Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 7 qədər zehni aydınlaşınca səkinin kənarında oturdu, fikrə getdi. Hələ uşaq ikən eşitmişdi ki, Ordubad müqəd- dəs yerdir. Bu torpaqda dövrü-qədimdən üləmalar çox olduğundan Yaxın Şərqin diqqət mərkəzində idi. Arazın cənubunda yaşayanlar Ordubada sehirli bir yer kimi baxırdılar. Deyirdilər ki, İranın münəccim- ləri göydən bir bəla gəldiyini müşaiyət edəndə cama- atı məscidlərə yığıb dua edərmişlər ki, “Xudavəndi- aləm, bu bəlanı Ordubada göndər”. Səbəbini soruşanlara cavab verərmişlər ki, bəs sən demə Ordubadda o qədər çox üləma, mürşid, seyid övladı var ki, bəla Ordubada catınca sovuşar, heç bir ziyan verməz. Belə ki, Ordubad camaatı çox inamlı və imanlıdır. Dadaş özü də uşaq vaxtı bunları görmüşdü. Ancaq gəncliyindən bu yerləri tərk edib gedəli iyirmi il ötmüşdü. Güman ki, orada da çox şeylər dəyişmişdi. Amma yenə də o doğma yerlərə getmək, o yurdları bir daha görmək istəyi qəlbində birdən-birə elə baş qaldırdı ki, bu istəyin qarşısını almaq qeyri-mümkün oldu. İyirmi il müddətində əvvəl anası, sonra da atası bu yaxınlarda dünyasını dəyişmişdi. Xəbərlər də gəlib Dadaşa çatmışdı, lakin yenə də kəndə qayıda bilməmişdi və ya bu haqda heç düşünməmişdi. Əslində kəndən küsərək ayrıl- dığından qayıda bilmirdi. Hava işıqlanırdı. Günəş dənizdən boylanmağa başlamışdı. Səhərin sərin mehi Dadaşın üzünü, Nizami Muradoğlu 8 saçlarını yalayır, ruhuna bir dinclik gətirirdi. Dadaş bu balaca həyətə göz gəzdirdi, iki mərtəbəli evin damının qırları əriyib divar boyunca süzülmüş, qara zolaqlar yaratmışdı. Onu da deyim ki, bu tərəflərdə iki mərtəbəli evə çox az rast gəlmək olardı. Bu iki mərtəbəli evi tikib başa gətirmək də Da- daş üçün asan olmamışdı. Buna qədər pilləkan altın- da gecələdiyi soyuq vaxtları xatırladı. Gecə yarısı oğru kimi soyuq pilləkan altına sığınaraq səhərə qədər dişini dişinə sıxıb dözürdü. Pul qazanmaq bu zamanda çox ağırdı. İş yerləri demək olar ki, yoxdu. Bir qarın çörək pulu qazanmaq məqsədi ilə səhərdən gecə yarısına qədər bazarlarda, küçələrdə veyillənir, hamballıq edirdi. Hamballıq da hər gün olmurdu. Şəhərin imkanlı adamları işlərini tanıdıqları hamballara və həmşərilərə gördürürdülər. Səhərləri soyuq, rütubət pilləkan altında qarşılayan Dadaş buğlana- buğlana isti evlərdən çıxıb, ətrafdakı dilənçilərə nəzər belə yetirməyən zəngin adamları görəndə onlara qarşı qəlbində bir qəzəb oyanırdı. Nəyin bahasına olursa olsun, pullanmaq, isti, rahat evdə yaşamaq istəyirdi. Əlinə pul keçəndən sonra birinci məqsədi belə bir ev tikmək olmuşdu. Ömrünün böyük bir hiss- əsini bu evdə başa vurmuşdu. Bu evin ən böyük üstünlüyü Dadaşa həmdəm olması idi. Uzun, tənha gecələri bu evin isti qucağında xatirələr işığında keçirmişdi. İndi birdən-birə bu evin duruşunda sanki Baba ocağı 9 bir qəriblik hiss edirdi. Qəti qərar qəbul etmişdi, ge- dirdi, Vətənə gedirdi. Ömründə düşünmədiyi Vətən söhbəti haradan belə birdən peyda oldu, bilmədi. Gördüyü yuxu onu belə tələsik və qəti qərara gətir- mişdi. Pilləkənin böyründə balaca bir quyu qazdı, torpağını çıxarıb kənara tökdü. Evə keçib yük yerində sandığın üstündə olan bir dəst yorğan- döşəyi götürüb yerə qoydu. Sandığın qıfılını açıb qapağını qaldırdı, iki torba çıxartdı. Əlini torbalar- dan birinin içinə salıb qızıl onluqları, beşlikləri şaqqıldatdı, bir ovuc ayırıb pencəyinin yan cibinə qoydu. Onluqlardan birini əlində oynadıb imperator II Nikolayın şəklinə, sonra çevirib pulun arxasındakı ikibaşlı qartala baxdı. Qartalın ayağının altında “10 рублей 1899 г” yazılmışdı. Qartalın yanlara açılan iki başının arasına yerləşdirilmiş imperatorun tacının anlamını düşündü: İşə bax ha… Nikolay-dünyanın padişahı… Şəklini qızılların üstünə saldırıb, mən onu cibimdə gəzdirirəm. Bir torba qızılı burda yerə basdırıb gedəcəyəm. Görəsən mənim kimi nə qədər adam bu qızılları yerə basdırır? Bəs bu milyonçular necə, bu qədər qızılı, çervonları hara yığırlar? Çox güman ki, vaxtı ilə yerdən çıxarılmış, işlənmiş bu qızıllar yenə də torpağın qoynuna gedir. İnsan da elə belədir: torpaqdan hasil, torpağa vasil. Dadaş açdığı torbanın ağzını bağladı. Evdən köhnə bir müşənbə tapıb torbanı onunla möhkəm- Nizami Muradoğlu 10 möhkəm sarıdı, bayıra çıxıb qazdığı quyuda basdırdı, üstünü torpaqlayıb səliqəyə saldı. “Əvvəla bu həyətə kimsə cəsarət edib girə bilməzdi, girsəydi də heç cinin də ağlına gəlməzdi ki, Dadaş bir torba qızılı bura basdırmış olsun”-deyə fikirləşdi. Dadaş yenidən içəri keçib yük yerindəki sandığın üstünü sahmanladı. İkinci torbanı əl bağlamasına yerləşdirdi. Papağını başına qoyub evdən çıxdı, qapını kilidləyib açarı xeyli vaxt əlində saxladı. Açarı özüylə götürsün, yoxsa harasa qoysun. Tərəddüd içində vurnuxurdu, həyətdə sağa-sola var-gəl edirdi. Haradansa qapıbir qonşuları Havva arvadın qarğış- ları yadına düşdü: “Səni görüm, qapın bağlansın, kilidin damaa atılsın”. Gözlərinin önünə Əylisin damları gəldi. Bu kənddə bir mərtəbəli evə təsadüfən rast gələrdin, bütün evlər iki, üç mərtəbəliydi və hətta, dördmərtəbəli evlər də vardı, həm də damları çox ucaydı. Bu damlara atılan kilidləri götürmək müşkül məsələydi. Kilidi damına atılan evlərin taleyi bir dəfəlik həll olunurdu. Bu evlərin son aqibəti xarabalığa çevrilmək, dağılmaqdı. Bəlkə elə ona görəydi ki, Havva arvad belə qarğış tökürdü. Dadaş Çəmbərəkənddəki bu bir mərtəbəli evlər ilə Əylisdəki hündür evləri öz aləmində müqayisə etdi. Dadaşın evi bu ərazidə tək-tək sayılan iki mərtəbəli evlərdən idi. Əylisdəki evləri qədər uca olmasa da, alçaq da deyildi, ancaq istənilən vaxt qonşunun damından bu evin damına çıxmaq olardı. Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|