130
tropiklərdə atmosfer təbəqəsi daha qalın ola bilər. Qütblərdə isə
Günəş suyu az buxarlandırdığından atmosfer təbəqəsi nazik ola
bilər və oksigen az ola bilər. Ozon qatı da nazik ola bilər.
Belə fərz edək ki, Yer kürəsi indikindən bir qədər Günəşə
yaxınlaşıb. Bu anda okeanın suyu buxara çevrilər. Quru
materiya əriyər və bir müəyyən məsafədə isə suya çevrilər.
Buradan da belə nəticəyə gəlmək olur ki, Yer kürəsi Günəşdən
uzaqlaşma prosesindən müəyyən m
r v
131
cazibə qüvvəsi atmosferin son sərhəddində (komosla sərhəddə)
azalır. Buradan o yana Günəş atmosferi yarada bilmir. Boşluq,
havasızlıq mövcud olur. (Qeyd: elm deyir ki, Yerdən 100
km.uzaqlıqda yaxın kosmos başlayır. Macar-yahudi mənşəli
Amerika alimi Teodor Fon Karmanın şərəfinə adlanan
karman xətti dəniz səviyyəsindən 100 km. hündürlükdən
keçir. Karman hesab edib ki, bu məsafədən hündürlükdə
məkan o qədər seyrəkdir ki, aerodinamik aparatlar bu ərazidə
uça bilməzlər, bunun üçün kosmik vasitələrdən istifadə
olunmalıdır. 400 km-ə qədər olan məsafə yaxın kosmik
məkan adlanır. Atmosferin ionosfer qatından sonra
maqnitosfer qatı başlayır. Bu qat artıq “yaxın kosmos”-
kosmik məkan, yerətrafı məkan adlanır. “Yaxın kosmos”
atmosferin içindən hesablanır. “Yaxın kosmos” insanlar
tərəfindən öyrənilməyə başlayıb. Bu sahədə ilk raketlər uçuş
ediblər və süni peyklərin hərəkət trayektoriyası meydana
gəlib. Elm qeyd edir ki, atmosferlə planetlərarası məkanın
sərhəddi ekzosferdən-Yerin səthindən 700 km.hündürlükdən-
başlayır və 1300 km. hündürlüyə qədər davam edir. Yerin
xarici atmosfer təbəqəsi olan ekzosfer əsasən 10 min km.
hündürlüyə qədər və daha çox Yerdən uzanır. Burada
hidrogen elementləri daha çoxdur.
Bununla yanaşı, “uzaq kosmos” anlayışı da işlənilir. Bu
artıq xarici kosmosdur. Xarici kosmosa da aparatlar
göndərilir. NASA alimləri hesab edirlər ki, 21 milyon km.də
isə tamamilə Yer kürəsinin cazibə qüvvəsi itir. Yer küd[(e(r)-1( )-170b)-2(. )-1219-209.88 -13.88 a
132
Cazibə qüvvəsindən məlumdur ki, Yerin atmosferinə daxil
olan istənilən cismi Yer özünə cəzb etməlidir. Cəzb etməmək
üçün cismin kütləsi gərək Yerinkindən çox olsun. Əgər Yer
kürəsinə, onun cəzbetmə sahəsinə onun kütləsindən böyük olan
digər bir planet yaxınlaşarsa, həmin planet Yer kürəsini özünə
cəzb etmiş olar. Deməli, kəmiyyəti çox olan bərk kütlə vahidi –
daxilində həm də nüvə olan təqdirdə-ətrafı özünə cəzb edir.
Cəzbetmə nüvənin mövcudluğundan meydana gəlir. Bu
baxımdan Yer kürəsi ondan böyük olan, lakin nüvəyə malik
olan planetlər və ulduzlar tərəfindən cəzb oluna bilər.
Belə hesab etmək olar ki, atmosferi olmayan planetlər və
daha çox kainat tozları ilə rastlaşırlar. Yer Kürəsinin atmosferi
bu tozları az qəbul edə bilər. Ona görə də güman etmək olar ki,
daha çox başqa planetlərin çəkiləri artmaqda davam edir.
Marsın kütləsi hesab edək ki, Yer kürəsinin kütləsinə nisbətən
daha çox artır.
Yer Kürəsi həm də ona görə öz oxu ətrafında fırlanır ki,
Yerin nüvəsi ilə Günəş arasında əlaqə mövcuddur və bu əlaqə
də Yerin nüvəsinə təsir göstərir. Yerin nüvəsinin ətrafa verdiyi
temperatur ilə Günəşdən qəbul edilən temeperatur birləşir, bu
anda ümumi temeperatur yüksəlir.Yüksələn hissənin kütləsi
digərindən çox olur. Bu da nəticədə fırlanmaya gətirib çıxarır.
Belə qəbul etmək olar ki, Yer kürəsinin Günəş ətrafında bir il
ə
rzində dövr etməsi isə Günəş ətrafında mövcud olan burulğan
zonaları ilə əlaqəlidir. Həmin zonada digər planetlər kimi Yer
kürəsi də Günəş ətrafında dövr edir. Günəşin qəbul etdiyi
elementlər və özündən buraxdığı elementlər planetləri
müəyyən bir məsafədə-taraz vəziyyətində fırlanaraq saxlayır.
Bir daha qeyd etmək yerinə düşər ki, çox böyük güman
ə
sasında qənaətə gəlmək olar ki, Yer Kürəsi toqquşmadan da
yarana bilər. Yer kürəsində ikinci bir planetin tərikibi də ola
bilər. Başqa bir planetlə toqquşma sayəsində Yer kürəsi dağıla
bilər və içərisindəki maye tökülə bilər. Həmin maye olan sudan
da dünya okeanı yarana bilər. Dünya okeanı toqquşmadan
133
yaranan çökək yerlərdə peydah ola bilər. Paşqa planet Yer
ə
134
çox güman ki, hidrogen elementlərinin bir qismi çəkilir.
Oksigenin ən bariz nümunəsi maddə halında buzdur. Buz
genişdir və suya nisbətən daha çox məkanı əhatə edir. Belə
güman etmək olar ki, dünya okeanı donarsa okeanın səthində
çox hündür buz qalıqları (buz dağları, dağ silsilələri) meydana
gələr. Buza enerji verməklə (hidrogen əlavə etməklə) buz suya
çevrilir. Oksigen və hidrogenin məlum tarazlığında su maye
halda olur. Enerji çox olduqda isə su buxarlanır. Suyun
buxarlanması sayəsində atmosferdə rütubət artır. Rütubət
havada olan oksigen və hidrogendir, bu ikisinin birləşməsi olan
nəmlikdir. Rütubətli havada oksigen azdır. Çünki enerji çox
olduğundan sıxlıq da çoxdur. Oksigenin çoxluğu hidrogen
elementləri arasında tarazlığı yaradır. 2 hidrogen atom arasında
bir oksigen atomunun olması hidrogen atomunun birləşməsinin
qarşısını alır. Çox güman ki, suda hidrogen lap çoxalarsa,
maddə qaz halına çevriləcək və müəyyən qapalı şəraitdə su
buxarı çox olarsa, həddən artıq çox olarsa, şiddətli enerji
yaranar və sonda partlayışa gətirər. (Qeyd: oksigeni
hidrogendən tam ayrı düşünmək düz olmaz. Belə təxmin etmək
olar ki, hidrogen parçalanmış və hərəkətini artıran oksigen
hissəciklərindən və atomlarından ibarətdir. Oksigen atom
hissəcikləri arasında tarazlıq yaratmaq üçündür. Oksigen enerji
hissəcikləri arasında boşluğu saxlamaq üçündür. İqlim tarazlığı
daha çox oksigendən asılıdır. Oksigen digər elementlərin
tarazlığını meydana gətirir).
Oksigen həm də yüngül elementdir. Demək olar ki, qaz
topası halında “boşluqdur”, yumşaqlıqdır. Məsələn, atmosfer
təzyiqi yüksək olarsa, oksigen artarsa, bu zaman genişlənmə də
çox olar. Oksigenin azlığı havada boşluğun olmasının azlığıdır.
Ona görə də küləksiz havada adam daha çox sıxılır. Çətin nəfəs
alır. Çünki aktivlik olur, hidrogen çoxalır. Oksigen çatışmazlığı
ə
mələ gəlir. Oksigen çoxalanda, boşluq çoxalanda, hidrogen
elementi azalanda və genişlənəndə, elementlər arasındakı
məsafə böyüyəndə insanlar da rahat nəfəs ala bilirlər. Deməli,
Dostları ilə paylaş: |