Бярдя шящяринин ъоьрафи, сийаси вя мядяни тарихи
70
qeyd edir ki, «cənubun hökmdarı … əmr etdi ki, vergi onun
üçdə biri qədər yüngülləşdirilsin» (136, k.2, f.31).
Xəlifə Cavanşiri böyük hörmət və qiymətli hədiyyələrlə
yola saldı: «Cənubun hökmdarı Şərqin hakimini başına tac
qoyulmuş padşah kimi, daha da yüksək təriflərə layiq gördü və
əmr etdi ki, ona Hindistandan gətirilmiş və yaxşı öyrədilmiş
nəhəng fil bağışlasınlar … sonra xəlifə Cavanşirə quşların ən
gözəlini – tutuquşunu bağışladı. Bundan əlavə, xəlifə ona başqa
hədiyyələr də bəxş etdi: qızıl qınlı polad qılınc, mirvari ilə
süslənmiş kaftan, qızıl xaçlar, ipək parçalar, əba və cürbəcür
qiymətli geyimlər. Bundan başqa, ona özü mindiyi atlardan əlli
ikisini bağışladı» (136, k.2, f.31).
Cavanşir böyük ənamları ilə birlikdə geri qayıdaraq
Bərdəyə gəldi və xəlifədən aldığı imtiyazları elan etmək üçün
məclis çağırdı. M.Kalankatlı: Cavanşir «öz qış iqamətgahı olan
ölkə paytaxtına (Bərdəyə – Q.H.) getdi və burada ümumxalq
məclisini çağırdı» (136, k.2, f.31).
M.Kalankatlı Cavanşirin yeni libasda çar kimi
hərəkətlərindən, geyimindən, dövlət idarəçiliyindən, çar
sarayının görünüşündən, nəhəng filin əzəmətindən, tutuquşunun
qəribə təsirindən, qızıl yəhər-yüyənli ərəb atlarından bəhs edir
(136, k.2, f.31).
Beləliklə, öz hakimiyyəti dövründə Albaniya hökmdarı
Cavanşir ölkəsini Bizans və ərəblərlə mübarizədə qoruyub sax-
laya bildi. O, bir sərkərdə, hökmdar, mahir diplomat, siyasətçi
kimi ölkənin siyasi-iqtisadi mövqeyinin möhkəmləndirilməsilə,
xalqın sosial vəziyyətinin və
mədəni həyatının
yaxşılaşdırılmasına və inkişafına geniş şərait yaratdı. «O, dörd
xalqın hakim padşahlarının hörmət və iftixarını qazanmışdı»
(136, k.2, f.31; 15, s.76). Lakin Cavanşirin xəzərlərlə
münasibətləri normal məcraya saldıqdan sonra Bizansın
Xilafətlə apardığı müharibələrdə
Бярдя шящяринин ъоьрафи, сийаси вя мядяни тарихи
71
zəifləməsindən istifadə edərək Xilafətlə münasibətlərə üstünlük
verməsi və qazandığı uğurlar ona qarşı düşmən ünsürlərin baş
qaldırmasına səbəb oldu.
Albaniya dövlətinin qüdrətli hökmdarı Cavanşir 681-ci
ildə sui-qəsd nəticəsində qəflətən öldürüldü (125, s.161).
M.Kalankatlı Cavanşirin öldürülməsi barədə aşağıdakı
məlumatı verir: «İstirahətini Uti vilayətinin yaylaqlarında
keçirən Cavanşir Bərdə şəhərinə qayıdaraq xaçqaldırma
bayramını özü tikdirdiyi kilsədə keçirmək istədi. Gecənin
birində öyrədilmiş cani – Arcahunik mahalından olan Varazo
hazırlıq tədbirləri görərək gecə Cavanşiri öldürdü» (136, k.2, f.
36; 15; 296). Z.M.Bünyadovun fikrincə, Cavanşir təxminən 681-
ci ildə bizanspərəstlərin gizli qəsdi nəticəsində öldürülmüşdür
(15, s.100). M.Kalankatlı bildirir ki, «Cavanşirin faciəli ölümü
və qəflətən öldürülməsi ölkədə çox narahatlıq yaratdı, dolaşıq
hadisələrə səbəb oldu» (136, k.2, f.36).
Qeyd etmək lazımdır ki, M.Kalankatlının «Albaniya tarix-
i» əsərindən Cavanşirin öldürülməsi dövrün hakimiyyət
mübarizəsi, dövlətlərin düşmən münasibətindən çox xainlik,
paxıllıq, xəyanətkarlıq xislətindən yaranan bir qəsd kimi
anlaşılır. Dövrün mürəkkəb hadisələrlə zənginliyi və
M.Kalankatlının qeyd etdiyi kimi, erməni əyanları və kilsə
başçılarının Cavanşirin şöhrətinə həsədi, paxıllığı haqqında
məlumat onun öldürülməsinin nə ilə bağlı olduğundan xəbər ve-
rir (136, k.2, f.36). Cavanşirin öldürülməsi haqqında M.
M.Kalankatlının mətnindəki məlumatları təhlil edən K.V.Trever
Knyazın öldürülməsinin əsl səbəbinin müəmmalı qalması
qənaətinə gəlır (363, s.249). Tədqiqatçı o dövrün erməni
müəlliflərinin də bu məsələnin üstündən sükutla keçdiyini xüsu-
si qeyd edir. M.Kalankatlı isə «böyük faciə» adlandırdığı,
«ölümünə bütün ölkənin yas tutduğu» Cavanşirin öldürülməsinə
Бярдя шящяринин ъоьрафи, сийаси вя мядяни тарихи
72
səbəb olan qüvvələr haqqında konkret heç nə yazmır (363,
s.249). İnanmaq olmur ki, dövrün tarixçisi M.Kalankatlı
hökmdar Cavanşirə dair hər bir məsələyə diqqətlə yanaşdığı, hər
incəliyi qeyd etdiyi halda, Cavanşirin ölümünün səbəbini
bilməsin və ya sadəcə, buna laqeyd qalsın. Bəlkə də bu məqam
tarixçinin əsərinin bu hissəsi tərcümə edilərkən (erməni dilinə)
sonradan yox edilmişdir.
M.Kalankatlı Bizans imperatorunun Cavanşiri yanına
dəvət edib, onu hörmətlə qarşılamasından və ona hədiyyələr
verməsindən bəhs edərkən yazır ki, «belə səməvi hədiyyələri
almış Cavanşiri gördükdə erməni əyanları və sərkərdə Hama-
zasp ona paxıllıq etdilər, lakin o, buna heç əhəmiyyət vermədi»
(136, k.2, f.36). Tarixdə belə halların dəfələrlə təkrarlanması
göstərir ki, ermənilərdə paxıllıqdan güclü hiss yoxdur. Erməni
məkrinə fikir verməmək, onların hiyləsinə məhəl qoymamaq,
unutqanlıq belə hadisələrin tarixdə dəfələrlə təkrarına səbəb
olmuşdur. Cavanşirin, katolikos Nersesin öldürülməsi, Xaqan
qızına qəsd və s. hələ ilk orta əsrlərdə baş verənlər idi (136, k.2).
M.Kalankatlı Cavanşirin Şamda Xəlifə ilə görüşdən
təntənə ilə geri qayıtdığını təsvir edərkən bildirir ki,
«…Cavanşiri böyük şan-şöhrətlə yola saldılar. Ayrarat
vilayətinə gəldikdə onu Mamikonlar nəslindən olan Qriqor və
onun əyyanları qarşıladılar. Qriqor onu öz Aruc şəhərciyinə
apardı. Buraya katolikos bakirə Anastas (666-667-ci illərdə ka-
tolikos olub) da gəldi. Cavanşir ona salam verdi və təzim etdi,
katolikos da ona xeyir-dua verdi» (136, k.2, f.30). Təəssüf ki,
mənbədə bu xeyir-duaların Cavanşirin taleyində göstərdiyi
nəticə əlaqələndirilmir, başqa sözlə, bu barədə aydın məlumat
verilmir. Cavanşirə sui-qəsd edilməsinin əsl səbəbinin bu
baxımdan araşdırılması düzgün olardı. Çünki həmin qəbildən
olan faciələr sonrakı tariximizdə dəfələrlə təkrar edildiyindən bu
fikir şübhə doğurmamalıdır.
Dostları ilə paylaş: |