_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
139
nənə samovara od salır və fikirləşir ki, «keçmişdə
samovar, nə təhər işdisə, yaman gec qaynayırdı... İndi
əlini tərpətməynən pıqqıldayır». Beləliklə, samovara
odsalma daxili monoloqun başlanmasına bəhanə olur.
Yaxud başqa bir misal: gecədir, Adil qaranlıqda qon-
şunun iti ilə rastlaşacağından qorxur və it haqqında,
qorxu,
liberalizm,
riyakarlıq
və
s.
haqqında
düşüncələrdən ibarət daxili monoloq üçün əlverişli
məqam yaranır.
«Toğana» romanında zahiri süjetdən daxili süjetə
keçidin təsvirində bir çox hallarda müəllif səsi ilə
qəhrəman səsi bir-birinə qovuşur, müəllif sözünü
qəhrəman sözündən ayırd etmək çətinləşir: «Nənəş
əmisinin, dədəsinin papağını görmüşdü, elə bilirdi ki,
dədə, əmi elə həmin o saçaqlı, qara, iri papaqların
özüdü. «Hə» deyib bu papağı heç nəsiz, içinə daş-
filan qoymadan birinə çırpsaydın, ürəyin gedərdi. O
papaqlar belə papaqdı. İndikilərtək bir əsim yellə göyə
qalxmazdı. Ağır papaqlardı, sanballı, təpərli! Amma
açığını deyim ki, o papaqdan qorxurduq da... Elə
bilirdin, papağın alov saçan qara gözü var, bığı var,
zəhmindən dizin əsəcəkdi» (19, 68). Bu parçada
müəllif səsi («Nənəş əmisinin, dədəsinin papağını
görmüşdü, elə bilirdi ki...») personajın səsi (“Amma
açığını deyim ki, o papaqdan qorxurduq da...”) ilə
növbələşib, müəllif sözü obraz sözü ilə qaynayıb-
qarışıb.
Xalis daxili monoloq parçalarında isə müəllif səsi
ilə qəhrəman səsinin qovuşması mümkün olmur.
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
140
Onsuz da mətndə dırnaq işarəsi vasitəsilə seçilən bu
parçalar yalnız obrazın öz səsindən ibarət olur, bədii
informasiya yalnız onun dilindən çatdırılır.
«Toğana»
romanında
S.Əhmodov
«ürəkdə
danışma» prosesinin təbii təsvirinə nail olmağa,
düşüncələr
axarında
ardıcılsızlıqla
ardıcıllığın,
irrasionallıqla rasionallığın, məntiqsizliklə məntiqiliyin
vəhdətinə sadiq qalmağa səy göstərir. Müəllif daxili
monoloqları
«mənasız»dan
mənalıya,
«qeyri-
ciddi»dən ciddiyə doğru istiqamətləndirir, bir duy-
ğudan başqasına keçidləri izləməyə çalışır. Adilin
donuz barədə «mənasız» düşüncələri («Ona bax,
anası getdi, «anası» ha! Anaya bax! Xirtdəyindən
paçasınacan jandarm düymələri təki yelin düzülüb.
Xor-xor xoruldayır. Dalısınca yüyürüşən çoşqalarına
bir bax. İki daşın arasında, çatıb, hərəsi bir imlədən
asılıb sormaq istəyirlər. Getdilər, dəyələrin arxasında
kolluğa doluşdular») insan mənəm-mənəmliyi və
riyakarlığı barədə düşüncələrlə («O cür mənəm-
mənəmlikdən bu donuzun çoşkası üstündür. Heç
olmazsa, analarını qırx əmcəkdən sormaqlarını
gizlətmirlər»),
bu
düşüncələrsə
Mayis
barədə
düşüncələrlə («hə, əzizim Mayis... yaxşı ki, sənin
barədə yaranacaq yanlış təsəvvürü qabaqlamaq üçün
özünü başqa cür göstərmədin») əvəz olunur. Adil
tilovla balıq tutur və xəyalən balıqla və soxulcanla
danışır, onların söhbətinə qulaq asır. Balıqla
soxulcanın «monoloq söyləməsi» təbiət və cəmiyyətin
inkişafında maddi və mənəvi ehtiyaclarla əlaqədar
_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
141
düşüncələrin axarına bir başlanğıc olur. Yeri
gəlmişkən deyək ki, təkcə «olmuş», «baş vermiş»
əhvalatlar barədə yox, eyni zamanda, ağıla, gümana
gələn əhvalatlar barədə düşünmə də romanda bədii
əhəmiyyət daşıyır, xarakterlərin açılmasında müəyyən
rol oynayır. Fatehə xəbər verirlər ki, tilovları
oğurlayıblar. O, çayın qırağında çadır qurub dincələn
adamlara baxır və tanımadığı həmin adamlardan biri
ilə xəyali dialoqa girir: «Sən, ə, yoldaş podpolkovnik,
məni tanımırsan? Bax gör bir kimə oxşayıram? Yaxşı
bax gör bir kimə oxşayıram?.. Güllü dərənin yolu
yadından
çıxmayıb?
Nə
Güllü
dərə?
Silahın
özündədir, Polad? Yox, əşi götürməmişəm. Kamalı
çağır. Çağırma, yerindən tərpənmə. Güllü dərənin ətri
burnundan getməyib? Reyhan xanımın düzəltdiyi işrət
məclisi yadındadırmı? Gedib gəldiyin yerdir. Nə qədər
yüzlüklər saymısan onun qabağına? Nə qədər qiymətli
hədiyyə bağışlamısan yatıb oynatdığın, qızın yaşında
olan qızlara? Mən səni tapmalıydım. Mən, o körpənin
başına ki, o binamusluğu gətirmisən, onun əvəzini
verməliydim... Cibinə, vəzifənə güvənirsən!» (19, 237)
Bu xəyali dialoq öz bədii formasına görə maraqlı
olduğu kimi, məzmunca da diqqəti cəlb edir, Fatehin
çirkin əməllərindən xəbər verərək, onun xarakteri ilə
bir az da yaxından tanış olmaqa imkanı yaradır.
Təəssüf ki, bu sözləri romandakı bütün daxili nitq
(daxili monoloq və daxili dialoq) parçalarına aid etmək
mümkün deyil. Qəhrəmanların həyat və fəaliyyəti,
yaxşı və yaxud pis əməlləri ilə bağlı detallar daxili
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
142
nitqlərin məzmununda az yer tutduğundan bəzən
xarakterin təqdim olunması xarakter haqqında ümumi
mülahizələr və xarakterin özünün ümumi mülahizələri
şəklində ortaya çıxır. Məsələn, «O, çox təmiz
adamdır» – Adil haqqında müxtəlif adamların ümumi
mülahizəsi belədir. Adil özü də «insanın mənəvi
saflığı, ləyaqətini uca tutması haqda çox dəyərli
mülahizələr söyləyir. Biz onun təmizliyinə, vicdani
paklığı hər şeydən üstün tutduğuna inanırıq. Lakin biz
obrazın bu keyfiyyətlərinin çətinliklərdə sınanılmasını,
onun hətta vasvasılıq həddinə çatan saflığının həyatın
ciddi maneələri ilə üzləşməsini istəyirik. Belə olduqda,
aydındır ki, obrazlar daha dolğun canlanardı, onların
fikri qənaətləri davranış və fəaliyyətləri ilə təsbitini
tapardı» (20, 31-32).
.
Bədii ifadə forması olmaq
etibarilə daxili nitqin keçmişə qayıtma, indi ilə keçmişi
əlaqələndirmə, bu gündə dünəni, indidə keçmişi əks
etdirmə imkanlarından “Toğana” romanında az istifadə
olunur. Qəhrəmanların duyğu və düşüncələri əksər
halda Toğanadakı yaxın predmet və hadisələrlə
çərçivələnir, Toğanaya qədər yaşanılmış günlərin
yaddaqalan faktları, görülən işlərin yaxşı və pisliyi
təhlil elementləri sırasına çox az qoşulur. Romanda
Toğana həyatını genişliklə əks etdirmək səyi
lüzumsuz təfərrüatların və mühakiməçiliklə səciy-
yələnən dialoqların təsvirinə gətirib çıxarır.
Heç şübhəsiz, çağdaş Azərbaycan nəsrində daxili
monoloqun özünəməxsus xüsusiyyətləri bu yazıda
qeyd olunanlarla məhdudlaşmır. Əsərin mövzu və
Dostları ilə paylaş: |