41
Müsbət və mənfi kriteriyaları-varlıq və yoxluq
timsalında
Kainat varlıqdan ibarətdir. Boşluq, yəni tam yoxluq
yoxdur. Nisbi yoxluq var. Məkanını və formasını dəyişən
varlıq var. “Yoxluq” müqayisə anlayışıdır, ifadəsidir və
müəyyən varlığın, olması istənilən varlığın müəyyən məkanda
olmamasını ifadə eən sözdür. Üst-üstə, yaxud da yan-yana
toplanan elementləri çıxmaqla həmin elementlərin üzərində
dayanıldığı məkan boşalır. Buna görə də yoxluq və varlıq
elementin yerdəyişməsi ilə mütləq və nisbi əsasları özündə əks
etdirir. Bu baxımdan sadəcə olaraq nisbi yoxluq var, yəni,
görünməyən varlıq var. Varlıq mütləqdir, nisbidir. (Burada
“varlıq” və “yoxluq” anlayışlarına təbiətdəki təbii varlıqlar və
yoxluqlar prizması ilə yanaşılır). Varlığın nisbiyə, digər
müəyyənliyə və qeyri-müəyyənliyə keçməsi həmin varlığın
yoxluğunu əks etdirir. Yerdəyişmə və zaman varlığın və
yoxluğun əvəzlənməsini təmin edir. Varlıq məkandan asılı
olaraq müəyyən və qeyri-müəyyəndir. Qeyri-müəyyənlikdən
müəyyənliyə keçid aşkarlanmadır və yoxluğun varlıqla əvəz
olunmasıdır. Müəyyən varlıqdan uzaqlaşanda həmin varlıq
nisbiyə və qeyri-müəyyən olan varlığa çevrilir. Buradan da
yoxluq əmələ gəlir. Qeyri-müəyyən olan varlığı insanlar həmin
varlığa nisbətdə yoxluq kimi qəbul edirlər.
Varlıq enerjidir, qüvvədir, kəmiyyətdir, gücdür, çünki
hərəkət edən kəmiyyətdən ibarətdir. Yoxluğun yaranması
enerjinin müəyyən məkan dairəsində mənbəyə münasibətdə
nisbi olaraq azalmasıdır, düşüncələrimizə görə yox olmasıdır.
Yox olma həm də müəyyən məkan üzərində varlığın yerini
dəyişməsidir. Kainatın mərkəz hesab olunan obyektləri var.
Məsələn, ulduzlar və planetlər mərkəz obyektlər kimi hesab
oluna bilirlər. Varlıq və yoxluq həm onların özündə, həm də
onların təmasda olduqları obyektlərdə meydana gəlir.
42
İ
nsanların
özləri,
onların
qabiliyyətləri,
istedadları
subyektiv və müvəqqəti olmaqla yanaşı, həm də obyektiv və
müəyyən müddət üçün daimidir. İnsanlar subyektiv-fərdi
şə
kildə bir-birilərini əvəz edirlər. Buna görə də yoxluq ifadəsi
sadəcə olarq varlığın müəyyən məkanlarda çatışmazlığı üçün
işlədilir.
Varlıq və yoxluq ifadələri daimi və müvəqqəti anlayışlarını
formalaşdırır. Varlıq daimidir, ancaq müəyyən məkanda olan
varlıq elementlərinin həmin məkandan uzaqlaşması, ya da
müəyyən bir məkanda istənilən bir varlığın olmaması daimini
müvəqqəti ilə əvəzləyə bilir. Deyək ki, kainatın daimi -əbədi
olması mütləqdir. Burada müvəqqəti anlayışı isə formaların
dəyişməsində meydana gəlir. Bu da özlüyündə zaman və
məkan anlayışını əks etdirir. Elementlərin daimi məkanda-
məkan müstəvisində yerlərini dəyişməsi və formalarını
dəyişməsi daimini müvəqqəti ilə əvəzləyir. Daiminin nisbətən
uzun müddətliyə və qısa müddətliyə keçməsi elə dəyişən
varlığın, sistemdaxili hərəkətdə olan varlığın forma və məkan
dəyişməsi, eləcə də müəyyən müddətdə sistemi tərk etməsi ilə
ə
saslanır. Buradan da varlıq və yoxluq, eləcə də daimi və
müvəqqəti fikirləri formalaşmış olur. Varlığın artması,
çoxalması sistemin tərkib dəyişməsinə, kəmiyyət dəyişməsinə
səbəb olur. Çünki məkan dəyişir. Deməli, element, məkan,
hərəkət və zaman (element çevrilmələri zamanı əvvəlki
element üçün lazım olan zaman) varlığın və yoxluğun
yaranmasını şərtləndirir.
Varlığın artıb-azalması, yəni ya eyni tərkibdə olan
elementlərin toplusunun azalması, ya da müxtəlif tərkibdə olan
elementlərin cəm halda kəmiyyətinin azalması və ya da artması
müsbətliklərin artması, azalması, yəni tərkib və kəmiyyət
dəyişməsi ilə xassələnir.
İ
nsanlar enerjinin mənbəyini və kəmiyyətin çoxalmasını
müsbət artım kəmiyyəti ilə xarakterizə edirlər, ifadə edirlər.
Məsələn, temperaturun artması, təsir dərəcəsinin artması
43
rəqəmlərlə
müsbətliklərin
artması
kimi
ifadə
olunur.
Müsbətliklərin azalması və “sıfır” adlanan xəyali nöqtədən
xəyali müstəvi üzrə sola və aşağıya doğru azalma “mənfi” kimi
qələmə verilir. “Sıfır” daha çox nisbi bir koordinat rolunu
oynayır və nisbi-dəyişən funksiyanı yerinə yetirir. Kainatın
varlığı prinsipindən irəli gələrək hesab etməliyik ki,
ümumiyyətlə, təbii yoxluq yoxdur. Bu baxımdan da “sıfır” və
“mənfi” də yoxdur. Ən kiçik azalan, tərkib kəmiyyətini azaldan
bölünən var. Həm də iki və ya da çoxlu sayda elementlərə
münasibətdə ən kiçik məsafə var və ən kiçik məkan var.
Məsafə və məkan anlayışları da burada eyniləşir. Kəmiyyət hər
ikisini həm artırır, həm də azaldır. Müsbət və mənfi
kriteriyalarını insanlar yaxın və uzaq məsafə, artan və azalan
kəmiyyətlə izah edirlər. Belə qəbul etmək olar ki, ən kiçik
bölünən öz yanında sonrakı, ondan böyük olan elementi gətirir.
Buna görə də heçlik olmur, məsafə qısalmasında kiçikdən
böyüyə, böyükdən kiçiyə keçid baş verir. Ən kiçik bölünüən
sistemi təşkil edən ən kiçik zərrəcikdir ki, bu da varlıqdır.
Deməli, yoxluq yoxdur, kəmiyyət miqdarına bölünən varlıq
var. Müəyyən enerji mənbəyindən məsafə uzaqlaşdıqca
enerjinin təsir dərəcəsi azalır. Bu anda azalma varlığın azalması
(yəni həmin enerji kəmiyyətinin azalması) ilə xassələnir. Sonra
isə aktiv enerji sagəsindən passiv enerji sahəsinə keçidlər baş
verir. Nisbi olaraq meydana gələn yoxluğu digər varlıq udur.
Məsələn, enerji ona görə mənbədən uzaqlaşdıqca azalır ki,
ə
traflara doğru məkan əhatəsi böyüyür, yayılma və ətraf
məkanlardan udulma başlayır. Burada enerji yayıldıqca
çevrilmələr və forma dəyişmələri meydana gəlir.
Enerjidən, enerji mənbəyindən uzaqlaşanda təbii ki, enerji
azalır. Şərti “0”-dan sola doğru isə tərkib mənfi ilə ifadə
olunur. “0” azalma prosesi trayektoriyasının müəyyən azalan
koordinatıdır. Bu azalma elə müsbətin (müəyyən rəqəmin)
özünün ən kiçik bölünənlə ifadə olunması ilə xarakterizə
olunmalıdır. Mənfi və müsbət bir-birini əvəzləyən varlıq və
Dostları ilə paylaş: |