların biri qabaqda, o biri isə sonra gəlir. Xeyli gedəndən sonra atlar dayandı. Gözlərimi açdılar. Mənə uzaqdakı işığı göstərib dedilər: “Atı işığa doğru sürərsən. Ora Gəncə stansiyasıdır”. Soruşdum: “Bəs atı neyniyim?” - “Yalını burax, at özü bizi tapacaq”. Stansiyaya çatanda Bakı qatarına minik təzəcə başlanmışdı. Mən də qatara minib getdim Bakıya. Dörd-beş gün Bakıda qalıb Tiflisə qayıtdım. Yüklə 3,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|