Sərəxsinin “Məbsut” adlı əsərində ibadətlərlə bağlı bəzi fiqhi qaydalar
23
dəlalətindən çıxarılan “bir
işdən məqsəd nə isə, hökm də ona görədir”
10
qaydasını
burada nümunə vermək mümkündür. Bundan başqa “zərər və zərərə zərərlə qarşılıq
vermək yoxdur”,
11
“dəlil iddia qaldırana, and isə cavabdehə aiddir”,
12
“müsəlmanlar
şərtlərinə bağlıdırlar (şərtlərə mütləq şəkildə əməl etməlidirlər)”
13
kimi hədislər İslam
hüququnda bilavasitə külli qaydalar kimi istifadə olunmuşdur.
Nəticə etibarilə, erkən dövrdən başlayaraq İslam hüquqşünasları Kitab və Sünnə
mətnlərini tədqiq edərək oxşar hökmlər arasındakı ortaq illətləri və hökmlərin
qoyulmasındakı əsas məqsədləri induksiya
14
metodu ilə müəyyən etmələri nəticəsində
yığcam ifadə etmələri qaydaların ilkin nümunələrini təşkil etmişdir.
15
Bundan əlavə
üsul, dil və məntiq qaydalarından istifadə edərək
çoxlu sayda hökmü bir yerdə
cəmləşdirən fiqh qaydaları ortaya qoymuşlar.
16
Beləliklə də, məzhəblərin öz
sistemləri çərçivəsində ortaya qoyduqları nəzəriyyələr və digər ictihad təfəkkürünün
məhsulları təkmilləşərək davam etmişdir.
Sərəxsinin “Məbsut” adlı əsərində ibadətlərlə bağlı bəzi fiqhi qaydalar
İslam hüququnun fiqhi qaydaları müxtəlif dövrlərdə ortaya çıxmış və tədricən
inkişaf etmişdir. İslam hüququna dair ədəbiyyat ilkin mərhələdə hökm çıxarma
metodlarından, yəni üsuli-fiqhdən bəhs edən əsərlər, eləcə də hüquqi/fəri hadisə və
hökmləri, yəni fürui-fiqh sahəsinə məxsus kitablar qələmə alınmışdır. İlk
dövrlərdə
məsələci üslubla, yəni hər bir məsələnin hökmü ayrı-ayrılıqda tədqiq edilərək yazılan
fiqh ədəbiyyatı, daha sonra doktrina mahiyyətini qazanmış və məzhəblərin
kökləşməsinin ardından da ümumi anlayış və prinsipləri ehtiva edən mənbələr ortaya
qoyulmuşdur. IV/X əsrdən etibarən həm say, həm də keyfiyyət baxımından qəvaid
ədəbiyyatı müsəlman hüquqşünasların elmi həyatında öz yerini tutmuşdur.
17
Hənəfi fiqhinə məxsus ən mühüm şərhlərdən biri olan Sərəxsinin (483/1090)
“Məbsut” adlı əsəri qəvaid, yəni fiqhi qaydalar ədəbiyyatı baxımından mühüm
əhəmiyyət kəsb edən əsərlərdəndir. Məzhəbin ilk dövrdəki İslam hüquqşünaslarının
tədqiq etdikləri mövzularda ortaya qoyduqları fikirlərin söykəndiyi külli qaydaları
əhatə etməsi, qaydaların əsas mətnlərdə istifadə edildiyi sahələrə dair ümumi məlumat
verməsi və bəzi qaydaların məzhəb mənbələrində ilkin istifadə formalarının yer
alması bu əsəri qəvaid baxımından mühüm bir əsər edən xüsusiyyətlərin başında gəlir.
10
Qaydanın ətraflı izahı üçün bax. Mustafa Əhməd Zərqa, “Şərhül-qəvaidil-fiqhiyyə”, Dəməşq 2001, s.
47-53.
11
Malik, “Müvəttə”, Mükatəb, 13.
12
Buxari, Rəhn, 6; Tirmizi, Əhkam,12; İbn Macə, Əhkam, 7
13
Əbu Davud, Əqdiyə, 12.
14
“İnduksiya” mühakimə prosesində ayrı-ayrı və xüsusi müddəalardan ümumi nəticələr çıxarmaqdır.
Deduksiyanın ziddi (bax. “Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti”, Şərq-Qərb, Bakı 2006, II, 549; I, 557).
15
Ömer Nasuhi Bilmen, “Hukuku İslamiyye ve Istılahatı Fıkhiyye Kamusu”, İstanbul 1985
, I, 254.
16
Yaman, “Bir Kavram Olarak “Fıkıh Kaideleri” ya da İslam Hukukunun Genel ilkeleri”, s. 52.
17
Yaman, “Fıkıh Kaideleri”, s. 52.
Anar Qurbanov
24
Sərəxsidən əvvəl gələn İslam hüquqşünaslarının qayda formatından ziyadə hökm
olaraq ifadə etdikləri çoxlu sayda məsələlərin isnad edildiyi ortaq nöqtələrin Sərəxsidə
artıq bir qaydaya çevrildiyi nəzərə çarpır. Məhz bu baxımdan Sərəxsinin “Məbsut”
adlı əsəri sonrakı dövrlərdə qələmə alınan fiqh kitabları ilə qəvaid əsərlərində yer alan
çoxlu sayda qaydaların ilk nümunələrinin müşahidə olunduğu bir mənbədir.
18
Əlbəttə
ki, Sərəxsinin “Məbsut” adlı əsərində fiqhi qaydalar olduqca çoxdur. Burada sadəcə
olaraq ibadətlərə dair bəzi mühüm qaydalar qeyd ediləcəkdir. Həmçinin qaydalar
kitabdakı ardıcıllığa müvafiq bir-bir qeyd edilib Sərəxsinin
verdiyi misallarla izah
ediləcəkdir. Onu da vurğulamaq lazımdır ki, Sərəxsi mövzu çərçivəsində qaydaları
bildirərkən onların bir qayda olduğunu müəyyən etmir. Odur ki, burada qeyd edilən
qaydalar üslubdan və şərh edilən mövzuların məzmunundan təsbit edilərək ortaya
qoyulmağa cəhd edilmişdir. Aşağıda təsbit edilən qaydalar izahları ilə birlikdə
ardıcıllıqla qeyd olunur:
1.
ِﻲﻓ
َدﺎَﺒِﻌْﻟا
ِتا
ِﺔﱠﻴِﻧَﺪَﺒْﻟا
ُﺮَـﺒَﺘْﻌُـﻳ
ُصﻮُﺼْﻨَﻤْﻟا
ِﻪْﻴَﻠَﻋ
َﻻَو
ُﻞَﻐَـﺘْﺸُﻳ
ِﻞﻴِﻠْﻌﱠـﺘﻟﺎِﺑ
:
“Bədənlə yerinə yetirilən
ibadətlərdə nəss (dəlil) olana etibar olunur, illəti ilə məşğul olunmaz”. Sərəxsi
“Allahu əkbər” ləfzindən başqa ləfzlərlə namaza başlamaq məsələsindəki ixtilafları
qeyd etdikdən sonra sözü gedən qaydanı vurğulayaraq belə deyir: “Bu səbəbdən yanaq
və çənə ilə səcdə etmək alın və burnu əvəz emir. Azan belə “Allahu əkbər” ləfzindən
başqası ilə oxunmaz. Odur ki, namaza başlamaq üçün də təkbir “Allahu əkbər”
ləfzindən başqası ilə qətiyyətlə olmaz”.
19
2.
ﱠنِإ
ِتاَدﺎَﻤَﺠْﻟا
َﻻ
ﺎَﻬُﻘَﺤْﻠَـﻳ
ُﻢْﻜُﺣ
ِتاَدﺎَﺒِﻌْﻟا
:
“Cansız varlıqlara ibadət hökmü verilməz”.
Sərəxsi hədisdə
20
itin yalaması ilə qabın yuyulmasının əmr edilməsinin
səbəbi
ibadətmi, yoxsa qabın nəcis olmasımı məsələsini izah etdikdən və Hənəfilərin bu
məsələ ilə bağlı fikirlərinin ibadət yox, nəcis olması səbəbilə olduğunu bildirdikdən
sonra sözügedən qaydanı qeyd edir. Bundan əlavə, onun fikrincə, qabın
dəfələrlə
yuyulmasının və torpağa sürtülməsinin tələb edilməsi nəcisin ağır və şiddətli
olduğuna dəlalət edir.
21
3.
ﻲِﻓ
ِتاَدﺎَﺒِﻌْﻟا
ُﺬَﺧْﺆُـﻳ
ِطﺎَﻴِﺘْﺣ ِﻻﺎِﺑ
:
“İbadətlərdə ehtiyat əsas alınır”. Sərəxsi təyəmmümün
alınma qaydası, yəni dirsəklərə və yaxud biləklərə qədər olub-olmaması ilə bağlı
müxtəlif fikirləri bildirdikdən sonra, biləklərə qədər olduğu fikrini irəli sürənlərin
oğurluqla əlaqədar olan
ayəni dəlil gətirdiklərini, ancaq Hənəfilərin bu ayədə cəza
olduğunu və cəzalarda qətiyyətin əsas alındığını, təyəmmümün isə ibadət olduğunu
və ibadətlərdə ehtiyatla hərəkət etməyin məqsədəuyğun olduğunu qeyd edir.
22
18
Necmettin Kızılkaya, “Hanefi Mezhebi Bağlamında İslam Hukukunda Külli Kaideler”, İz yayıncılık,
İstanbul 2013, s. 380.
19
Sərəxsi, “Məbsut”, Darül-mərifə, Beyrut-Livan 1993/1414,
I, 36.
20
Hədisin tam mətni üçün bax. Darəqütni, “Sünən”, Qahirə 1966, I, 65-66.
21
Sərəxsi, “Məbsut”,
I, 48.
22
Sərəxsi, “Məbsut”,
I, 107.