Microsoft Word Chamenzemli hekayalar 1-cild+. doc
Yüklə 4,51 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- BORCLU
60 61 BORCLU Kərbəlayı Fərəc həmişə evdən çıxanda hamamın qabağı ilə gedib, məscidin yanından bazara diklənirdi və burada axşamadək fırlanıb, dolanıb, əlinə keçən qəpik – quruşu ətə, çörəyə və qeyri şeylərə verib, yenə həmən yol ilə evə qayıdırdı. Axır vaxtlar Kərbəlayı Fərəc bu yol ilə gedib gəlməyə bilmərrə mövquf eləmişdi. Səbəb də bu olmuşdu ki, kərbəlayı məscidin yanındakı əttar Həsənə bir az pul borclu idi, evə xırda şeylər almışdı. Daha bu əttar Həsən ötüb keçəndə kərbəlayını dinc qoymurdu: çuxasının ətəyindən tutub, darta – darta dükanın qa- bağına çəkirdi və min latayır sözlər ilə borcunu tələb edirdi. Kərbəlayı qalırdı gözünü döyə – döyə. Borc az idisə də (cəmi 12 abbası bir şahı idi) verməyə qadir deyil idi. Pul çıxan bir iş də tapılmırdı ki, onun dalınca gedib əttar Həsənin çəngindən xilas olaydı. Kərbəlayı Fərəc işin hər üzünü ona qandırırdı: «Qardaş, bax, indi qışdır. Pul çıxan bir yer yoxdur. səbir elə, allah qoysa, bu gün – sabah bahar gələr, göydən – göyərtidən, süddən – qatıqdan satıb, pulunu verərəm…» Bu sözlərdən də sonra əttar Həsən öz dediyindən əl çəkmirdi. Bir neçə vaxt belə keçdi. Doğrusu Kərbəlayı Fərəc lap tən- gə gəldi – bir tərəfdən pulsuzluq, bir tərəfdən evdə ac – acına qalan böyük ailə: iki arvad, doqquz uşaq. Bir tərəfdən qışın çovğununda odsuz – ocaqsızlıq. Bunların hamısından da pis əttar Həsənin onu gündə ətəkləməyi. Axırda əlac ona qaldı ki, Kərbəlayı Fərəc əttar Həsənin gözündən itdi. başladı bazara ən uzaq küçə ilə gedib gəlməyə. Evdə də tapşırdı ki, hər kəs onu sual etsə, desinlər kəndə gedib. Kərbəlayının qulağı bir neçə vaxtlığa dincəldi. Bir axşam Kərbəlayı Fərəc dəllallıqdan qazandığı beş – altı şahını düyü, yağ və çörəyə verib, evə rəvan olduğu halda əttar Həsən bunun qabağına çıxdı. Kərbəlayı onu görcək bir az duruxdu və sonra əcaib bir gülüşlə üzünü döndərib, neçə dəqiqə döyükmüş gözlərini əttar Həsəndən çəkmədi; elə bil deyəcək idi: «Vallah, qardaş, borcunu verə 62 bilmirəm! Nə edim? Fəqirliyin üzü qara olsun!..» Əttar Həsən də kərbəlayını görcək əvvəl gülümsünüb, sonra acıqlı: «Adə, Fərəc, bəs sən kəndə getmişdin?» - deyib, əlini kərbəlayının ətəyinə atdı. Kərbəlayı şeyləri bir əlinə alıb o biri ilə Həsənin əlindən ətəyini qurtarmaq istəyirdisə də Həsən daha bərk tutub, onu çəkib aparırdı. Kərbəlayı getdikcə borcu təmizləməyini vəd edirdi, yalvarırdı və gah – gah acığı da tuturdu, yenə Həsənə bir təsiri ola bilmirdi. Həsən deyirdi: «Əlimə düşmüş ikən səndən pulumu almamış buraxmayacağam!» Bir – iki addım da gedirdilər, Kərbəlayı yenə dartılıb şikayət edirdi: «Ay qardaş, axır balalarım evdə acdırlar, məni gözləyirlər ki, çörək aparım, yesinlər. Bunu allah götürməz ki, bu axşamın çağı məni çəkib aparırsan». Əttar Həsən çırt çubuğunu damağından çıxarıb, lap yavaş səslə: - Səni aparıram pulumu almağa! Kərbəlayı Fərəc bir az da sükuta gedirdi və azan qulağına gələndə əlini atıb taxta çəpərdən və divardan tutub qəzəblənirdi: - Ay balam bircə məni hara aparırsan. Bu saat ki, pulum yoxdur alasan? Kərbəlayı danışdıqca elə bil əttar Həsənin qulağında arı dızıldayırdı. Kamal – etidal dəm ilə çubuğunu damağına alıb və sonra başlayırdı kərbəlayının əlini çəpərdən və ya divardan qoparmağa. Yol ilə gedənlər övzaidən müxbir olduqda ayaq saxlayıb, bunlara zənn ilə və çox vaxtı qəribə bir təbəssümlə baxırdılar; səsə evlərdən ayaqyalın, başıaçıq qaçıb gəlmiş uşaqlar qəhqəhələşirdilər və hətta arvadlar da kəmetinalıq etməyib, darvazaların arasından kərbəlayıya təhqiqlə nəzər yetirirdilər. Kim bilir, kərbəlayı bunları görəndə ürəyindən nələr keçirirdi? Deyirdimi: «Vay, dost – düşmən içində biabır oldum!» və ya «Nə edim? Allah məni fəqir yaradıb» sözləri ilə təskinlik tapırdı. Hər halda bu yerlərə əl apara bilmərik! Əttar Həsən Kərbəlayı Fərəci öz evinə gətirdi və dar- vazadan girən kimi onun şeylərini alıb özünə də bir neçə latayır 63 deyib, otağa girdi və and içdi ki, borcu verməmiş onu həyətdən kənara qoymayacaq. Bir azdan sonra da bir qıfıl çıxarıb dar- vazanı kilidlədi, kərbəlayı əvvəl yenə bir az zəmanədən şikayət edib, sonra dedi: - Ay balam, axı məni burada saxlamaqdan nə fayda olacaq – pulum yoxdur ki, verim. Burax, sabah evin şeyindən – zadın- dan satıb gətirib borcunu verərəm. Əttar Həsən eşitməzlik edib, evə girdi və qapını çəkib bərk örtdü. Kərbəlayı ətəyi ilə qarı süpürüb, pəncərənin qabağında oturdu. Toran qovuşdu, gecə düşdü. Gecə külək şiddətlənirdi və qarı qovzuyub havada sovururdu. Soyuq kərbəlayıya bərk əsər eləyirdi. Durub bir az pəncərənin qabağında o baş – bu başa gedib gördü ki, beləliklə də olmayacaq, hirslənib, yeridi pəncərəyə bir təkan vurdu: - Ay balam, məni iki manatdan ötəri soyuqdan kəsməyə- cəksən ki? Əttar Həsən pəncərənin şıqqıltısına dik atılıb, hirsli evdən çıxdı, dalınca da arvad – uşağı və yetirən kimi Kərbəlayı Fərəcin saqqalından yapışıb küncə basdı. Kərbəlayı boğunuq səslə zarıldayanda uşaqlar da bir tərəfdən çığırışdılar. Arvad yeriyib ərinin əllərini tutdu: - A kişi, allah götürməz ki, sən belə iş eləyirsən! Əttar Həsən kərbəlayının yaxasından tutub apardı və dalına da bir təpik vurub darvazadan çölə saldı. Xoruzlar banlaşırdı, Kərbəlayı Fərəcəin evində uşaqları çörəkdən ötrü mələşirdilər və tez – tez qapıya yüyürüb, dədələrinin yolunu gözləyirdilər. Kərbəlayı qapını döyən kimi ailəyə elə bil bir böyük səadət üz verdi. Uşaqlar göz yaşlarını bir dəqiqədə unutdular və kərbəlayı otağa girən kimi onu hədsiz şadlıq ilə əhatə etdilər. Lakin… dədələrinin əlini boş gördükdə hərə bir tərəfə çəkilib, bir – birini sual nəzərindən keçirdilər. Kərbəlayı Fərəc duruxdu və əllərini üzünə qoyub bərkdən hön- kürdü. Yüklə 4,51 Kb. Dostları ilə paylaş:
|