85
ah
çəkmək, sonra isə nitqə başlamaq nitq mədəniyyətinin tələblərinə və natiqin davranış qaydalarına zidd
hərəkət kimi qiymətləndirilməlidir.
Natiq tribunada
özünə ciddi bir yer tutmayınca nitqə başlamamalıdır. Sonra nitqini saxlayıb özünə
m
ünasib yer axtarmağa məcbur olacaq. Məsələn, işığın düşmə səmtini, xitabət kürsüsünün lazımi yerində
konspektini yerləşdirməyi, əgər vaxtla
çıxış edirsə, saatını səliqə ilə qoyub, sonrakı mərhələyə başlamalıdır.
Natiq nitqini şərh edərkən tribunaya s
öykənməməlidir. Bəzi natiqlər iki əli ilə tribunadan yapışıb nitqini şərh
edir. Bunu bəzi natiqlər bilərəkdən, bəziləri isə bilmədən edir. Bəzi natiqlər isə tərtib etdiyi konspekti, plan
ı
dinləyicilərdən gizlətməyə
çalışır. Lakin natiq başa düşmür ki, onun bu hərəkəti auditoriya ilə onun arasında
bir sədd yarad
ır. Əksinə, natiq konspektdən və ya tərtib etdiyi plandan açıq şəkildə istifadə etsə, bu daha
məqsədəuyğun olar. Belə olan halda natiq
çıxış edərkən daha sərbəst hərəkət edər. Təcrübə və araşdırmalar
s
übut edir ki, öz işinin mahir ustası olan natiqlər çıxış edərkən arabir tribunanı tərk edir, auditoriyanın
aras
ında durub nitqlərini davam etdirirlər. Sonra isə tədricən, yavaş - yavaş yerinə qayıdır və nitqini şərh
edirlər. Bəzən m
ütəxəssislər bunu natiqə nöqsan tuqur. Lakin oiu yaddan çıxarırlar ki, natiqin bu priyomu
audtoriyan
ı ələ almaq, onlarla əlaqə yaratmaq, bir növ onları söhbətə cəlb etmək naminədir. Bu adətən
b
öyük auditoriyalarda daha çox müşahidə olunur. Bu zaman natiq auditoriyanın hansı tərəfində daha çox
narahatl
ıq varsa, o hissəni nəzarət altına alır. Dinləyicilərin diqqətini nitqə cəlb etməyənə qədər həmin yeri
tərk etmir. Bu hal əsasən təcr
übəsiz müəllimlərlə tələbələr arasında daha çox müşahidə olunur. Təcrübəsiz
m
üəllim auditoriyanı idarə edə bilmir, çətinlik çəkir, psixoloji cəhətdən hazırlıqsız olduğunu büruzə
verir. Tələbə isə əksinə, səs salmağ
ı, yersiz replikaları, gülüşləri yağış kimi müəllimin üstünə yağdırır, özünü
bu «oyunun» qalibi hesab edir. Hətta belə hadisələrə psixoloji cəhətdən haz
ır olmayan müəllim
auditoriyan
ı tərk etməyə məcbur olur. Belə hallarda müəllimin imkanlarını məhdudlaşdıran tribuna lazımsız
əşyaya
çevrilir. Müəllim audtoriyanın zalın müəyyən hissəsində yerini dəyişə-dəyişə dinləyiciləri idarə
etməlidir. Başqa
çıxış yolunu müəyyən edə bilməyən müəllim, tezliklə narahatlıq yaradan hissə ilə əlaqə
yarad
ıb, onları ünsiyyətə cəlb etməlidir. Yeri gələrsə, bir neçə dəqiqə nitqdən kənara çıxıb, müəyyən bir
tərbiyəvi m
övzuya əl atmaqla dinləyicilərin diqqətini mövzuya cəlb etməlidir. Müəllim tərbiyəvi
m
övzunu ümumi halda şərh etməlidir. Məsələn, o qeyd edir: son dövrlərdə bizim gənclər üçün təlim-
86
tərbiyə ocaqlar
ı, idman kompleksləri, gələcək nəsillərin dünyagörüşünü artıran informasiya mərkəzləri və s.
şəraitlər yarad
ılır. Bəzi gənclər bunlardan səmərəli istifadə edir, bəziləri isə buna laqeydliklə yanaşır. Onu da
qeyd edək ki, hər bir uşaq, gənc hər hans
ı bir ailənin üzvüdür. həmin ailəni təmsil edir. Yəni uşaq ailənin
g
üzgüsüdür, onu olduğu kimi əks etdirir. Əgər o, mədəni, bir-birinə hörmət etməyi bacaran bir ailədə
b
öyüyüb tərbiyə almışsa, özünü aparmaq qaydalarını da çox gözəl bilir. Belə uşaqlar həm də yüksək savada,
mədəniyyətə malik olurlar. Kimin savad
ı varsa, onun mədəniyyəti, qanacağı da var. Belə adamlar özünü çox
g
özəl aparır, dərslərini yazır və oxuyurlar. Özünü apara bilməyən uşaq, yeniyetmə həm ailəyə, həm də
qohum-qardaşa əngəldirlər.
Özünü, sözünü, danışığını bilməyən şagirdlərə müəllim Mücirəddin Beyləqaninin
yarad
ıcılığından bir parçanı misal gətirir:
Bir s
ıra anlamaz azğınlar da var.
Qohuma eyibdir, məhəlləyə ar...
Onlar
ın səsindən qulaqlar dəngdir.
Ancaq ki, dərmans
ız boş bir həvəngdir...
Uzun dilləri şam kimi ger
çək,
Lakin dedikləri məna da pəltək.
Bu misallardan sonra m
üəllim birbaşa nitqin davamını şərh etməyə başlayır. Bu mövzunun yaratdığı
sakitlikdən sonra
öz məharətini tam səfərbərliyə alıb nitqi yüksək səviyyədə davam etdirmək olar. Yaranan
əlaqəni,
ünsiyyəti bir növ «dostluğa» çevirib, hətta bəzən yersiz hərəkətlərə, replikalara da ciddi yanaşmamalı
və belə vəziyyətləri yaln
ız yüngül gülüşlə qəbul etməlidir. Bu natiqin davranış qaydalarının əvəz olunmaz bir
qaydas
ıdır.
Natiqin davran
ış qaydalarında əsas amillərdən biri də əl-qol hərəkətlərindən düzgün istifadə edilməsidir.
Bəzi natiqlər nitqlərinə uyğun gəlməyən, məzmuna uyuşmayan, daxili aləmdən gələn səslə qovuşmayan
yersiz hərəkətlərdən istifadə edirlər. Sonra dinləyicilərin verdiyi reaksiya ilə m
üəyyən edirlər ki, yalandan,
boş yerə gurultulu s
özlərlə çıxış edir, əl çalmaq xatirinə danışır. Məsələn, zavodda, məktəbdə, ictimai
87
yerlərdə «yaşas
ın zavodlarımız arasında olan dostluq əlaqələri», «yaşasın zavodumuzun beynəlmiləlçiliyi»,
«sizi həmişə g
ülərüz görüm», «əlləriniz var olsun», «pis adamlara bizim aramızda yer yoxdur» və s. kimi
laz
ımsız söz birləşmələrini ironiya ilə tələffüz edən natiq bu dırnaqarası kəlamları əllərini Havada oynada-
oynada, q
ışqıraraq dinləyicilərə çatdırır. Nəticədə isə yalnız səs telləri korlanır, səsi batır, onu tər basır, ağzı
quruyur. Sonra qarş
ısına çıxan hər bir kəsdən soruşur. «Necə çıxış etdim?» «Hamı sakit dayanıb mənə
diqqətlə qulaq as
ırdı?» «Fikirlərim aydın idi?» «Rəhbərlik çıxışa diqqətlə qulaq asırdı?» və s. kimi inamsız
suallarda
özünü təhlil etməyə başlayır. Belə ümidsiz suallar natiqə inamsızlıq aşılayır. Onun inkişafına mane
olur. Natiq hər şeydən əvvəl yadda saxlamal
ıdır ki, onun hərəkəti təbii olmalıdır. Kimisə təqlid etmək, özünü
kiməsə oxşatmaq, səsin tembrini dəyişmək nitqə bayağ
ılıq, sünilik gətirir. Bunu natiqin özü də hiss edir.
Natiqin jesti nə qədər təbii olarsa, fikri bir o qədər dəqiq, sərrast və əyani olar.
Çünki jest natiqin fikirlərinin
hərəkətlə təsdiqi deməkdir. Natiqin jestləri də ondan as
ılı olmayaraq dinləyicilərlə əlaqə yaradır, danışır,
fikir aş
ılayır. Bəzi natiqlər çıxış edərkən dinləyiciləri özü ilə birlikdə kədərləndirir, onları göz yaşı tökməyə
s
övq edir. Tutaq ki, natiq “Qanlı yanvar» hadisələrindən danışır. O, nitqində, səsində, duruşunda, üzünün
mimikas
ında kədərləndiyini bildirir. Həmin anları dinləyicilərlə birgə yaşayır. Vətən uğrunda axıdılan
g
ünahsız qanlar dinləyiciləri sarsıdır, onların daxili aləmini bir kədər bürüyür. Natiq isə nitqi şərh edərkən
əl-qol hərəkətlərindən istifadə etmir, sanki mimikas
ı ilə dinləyicilərlə danışır, onların dərdlərinə şərik olur.
Bu, natiqdən ustal
ıq, əsil istedad tələb edir. « nsanlar əlləri vasitəsilə yalnız balta tutmur, ev tikmir, iş
g
örmür, həm də əlləri vasitəsilə dostlarını salamlayırlar, düşmənlərini hədələyirlər, hər hansı varlığı
nəvazişlə oxşay
ırlar. Axı sözlərlə birləşən jestlər nitqin emosional səslənməsini daha da qüvvətləndirərək
ünsiyyət vasitəsinə çevrilir. Təsvir əsnasında və ya təqlid xatirinə, müəyyən səmti, yeri, hərəkəti göstərərkən,
jestlər ifadələrə laz
ımi aydınlıq gətirir. Bundan əlavə, jestlər natiqin yaradıcı qüdrətinin fiziki ifadəsi kimi də
qiymətlidir, dinləyicilər natiqin belə jestlərini
çox diqqətlə izləyir və xoşlayırlar. Natiq fikirlərini başqalarına
çatdırarkən, hisslərini müşayiət edən belə fiziki hərəkətlərindən razı qadır. Bundan əlavə natiqin pozasında
(duruşunda) ahəngdarl
ıq əmələ gəlməsinə kömək edir. Natiq jestlərin müxtəlif şəkillərindən istifadə edə bilər.
Məsələn, ifadəli jestlər daha
çox geniş şəkildə işlənir və tətbiq olunur. Bu jestlər nitqin ən qüvvəli
məqamlar
ını müşayiət edir. Məsələn, natiq dinləyicilərə iki müxtəlif kitabın həcmi barəsində əlləri ilə
Dostları ilə paylaş: |