kiçik və orta biznesi bu problemlərin həllinə cəlb etmək çox çətindir; E-
tullantılar haqqında dövlətlərin və ictimaiyyətin məlumatsızlığıdır. Bu
vəziyyət, ilk növbədə, xüsusiləşdirilmiş beynəlxalq təşkilatların, milli qeyri-
hökumət təşkilatlarının və digər ictimai təşkilatların problemə aid təbliğat və
maarifləndirmə işini lazımi səviyyədə aparması ilə izah edilir.
Lakin bütün bu səbəb-nəticə əlaqələrinə baxmayaraq, son illər dünyanın
bir çox ölkələrində utilizasiya və zərərsizləşdirmə sahəsində görülən işlər
(ETTK -nin genişləndirilməsi, bu sahəyə qoyulan investisiyaların kəskin
artması, zavod və poliqonların yaradılması və s.) nəticəsində tullantıların,
xüsusilə də E-tullantıların emal həcmi artmış, başlıcası isə, emal dərinliyi
(dərəcəsi) xeyli yüksəlmişdir. Bir sıra inkişaf etmiş ölkələrin təcrübəsi E-
tullantıların dərin emalının (80-90%) mümkünlüyünü göstərir. Əlbəttə, bu
ilk növbədə, E-tullantıların xüsusi texnoloji emal prosesini həyata
keçirməklə mümkündür. Hal-hazırda ABŞ və bəzi Avropa ölkələrində bir
sıra texnoloji proseslər işlənmiş, texniki avadanlıq istehsal edilir və E-
tullantıların emalı məqsədilə tətbiq edilməkdədir.
1.2. şlənmiş metal avadanlıqların (metalo-lom) və ağır
metalların yaratdıqları ekoloji problemlə r
Maşınqayırma və metallurgiya sənayelərinin tullantıları və işləmə
müddəti başa çatmış metal avadanlıqlar metal tullantılar (metalo-lom)
adlanır. Yer kürəsində milyon tonlarla metal qalıqları ətraf mühitdə qalaraq
fiziki, kimyəvi proseslər nəticəsində ekoloji problemlər yaradırlar. Belə ki,
metal tullantılar havada oksidləşərək metal səthində dəmir oksid təbəqəsi
yaradır. Dəmir oksid birləşməsində yaranan korroziya və pas ətraf mühitin
korlanmasına, bitkilərin məhvinə, torpaq resurslarının sıradan çıxmasına,
havanın korlanmasına səbəb olur [ 24].
Dünya sivilizasiyası yaranandan həmişə tullantılar mövcud olub.
Insanın istifadəsində olan əşyalar istifadə müddətində yararsız hala
çevrildikdən sonra istifadədən çıxaraq tullantıya çevrilir. Dünyada minlərlə
irili-xırdalı maşınqayırma, metallurgiya, təyyarə, gəmiqayırma və başqa
müəssisələr istehsal etdikləri və istehlak edildikdən sonra yararsız hala
düşərək metal tullantıları yaradır və onlar müəyyən ərazilərdə yığılaraq ətraf
mühit üçün qorxulu mənbələrə çevrilirlər.
Metal tullantıların ətraf mühitdə yaratdıqları ekoloji zərəri
qiymətləndirmək üçün tullantılarda yaranan korroziya prosesini araşdıraq.
Ümumiyyətlə, metalların korroziyası onların kimyəvi, elektrokimyəvi,
biokimyəvi təsirlər nəticəsində dağılaraq yararsız hala düşməsidir. Konkret
olaraq korroziya xarici mühitin təsirindən metal və ərintilərin dağılmasıdır.
Bəzi metallarda dağılma prosesi təkcə metalın səthində deyil, onun
daxilində də baş verir. Bu isə metalın kristal qəfəsinin dağılmasına və onun
özünəməxsus xassələrinin itirilməsi ilə nəticələnir. Belə metallarda lay-lay
parçalanmalar başlayır. Pasların torpaqda toplanması isə onun biokimyəvi və
fiziki xassələrinə mənfi təsir göstərərək məhsuldarlığının azalmasına səbəb
olur.
Korroziya nəticəsində ölkələrin iqtisadiyyatına böyük ziyan dəyir. Belə
ki, 1984-cü ildə Fransanın dəniz qurğularına dəyən zərər 80 milyon frank
olmuşdur. Hər il Avstraliyada bioloji korroziyadan dəyən zərər 25 milyon
dollar, Yeni Zelandiyada 5 milyon dollar təşkil edir. ABŞ-da bioloji
korroziyanın gəmiçiliyə vurduğu ziyan ildə 10 milyon, yeraltı metal
borularda sulfat reduksiyaedici mikrobların vurduğu ziyan milyon dollara
çatır.
Məşhur Eyfel qülləsini korroziyadan qorumaq üçün hər üç ildən bir 70
ton xüsusi lak-boyaq maddəsindən istifadə edilir.
Müxtəlif ekoloji şəraitdə - suda, atmosferdə, torpaqda, turşuda, qələvi
mühitnidə, metallarda korroziya prosesi müşahidə edilir. Bəzi hallarda isə
kimyəvi təsir fiziki dağılma ilə müşahidə olunur. Belə korroziya erroziya
korroziyası adlanır. Dəmir və onun ərintilərində korroziya zamanı əmələ
gələn oksidlərin hidratlaşması nəticəsində paslanma yaranır. Əlvan metallar
da korroziyaya uğrayır, lakin onlarda paslanma prosesi getmir.
Çirklənmə miqyasına, bioloji obyektlərə təsirinə görə və yarada biləcəyi
ekoloji problemlərə görə çirkləndirici maddələr içərisində ağır metallar
xüsusi yer tutur. Ağır metallar canlı orqanizmdə böyük rol oynayırlar, lakin
biosferdə, atmosferdə intensiv yayılmaları və torpaqda konsentrasiyalarının
yüksək olması onları toksikiliyə çevirir.
Təbiətdə ağır metalların əksəriyyəti yalnız çox az konsentrasiyada
bitkilər və bakteriyalar üçün əlverişlidir. Dəmir, mis, sink, selen, manqan,
molibden və bəzi digər elementlər mikrodozalarda canlı orqanizmlər üçün
zəruridir. Onlar yalnız böyük izafi dozalarda təhlükəlidir. Qurğuşun,
kadmium, arsen, civə və onun birləşmələri istənilən konsentrasiyada əksər
ali bitkilər üçün zəhərli hesab olunur. Lakin son tədqiqatlar göstərir ki, hətta
civə kimi toksik element mikroorqanizmlərdə leykositlərin aktivliyini və
maddələr mübadiləsini, həmçinin canlı orqanizmlərin dezintoksikasiyasını
stimullaşdırır. Çirkləndirici maddələrdən ən təhlükəlisi ağır metallar olan
qurğuşun, civə, kadmium, arsen, sink, nikel və başqaları sayılır. Canlı
orqanizmlərlə ağır metallar iki növ təsir göstərir. Az miqdarda onlar bioloji
aktiv maddələrin tərkibinə daxil olub, onun həyat fəaliyyəti proseslərinin
normal gedişini nizama salır. Texnogen çirklənmə nəticəsində bu müvazinət
pozularaq canlı orqanizmlər üçün mənfi, bəzən fəlakətli nəticələrə səbəb
olur. Insan orqanizminə daxil olan ağır metallar əksər hallarda qara ciyərdə,
böyrəklərdə toplanır. Bitkilərdə isə ağır metallar toxumalarda qeyri –
bərabər paylanır. Ağır metalların bitkilər tərəfindən udulması, nəqli,
metobolizmin, toxumalarda paylanması becərilən bitkilərin növ və sort
xüsusiyyətləri ilə sıx bağlıdır. Onlara eyni zamanda ekoloji və antropogen
faktorlar da təsir edir.
Qurğuşunun insanlara təsiri qədim zamanlardan məlumdur. Insan
orqanizminə qurğuşunun əsas hissəsi (70-80%) qida ilə, 10%-dən çoxu su ilə
2-2,5%-ə qədəri isə atmosfer havası ilə daxil olur. Siqaret çəkənlər isə hər
siqaret dənəsindən əlavə 1 mkq qurğuşun qəbul edir. ÜST insan orqanizminə
həftə ərzində daxil olacaq qurğuşunun normativ miqdarının onun bədəninin
kütləsinin
0,05mq/kq,
FAO
isə
3
mq/kq
qədər
olmasını
müəyyənləşdirmişdir. Qeyri-üzvi qurğuşun nəfəs və mədə-bağırsaq
traktından keçdikdə orqanizm tərəfindən sorulur. Qana daxil olan
qurğuşunun hamısı eritrosidlər tərəfindən adsorbsiya olunur və sümüklərdə
toplanır. Qurğuşunun sümüklərdən təmizlənməsi 27 il davam edir. Bir çox
tədqiqatlar əsasında müəyyən olunmuşdur ki, insan orqanizmində
qurğuşunun miqdarı bizim əcdadlarımızda olan “təbii” səviyyədən 100 dəfə
Dostları ilə paylaş: |