Microsoft Word dostlugun romani

 
170 
-  Mәn  Kәnanam,  bu  anbarın  sahibi,  Yaşarın  da 
yeznәsi. Yәqin sәn dә Elmәddinsәn?! 
- Kim? – onlar tәәccüblә bir - birilәrinә   baxdılar. 
– A kişi, bizimlә mәzәlәnmә. Yaşar hanı? 
-  Sәn doğrudan Elmәddinsәn? – Kәnan çox sakit, 
soyuqqanlı  vә  etika  çәrçivәsindә  davranmağa 
çalışırdı.    Amma  qarşısındakının  necә  qaba  tip 
olduğunu  bildikdәn  sonra  canına  bir  qorxu  hissi 
doldu. 
-  Sәndәn söz soruşduq, Yaşar hanı? 
-  Sizә Yaşar lazımdı, yoxsa mallar? – Kәnan artıq 
qarşısındakının 
Elmәddin 
olmadığına 
ә
min 
olmuşdu:  “Amma  bunlar  da  onun  tayıdılar.  Sir-
sifәtlәrindәn 
oğraşlıq 
yağır. 
Görәsәn 
indi 
neylәyәcәklәr?” 
Bayaqdan  özünü  “lotu”  kimi  aparan  “dәstәbaşı” 
qaşlarını  düyünlәyib  bütün  zәhmini  sifәtinә 
yığıbmış  kimi  daha  ciddi  görkәm  aldı  vә  kimәsә 
zәng vurdu: 
- Alo?! Yaşar yoxdu, yeznәsi gәlib. Neyniyәk? 
-  Yaşar niyә gәlmәyib ki? 
-  Yeznәsi deyir ki, Yaşarın әvәzinә haqq -  hesabı 
o çәkәcәk! 
-  Ha-ha-ha!  Ә,  bu  Yaşarın  bu  qәdәr  qorxaq 
olduğunu bilmirdim e. Yaxşı, gözlәyin gәlirәm... 
Telefonu  bağladıqdan  sonra  Elmәddin  elә  bil 
şübhәyә  düşdü:  “Yaxşı,  bu  niyә  özü  gәlmәyib, 
başqasını  göndәrib?!  Bәlkә  pulu  göndәrib,  ona 
görә?  Demişdim  dә,  nә  desәm,  onu  da  edәcәk. 
Görünür,  gözünün  odunu  pis  almamışam!” 
Özündәn razı halda kürәyini maşının oturacağına 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
171 
dayayıb  gülümsәdi.  Pulu  alacağına  tam  әmin 
olub, Muzdura zәng vurdu: 
-  Sәnә  demişdim  axı,  üç  günә  hәr  şeyi  hәll 
edәcәm.  Kişi  kimi  sözümün  üstündә  dururam. 
Đndi  yoldayam,  banka  pulu  çәkmәyә  gedirәm, 
ha-ha-ha! Sәn mallardan muğayat ol. Siftәdi dә, 
elә  elә  ki,  düz-әmәlli  mal  olsun.  Әsas  birinci 
partiyadı. Sonra problemimiz olmayacaq. Đsmayıl 
artıq  müştәrilәri  tapıb.  Hamısı  dörd  gözlә  mal 
gözlәyir.  Qardaşlara  sağ  ol  de  ki,  bizә  inanıb  on 
minә  qarşılıq  qırx  minlik  mal  verirlәr.  Qoy 
narahat  olmasınlar,  etimadlarını  doğruldacağıq. 
Sağ ol!.. 
Kefi  düzәlmişdi.  Birdәn  Seyfәddini  xatırladı: 
“Belә-belә  işlәr  qardaşım!  Sәn  gәlәnә  qәdәr  mәn 
öz  pulumu  yığdım.  Artıq  sәnin  puluna,  malına 
ehtiyacım  yoxdur.  Hәtta  gәlәndә  mәni  varlı-hallı 
görüb  mәәttәl  qalacaqsan.  Bir  sözlә,  özünü 
sürprizlәrә hazırla, ha-ha-ha!” 
...Anbarın  yanına  çatmışdılar.  Elmәddin  әtrafa 
göz  gәzdirib  maşından  düşdü.  “Bura  nә  gözәl 
yermiş  ә,  belә?!  Әsl  mәnim  malımdı  ki:  kәnar, 
gizli  vә  böyük.  Heç  kimin  ağlına  gәlmәz  bura. 
Otur, nә edirsәn elә özünçün”. Đrәli keçib qapının 
ağzında  durdu.  Әllәrini  arxasına  qoyub  içәri 
baxdı,  sonra  yavaş-yavaş  anbarın  ortasında 
dayanmış Kәnana yaxınlaşdı. 
Kәnan  birinci  dәfә  idi  ki,  bu  cür  işin  içinә  girirdi. 
Elә  fikirlәşirdi  ki,  sakitcә  gәlәcәk,  Elmәddinlә 
danışıb  mallarını  qaytaracaq,  sonra  da  geri 
qayıdacaq.  Amma  artıq  mәsәlәnin  o  qәdәr  dә 
sadә olmadığını başa düşmüşdü. Elә bu sәbәbdәn 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
172 
dә  canına  әmәlli-başlı  qorxu  hissi  dolmuşdu. 
Saflığı, ürәyinin tәmizliyi vә genişliyi onu bu dәfә 
dә “zibilә” salmışdı. 
Elmәddin  yaxınlaşanda  bir-iki  addım  atıb,  әlini 
ona tәrәf uzatdı: 
-  Axşamın xeyir. 
-  Özü  niyә  gәlmәdi?  –  Elmәddin  Kәnanın  әlinә 
baxmadan,  salamını  ağızucu  belә  almadan 
fırlanıb  onun  arxasına  keçdi.  –  Qorxusundan  nә 
vaxta qәdәr qaçıb, onu-bunu irәli verәcәk?! 
Kәnan әlinin havada qaldığını görüb pәrt oldu vә 
daha  çox  qorxmağa  başladı.    Elmәddin  bunu 
dәrhal sezdi vә qarşısındakının acizliyi ona lәzzәt 
elәdi.  Đndi  o,  onunla  istәdiyi  kimi  -  vәhşi 
canavarın  cılız  dovşanla  oynadığı  kimi  oynaya, 
mәzәlәnә bilәrdi. 
-  Gәlә  bilmәdi...  Daha  doğrusu,  onun  mәnim 
gәldiyimdәn xәbәri yoxdu. Mәn... mәn... 
-  Arı  kimi  vızıldama.  Mәn  onu  çağırmışdım.  Tәzә 
variantdı  bu  da?!  “Xәbәri  yoxdu”,  “gәlә  bilmәdi” 
nә bilim, nә? Pullar hanı?! 
-  Mәn...mәn..  gәldim,  sizin  mallarınızı  özünüzә 
qaytarım... 
-  Nәә?!  –  Elmәddin  elә  bil,  cin  atına  mindi.  Әlini 
qaldırıb  havada  yellәdi.  –  Ә,  bu  nә  danışır?  Ә, 
sәnin  başına  hava  gәlib?  Mәzәlәnirsәn  ә, 
mәnimlә? 
-  Yox... Allah elәmәsin... sizin mallarınız... 
-  Nә gәvәzәlәyirsәn, ә? Nә mal? 
-  Biz  malları  atmamışdıq.  Әslindә  Yaşar  elә  bilir 
ki,  mәn  onları  atmışam,  amma  atmamışam, 
hamısı  burdadır.  –  Әlini  anbarın  küncündәki 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
173 
mallara  tәrәf  uzatdı.  Lakin  Elmәddin  onlara  heç 
gözünün  ucu  ilә  dә  baxmadı.  Kәnan  lap,  necә 
deyәrlәr,  sarısını  uddu.  Amma  yenә  özünü  әlә 
almağa çalışdı: 
-  Bilirәm,  sizә  bunlar  lazımdı.  Gәldim  qaytarım 
ki,  başqasına  satıb  pulunuzu  alasınız.  Istәsәniz, 
maşınla özüm dә göndәrәrәm. 
-  Ә,  sarsaq  -  sarsaq  danışıb,  nә  vaxtımı  alırsan? 
Mәn  pulları  soruşuram,  sәnsә  burda  mәnә  zayıl-
zayıl nağıl danışırsan?! 
-  Dedim 
axı, 
pul 
yoxdu, 
öz 
mallarınızı 
qaytaracam. 
-  Mәn dә sәnә başqa şey qaytaracam indi... 
Zәng  sәsi  onun  sözünü  yarımçıq  qoydu.  Kәnan 
gözucu telefonunun  ekranına baxdı. Yaşar zәng 
vururdu.  Tәrәddüd  içindә  bir  neçә  saniyә 
dayandıqdan  sonra  “otboy”  düymәsini  basdı. 
Amma  telefon  yenidәn  çağırmağa  başladı. 
Elmәddin  Kәnanın  özünü  aparmasından  zәng 
edәnin  Yaşar  olduğunu  bilib,  telefonu  onun 
ә
lindәn  aldı  vә  açdı.  Açan  kimi  dә  qışqırmağa 
başladı: 
-  Sәni  bu  qәdәr  qorxaq  bilmәzdim  ә.  Amma  sәn 
tәkcә qorxaq yox, hәm dә tülkü kimi bicsәnmiş. 
-  Kәnan?!  –  Yaşar  duruxub  qaldı.  Amma  birdәn 
Elmәddinin  sәsini  tanıyıb  dәli  kimi  oldu.  Elә  bil 
Elmәddin onun nә hala düşdüyünü görürdü: 
-  Nooldu?! Dilini uddun?! 
Yaşar  nә  baş  verdiyini  anlamasa  da,  özünü  әlә 
almağa çalışdı: 
-  Kәnan hanı? Onun telefonu sәndә neynir?! 
Elmәddin kinayә ilә: 
downloaded from KitabYurdu.org

---