Бярдя шящяринин ъоьрафи, сийаси вя мядяни тарихи
80
və ordusu üçün düşərgələr ayırdı; sonra isə pul vermək şərtilə
onunla müqavilə bağladı. O da bu şərtləri qəbul etdi. Bundan
sonra o, Beyləqandan çıxıb Bərdə qalasına hücum etdi. Bərdənin
əhalisi onunla pul təzminatı vermək şərtilə müqavilə bağladı»
(34, s.9). Əl-Kufi ilə həmdövr ərəb müəllifi əl-Bəlazuri ərəblərin
hücumları barədə bir qədər də əlavələrlə məlumat verir: «Sal-
man ibn Rəbiə xəlifə Osmanın əmri ilə Arrana doğru hərəkət
etdi və o, yerli əhaliyə yaşayışlarını, şəhərin divarları və onların
əmlaklarının toxunulmazlığını təmin edəcəyinə və onları can və
torpaq vergisindən azad edəcəyinə söz verərək, Beyləqanı sülh
yolu ilə tutdu. Sonra Salman Bərdəyə gəldi və Turtur (Tərtər)
çayının sahilində şəhərdən bir fərsəxdən az məsafədə düşərgə
saldı. Şəhər sakinləri darvazaları onun üzünə bağladılar və o,
onlara bir neçə gün təzyiq göstərməli oldu. O, bu vaxt biçini təzə
qurtarmış kəndlərin üzərinə basqınlar etdi. Onlar Beyləqan
sakinləri ilə olduğu kimi sülh bağlamağa (məcbur oldular).
Şəhər darvazalarını açdılar, o, şəhərə daxil oldu və orada (bir
müddət) vaxt keçirdi. Sonra atlı dəstələrilə oradan hərəkət etdi,
Şavşan, Masvan, Ud, Xerxilan, Tabar və Arranda digər yerləri
tutdu. Bəlasacanda islamı qəbul etməyi təklif etdi, ancaq onlar
ona hərblə cavab verdilər, lakin o, onları üstələdi və bir
hissəsinin üzərinə baş vergisi qoydu, bir hissəsi isə islamı qəbul
etdi və sədəqə – zəkat verdi. O, Bərdədə yerləşib qüvvə
topladıqdan sonra ətraf yerlərə qoşun göndərdi, yaxın kənd və
şəhərləri özünə tabe etdi» (209, s.16).
Özündən əvvəlki və sonrakı müəlliflərdən fərqli olaraq əl-
Kufi həmin hadisələrə aid əlavə məlumatlar verir. O yazır:
«Salman Bərdə və digər şəhərlərdən xeyli pul alaraq öz əsgərləri
arasında payladı və bununla onları daha da şirnikləndirdi. Sonra
o, özünün süvari qoşunu ilə Cürcana (Gürcüstana) hücum etdi.
Oranın əhalisi onunla da
Бярдя шящяринин ъоьрафи, сийаси вя мядяни тарихи
81
müəyyən edilmiş məbləğdə illik təzminat vermək şərtilə sülh
bağladı» (34, s.18).
Mənbələrin verdiyi məlumatlardan göründüyü kimi,
Ərəblər Bərdəni tutmuş və qısa bir müddətdən sonra şəhəri tərk
etmişlər (645-646) (15, s.80, 82, 83; 209, s.5-16). Bərdənin ərəb
orduları tərəfindən tutulmasına dair iki fikir mövcuddur. Biri
odur ki, Bərdə döyüşsüz, qısa müqavimətdən sonra ərəblərə
təhvil verilmiş, ikincisi – şəhər güclü müqavimət göstərmiş,
hətta qala divarları dağıdılmış, çox sayda insan öldürülmüşdür
(34, s.7; 100, s.17; 209, s.5). Ərəb mənbələrində ərəb canişinləri
tərəfindən Bərdə şəhərinin qalasının bərpa edilməsi barədə
məlumatlardan aydın olur ki, Bərdə şəhərində və qalasında
həqiqətən dağıntılar olmuşdur (34, s.7). Ərəb mənbələrinə görə,
Bərdənin qala divarları VII əsrdə (628-ci ildə) xəzərlərlə
döyüşlər zamanı dağıdılmışdır (359, s.8).
Bərdəni tamamilə öz əllərinə keçirmiş ərəblər Kürün sağ
sahilində işğallarını başa çatdırdıqdan sonra çayın sol sahilinin
işğalına başladılar. Şimala doğru hərəkətdə məqsəd Şirvan və
Dərbəndə qədər olan şəhər və kəndləri tutaraq tabe etmək və ey-
ni zamanda Qafqazda ağalıq edən, Cənubi Qafqazı təsir
dairəsində saxlayan xəzərlərin müqavimətini qıraraq onları qor-
xutmaq və həmin əraziləri öz təsiri altında saxlamaq idi (34,
s.28).
Qaynaqda göstərilir ki, «Bundan sonra Salman və onun
silahdaşları geriyə döndülər və Kür çayına çatıb, onun o biri
sahilinə keçənədək irəlilədilər. Onlar Şirvan torpağına yetişib
orada düşərgə saldılar. Sonra ərəblər Şirvanın hökmdarını dəvət
etdilər və onunla təzminat ödəməsi şərtilə sülh bağladılar.
Səlman Şirvandan çıxıb daha da irəliyə gedərək Şabrana,
Maskata yetişdi. Bundan sonra o, oradakı hökmdarlara elçilər
göndərib onları yanına dəvət etdi. Onun yanına əl-Ləkzin,
Filanın və Təbər
Бярдя шящяринин ъоьрафи, сийаси вя мядяни тарихи
82
saranın (Tabasaran) hökmdarları gəldilər. Hamı ona pul və
hədiyyələr gətirdi, ildə müəyyən edilmiş təzminatı ödəməyə
razılıq verdi. O da bütün bunlarla razılaşdı. Bundan sonra, Sal-
man Bab əl-Əbvab tərəfə getdi. O, xəzərləri təqib edərək onların
torpaqları ilə irəlilədi. Lakin xəzərlər xaqanın başçılığı ilə 300
min nəfərlik qoşunla hücum edib ərəb ordusunu qırdılar. Salman
ibn Rəbiə və onunla olanların hamısı öldürüldü (644-cü il)» (34,
s.9-10). Bununla əlaqədar Azərbaycanın çox hissəsi ərəblərin
itaətindən çıxdı. Salman ibn Rəbiənin ölümündən (644-cü il)
sonra Həbib ibn Məsləmənin Azərbaycana və Arrana yürüşü
başlandı (34, s.11). O, altı minlik piyada və süvari ordusu ilə
Xilata gəldi, Sirac Tayrdan (Şirak) keçərək Gürcüstana
yaxınlaşdı, onlardan 800 min dirhəm bac almaq şərtilə sülh
bağladı. Xəlifə Osman Həbib ibn Məsləməyə məktub yazıb
onun yerinə Hüzeyfə ibn əl-Yəməni təyin edənədək o yerləri
idarə etdi (34, s. 11). O, Arranda nisbi sakitlik yaratdı. Osman
Huzeyfa ibn əl-Yəmən vali təyin edildikdən sonra o, tutulmuş
şimal ərazilərini yaxşı idarə etmək üçün canişinliyin
iqamətgahını Dəbildən Bərdəyə keçirdi (656-cı il) (174, s.28;
209, s.5).
Əl-Bəlazuri ərəblərin Bərdədən sonra digər şəhərlərə et-
diyi yürüşlərdən bəhs edərək bildirir: «Bir neçə Bərdə sakini
mənə xəbər verdi ki, Salman ibn-Rəbiə qədim şəhər sayılan
Şəmkirə qoşun göndərdi, onu tutdu» (209, s. 14). O, sonra qeyd
edir ki, «Salman Arrasla (Araz) Kürrün (Kürün) qarışdığı yerə –
Bərdincə gəldi, Kür çayını keçərək Qəbələni tutdu. Həmin vaxt
vilayətdə hakimiyyətə Hüzeyfə ibn əl-Yəmən təyin edildi (656-
657). (Hüzeyfə) Bərdəyə gələrək bu şəhərlə Xalxal və eyni za-
manda, Xeyzan arasında yerləşən vilayətə məmur göndərdi, an-
caq tezliklə o, xəlifə Osmanın yerinə yanında olan Sıl ibn Züfəri
qoyub
Dostları ilə paylaş: |