53
-enerji normadan az qəbul edilərsə, zaman qısalar, sürət
azalar-çox ac qalmaq sağlamlıq deyil, orqanizmi zəiflədər,
çəkini azaldar, bədəni “ət” kimi edər; halsızlıq yaradar;
-enerji şərti norma ilə qəbul olunarsa, sürət normaya
düşər, zaman uzanar, ömür uzanar;
-daima sürətli hərəkət etmək (fasiləsiz fiziki və zehni
ə
məklə məşğul olmaq) enerjini artırar, tükədər, zamanı
yaxınlaşdırar, ömrü qısaldar;
-çox yatmaq hərəkəti zəiflədər, enerji qəbulunu azaldar,
zamanı qısaldar, ömrü qısaldar, bədəni “ət kimi” edər;
-çox işıqda qalmaq enerjini artırar, bədəni “ət kimi” edər,
zəiflədər, zamanı yaxınlaşdırar, ömrü qısaldar, həmçinin göz
qabağına hər şeyi gətirər (adi vaxtda görünməyən şeyləri),
gözü kor edər, ruhu pozar;
-çox qaranlıqda qalmaq enerjini azaldar, daxili enerjini
tükədər, zamanı yaxınlaşdırar, bədəni “ət kimi” edər,
halsızlaşdırar, əvvəlcə bərkidər, sonra isə çürüdər, eyni
zamanda gözləri kor edər.
Qaranlıq və işıq, “enerjisizlik” və enerji
Qaranlıq və işıq haqqında düşüncələr həm də varlıq və
yoxluq düşüncələrinə aiddir. Varlıq mütləqdir, həm də nisbidir.
Onun nisbi tərəfi (dəyişən əsası) yoxluqdur, boşluqdur.
Yoxluğun və boşluğun nisbi tərəfi isə varlıqdır. Yoxluq qeyri-
müəyyən və məkanını dəyişmiş, formasını və məzmununu
dəyişmiş varlıqdır.
(Qeyd: hərəkətdə olan bir şey məkanını
dəyişir, forma və məzmununu dəyişir. Dəyişəndə əvvəlki
məkanda yox olur. Bu anda yoxluq ifadəsi mütləqləşir).
Ümumi kainat sistemində təbii formada hər şey var. Bizim
ş
üurlarımızda
təbii
olan
ş
ey
kainatda
mövcuddur.
Ş
üurlarımızın yaradacağı şeylərin materiallarının əsası da
kainatda var. Lakin şüurlarımızın (həm də təxəyyülümüzün)
yaradacağı şey isə yoxdur. Burada yoxluq formanın içindədir.
54
Tərkib isə ümumi halda mövcuddur. Tam yoxluq artıq bizim
kainata paralel ola biləcək kainatdır.
Varlıq əlamətdir, elementdir, elementlərin müəyyən
formada toplaşmasıdır. Varlıq həm də rəngdir. Qaranlıq (qara
rəng) bir rəngdir, deməli, qaranlıq varlıqdır. Varlıqdır, çünki
duyğu orqanları, məsələn, göz onu görür və beyində onun
siqnalları əks olunur. İnsanlar və digər canlı hesab etdiyimiz
varlıqlar təbiəti özlərində əks etdirənlərdir. Deməli, həm də
təbiətin ünsürüdürlər. Bununla yanaşı, təbiətə həm də
paraleldirlər.
Onların
funksiyası
təbiətdən
(onun
üzərindəkilərdən) istifadə etməkdən ibarətdir.
(Qeyd: çox
qaranlıqlaşma
siqnalları
qəbul
edən
reseptorların
funksiyasını və beyin mərkəzinin funksiyasını poza bilər.
Eləcə də çox işıqlanma onu qəbul edən reseptorların
funksiyasını dağıda bilər. Siqnal qəbul edən beyin mərkəzi
pozula bilər. Hər iki hal da öz növbəsində insan
fiziologiyasına, psixologiyasına, hətta anatomik quruluşuna
öz mənfi təsirlərini göstərə bilər və strukturu məhv edər.
Məsələn, belə təsəvvür edək ki, insan yalnız qaranlıqda,
yaxud da tək işıqlıqda yaşasa, həmin mühitin reallığı üçün
indiki kimi forma və məzmunda ola bilməz).
Belə qəbul etmək olar ki,
işıq-sürətli hərəkət edən və digər
materiyaya toxunan, ondan keçən zərrəciklərin axınıdır. Enerji
kütləsi axınıdır. Enerji kütləsi çox olanda işıq da çox olar.
Sürtünmə çox olar. İşıq ona görə parıltılı olur ki,
bir şeyə dəyən
enerji və ya da sürtünərək ondan keçən enerji həmin şeyin
strukturunu
dağıtmağa,
struktur
hissəciklərini
hərəkət
etdirməyə çalışır. Sürətlə hərəkət edən enerji sürət axını
trayektoriyasındakı məkanda ondan zəif strukturlu (deaktiv
olan) elementləri parçalayır, sürətli parçalamadan da işıq
meydana gəlir. Bu sürtünmədən də qığılcım, parıltı yaranır.
Bunun ən təbii forması məhz ulduzlardır. İşıq sürətli
sürtünmədən
meydana
gələn
məkan
çatışmazlığının
təzahürüdür. Səs də məhz enerji axını sayəsində meydana gələn