108
mənbələrdən (lakin başlanğıcları, yəni ilk tərkibləri eyni olan
mənbələrdən) əmələ gəliblər. Hissəciklərin xassələri də
fərqlidir. Bundan çıxış edərək belə qəbul etmək olar ki, Yer
kürəsi Günəşdən (alovdan) və fəzadan (sıxılmış hava
hissəciklərindən) əmələ gəlib. Onda, belə güman da etmək olar
ki, bu ikisini bir-birindən həm qovan, həm də vahid materiya
üzərində saxlayan digər bir qüvvə var və onların tam
qarşılaşmasına imkan vermir. Belə qəbul etmək olar ki, bu,
fəzadakı az sıxlığı olan hissəciklərdir və atmosferdəki nisbətən
sıxılmış hissəciklərdir. Bu hissəciklər alovun və suyun
qarşılaşmasına imkan vermir. Bu elə Yer kürəsində olan
sıxılmış (bərkləşmiş) enerjidir-qurudur, qayalardır, qum və
torpaqlardır.
Su, od (alov), hava bir-birilə təsiretmə qüvvəsinə
malikdirlər. Hərəkət elə bunların qarşılıqlı təsirindən meydana
gəlir. Qüvvələr və enerji yaranır. Bu qüvvələr sayəsində tərkib
hissələrin forma və məzmunu dəyişir. Təbiət daxilən bu
qüvvələrin qarşılıqlı təsiri sayəsində tarazlaşır. Təbiətin daxili
qüvvəsi bu ünsürlərin qarşılıqlı təsirindən meydana gəlir.
Təbiətin rəngarəng tərkibi məhz rəngarəng hissələrdən ibarət
olur.
Fəza-Günəş-Yer (planet-bərk materiya) vəhdəti və
elementlər
Necə qədimdə yaranışın səbəblərini axtarıblar, düşünüblər
mən də bu istiqamətdə fikir bildirməyə cəhd edirəm. Mənim
fikirlərim ola bilər ki, dəfələrlə deyilsin, ola da bilər ki,
müəyyən fikirlər tamamilə yeni olsun və yeni subyektiv kəşf
kimi qəbul edilsin. Mənim məqsədim bəzi fikirlərin
orijinallığını subyektivcəsinə yaratmaqdan ibarətdir. Bu
orijinallıq içərisində nələrisə yeni fikir kimi hesab etmək olar.
Ancaq fikirlərin subyektiv və fərdi-məntiqi olması da qəbul
edilməlidir. Fikirlərimin elmə zidd olması da mümkün ola
109
bilər. Onu da nəzərə almaq lazımdır ki, elm də səhv edə bilər.
Çünki
araşdırma,
mülahizələr,
gəlinmiş
nəticələr
istiqamətlərdən, koordinatlardan və nəyin başlanğıc olmasını
hesab etməkdən çox asılıdır. Buna görə də elmi araşdırmalar
həm də subyektiv əsaslara malik olur. Eyni zamanda yolların
uzun və qısa gedilməsi məsələsi var. Elm var ki, yolları qısa,
elm də var ki, yolları uzun qət edir. Lakin elmin əsas funksiyası
yolları qısa şəkildə fəth etməkdən ibarətdir.
Fəza, Günəş, Yer (digər planetlərlə birlikdə) vəhdətini və
onun mahiyyətini Yerdəki elə od, torpaq, su (onların tərkib
elementlərinin, tərkib hissəciklərinin, kiçik elementlərinin)
vəhdətində görmək olar. Su, torpaq və od əslində bir-birindən
kəskin dərəcədə fərqlənməyən mövcudluqlardır. Əvvəlcə də bu
fikir bildirilib. Onların tərkib oxşarlıqları vardır və onların
zahirini elə vəziyyətlərə salan elə hansısa qüvvədir,
çevrilmələrdir.
Vahid
elementlərin
çevrilmələri
və
mərkəzləşmələri vardır. Alovda, torpaqda və suda sadəcə
olaraq eyni elementlər qüvvə sayəsində (təsirlə) müxtəlif forma
alırlar. Bunlar kəskin dərəcədə fərqli olsaydılar, onda, kainat,
Günəş sistemi yox, heçlik ola bilərdi. Buradan da belə bir
məntiqi nəticəyə gəlmək olar ki, vəhdətin tərkibi qüvvənin və
ə
ks-qüvvənin tətbiqi ilə enerjini yaradır. Burada Fəza-Günəş-
Planet (planet-bərkləşmiş materiya) bir-birilə təsir-əks təsir,
udma və çevrilmələr vəhdətindədir. Bu çevrilmələr sayəsində
elementlərin dövri prosesləri –keçmələr, çevrilmələr yaranır.
Belə düşünmək olar ki, torpaqla-Günəş arasındakı fəza
elementləri bu iki materiyanın tərkibində olanlardır. Günəş ilə
Materiya arasında keçicidir. Ola bilər ki, elə sadəcə olaraq bir
elementdir. Həmin element Günəş enerjisini (selin yayılmasını)
lazımi qədər materiyalara (planetlərə) buraxır. Fəza olmasa,
yəni Günəşlə planetlər arasında, fəza olmasa, Günəş Yer
Kürəsini məhv edər, ya da enerji heç yerə çatmaz. Fəza olmasa,
hər hansısa bir quruluşdan söhbət gedə bilməz. Kosmik fəza
həm də kainat məkanının əsasını təşkil edir. (Qeyd: belə qəbul
110
etmək olar ki, enerjinin, yəni bir formada olan enerjinin,
materiyaya olan təsirindən Günəş meydana gəlir. Yəni, Günəş
şüası fəzadan keçir, planetlər onu özlərinə çəkirlər və Günəşin
tərkibinə fəzadan yeni elementlər (“yanmaq üçün) daxil olur.
Qarşılıqlı proseslər baş verir. Planetlər özləri də Günəş üçün
mənbə rolunu oynayırlar). Çünki, bərk materiya enerji selini
özünə çəkir və mənbəyini, yəni Günəşin özünü “qıcıqlandırır”,
həm də boşaldır (mənbədən enerjini azaldır). Azalan enerjinin
yerinə fəzadan əlavələri daxil olur. Buradan da belə bir məntiqi
nəticə ortaya çıxır ki, Günəş və planetlər daimidir, sistem
ə
bədidir. Günəşin 5 milyard il bundan sonra yanacağı və
yox olacağı fikirlərinin həqiqiliyi də şübhə doğurur. Günəşi
saxlayan ona enerji verən, planetlər və fəzanın qarşılıqlı
ə
laqəsidir. Ola bilər ki, Günəş öz enerji mənbəyini məhz
Planetlərlə olan təsirli əlaqəsindən, eləcə də fəzadan götürür.
Fəzaya və planetlərə geri qaytarır. Beləcə qarşılıqlı proseslər
gedir. Buradan bir daha belə bir məntiqi nəticələrə gəlmək olur
ki, Günəş sistemində elə bir nizam var ki, o nizamdan biri
sistemdən çıxarsa, Günəşin tərkibi (Günəşin kütləsi) ya azala,
ya da arta bilər. Bu halda planetlərin qarşılıqlı münasibəti və
ə
laqəsi də korlanar və planetlərdə nizam pozular, həyat məhv
olar.
Fəza Günəş enerjisini sərbəst şəkildə, yəni nizamla və
zamanla planetlərə ötürür. Fəzada heç bir element olmazsa,
onda Günəş şüaları planetlərə ötürülə bilməz. Buna görə də tam
kosmik boşluq ola bilməz. Boşluq kəmiyyətdə azlıq üçün
işlədilən ifadədir. (Qeyd: təxmin etmək olar ki, torpağın
müəyyən qüvvə sayəsində bərkləşmiş forması qayalıqlar, lap
yüngül-Günün təsiri ilə yumşalmış forması qumsaqlıqlardır.
Belə hesab etmək olar ki, dənizkənar qumlar əsasən, Günəşin
su və torpaqla qarşılıqlı vəhdətindən yaranır. Günəşin və
suyun torpağa təsirindən –sahilə yaxın yerlərdə-torpaq quma
çevrilir. Bərk formasından yumşalır. Suyun dərinliklərində,
yəni Günəşin çox düşmədiyi yerlərdə qum formasını çox
Dostları ilə paylaş: |