38
Dünya təcrübəsi kontekstində makroiqtisadi tarazlığın
təminatında üç target siyasətdən istfiadə edilmişdir: monetar (pul
göstərijilərinin targetləşməsi- pul bazasına söykənən); valyuta
məzənnəsinin sabitliyi siyasəti; inflasiya tempinin targetləşməsi.
Beləliklə, məzənnə siyasəti sağlıqlı və neytral bir siyasət
üzərində qurulmalı və valyuta məzənnə fəlsəfəsinin məntiqi işdə
budur.
2011-ci il ərzində Mərkəzi Bank özünün məzənnə siyasətini
yeni əməliyyat mexanizmi çərçivəsində və valyuta bazarında təklif
mənbələrinin genişlənməsi şəraitində həyata keçirmişdir.
Son illərdə Azərbaycanda həyata keçirilən məzənnə
siyasətinin diaqnostikası əsasında 2011-ci ilin əvvəlindən
başlayaraq Mərkəzi Bank özünün məzənnə siyasətini dəhliz
daxilində ABŞ dolları/manat ikitərəfli məzənnəsinin hədəflənməsi
çərçivəsində həyata keçirməyə başlamışdır.
Kommunikasiya baxımından əlverişli olmaqla yanaşı bu
mexanizm həm də Mərkəzi Bankın uzunmüddətli perspektivdə
sərbəst üzən məzənnə rejiminə keçmək imkanlarını artırır.
Hesabat ilində ölkənin tədiyə balansında iri həcmli profisitin
yaranması şəraitində valyuta bazarında təklif genişlənmişdir.
Lakin, məzənnənin əhəmiyyətli möhkəmlənməsinin qarşısını
almaq və bununla da qeyri-neft sektorunun rəqabət qabiliyyətinə
neqativ təsirləri neytrallaşdırmaq üçün Mərkəzi Bank tərəfindən
cari ildə 4153.2 mln.$ həcmində valyuta sterilizasiyası həyata
keçirilmişdir. Nəticədə manatın ABŞ dollarına qarşı məzənnəsi
mülayim templə - cəmi 1.4% möhkəmlənmişdir.
39
2.4. BEYNƏ LXALQ L KV DL K
Rəsmi xarici ehtiyatlar mərkəzi bankın valyuta birjasına
müdaxilə üçün mövcud olan bütün beynəlxalq ödəmələr
vasitələrinin cəmidir. Məlumdur ki, mərkəzi banklar valyuta
məzənnələrini sabit tutmaq məqsədi ilə bazara müdaxilə edir. Bu
da sabit və ya idarə etməli dalğalanma sisteminin bir xsü-
susiyyətidir. Halbuki, tam sərbəst üzən kurs sistemində məzənnələr
tamamilə bazar iqtisadiyyatının işləm mexanizminə görə
formalaşdığı üçün mərkəzi bankların bazara müdaxilə etməsi
zəruri deyil.
Ə
slində sabit kurs sistemlərində müvəqqəti kəsirlər olduğu
təqdirdə mərkəzi banklara ehtiyac olur. Çünki müvəqqəti kəsiri
yaradan səbəblərin bir müdət sonra aradan qalxacağına görə, bu
kəsir öz-özünə ortadan götürələcək. Bunun üçün tarazlaşdırıcı
tədbirlər olaraq faktor bölgüsünü dəyişdirmək lazım deyil.
Halbuki, köklü iqtisadi və ya maliyyə səbəblərindən baş verən
uzun müddətli kəsirləri xarici ehtiyatlardan istifadə edərək taraz-
laşdırmaq mümkün deyil.
Ölkələrin malik olduqları rəsmi xarici ehtiyatların cəminə
beynəlxalq likvid adı verilir. Beynəlxalq likvidin çatışmazlıq
problemi xüsusilə sabit kurslu Bretton-Vuds zamanında bəri
iqtisadi ədəbiyyatda mübahisəli bir mövzudur. Nəzəri baxımdan
beynəlxalq likvidin dünya iqtisadiyyatının tələblərindən asılı
olduğu qeyd edilmişdir. Beynəlxalq likvidin hansı sürətlə ar-
tırılmasını müəyyən etmək üçün bəzi obyektiv göstəricilərdən
danışmaq olar. Məsələn, dünya ticarət və maliyyə hərəkətlərindəki
artım nisbəti, bu hərəkətlərdəki dalğalanma, xarici ehtiyatları
saxlamaq məsrəfi, xarici ehtiyatlara yetişmə asanlığı və əlbəttə ki,
sabit və ya üzən sistemin praktikasına əsaslanması və s. kimi.
Amma həqiqətdə hansı puldan nə qədər ehtiyat tutulacağı
mərkəzi bankın işçilərinin alternativlərindən və ehtiyatların idarə
edilməsi siyasətindən asılıdır. Ehtiyat olaraq tutulan valyutaların
dəyərində düşmə ehtimalı, rəsmi ehtiyatların dəyərini azaltdığı
40
kimi, bir yüksəlmədə spekulyativ qazanclar meydana gətirər.
Başqa sözlə ehtiyatları bu və ya digər beynəlxalq ödənişlərin
vasitəsi üzərindən tutmanın riski və eyni zamanda gəliri vardır.
Adı çəkilən gəlirlər faiz və valyuta dəyərində gözlənilən
artımlardan meydana gələ bilər. Bu baxımdan mərkəzi bankın
rəhbər işçiləri də ehtiyatların idarə edilməsi problemi ilə üzləşiblər.
Bu mövzuda mərkəzi bank ehtiyatları müxtəlif növə bölərək, riski
paylaşdırmaqdan başqa, dəyərində artımın gözlənildiyi müəyyən
pullara investisiya qoyaraq spekulyativ şəkildə hərəkət də edə
bilərlər. Amma mərkəzi bank kimi rəsmi bir qurumun spekulyativ
qazancın arxasına düşmək əvəzinə, riski paylaşdırma məqsədinə
görə hərəkət etməsini iddia etmək daha realdır.
Beynəlxalq rəsmi ehtiyatlar əvvəlcə qızıl və qeyri-qızıl
mənbələr olmaqla iki yerə ayrılır. Qeyri qızıl ehtiyatları da valyuta
və BPF mənbələrindən ibarətdir.
Bretton-Vuds qızıla əsaslanan bir sistem idi. Amma qızıl
istehsalatının asanlıqla artırılmaması, bahalı olması və bir özəl
spekulyasiyaya səbəb olması onun yaxşı bir ehtiyat pul
olmayacağını göstərib. Bugünkü tendensiya qızılı beynəlxalq
ödəmə vasitəsindən çıxarıb bir sənaye xam məhsulu olaraq həqiqi
funksiyasına qaytarmaq istiqamətindədir. Bu səbəblə uzun müd-
dətdir ki, qızıla rəsmi qiymət qoyulmur. Bundan başqa BPF də
üzvlərin ehtiyat dilimlərini qızılla ödəmə məcburiyyətini ləğv edib
və əlindəki qızıl ehtiyatlarının bir bölməsini əlindən çıxarılıb. Belə
ki, 1976-cı ildə qızıl ehtiyatının 1/6-ni sərbəst bazarda sataraq
gəlirlərini ən yoxsul vəziyyətdə olan az inkişaf etmiş ölkələrə
kredit vermək üçün istifadə edib və qalan 1/6-i də üzv ölkələrə geri
verilib.
Bu gün yenə də bir çox mərkəzi banklr rəsmi ehtiyatlarının
ə
həmiyyətli bir hissəsini qızılla saxlayırlar.
Digər tərəfdən, beynəlxalq rəsmi valyuta ehtiyatlarının
tərkibinə baxsaq hələ də ən böyük pay Amerika dolları təşkil edir.
Dollar və məhdud ölçüdə ngilis sterlinqi Bretton-Vuds sisteminin
ə
nənəvi ödəmə vasitələri olmuşlar, ancaq bu gün də dollar rezerv
Dostları ilə paylaş: |