50
mənbəyinin kütləsi artdıqca ondan çıxan enerjinin də kütləsi
artır, zaman, yəni enerji axınının dəyişdiyi zaman isə qısalır.
Məsafə isə, məlumdur ki, müəyyən kainat obyektlərinin
fərqli koordinatlar üzrə müxtəlif məkanlarda qərarlaşmasıdır və
onlar arasında olan uzunluqların rəqəmlərlə ifadəsidir.
Məsafənin uzunluğunu məkan tutumunun həcmi meydana
gətirir. Məlumdur ki, məsafə obyektlərə nəzərən müəyyən
olunur. Bir obyektdən uzaqlaşdıqca obyekt öz ölçü
görüntüsünü kiçildir, yaxınlaşdıqca isə böyüdür. Bir obyekt
başqa
obyektə
yaxınlaşdıqca
yaxınlaşmış
obyektdən
görüntüsünü böyüdür, zamanı yaxınlaşdırır. Deməli, yaxın
müşahidə və böyük görmə zamanı qısaldan faktordur.
Uzaqlaşdıqca obyekt görüntüsü kiçilir, zaman isə uzanır.
Günəşdən uzaqlaşan elementlərin zamanı uzanır, ömrü uzanır.
Lakin bu uzanma da müəyyən həddə qədər baş verə bilir.
Çünki müəyyən məsafələrdə Günəş enerjisi azalır və planetlər
də soyuq qaz halında olurlar.
(Qeyd: soyuqluq istiliyə nisbətən
uzun ömürlülük deməkdir. Lap soyuqluq isə qısa ömürlülükdür.
Lap soyuqluq yenə də qaz halındadır. Çünki kəskin soyuqluqda
enerji azlığı yaranır, orqanizm öz formasını bərkliyini itirir,
sanki dağılır və qaz formasına doğru çevrilir. Bu baxımdan da
hesab etmək olar ki, mülayim hava uzun ömürlülüyün əsasıdır).
Hərəkət dayanarkən zaman da dayanır. Ancaq kainatda
hərəkətin mütləq əsaslı dayanıqlığı yoxdur. Zaman dayanarsa,
zaman və məkan-məsafə müəyyən nöqtədə birləşər. Bu isə
kainatda başlanğıc və sonun eyni olması demək olar. Məsələn,
planetlər hərəkət edirlər, zaman sərf edirlər və yenidən
müəyyən şərti koordinat nöqtələrinə qayıdırlar. Günəş
sistemində planetlərin orbitdə mütləq başlanğıcları və sonları
ola bilməz. Bu baxımdan da dairəvi hərəkətlərdə başlanğıc və
son
mütləq olmaqla bərabər, həm də qeyri-mütləqdirlər.
Hərəkətin başlanğıcı zamanın başlanğıcıdır. Hərəkət bir
tərəfdən hərəkətdə olana can verir, ona uzun zaman verir, digər
tərəfdən də zamanını qısaldır. Hərəkət, məkan və zamanın