43
tərəfindən işğal olunurdu və sağ sahilində 50 kilometrlik hərbsizləşdirilmiş zona
yaradılırdı. Burada Almaniya istehkamlar tikmək, silahlı qüvvələrini yerləşdirmək
və hərbi manevrlər keçirmək hüququndan məhrum olurdu. Saar hövzəsinin kömür
mədənləri Fransanın mülkiyyətinə verilirdi, Saar vilayətini isə 15 il ərzində Millət-
lər Cəmiyyəti idarə etməli, sonra referendum yolu ilə onun Fransaya və ya Alma-
niyaya verilməsi məsələsi həll olunmalı idi. Almaniya Polşanın müstəqilliyini tanı-
yır Poznanı, Pomoryeni, Qərbi Prussiyanın və Yuxarı Sileziyanın bir hissəsini ona
verirdi. Alman ərazisi Polşaya dənizə çıxış imkanı verən dəhlizlə bölünürdü. Qdan-
sk ona bitişik ərazi ilə birlikdə Millətlər Cəmiyyətinin himayəsi altında azad şəhərə
çevrilirdi. Şlezviqin şimal hissəsi Danimarkaya keçdi, Klaypeda Litva ilə yenidən
birləşdi. Almaniya Avstriyanın və Çexoslovakiyanın müstəqilliyini tanıdı. Versal
müqaviləsinə əsasən Avstriyanın Almaniyaya birləşdirilməsi qadağan edilirdi. Sər-
hədlərin bu dəyişməsi nəticəsində Almaniya ərazisinin səkkizdə bir, əhalisinin isə
on ikidə bir hissəsini itirdi. Antanta ölkələri Almaniyanın Afrikadakı bütün müs-
təmləkələrini, Sakit okeandakı adalarını tutdular. Müqavilə müəllifləri Çinlə heç
bir razılaşdırma olmadan onun suverenliyini pozaraq Çin torpaqlarının bir hissəsini
Yaponiyaya verdilər ki, bu da ölkədə hiddət doğurmaya bilməzdi. Çin Versal
müqaviləsini imzalamaqdan imtina etdi. 1919-cu ilin Versal sülhü Almaniyada
qisasçı ideyaların artması üçün zəmin yaratdı. Sonralar bu həmin müqavilənin ləğv
edilməsi və Avropa xəritəsinin yenidən tərtib olunması uğrunda mübarizədə özünü
göstərdi.
23. Müharibə də n sonrakı nizamlama problemlə ri. Macarıstan və Osmanlı
dövlə ti ilə sülh müqavilə lə ri.
Macarıstanla sülh müqaviləsi başqalarından daha gec işlənib hazırlandı və
razılaşdırıldı. Müqavilə 1920-ci il iyunun 4-də Versalın Böyük Trianon sarayında
imzalandı. Macarıstan Avstriya, Serb-Xorvat-Sloven krallığı, Çexoslovakiya və
Rumıniya ilə müharibədən sonra müəyyənləşdirilmiş sərhədləri tanımalı idi. Macar
ə
razilərinin bir hissəsi bu ölkələrə verilirdi. Sayı 35 mini aşmamalı olan macar or-
dusu yalnız könüllülük əsasında formalaşa bilərdi. Hərbi mükəlləfiyyət qadağan
olunurdu. Macarıstan aviasiyaya malik ola bilməzdi. Ordunun silah təchizatında
44
ağır artilleriya və tanklar olmamalı idi. Ölkə dənizə çıxışdan məhrum olurdu, onun
bütün donanması qaliblərə verilirdi, Dunay çayı üzərində isə nəzarət qoyulurdu.
Macarıstanın ərazisi 30 faiz, əhalisi isə 50 faizə yaxın azalırdı.
1920-ci il avqustun 10-da Paris yaxınlığındakı Sevrdə Türkiyə ilə sülh
müqaviləsi imzalandı. O, Suriya, Livan, Fələstin, Mesopotomiya, Ərəbistan yarım-
adasındakı bütün mülklərindən məhrum olurdu. Türkiyə Misir üzərində ngil-
tərənin, Mərakeş və Tunis üzərində isə Fransanın protektoratını tanıdı. Əvvəl ona
məxsus olan torpaqlar hesabına taliya və Yunanıstan öz ərazilərini genişlən-
dirdilər. Türkiyə iqtisadiyyatı və onun maliyyəsi ngiltərə, Fransa və taliyanın
nümayəndələrindən ibarət xüsusi komisiyanın nəzarəti altına düşürdü. Türkiyə
ordusu 50 min nəfərdən çox ola bilməz, 7 keşikçi gəmisi və 5 minonos istisna
olmaqla Türkiyənin bütün hərbi dəniz donanması qalib ölkələrə verilirdi. Qara
dəniz boğazlarının sahili tərksilah edilməli, beynəlxalq komisiyanın nəzarətinə
verilməli idi. Boğazlara dair maddələr təkcə Türkiyənin yox, digər Qara dəniz
dövlətlərinin də maraqlarına toxunurdu. Türkiyəni asılı vəziyyətə salan bu müqa-
vilə artıq heç bir hakimiyyətə malik olmayan sultan hökuməti ilə bağlanmışdı.
Ankarada M. Kamalın başçılığı ilə yaradılmış yeni hökumət onu imzalamaqdan
imtina etdi. ngiltərə, Fransa və ABŞ Sevr müqaviləsi ilə ən yaxın regionda öz
mövqelərini möhkəmləndirməyə çalışırdılar. Amerikalılar Qara dəniz boğazlarına
və Yaxın Şərqə böyük maraq göstərirdilər. Bu sülh müqavilələri göstərdi ki, qalib
qərb dövlətləri öz ağalıqlarının bərqərar olmasına və milli-azadlıq hərəkatlarının
yatırılmasına yönəlmiş siyasət yeridirlər.
24. Paris sülh konfransına böyük dövlətlərin planları və niyyətləri.
ABŞ üçün I Dunya müharibəsi onun dünyadakı mövqeyinin əsaslı şəkildə də-
yişilməsi demək idi. Müharibə illərində onun iqtisadi potensialı gücləndi, ölkə iri
ordu və qüdrətli donanmaya sahib oldu. Ancaq ölkə daxilində amerikan xarici
siyasətinin məqsədləri ilə bağlı kəskin mübarizə gedirdi. Fəal xarici siyasət tərəf-
darı prezident Vilson hesab edirdi ki, ABŞ-ın dünyadakı rolunun dəyişməsi ona
sül-hün xilaskarı olmaq, beynəlxalq mübasibətlərə yeni prinsiplər gətirmək imkanı
verir. Bu prinsiplərə baxışını o, 1918-ci il yanvarın 8- də bəyan etdiyi “14 mad-
45
də”də ifadə etdi. Vilsonun təklifləri şübhəsiz dünya siyasətində yeni söz idi.
Ancaq, bolşeviklər Antanta dövlətlərinin gizli müqavilələrini dərc etdikləri zaman
ölkə daxilində Vilsonun nüfuzu xeyli sarsıldı. Amerikanlar fikirləşdilər ki, onların
övlad-ları Avropa dövlətlərinin gizli niyyətləri uğrunda vuruşmuşlar. 1918-ci ildə
konq-resə seçkilərdə Vilsonun rəqibləri-respublikaçılar çoxluq qazandılar.
ngiltərə hələ Paris sülh konfransına qədər müharibədə iştirakının başlıca
məqsədlərindən birinə nail oldu: alman donanması məhv edildi. ngiltərə Osmanlı
imperiyasının bir hissəsini öz nəzarəti altına aldı. ngiltərə Elzas və Lotaringiyanın
Fransaya qaytarılmasını istəyirdi. ngilislər müharibədən sonrakı Avropada sərhəd-
lər müəyyənləşdirilərkən xalqların öz müqəddəratını təyin etmək hüququndan çıxış
etməyi təklif edirdilər. Ingiltərənin dünyanın müharibədən sonrakı quruluşuna
başlıca tələbi- tərksilah və sülh aləti kimi Millətlər Cəmiyyətini yaratmaq yolu ilə
sülhü təmin etməkdən ibarət idi. ngiltərəni təcrübəli siyasətçi, siyasi kompromis
ustası Lloyd Corc təmsil edirdi. O, Vilsondan fərqli olaraq öz ölkəsinin parlamen-
tində möhkəm dayağa malik idi. Lakin ngiltərə dünya kreditorundan borcluya
çevrilmişdi. qtisadiyyat zəifləmişdi, ticarət və maliyyə pozulmuşdu. Almaniya
tərəfindən öz hərbi-dəniz qüdrəti üçün təhlükəni ləğv edən ngiltərə amerikan
donanmasının gücünün sürətlə artmasını həyəcanla müşahidə edirdi.
Fransa I Dünya müharibəsinin gedişində digər böyük dövlətlərə nisbətən
daha çox itkiyə məruz qalmışdı. Onun ərazisində hərbi əməliyyatlar aparılmışdır.
Fransa borc verəndən borcluya çevrilmişdi. Öz növbəsində Fransanın başlıca borc-
lusu olan Rusiya özunün bütün öhdəliklərini ləğv etmişdi. Dağıdılmış ölkədə
“almanlar hamısını ödəyərlər” şüarı çox yayılmışdı. Fransa hökumətinin başçısı
Klemanso bu şüarın gerçəkləşdirilməsinin qətiyyətli tərəfdarı idi və istənilən vasi-
tələrlə Almaniyanın zəiflədilməsinə nail olmağa hazır idi. Fransa yalnız Elzas və
Lotaringiyanın ona qaytarılmasını istəmirdi. Fransa Almaniyanın üzərinə maksimal
mümkün təzminat qoyulmasını tələb edir və Osmanlı imperiyasının bir hissəsinə
iddia edirdi. Fransa iqtisadi cəhətdən xeyli zəifləsə də hərbi cəhətdən güclənmişdi
və Avropada hegemonluğa nail olmaq istəyirdi. Bu, ngiltərənin mənafelərinə
Dostları ilə paylaş: |