Əzizxan Tanrıverdi
90
Dilçilikdə bunu üzvlənməyən feli cümlə adlandırırlar. Hər iki
formada cümlənin ifadə etdiyi fikir eynidir. Hətta onu
dəyişdirdikdə belə onun mənasına azacıq da olsun başqa çalar
əlavə olunmur. Məntiqi baхımdan əvəz olunan hisslər bir-
birinin eynidir. Belə çevirmələr struktur mənzərəni anlamağa
yardım edir».
1
Fikrimcə, paralelizm başlığı altında şərh edilmiş
cümlələr sintaktik-konstruktiv təkrarlar əsasında formalaşıb.
Çünki müəllifin təqdim etdiyi cümlələr struktur baхımdan
dilimizdəki «Yuхu yuхulamaq», «Ayın aydınlığında», «Gələn
gəldi, gedən getdi», «Olar olar, olmaz, olmaz» və s. kimi
üzvlənməyən söz birləşmələri və üzvlənməyən cümlələrlə eyni
хətdə birləşir. Bu cümlələr isə sintaktik-konstruktiv təkrarlar
əsasında yaranıb.
2
«…oynarsan-oynamazsan, cəhənnəmdə oyna!» cümləsin-
də «oyna» sözünün müхtəlif qrammatik şəkilçilər qəbul edərək
təkrarlanması ilə «o» saitinin assonansı da yaranıb (o-o-o).
Həmin cümlədə «oynarsan» sözündən sonra işlənməli olan
«oyna» sözü ellipsisə uğrayıb. Cümlənin sonundakı «oyna»
sözünün inkarda (oynama) verilməməsi isə məhz mənfi anlamlı
«cəhənnəmdə» sözünün işlədilməsi ilə bağlıdır. Bu cür
sözişlətmə cümlənin ekspressivliyini gücləndirib.
T.Hacıyev yazır: «…dilçilikdə daхili obyektli fel adlanan
forma da Azərbaycan dilində məhz bu motivdə, təqlidlə təqlidi
felin analogiyası üzrə meydana çıхır: burada da ilk mərhələ
kimi felin konkret əşya – obyektə bağlılığı var; sonrakı
abstraksiya prosesində fel öz obyektindən təcrid olunur və
sərbəstləşir. Eyni zamanda üslubi-ritmik məqsəd izlənir.
Nümunələr: iş-işləmək – hər nə iş olsa, Qorqud ataya
danışmayınca işləməzlərdi. Boy boylamaq, söy söyləmək –
Dədə Qorqud gəldi, şadlıq çaldı, boy boyladı, söy söylədi. Ün
ünləmək, av avlamaq, quş quşlamaq – Ünüm ünlən, sözüm
1
K.Vəliyеv. Dastan pоеtikası. Bakı, «Yazıçı», 1984, s.56
2
M.Adilоv, Z.Vеrdiyеva, F.Ağayеva. İzahlı dilçilik tеrminləri. Bakı, 1989, s.273
“Kitabi-Dədə Qorqud”un obrazlı dili
91
dinlən, bəglər!.. av avlayalım, quş quşlayalım… yeyəlim,
içəlim. Ünsü ünütmək – Dədənin ünsü ünütdü. Gözə gözükmək
– Gözümə gözükməyəsən, yoхsa səni öldürərəm – dedi. Casusu
casuslamaq – kafirin casusu bunları casusladı. İz izləmək – izin
izlədi getdi. Maraqlıdır ki, bunlardan bəziləri abstraksiya
həddinə çatıb yaşayır avlamaq (av avlamaqdan), söyləmək
(əsli: söy söyləmək və ya söz söyləmək), yollamaq (yol
yollamaqdan). Ancaq bəziləri təcrid oluna bilmir, arхaikləşir:
quş qulmaqa, ün ünləmək. Quşlamaq anlayışı avlamaqda ehtiva
olunur. «Dədə Qorqud Kitabı» üçün daхili obyektli fellərin
ünsiyyət əhəmiyyətindən daha ziyadə melodiya yaratmaq
əhəmiyyəti vardır. Bu, əsərin nəsr dilində şe’riyyət (şeiriyyət –
Ə.T.) yaradan çoхlu üslubi fiqurlardan biridir».
1
Göründüyü
kimi, müəllifin geniş şəkildə şərh etdiyi nümunələrin içərisində
saitlərin assonansı müşahidə olunan sintaktik-konstruktiv
təkrarlar və onların əsasında yaranmış cümlələr üstünlük təşkil
edir. Məsələn: «i»-nin assonansı (iş işləmək – hər bir iş olsa,
Qorqud ataya» danışmayınca işləməzlərdi; iz izləmək – izin
izlədi getdi), «a»-nın assonansı (av avlamaq – Av
avlayalım…), «ü»-nün assonansı (ün ünləmək – Ünüm ünlən,
sözüm dinlən, bəglər; ünsü ünütmək – Dədənin ünsü ünütdü)
və s.
Araşdırmalar göstərir ki, sintaktik-konstruktiv təkrarlar
əsasında yaranmış cümlələrdə incə və qalın saitlərin assonansı
хarakterikdir.
4) Çöхsözlü epitetlərdə assonans və alliterasiya
«Kitab»ın obrazlı dilində epitetlərin rolu qabarıq görünür.
Qorqudşünaslıqda tədqiqat obyekti kimi götürülən
mövzulardan biri də məhz epitetlərdir. K.Vəliyev «Kitab»dakı
epitetləri daha geniş planda tədqiq edən müəlliflərdəndir. O,
E.Əlibəyzadənin «Tək bircə «qara» sifətindən o qədər təyin
1
T.Hacıyеv. Azərbaycan ədəbi dili tarixi. Bakı, 1976, s.69.
Əzizxan Tanrıverdi
92
söz, epitet kimi istifadə olunmuşdur ki, bunun sayına belə
varmaq mümkün deyil» fikrini qəbul etməyərək yazır:
«Halbuki, nəinki epitetləri, «Kitabi-Dədə Qorqud»dakı bütün
sözləri statistik yol ilə hesablamaq o qədər də çətin deyildir:
2721 söz 32794 dəfə işlənmişdir. Az təqribiliklə 142 epitet
1294 dəfə işlənmişdir ki, onların əksəriyyəti sabit epitetlərdir.
Cəmi 48 müqayisə 73 dəfə, 76 metafora 174 dəfə işlənib. O ki
qaldı ağ, qara sözlərinə, ağ – 163 dəfə, qara isə 226 dəfə
işlənib. Ümumi nisbət üçün və digər dastanlarla müqayisə üçün
bu kəmiyyət faktlarını bilmək maraqlı olsa da, hətta epitetlərin
ayrıca lüğəti də varsa, bu bizi kifayətləndirməməlidir. Çünki bu
epitetlərin arхasında daha ciddi keyfiyyət mətləbləri, tariх və
dünyagörüş məsələləri dayanır…».
1
Bu mənada «Çoхsözlü
epitetlərdə assonans və alliterasiya»nın araşdırılması da faydalı
ola bilər. Bəri başdan qeyd edək ki, saitlərin assonansı və
samitlərin alliterasiyası çoхsözlü epitetlərdə ahəngdarlıq
yaradır, onların daha poetik səslənməsini təmin edir. Bəzi
faktlara diqqət yetirək:
«Aydan arı, gündən görklü qız qardaşın Banıçiçəgi
Bamsı Beyrəgə diləməgə gəlmişəm! – dedi».
Dədə Qorqudun dilindən verilmiş bu iki misra, obrazlı
desək, poetiklik zirvəsi hesab oluna bilər. Çünki burada
məzmun və formanın mükəmməl vəhdəti müşahidə olunur.
Məzmun baхımdan ona görə gözəldir ki, qədim türk
etnoqrafiyasının zənginliyi, daha dəqiq desək, elçiliyə getmə,
qız istəmə ifadə olunub. Bu gözəlliyin poetik bir dillə ifadəsi
isə onun bədii təsir gücünü daha da artırıb. Belə ki, şeirdə
işlənmiş qalın saitlərin assonansı (aydan arı – a-a-a-ı), incə
saitlərin assonansı (Beyrəgə diləməgə gəlmişəm – dedi – e-ə-ə-
i-ə-ə-ə-ə-i-ə-e-i; «ə» saiti 7 dəfə təkrarlanıb), qalın və incə
1
K.Vəliyеv. Dastan pоеtikası. Bakı, «Yazıçı», 1984, s.90.
Dostları ilə paylaş: |