247
tərəfindən, A B ölkələrinin mərkəzi banklarının birliyi şəklində
həyata keçirilməlidir;
• razılaşmanın iştirakçıları tərəfindən eyni istiqamətli fiskal
siyasətin həyata keçirilməsi, dövlət büdcəsi kəsirinin maliyyələşdi-
rilməsi və ya profisitinin istifadəsi üsullarının qarşılıqlı nəzarəti
üçün ümumi çərçivələri formalaşdırmaq zəruri idi;
• struktur və regional siyasətlərin həyata keçirilməsi zamanı
kooperasiya;
• dollara və üçüncü ölkələrin valyutalarına nəzərən
valyutaların birgə «üzməsi»;
• əvvəlcə qızıl paritet əsasında, sonra A B-nə daxil olan
ölkə valyutalarının bazasında Avropa hesablaşma pul vahidinin
tətbiq edilməsi.
Avropa monetar ittifaqının fəaliyyətə başlama mexanizmi ilə
bağlı Birliyin üzvləri arasındakı fikir ayrılıqlarına baxmayaraq,
1971-ci ilin martında belə ittifaqın yaradılması proqramının
reallaşdırılması barədə razılaşma əldə olunmuşdur. Proses üç
mərhələnin
olmasını
nəzərdə
tuturdu.
Birinci
mərhələ
eksperimental mərhələ kimi nəzərdən keçirilir və bu çərçivədə
Avropa valyutalarının qarşılıqlı dəyişmələrinin dinamik azaldılma
səyləri nəzərdə tutulurdu. Dolların 1971-ci ilin avqustunda kəskin
devalvasiyası nəticəsində bu mərhələ iflasa uğradı. Vernerin ilkin
strategiyası ona əsaslanırdı ki, Avropa valyutalarının mübadilə
kurslarının dərəcələri Amerika valyutasına nəzərən dəyişməz
qalacaq. Bazarın qeyri-stabilliyi alman markasına güclü yüksəldici
təsir göstərdi və bu, onun digər Avropa valyutalarına nəzərən
kursunda özünü dərhal büruzə verdi.
1970-ci
illərdə
Verner
planının
uğursuzluğunun
səbəblərindən birincisi, millidən üstün valyuta-maliyyə mərkəzinin
yaradılmasına siyasi hazırlığın olmaması idi. kincisi, bu
hazırlıqsızlıq qismən üzv ölkələrin iqtisadi inkişafındakı və iqtisadi
vəziyyətindəki böyük fərqlərlə əlaqədar idi (indi bu fərqlər 1980-ci
illərin ortalarından Avropada başlamış iqtisadi yüksəliş nəticəsində
bir qədər silinmişdir). Üçüncüsü, 1970-ci illərdə iki neft şoku,
248
staqnasiya və bir sıra ölkələrdəki inflyasiya ilə sərtləşmiş dünya
iqtisadiyyatındakı ümumi əlverişsiz vəziyyət də öz rolunu oynadı.
Vəziyyətdən çıxış yolunu tapmaq cəhdi 1972-ci ilin martında
«tuneldə ilan» vasitəsilə baş vermişdir. « lan»
– Avropa
valyutalarının dəyişmələrini bir-birlərinə nəzərən bağlayan
mexanizmi ifadə edir və bu mexanizm, həmçinin «ilan»ın dollara
nəzərən dəyişmələrinin məhdudiyyətlərini müəyyənləşdirirdi.
Lakin bu sistemin də aqibəti acınacaqlı oldu. başlayan neft böhranı
«tuneldə ilan»a zərbə vurdu. Şübhəsiz, ABŞ ilə nefti ixrac edən
ölkələr arasında «neft müharibəsinin» başlanmasını əvvəlcədən
görmək və nəticədə, bu müharibənin Avropa valyuta sisteminin
formalaşmasına təsirindən qaçmaq çətin məsələ idi. Hətta Bretton-
Vud valyuta sisteminin iflasına baxmayaraq (onun qeyri-
effektivliyinin nəticəsi dünya birliyinin əvvəlcə faktiki, sonra isə
formal surətdə, BVF-nun Nizamnaməsinə Yamaykada qəbul
olunmuş düzəlişlər şəklində sərbəst dəyişən, üzən valyuta
kurslarına keçid oldu), Avropa valyutalarının Amerika dollarına
bağlılığı onu sübut edirdi ki, Avropada əvvəllər olduğu kimi yenə
də Avropa inteqrasiyasını yalnız dünya lideri
– ABŞ-ın inkişafı ilə
qarşılıqlı əlaqədə nəzərdə keçirir və zərurət olan halda onun
köməyinə ümid bəsləyirlər. Bundan başqa, yaddan çıxarmaq lazım
deyil ki, valyuta kurslarının «ilan» hüdudunda saxlanması könüllü
idi və həmişə ayrı-ayrı ölkələr üçün məşəqqətli olurdu (valyuta
intervensiyalarına çox böyük vəsaitlər tələb olunurdu). Buna görə
də bir sıra ölkələr bu sistemdə ümumiyyətlə iştirak etmir və ya
dövri şəkildə oradan çıxırdılar. Belə ki, Böyük Britaniya, taliya və
rlandiya öz kurslarını müstəqil şəkildə müəyyənləşdirir, Fransa
isə ümumi sistemə gah birləşir, gah da ondan ayrılırdı.
«Tüneldə ilan»ın iflasından sonra monetar ittifaqın Avropada
tez bir zamanda sona çatacağını düşünürdülər. Valyuta
sistemlərinin birləşməsi barədə təklif 1977-ci ildə Roy Cenkins
tərəfindən irəli sürülmüşdür. Roy Cenkins həmin dövrdə Avropa
komissiyasının prezidenti vəzifəsini tuturdu. Məhz bu təklif
sayəsində 1979-cu il martın 13-də Avropa valyuta sistemi
– AVS
249
yarandı. AVS Avropada gələcək monetar ittifaqın əsası oldu.
AVS-nin əsas vəzifələri aşağıdakılar idi: Avropada xarici və daxili
valyuta stabilliyinin əldə olunması; üzv ölkələrin iqtisadi əmək-
daşlığının təkmilləşdirilməsi; valyuta qeyri-stabilliyinin azalması-
na yardım. Valyuta kurslarının marjı +/-2,25% (dar hüdud) və +/-
6% (geniş hüdud). Mübadilə kurslarının Avropa mexanizmi
(MKAM) müəyyənləşdirilmişdir. Yeni «Avropa valyuta ilanı» Bir-
liyin valyuta problemlərinin kəskinləşməsi ilə əlaqədar olaraq, də-
yişikliklərə uğradı. Belə ki, 1993-cü ildə MKAM-nin böhranı nəti-
cəsində 15%-lik vahid hüdud müəyyənləşdirilmişdir.
Bu isə, şübhəsiz, kurs münasibətlərinin maksimal yaxınlaş-
ma prinsipindən geri çəkilmək demək idi. Bundan başqa, AVS heç
bir vaxt Birliyin bütün ölkələrini əhatə etmirdi və onun
iştirakçılarının tərkibi dəfələrlə dəyişirdi. Göstərilən rejimə riayət
olunması bir sıra tənzimləyici tədbirlərlə möhkəmləndirilirdi.
Bunlar valyuta kursuna təsir göstərən faiz dərəcələrinin dəyişməsi,
kurs münasibətlərinin saxlanması məqsədilə mərkəzi bankların
qarşılıqlı kreditləşməsi, valyuta intervensiyaları idi.
Bu sistemin xarakterik cəhəti Avropa valyuta vahidinin
(European Currency Unit)
– ekyünün yaranmasıdır. Ekyü öz
başlanğıcını 1950-ci ildə Avropa ödəniş ittifaqı tərəfindən
yaradılmış A B hesablaşma vahidindən götürür. Roma razılaşması
verilmiş hesablaşma vahidini A B institutları üçün qəbul etmiş və
onu 0,88867088 qram təmiz qızılla müəyyənləşdirmişdir. ABŞ
dollarının devalvasiyası, o cümlədən valyutaların «üzməsi» barədə
və SDR zənbil konsepsiyasının yaradılması barədə qərar (xüsusi
borc alma hüquqları, Special Drawing Rights) A B-ni xüsusi
hesablaşma vahidi zənbilinin yaradılma zərurətinə gətirib çıxartdı.
Beləliklə, Avropa hesablaşma vahidi (European Unit of Account
–
EUA) adlanan hesablaşma vahidi yarandı və onun dəyəri
tərkibindəki valyuta kurslarının gündəlik dəyişmələrindən asılı
olaraq dəyişilirdi. EUA 1976-cı ilin kömür və polad üzrə
Razılaşmasının büdcəsinə, A B-nin 1978-ci il büdcəsinə daxil
Dostları ilə paylaş: |