111
axtarmaq düzgün deyil. Qum-səhra qumları maye ilə lap bərk
materiya arasında orta bir mövqe tutur. Qaya-torpaq-qum-su
keçiciliyi meydana gəlir. Bu baxımdan da Günəşin çox
düşdüyü yerlərdə-səhra qumları mövcud olur. Yarımsəhralar
da mövcuddur və burada tədricən çevrilmələr meydana gəlir.
Bütün bu proseslər Günəş-torpaq-su vəhdətindən, təsir və
ə
ks-təsirlərdən, təsirləri udmadan meydana gəlir. Buradan
belə bir məntiqi nəticə ortaya çıxır ki, başqa planetlərdə də
Yerdəki kimi oksigen vardır. Lakin, onlarda su daxildə
olduğundan (böyük ehtimalla) və Günəşlə olan məsafələri
fərqli olduğundan Yer kürəsindəki kimi vəziyyət alına bilmir.
Uzaq planetlərdə su buza, o da bərkiyib qayaya, sonra soyuq
qazlara, yaxın planetlərdə isə buxara və isti qazlara
çevriləcəkdir).
Fəza soyuqdursa, deməli, əsasən oksigendən ibarətdir.
Hidrogen bol olsaydı daha çox işıqlı və isti olardı. (Böyük
ehtimal).
Oksigen hidrogenin materiyaya,
onun tərklibində olan
elementlərə təsirindən də yaranır. Elementlər (materiya
elementləri) varsa, Günəş varsa oksigen də ola bilər. Fəzada
həm də oksigen (bərk materiyaya nisbətən çoxlu miqdarda)
olmaya bilər. Oksigen Günəşin materiyaya təsirində olur. Bu,
bir ehtimaldır. Digər ehtimal isə odur ki, kosmik fəza
oksigendir, əgər çox soyuqdursa və çox boşdursa.
Günəş nəyə görə kosmik fəzada atmosfer əmələ gətirmir.
Çünki, Günəş şüaları bərk materiyaya (planetlərə, onların
peyklərinə) dəyəndə daha çox enerjili olur, qızdırıcı olur.
Günəş enerjisi özündə qızdırıcıdır və əks olunan zamanda
qızdırıcıdır. Məsələn, dəmirin və başqa bir metalın qızması,
istənilən bir əşyanın və canlı aləmin Günəş qarşısında qızması
buna nümunədir. Günəş şüası materiyaya dəyəndə öz təsirini
göstərir. Günəş şüasını hidrogen molekulu özünə çəkir. Bu o
deməkdir ki, Günəş şüaları hər hansı bir materiyaya dəyir,
oradakı elementləri hərəkətə gətirir, materiya vahidinin