40
baycanda milli-demokratik mübarizənin genişləndiyi bir dövrdə AXC-nin devril-
məsi onun üçün göydəndüşmə bir iş sayıla bilər.
21. Paris sülh konfransı və beynəlxalq münasibətlər.
Almaniya və onun müttəfiqləri ilə dinc nizamlama məsələləri 1919-cu il yanvarın
18-də keçirilən Paris sülh konfransında həll olunurdu. Orada 27 ölkənin nüma-
yəndəsi iştirak edirdi. Konfransın rəsmi iştirakçılarından başqa bəzi müstəmləkə
ölkələrinin, bir sıra dövlət və ictimai təşkilatların nümayəndələri də Parisə gəl-
mişdilər. Konfransın rəsmi açılışı ərəfəsində dövlət və hökumət başçılarının, xarici
işlər nazirlərinin və nümayəndə heyətlərinin digər yüksək vəzifəli üzvlərinin müşa-
virə və görüşləri keçirilirdi. Bir sıra məsələlər-konfransın dili, reqlamenti, ölkələrin
rolu və onun işində iştirakı uzun sürən müzakirələr doğurdu. Konfransın əsas
dilləri kimi ingilis və fransız dilləri tanındı. Konfransda iştirak edən ölkələr 4 qrupa
bölünmüşdü.
Birinci qrup. ABŞ, ngiltərə, Fransa, taliya və Yaponiya. Bu ölkələrin hər
birinin 5 səlahiyyətli nümayəndəsi vardı və onlar həm bütün ümumi iclaslarda,
həm də müxtəlif komitə və komissiyaların iclaslarında iştirak edirdilər.
kinci qrup. Britaniya dominionları və 19 başqa ölkə. Onların birdən üçə qədər
səlahiyyətli nümayəndələri vardı və onlara bilavasitə aid olan məsələlərin müzakirə
olunduğu iclaslarda iştirak edə bilərdilər.
Üçüncü qrup. Almaniya və müttəfiqləri ilə diplomatik münasibətləri pozmuş
dörd Latın Amerikası ölkəsi. Onların nümayəndələri yalnız bu ölkələrin maraq-
larına toxunan məsələlər müzakirə olunduğu zaman iclaslara çağırılırdılar.
Dördüncü qrup. Bura neytral və yenidən yaradılması nəzərdə tutulan ölkələrin
nümayəndələri daxil idi. Onlar yalnız xüsusi məsələlərin müzakirəsində iştirak edə
bilərdilər.
Konfransı açan Fransa prezidenti Puankare Almaniyanın ünvanına qəzəbli
sözlər söylədi və müharibənin təqsirkarlarına qarşı sərt sanksiyaların tətbiq edil-
məsinə çağırdı. O, yeni təcavüzə yol verməmək üçün qəti tədbirlərin görülməsini
tələb etdi. Bütün ən vacib məsələlər üç Şura tərəfindən həll edilirdi: Onlar Şurası,
41
Dördlər Şurası və Beşlər Şurası. Onlar Şurasına ABŞ-dan-Vilson və Lansin, ngil-
tərədən-Lloyd Corc və Balfur, Fransadan-J. Klemanso və Pişon, taliyadan-
Orlando və Sonnito, Yaponiyadan-Makino və Şinda daxil idilər. Dördlər Şurası
yalnız ABŞ, ngiltərə, Fransa və taliya dövlətlərinin başçılarından ibarət tərkibdə
işləyirdi. Beşlər Şurası ABŞ, ngiltərə, Fransa, taliya və Yaponiya xarici işlər
nazirlərindən ibarət idi. Lakin əsas məsələləri ABŞ prezidenti Vilsonun, ngil-
tərənin və Fransanın baş nazirləri Lloyd Corcun və Klemansonun daxil olduğu
böyük “üçlük” həll edirdi.
Hazırlıq dövründə və konfransın işinin gedişində amerikan prezidentinin 14
bəndi və xüsusən də bütün danışıqların açıq aparılması, heç bir məxfi beynəlxalq
sazişlərin olmaması, diplomatiyanın həmişə açıq və aşkar fəaliyyət göstərməli ol-
duğu barədə çox danışılırdı. Sovet Rusiyasının nümayəndələrinin konfransa çağı-
rılmamasına baxmayaraq, demək olar ki, bütün problemlərin müzakirəsində “rus
məsələsinə” toxunulurdu. Bəziləri Rusiyaya müttəfiqlərin ordusunu göndərməyi
zəruri hesab edirdilər, digərləri əsas diqqətin A. V. Kolçak, A. Denikin və digər
ağ generalların müdafiəsinə yönəldilməsi uğrunda çıxış edirdilər. London və
Vaşinqtonda Sovet hökumətinin möhkəmləndiyini başa düşdüklərindən burjua
hökumətini xilas etmək üçün cəhdlər etməyə başladılar.
22. Müharibədən sonrakı nizamlama problemləri. Almaniya ilə sülh mü-
qaviləsi.
Millətlər Cəmiyyətinin Nizamnaməsini qəbul edən Paris konfransı Almaniya ilə
sülhün şərtlərinin müzakirəsinə keçdi. ngiltərə, Fransa, ABŞ və antialman blo-
kunun müharibədə iştirak etmiş digər ölkələri Almaniyanın zəifləməsini istə-
yirdilər ki, o, hadisələrin inkişafına həlledici təsir göstərə bilməsin və iqtisadi-ti-
carət əlaqələrində rəqabətə davamlı olmasın. Barışmaz mövqeni Fransa tutmuşdu.
Klemanso və digər fransız nümayəndələri müharibədə verdikləri bütün itkilərin
ə
vəzini Almaniyadan almağa çalışırdılar. Onlar Almaniyadan 800 mlrd. qızıl mar-
ka məbləğində təzminat tələb edirdilər. Sərhədlər haqqında məsələdə kəskin dis-
kussiya oldu. Fransa Elzas və Lotaringiyanın qaytarılmasından əlavə Reynin sol
sahilinin işğalında və sağ sahilindəki 50 kilometrlik zonanın hərbsizləşdirilməsin-
42
də təkid edirdi. Müqavilənin hərbi maddələrinə gəlincə, hamı bununla razı idi ki,
Almaniyanın quru qoşunlarının şəxsi heyəti yüz min nəfərdən çox olmamalıdır.
Almaniya ilə müqavilənin hərbi maddələrinin müzakirəsi zamanı fransız nüma-
yəndə heyəti alman ordusunun təkcə xeyli ixtisar olunmasını yox, həm də hərbi
müəssisələri üzərində bilavasitə nəzarət tələb etdi. ngiltərə və ABŞ bu təklifin
ə
leyhinə çıxdılar. ngiltərə Almaniya üçün daha yumşaq iqtisadi şərtlərin tərəfdarı
idi və Qərb torpaqlarının Polşaya verilməsinə qarşı çıxış etdi. Alman ordusunun
ixtisarında Amerika və ingilis nümayəndə heyətləri o qədər də maraqlı deyildilər.
Onlar Şurasının iclasında Vilson bəyan etdi ki, Almaniyaya “daxili qayda-qanunu
qorumaq və bolşevizmi əzmək” üçün zəruri olan ordu saxlamaq lazımdır.
1919-cu il aprelin 25-də alman nümayəndə heyəti Versala dəvət olundu.
Ona Xarici işlər naziri Rantstau başçılıq edirdi. O, müttəfiqlər arasındakı fikir
ayrılığından istifadə etməyə cəhd etdi. Konfransın iclasında alman nümayəndə he-
yəti ilk dəfə mayın 7-də göründü. Ona təklif olunan müqavilənin mətni təqdim
olundu və tanış olmaq üçün 15 gün vaxt verildi. Verilmiş vaxt almanlara kifayət
etmədi və onlar mayın 29-da müqavilə mətninə fikir bildirdilər. Müqavilənin bütün
bəndlərinə etiraz edən Almaniya referendum keçirilməsi şərti ilə Elzas və Lotarin-
giyanı Fransaya qaytarmağa razı oldu. O, həmçinin 100 minlik orduya razılaşır,
Poznan əyalətinin bir hissəsini Polşaya verməklə onun üçün dənizə dəhliz açmağa,
20 milyard 1926-cı il mayın 1-nə olmaqla 100 milyard marka təzminat ödəməyə
hazır olduğunu bildirdi. Almaniyanın özündə müqavilənin şərtlərinə qarşı mübari-
zə vüsət aldı. Almanlar müharibənin yeganə günahkarının Almaniya adlandırılma-
sına etiraz edirdilər. Klemanso cavab verdi ki, onlar müharibəni uduzduqlarından
sülh şərtlərini qəbul etməlidirlər, yox əgər Almaniya belə siyasət aparmaqda dava
edəcəksə onda Antanta ölkələri hərbi əməliyyatları bərpa edib onu işğal edəcək və
danışıqsız tam təslim olmasını tələb edəcəklər. Dördlər Şurasının qərarı ilə marşall
Foş işğal planı işləyib hazırlayırdı. Uzun müzakirələrdən sonra Almaniya sülh
müqaviləsinin imzalanması haqqında qərar qəbul etdi. 1919-cu il iyunun 28-də
Versal sarayında Almaniya ilə sülh müqaviləsi imzalandı. Müqaviləyə görə Alma-
niya Elzas və Lotaringiyanı Fransaya qaytarırdı. Reyn çayının sol sahili müttəfiqlər
Dostları ilə paylaş: |