_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
19
məzəli əhvalat (Dədə Qorqudun elçiliyi) baş verir. Bu
əhvalat da Qanturalı – Selcan xatun yarışması kimi,
əhvali-ruhiyyəni toyqabağı yüksəltmək üçündürmü?
Xeyr, elə deyil. Ona görə ki, Beyrəyin toyu qan
qaraldan, ürək parçalayan hadisə – Beyrəyin və otuz
doqquz yoldaşının tutulub əsir aparılması nəticəsində
yarımçıq qalır, şadlıq vay-şivənlə əvəz olunur. Bəs
onda məlum kədərli hadisədən qabaq Dədə Qorqudun
məzəli elçilik sərgüzəştini təqdim etmək nədən irəli
gəlir? Bizcə, qəm-qüssəni sevinclə növbələşdirmək,
dinləyicini (oxucunu) ifrat dərəcədə kədərləndirməmək
istəyindən. Bu prinsip tək "Dədə Qorqud" yox, o biri
dastanlarımız üçün də səciyyəvidir. Belə olmasaydı,
ən qəmli dastanlarımızdan olan "Əsli-Kərəm"də
"Milçəyin dastanı" kimi son dərəcə gülməli şeir birdən-
birə mətnə daxil edilməzdi. Sevinc-qəm növbələşməsi
prinsipinə əsaslanıb belə hesab etmək olar ki,
Beyrəyin dustaqlığından başlayıb davam edən gərgin
əhvalatlar
ərəfəsində
Dədə
Qorqud
elçiliyinin
yarızarafat-yarıciddi
şəkildə
təsvir
edilməsi
tamamamilə məqsədəuyğundur.
"Ciddi" və gülməli paralelliyinin "Dədə Qorqud"
eposunda təsadüfi hal olmayıb bir sistem yaratdığını,
bir sistem şəklində ortaya çıxdığını iddia ediriksə,
onda boyun baş qəhrəmanına xüsusi diqqət yetirmək
zərurəti yaranır. Ona görə ki, sistem şəklində ortaya
çıxan bir şeyin baş qəhrəmandan, baş qəhrəmanın
strukturundan yan keçməsi mümkün deyil. Mümkün
deyil ki, Banıçiçək və "dvoynik" məsələsi boyda əsaslı
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
20
yer tutduğu halda, bu məsələ Beyrək obrazının
təqdimatına öz təsirini göstərməmiş olsun. Beyrək ob-
razının təqdimatına (hansı şəkildə təqdim olunmasına)
fikir
verdikdə,
həqiqətən,
gümanımızda
yanılmadığımız aydın olur. Aydın olur ki, Beyrək
obrazında
ikiləşmənin
Banıçiçək
obrazına
aid
nümunəsindən
bir
az
fərqli
nümunələri
var.
Nümunələrin biri Yalançı oğlu Yalancıq obrazı ilə bağ-
lıdır. Qısırca Yengə və Boğazca Fatma birlikdə –
vahid obraz mənasında Banıçiçəyin "ikinci nüsxəsi"
olub yalançı adaxlı funksiyası daşıdığı kimi, Yalançı
oğlu Yalancıq da Beyrəyin "ikinci nüsxəsi" olub
yalançı adaxlı funksiyası daşıyır. Qısırca Yengə,
Boğazca Fatma Banıçiçəyə magik dayaqdırsa,
Yalançı oğlu Yalancıq da əslində, dolayı şəkildə də
olsa, Beyrəyə magik dayaqdır. Belə ki, Yalançı oğlu
Yalancığın məğlub edilməsi ilə Beyrək yenidən dirilən
bir qəhrəman mahiyyəti qazanır. Banıçiçəyin "ikinci
nüsxə"ləri ilə Beyrəyin "ikinci nüsxəsi" arasında
başlıca fərq ondadır ki, Qısırca Yengə və Boğazca
Fatma komik məzmunlu yalançı adaxlı, Yalançı oğlu
Yalancıq isə "ciddi" məzmunlu yalançı adaxlıdır. Yəni
Banıçiçək
–
Qısırca
Yengə,
Boğazca
Fatma
qarşılaşması "ciddi" və gülməli paralelliyinə nümunə
olduğu halda Beyrək – Yalançı oğlu Yalancıq qar-
şılaşması "ciddi" və gülməli paralelliyinə nümunə ola
bilmir. Beyrək obrazı ilə bağlı "ciddi" və gülməli
paralelliyinə Beyrək və dəli ozan qarşılaşmasında rast
gəlirik. Kimdir dəli ozan? Beyrəyin özü. Məsələ
_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
21
burasındadır ki, Beyrək bir obraz kimi ikiləşir və bu
baxımdan diqqəti xüsusi olaraq cəlb edir. K.Abdulla
yazır: "Dastanda belə bir qəhrəman – ikiləşə bilən,
daxili psixoloji yükə malik olan (sirri olan!) başqa bir
surət yoxdur" (4, 202). K. Abdulla Beyrəyin ikiləş-
məsini mifdən çox yazıya, yazı mədəniyyətinə aid bir
amil kimi qiymətləndirir: "Beyrək yeni qəhrəman kimi
ilk növbədə Yazının qələbəsidir. Məhz Yazı Beyrəyə
öz içinə gedən yolu göstərib və məhz Yazı
mədəniyyətinin gücü ilə Beyrək özünəməxsusluq kəsb
edib,
mənən
zənginləşib,
situasiyanın
dəmir
məngənəsindən çıxıb, özü öz hərəkəti ilə bütün Mif
çərçivələrini, Mif hədəflərini vurub dağıdıb" (4, 191).
Göründüyü kimi, K.Abdulla ikiləşməni yazılı ədəbiy-
yatda psixoloji obrazlara məxsus bir cəhət kimi
götürür və bu cəhəti müəyyən qədər özündə ehtiva
etməsinə görə Beyrəyi "Dədə Qorqud" eposundakı
digər epik qəhrəmanlardan fərqləndirir. K.Abdullanın
sözünə qüvvət verib qeyd edirik ki, məsələni daha
geniş müstəvidə araşdırsaq, obrazın ikiləşməsinin
ibtidai formalarını mifdə də tapa bilərik. Qəhrəmanın
libas dəyişib yeni bir adla ortaya çıxması ikiləşmənin
köklərini və ibtidai formalarından biridir və bu forma-
dan "Bamsı Beyrək" boyunda da istifadə olunur.
Bamsı Beyrək boyda hərfi mənada dondan-dona
girməmişdən xeyli qabaq məcazi mənada dondan-
dona girir. Beyrək atasının Rum elinə göndərdiyi
bəzirganları kafir əlindən qurtarır, amma özünün kim
olduğunu onlara qətiyyən bildirmir. Bəzirganları kafir
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
22
əlindən qurtarması barədə atasına da bir kəlmə
danışmayan
Beyrək
nəticədə
hiyləgərcəsinə
bəzirganlar və atası Baybörə üçün gözlənilməz olan
bir səhnə qurur. "Nagahi bazirganlar gəldilər. Baş
endirib, salam verdilər. Gördülər kim, ol yigit kim baş
kəsibdir, qan dökübdür, Baybörə bəgin sağında
oturar. Bazirganlar yüridilər, yigidin əlin öpdilər. Bunlar
böylə edicək Baybörə bəgin acığı tutdu. Bazirganlara
aydır: "Mərə, qavat oğlu qavatlar! Ata dururkən oğul
əlinmi öpərlər?" Ayıtdılar: "İmdi incimə, xanım, əvvəl
anın əlin opdügümüzə. Əgər sənin oğlun olmasaydı,
bizim malımız Gürcüstanda getmişdi, həpimiz tutsaq
olmuşdu", – dedilər. Baybörə bəy aydır: "Mərə, bənim
oğlum başmı kəsdi, qanmı dökdi?" "Bəli, baş kəsdi,
qan dökdi, dam axtardı!" – dedilər. "Mərə, bu oğlan ad
qoyasınca varmıdır?" – dedi. "Bəli, sultanım, artıqdır!"
– dedilər" (1, 55). Dinləyici (oxucu) bu səhnəyə qədər
Bamsı Beyrəyin necə bir igid olmasından artıq
xəbərdardır. Bu səhnə Bamsı Beyrəyin iti ağıl yiyəsi
olduğunu, oyun qurmağı bacardığını dinləyiciyə
(oxucuya) çatdırmaq üçündür. Bu cəhət Beyrəklə
bağlı
sonrakı
epizodlar
(məsələn,
dustaqxana
epizodu) üçün də səciyyəvidir. Beyrək dustaqxanadan
məhz ağıl işlətməklə xilas ola bilir. Bu məqamda ağıl
işlətmək Beyrəyə onu sevən kafir qızını inandırmaq
üçün gərək olur. Beyrək and içib kafir qızını inandırır
ki, gedib sağ-salamat öz el-obasına çıxsa, qayıdıb
onu "halallığa alacaq". Kafir qızı Beyrəyin sözünə
inanır və onu dustaqlıqdan qurtarır. Amma Beyrək,
Dostları ilə paylaş: |