Microsoft Word Chamenzemli hekayalar 1-cild+. doc



Yüklə 4,51 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə3/103
tarix14.06.2018
ölçüsü4,51 Kb.
#48876
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   103

 
12 
Yenə sakitlik düşdü. Bu dəfə Yetər istədi mətləbi daha aşkar 
eləsin… Ona görə üzünü Fatmaya çöndərib dedi: 
- Başına dönüm, Məşədi Fatma, allahdan gizlin deyil, daha 
səndən niyə gizlin olsun; sənin qızın bizə çox xoş gəlib. Bunun 
da (əlini Nənəxanıma uzatdı) bir başıaşağı  oğlu var; onu sənə 
nökər verir. Tahı indi özün bilərsən nə edərsən… 
Bu halda Pəri əlində çay içəri girdi və çayı verib, nənəsinin 
işarəsi ilə cəld çıxdı. Nənəxanım dedi: 
- Məşədi, sən bizi tanımırsan, biz də  səni. Amma inşallah  
axırda görərsən biz necə  adamıq. 
Nənəxanım söz danışdıqca Yetər də:  
- Elə yaxşı adamdılar, allah bəndəsi. Bircə parça da 
çörəkləri var - deyə-deyə başını tərpədirdi. 
Məşədi Fatma həmişə fikirdə idi. Sifətində hərdən bir şadlıq 
görünürdü; amma elçilərə dürüst cavab vermirdi. Bunlar sual 
etdikcə ki, nə deyirsən, qızı verirsənmi, deyirdi: 
- Sizin xoş sifətinizə verməyə  mən razıyam, amma görək 
uşaqların dədəsi də razıdırmı? 
Elçilər çayı içib durdular ayağa getməyə. Və vədə verdilər 
ki, iki gündən sonra bir də gəlsinlər. Qonaqlar otaqdan çıxanda 
başmaqlarını  Pəri cütləyib, yanında durmuşdu. Nənəxanım 
qızın üzünə  həsrətlə baxıb, birdən gülə – gülə  çənəsinə  əlini 
uzatdı: 
- Bıy, boyuna qurban olum, ay mənim balam!... 
*** 
Gün orta idi. Müəzzin uca səslə azan verirdi. Kərbəlayı 
Qurban Nənəxanım ilə süfrənin kənarında üzü qibləyə 
əyləşmişdilər. Bunlardan o yana Yetər üzünü bürüyüb otur-
muşdu və evin dalında Şaqqulu manqalın üstə kabab bişirirdi. 
Nənəxanım  azanın səsini eşitcək bərk səslə Şaqqulunu çağırdı: 
- Şaqqulu! Şaqqulu, qurban olum, tez gəl! 
Şaqqulu gələn kimi yanında yer göstərib dedi: 
- Başına dönüm, azan deyilir; tez ol otur süfrənin başında, 
üzünü qibləyə çöyür, ömrün qırx gün uzansın! 
 
13 
Şaqqulu: «Ay kişi, sən atayın goru qoy görüm», - deyib, 
getdi kaba bişirməyə. 
Çörək yeyildi. Kərbəlayı Qurban ayaqlarını uzadıb çubuğu 
almışdı damağına və  hərdən bir ağzından halqa – halqa tüstü 
çıxarırdı.  Şaqqulu pəncərəyə söykənib bığını bururdu. 
Nənəxanım Yetərlə söhbətə  məşğul idi. Birdən Kərbəlayı 
ayaqlarını cəld çəkib soruşdu: 
- Bıy, ay Yetər, de görək bu gün nə təhər oldu? 
Yetər gülümsünüb, başladı: 
- Kərbəlayı, sənə layiq bir yaxşısını tapmışıq; o sənin 
gəlinin olsa, daha dərdin olmaz. 
Şaqqulu bu sözləri eşitcək, Yetərin üzünə zənn ilə baxırdı. 
Elə bil istəyirdi işdən tez xəbərdar olsun. Yetər yaylığına tez 
burnunu silib, yenə nağıl eləməyə məşğul oldu: 
- Kərbəlayı, bir əyirən, bir toxuyan, bir odun, qurdun 
parası! Tahı belə şey olmaz! Özü də çox gözəldir; ağı ağ, qır-
mızısı da qırmızı; uzun boylu, saçı dabanında, uçuq evin dirəyi 
bir qızdır… 
Yetər danışdıqca Kərbəlayı deyirdi: 
- Çox yaxşı, çox yaxşı! Di tez olun kəbin kəsdirək! 
Şaqqulu işdən xəbərdar olub, həyətə girdi. Burada bir ağa-
cın dibində öz – özünə deyirdi: 
- Deyəsən məni doğrudan evləndirirlər. Əyər belədirsə, pis 
əhval deyil! 
*** 
Gecə oldu, çıraqlar yanmışdı. Qız evində  bərk söhbət var 
idi. Məşədi Fatma ərinə  və  oğlanlarına elçilərin gəlməyindən 
nağıl eləyirdi. Əri  cavab verirdi: 
- Mən kişini tanıyıram; öz işində kasıbkar bir admdır. 
Amma oğlu bir az dələduzdur. 
Onda arvad deyirdi: 
- A kişi dələduz olanda nə olar; cahıldır, ağlı başına 
gələcəkdir. Ver  getsin,  qızı  saxlayıb un  çuvalına tay  qayır-
mayacaqsan ki… Məsləhətdir, ver başından rədd olsun! 


 
14 
Kişi Məşədi Fatmaya cavab verirdi: 
- Hacının qızı, doğrusu, ürəyim gəlmir bu sövdaya girim; 
elə havaxt fikir eləyirəm, heç başıma batmır. 
- Ay kişi, elə sən əvvəldən ağılsız oldun. Sən yaxşı bilirsən 
ki, böyük qız çirkin olub, evdə qalıb. O elə bədbəxt olub, indi 
də istəyirsən ki, bu da belə bədbəxt olsun?! 
- Yox, Hacının qızı, bir iş  də var: axır böyük dura – dura 
kiçiyi ərə vermək yaxşı deyil. Gərək əvvəl Sənəmi verək, sonra 
Pərini: 
- Eyy… ay kişi, heç iş bilən deyilsən, vallah! Böyüyü gös-
tərsən axır almazlar. İndi Pərini görüb bəyəniblər. Deyək ki, 
veririk. Kəbin kəsilsin, sonra köçəndə Pərinin əvəzinə Sənəmi 
köçürərik. 
Kişi bir müddət fikrə gedib, sonra bərk güldü: 
- Vallah, əgər şeytanın da ağlına belə fikir gələ. Doğrudan 
gərək belə ola, xa-xa-xa!.. Sabah elçilər gələndə deyin: «Başına 
dönüm, veririk; çox yaxşı adamsınız, vallah, veririk; sizdən 
yaxşı daha kimi tapacayıq ki, gedək kəbin kəsdirək»! 
*** 
Gün gündən keçirdi. Toy yavıqlaşırdı. Kəbin kəsilmişdi. 
Nənəxanım gündə qapını, bacanı silib, süpürüb, təmizləyirdi ki, 
Şaqqulunun xeyir işi var. Amma Şaqqulu hələ nişanlısını 
görməmişdi. Yetəri havaxt görəndə deyirdi: 
- Yetər, əyər qızı mənə göstərsən, sənə nə istəsən verərəm! 
Yetər də deyirdi: 
- Göstərərəm, amma gərək nə versən qabaqcadan verəsən! 
Onda  Şaqqulu  əlini cibinə salıb, kisəni çıxardırdı  və dey-
irdi: 
- Vallah, billah, çörək haqqı, nə istəyirsən alım!.. 
Axırda bir gün Şaqqulu Yetərə bir məxmər çəpkən vədə 
verdi ki, qızı göstərsin. O da razı oldu və dedi: 
- Sabah ertə  gələrsən bulağın üstə, qız suya gələcək. Mən 
kimin çiyninə əlimi qoysam, bil ki, nişanlın odur. Onda dürüst 
baxarsan. 
 
15 
Bu təhər Şaqqulu sabahı gün qızı görüb aşıqladı və səbirsiz 
toyu gözlüyürdü. 
*** 
Sərin gecə idi. Ay dağın dalından təzə çıxırdı. Şəhərdən bir 
səs eşidilmirdi; guya camaat qaranlıqda mürgü döyürdü. Birdən 
şəhərin bir küçəsindən ucadan zurna səsi gəldi. Sonra ağaclar 
qızardı: bir məşəl göründü, küçə  işıqlandı. Camaat uca səslə 
salavat çöndərib, Kərbəlayı Qurbanın evinə tərəf gedirdi. Gəlini 
ağ paltar geyindirib, ata mindirmişdilər və başını  cığcığa ilə 
bəzəmişdilər. Daldan yengələr və qatırlardakı cehizlər 
gəlməkdə idi. Zurnanın səsi «allah, allah» səsinə qarışıb şəhərə 
yayılırdı. Qatırların qumrovlarının «lüm – düm, lüm – düm» 
cingiltisi evlərə düşürdü. Səsə arvadlar yüyürüşürdü cehizləri 
saymağa; bəzi də dama dırmaşırdı. Burada biri o birinə deyirdi: 
- Ay Püstə bacı, başına dönüm, allah sənin də qızına qismət 
eləsin, yazıqdır; evdə qaldığı daha bəsdir! 
O da cavabında: 
- Amin! Amin! Qadan alım, sənə də qismət olsun! 
Gəlin gəldi. Bir neçə  dəqiqə idi ki, otaqda tək qalmışdı; 
Şaqqulu hələ taxtapuşda gizlənmişdi. Sonra sağdışlar bunu 
aşağı endirib, saldılar gəlin otağına və sonra qapını örtüb, ba-
şladılar yengələrlə  pəncərədən içəri baxmağa.  Şaqqulu qa-
bağında ağ parçaya bürünmüş gəlini görəndə ürəyi bərk – bərk 
döyündü. Bihiss qaldı  və ixtiyarı olmadı ki, bir söz desin. Bir 
neçə dəqiqə özünü toxdadıb, birdən başladı: 
- Bıy!.. bura oturmağa gəlmisən? Niyə üzünü açmırsan? 
Axır… 
Ürək döyünməsi qoymadı ki, sözünü qurtarsın. Yenə bir az 
dayanıb dedi: 
- Bıy… Bıy!.. Tez ol, axır qapıda gözlüyürlər… 
Şaqqulu yenə qızdan cavab eşitməyib, bir az irəli yeridi və 
bir az da özünü toxdadıb, lap irəli yeridi və əli titrəyə – titrəyə 
gəlinin örtüyünü açdı.  Şaqqulu ağ parçanı  kənara tulluyub, 
gəlinin üzünü görcək, cəld geri çəkildi və bir az da zənn ilə 


Yüklə 4,51 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   103




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə