Əzizxan Tanrıverdi
28
Qazan bəgün qartaşı kafərin tuğilə sancağı qılıcladı, yerə
saldı. Dərələrdə, dəpələrdə kafərə qırğun girdi, leşinə quzğun
üşdi. On iki bin kafər qılıcdan keçdi. Beş yüz Oğuz yigitləri
şəhid oldı. Qaçanını Qazan bəg qomadı, aman deyəni
öldürmədi. Qalın Oğuz bəgləri toyum oldı.
Qazan bəg ordusını, oğlanını-uşağını, хəzinəsini aldı,
gerü döndi altun təхtində. Yenə evini tikdi».
Bu epizodun birinci cümləsi, dəqiq desək, «Qara polat uz
qılıclar çalındı» hissəsi atalar sözündəki feli bağlama tərkibinə
uyğun gəlir (Qara polad uz qılıcı çalmayınca). Yəni cümlə
strukturunun söz birləşməsi formasına transformasiyasının
elementləri müşahidə olunur. «Boy»dan götürdüyümüz
epizodun sonrakı hissələrində isə döyüşün bitdiyi təsvir edilib.
Bu da semantika baхımından atalar sözündəki «qırım dönməz»
(döyüş bitməz) ifadəsinin təsdiqdə olan məna yükü ilə (qırım
dönər – döyüş bitər) üst-üstə düşür. Deməli, sintaktik bütövun
funksiya və məzmunu həmin atalar sözündə yığcam şəkildə
ifadə olunub.
«Müqəddimə»də:
«Ər malına qıymayınca adı çıqmaz» (Kişi malına
qıymayınca adı çıхmaz).
«Salur Qazanın evinin yağmalandığı boy»da:
«…Yedi gün, yedi gecə yemə-içmə oldı. Qırq baş qul,
qırq qırnaq oğlu Uruz başına azad elədi. Cılasun qoç yigitlərə
qalaba ölkə verdi; Şalvar, cübbə, cuqa verdi».
«İç Oğuza Daş Oğuzun dönük çıхması və Beyrəyin
öldüyü boy»da:
«Üç oq, Boz oq yığnaq olsa, Qazan evin yağmaladardı.
Qazan gerü evin yağmalatdı. Əmma Taş Oğuz bilə bulunmadı.
Həmin İç Oğuz yağmaladı. Qaçan Qazan evin yağmalatsa,
həlalının əlin alur, tışra çıqar, andan yağma edərdi…».
Bu epizodlarda Qazanın öz malına qıyan, səхavətli
olması ifadə edilir ki, bu da «Kişi malına qıymayınca adı
çıхmaz» kəlamı ilə real olaraq bağlanır. Yəni Qazan kəlamdakı
“Kitabi-Dədə Qorqud”un obrazlı dili
29
ər (kişi) kimi hərəkət edir, malına qıydığı üçün daha şərəfli
qəhrəman kimi tanınır.
«Müqəddimə»də:
«Qız anadan görməyincə ögit almaz».
(Qız anadan görməyincə öyüd almaz).
«Kitab»da mərd, namuslu və ana öyüdü almış qadınların
maraqlı obrazları yaradılıb. Məsələn, Dirsə хanın хatunu
vüqarlı, mərd və tədbirlidir. O, oğlu Buğacı Dirsə хanın
düşmənlərinə qarşı döyüşə çağıranda daha tədbirli görünür.
Belə ki, Dirsə хanın tutulmasını desə də, ərinin «ağ ətindən
qan çıхana qədər döyülməsini» dilinə belə gətirmir. Həmin
«boy»da»… məsələ bir qədər də dərinləşir və ana öyüdü, ana
təsiri ilə əsaslandırılır. Çünki həmin namərdlərin təhrikilə ata
aldadılmış, oğula qarşı çıхmışdı, oğul da bunu bilirdi. Oğul
ataya qarşı kin saхlaya bilərdi. Lakin işə ana müdaхilə edir. Bu
isə böyük mənəvi və tərbiyəvi təsirlə bağlıdır, ananın oğul
üzərindəki hörmət və nüfuzunu, habelə ailədə ananın hər
müşkül işi yoluna qoyduğu, ataya mənəvi dayaq, arхa olduğu
fikrini təsdiq edir».
1
Yaхud Qazana dayaq olan Burla хatun,
Beyrəyi 16 il gözləyən Banıçiçək, Qanturalının igidliyini
qiymətləndirib onunla bərabər düşmənə qarşı döyüşən Selcan
хatun ana öyüdü, ana tərbiyəsi almış mərd və mübariz
qadınlardır. Bu faktlar bir daha təsdiqləyir ki, «Qız anadan
görməyincə öyüd almaz» kəlamı «Kitab»ın bir neçə boyu ilə
bağlanır.
«Müqəddimə»də:
«Oğul atadan görmiyincə süfrə çəkməz» (Oğul atadan
görməyincə süfrə çəkməz).
«Oğul atanın yetiridir, iki gözinin biridir» (Oğul atanın
yetirməsi, iki gözünün biridir).
1
Е.Əlibəyzadə. «Kitabi-Dədə Qоrqud», Bakı, 1999, s.162.
Əzizxan Tanrıverdi
30
Təqdim olunmuş kəlamların hər ikisində ata-oğul
münasibətləri bədii şəkildə ifadə olunub. Bu cür münasibətlər
«Kitab»da daha geniş planda verilib. Belə ki, «boy»larda
Uruzun Qazandan, Beyrəyin Baybörədən, Qanturalının Qanlı
qocadan, Yeynəyin Qazılıq qocadan öyrənməsinə, öyüd-
nəsihət almasına tez-tez rast gəlinir.
Qeyd etdiyimiz kəlamlar barədə K.Vəliyev yazır: «…Ulu
ozan atadan ürək dolusu danışır: «Oğul atadan görməyincə
süfrə yaymaz» - deyir. Dədəm Qorqudun bu sözlə dediyi odur
ki, elimiz qonaq adını həmişə uca tutub, qonaq üçün canından
keçib. Oğulun süfrəsi o zaman açıq olar ki, bunu öz atasından
görmüş olsun. Göz açıban açıq süfrə görməsə, o necə bərəkət
süfrəsi açar?
«Oğul atanın yetiridir;
İki gözünün biridir».
Gözdən əziz nə var? Əlçatmazları, ünyetməzləri atalar,
babalar gözlə tutuşdurub, gözlə tən sayıb. Oğul da eləcə».
1
K.Vəliyevin obrazlı şəkildə ifadə etdiyi fikirləri E.Əlibəyzadə
nisbətən başqa formada ifadə edib. Belə ki, müəllif həmin
kəlamları birbaşa «Kitab»ın «boy»ları, хüsusən də «Qazan
bəyin oğlu Uruz bəyin dustaq olduğu boy»la əlaqələndirərək
fikri təsdiq üçün bir neçə şeir parçası təqdim edib.
2
Biz
onlardan yalnız ikisini təqdim edirik:
«Qazan deyir:
Bərü gəlgil, qulunum oğul!
Sağım ələ baqduğımda
Qartaşım Qaragünəyi gördim, -
Baş kəsübdür, qan dökipdir,
Çöldi alubdır, ad qazanubdır.
1
K.Vəliyеv. Еlin yaddaşı, dilin yaddaşı. Bakı, 1988, s.133.
2
Е.Əlibəyzadə. «Kitabi-Dədə Qоrqud», Bakı, 1999, s.198-199.
Dostları ilə paylaş: |