Microsoft Word esh mitci doc
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
24 gözləmə” nəzəriyyəsinin nümayəndələri R.Lukas, T.Sarcent, N.Uolles, C.Mut və b. iqtisadçılar əsasən neoklassik nə- zəriyyəni (A.Marşal və b.) davam etdirmişlər. Yəni, dövlətin iqtisadiyyata minimum müdaxiləsini məqbul saymış, sosial siyasəti isə inkişaf üçün bir maneə hesab edərək əsasən onun əleyhinə çıxmışlar. Digər qrup neoliberalist nəzəriyyəçilər – ingilis iqtisadçısı C.M.Keyns (1883-1946), Frayburq (alman) məktəbi nümayəndələri – V.Oyken, L.Erxard (1897-1977), L.Müller Armaq, A.Rustov, V.Repke, Avstriya iqtisadçısı Y.Şumpeter (1883-1950), müharibədən sonrakı dövrdə neokeynsçilər – C.Honson (1887-1976), R.Xorrod, P.Samuelson, E.Domar, 1970-ci illərdə post/sol keynsçilər – N.Robinson, N.Kaldar, P.Sraff, A.Eyxner, S.Vayntraub və b. iqtisadçılar bazar iqtisadiyyatının dövlət tərəfindən tənzimlənməsini, o cümlədən sosial siyasəti zəruri saymışlar. Bu nəzəriyyənin ilk və ən görkəmli nümayəndələrindən olan ingilis iqtisadçısı C.M.Keyns məcmu tələbə təsir etməklə bazar iqtisadiyyatının dövlət tərəfindən tənzimlənməsi nəzəriyyəsini işləmiş və praktikada özünü doğrultmuşdur. Keynsin bu nəzəriyyəsi dövlətin etməli olduğu bir çox iqtisadi tədbirləri (dövlət xərclərinin, o cümlədən dövlət investisiyalarının artırılması, aztəminatlıların müdafiəsi üçün gəlirlərin yenidən bölünməsi və s.) özündə əks etdirmişdir. Keynsin bu nəzəriyyəsi mü- haribədən sonrakı dövrdə davamçıları tərəfindən daha da inkişaf etdirilmişdir. XX əsrin 60-70-ci illərində keynsçilikdə sosial yönümün daha da ön plana keçməsi (“Neokeynsçilik”) müşahidə olunmuşdur. Neoliberal iqtisadi nəzəriyyələr İkinci Dünya Müha- ribəsindən sonra bazar iqtisadi sisteminin sosial yönümlü (və ya alman) modelinin (bu modelin əsas xüsusiyyətləri kitabın 177-178-ci səhifələrində verilmişdir) meydana çıxmasında böyük rol oynamışdır. Ümumiyyətlə, iqtisadiyyata dövlət mü- daxiləsini nəzərdə tutan neoliberal iqtisadi nəzəriyyələrin meydana çıxması liberalların iqtisadi görüşlərdə sosial-demok- 25 ratlar (“islahatçı sosialistlər”) tərəfə, başqa sözlə, “sol”a meyllənməsi demək idi. İqtisadilyyatın dövlət tənzimlənməsi bu gün az və çox dərəcədə bütün modellər üçün labüd olsa da, bazar iqtisadi sisteminin liberal modelinin əsas cəhətləri (daxili bazarın yüksək olması, iri inhisarların timsalında xüsusi kapitalın möhkəm mövqeyə malik olması, həmkarlar və fəhlə hərə- katının zəif olması) qalmaqdadır (xüsusən ABŞ-da) və digər modellərdən (sosial və sosial-demokrat yönümlü modellərdən) əsaslı şəkildə fərqlənir. Liberalizmin həm materialist, həm də idealist fəlsəfi görüşlü ideoloqları olmuşdur. Bu da liberalizmin həmin məsə- lələrdə neytral olduğunu göstərir. Yəni, bu ideologiya üçün idealist və ya materialist olmağın, dindar və ya dinsiz olmağın fərqi yoxdur, bu məsələlərdə insanlar azaddır, materialist və ya idealist görüşlü olmasından asılı olmayaraq hər bir şəxs liberalizmin prinsiplərini qəbul edə bilər. Hazırda liberalizmin əksər prinsipləri Birləşmiş Millətlər Təşkilatı (BMT) və digər beynəlxalq təşkilatların sənədlərində öz əksini tapmışdır. Hüquq təmayüllü ideologiyalara başqa bir misal kimi anarxizmi göstərmək olar. Anarxizm yunanca “anarxiya” (“hakimiyyətsizlik”) sözündəndir. Bu ideologiya XIX əsrin 40- 70-ci illərində formalaşmışdır. Əsas ideoloqları P.J.Prudon (1809-65), A.Kolods, M.Ştirner (1806-56), M.A.Bakunin (1814-76), P.A.Kropotkin, J.Qrav və b. olmuşdur. Bu ide- ologiyanın əsas ideyası hər cür dövlət hakimiyyətinin ləğv olunması və şəxsiyyətin qeyri-məhdud azadlığıdır. Anarxist- lərin müəyyən etdikləri iqtisadi sistemdə xırda burjuaziya saxlanılmalı, istehsalçıların xırda muxtar cəmiyyətlərinin azad federasiyası yaradılmalı və gəlirlərin ədalətli bölgüsü təmin edilməli idi. XIX əsrin axırlarında bir çox Avropa və Latın Amerikası ölkələrinin fəhlə hərəkatlarında bir müddət anarxist meylli cərəyan – anarxizm-sindikalizm mövcud olmuşdur. Anarxist-sindikalistlər sinfi mübarizəni və inqilabı məqbul 26 saymmışlar. Onlar həmkarlar ittifaqlarının təşkil edəcəkləri tətillər vasitəsiylə “ictimai çevriliş”ə nail olmaq, dövlət haki- miyyətini ləğv etmək və istehsalata, ərzaq bölgüsünə başçılıq edən sindikatlar federasiyasının rəhbərliyi ilə yeni cəmiyyət qurmaq ideyası ilə çıxış emişlər. İnqilabçı marksistlər tərəfindən opportunizmə (“islahatçı sosializm”ə) yaxın hesab olunan bu ideyalar qəti şəkildə rədd edilmişdir. Anarxist meylli bir çox tələbə-gənclər hərəkatları (“kom- munist anarxistləri”, “yeni sollar” və s.) dünya ölkələrində bu gün də mövcuddur. Dini təmayüllü ideologiyalar Dini təmayüllü ideologiyalara birbaşa hansısa dinə əsas- lanan ideologiyalar aiddir. Məlumdur ki, dinlərdə görüşlər çoxsahəli olur. Yəni, dinlərdə dünyanın yaranışı, varlıq və materiya, ailə-məişət, iqtisadiyyat, hüquq, əxlaq, ictimai ədalət və s. məsələlər haqqında danışılır, bəşəri problemlərin həlli yolları göstərilir. Bu baxımdan din özlüyündə bir ideoloji sistemə malikdir. Ona görə də, din tarixən siyasi hərəkatların ideologiyasına çevrilmiş və bununla da dini təmayüllü ideologiyalar, başqa sözlə dini ideologiyalar meydana çıxmışdır. Bu baxımdan, dini ideologiyaların formalaşması dinlərin yaranması ilə demək olar ki, eyni tarixi dövrdə baş vermişdir. Dində Allaha inam prinsipi olduğundan dini ideologiyalar cəmiyyətdə böyük təsir gücünə malikdir. Bu ideologiyaların hədəfi bir qayda olaraq dini təmayüllü dövlət, başqa sözlə dini dövlət qurmaqdır. Bəs dini dövlət qeyri-dini (dünyəvi) dövlətdən nə ilə seçilir? Dini dövlət o dövlətə deyilir ki, orada dinin insanlar qarşısındakı tələbləri qanun və hüquqi normalarla məcburiləşdirilir. Bu zaman dinin təbliğatı yalnız dindarlar, din ocaqları (məscidlər, kilsələr, mədrəsələr və s.) səviyyəsindən çıxaraq dövlət səviyyəsinə qalxır. Bu isə, əslində Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|