23
80. Bundan başqa, qeydiyyat tələbi nizamnamənin və ya dini qurumun xarakterinin forma
baxımından deyil, məzmun baxımından yoxlanılmasına gətirib çıxarır ki, bu da yolverilməzdir.
41
81. Qeydiyyatdan keçmək istəyənlərin məhz ağır hüquqi tələblərə (məsələn, yüksək minimum
say) görə geri çəkilmələrinə yol verilməməsinə diqqət yetirilməlidir. Qanuni məqsədlər üçün
dövlətin aşırı müdaxiləsi olmadan könüllü formada qurum yaratmaq hüququ birləşmək azadlığı
hüququnun ayrılmaz tərkib hissəsidir. Qeydiyyatdan geniş əsaslara görə imtina edilməsi bu əsas
hüququ pozmuş olardı. Bundan başqa, dini qurumun yalnız qeydiyyat sənədlərində göstərilən
ünvanda fəaliyyət göstərə bilməsi tələbi aşırı məhdudlaşdırıcı görünür və demokratik cəmiyyətdə
zəruri deyil.
82. Qanunun 12-ci maddəsinin 2-ci bəndi dövlət qeydiyyatı üçün tələblərin uzun siyahısını
müəyyən edir və bu hal dövlətə qərar qəbul etməkdə həddindən artıq mülahizə sərbəstliyi verir.
Venesiya Komissiyasının vurğuladığı kimi, “qarışıq müddəalar və ya digər səbəblərdən din
azadlığının məhdudlaşdırılması ilə bağlı rəsmi qurumların mülahizə sərbəstliyi ehtiyatla
azaldılmalıdır”.
42
Əgər istənilən səbəbdən dini icma bu maddədə nəzərdə tutulduğu kimi
qeydiyyat sənədlərini yuxarı dini və/ və ya təşkilati orqana təqdim etmirsə, amma Qanunun
tələbinə görə, buna məcbur qalırsa, A HK çərçivəsində ciddi məsələlər yaranacaq. Həmçinin,
dini icmanın qeydiyyat barədə müraciətinin dini mərkəz/idarə tərəfindən dövlət orqanlarına
yönləndirilmədiyi və bu yolla onun qeydiyyatının qarşısının alındığı zaman nəyin baş verəcəyi
də aydın deyil.
83. Qanunun 12-ci maddəsinin 4-cü bəndinə əsasən, dini qurumlar qanunvericiliklə müəyyən
edilmiş müddət ərzində qeydə alınırlar. Bu qarışıq istinadlı müddəa öncədəngörüləbilənlik
tələbinə yetərincə cavab vermir və bununla bağlı əlavə məlumat vermir. Halbuki, lex specialis
(xüsusi qanun) olaraq məhz Qanunda dini qurumların qeydiyyata alınması ilə bağlı qərar qəbul
etmək üçün icra orqanlarının sərəncamında olduğu müddətin açıq müəyyən edilməməsini
şə
rtləndirən hər hansı bir səbəb yoxdur. Buna görə də, Qanunun 12-ci maddəsinin 4-cü bəndində
müddətin birbaşa göstərilməsi tövsiyə edilir.
84. Qanunun 12-ci maddəsinin 5-ci bəndi dini qurumlardan tələb edir ki, dövlət qeydiyyatı üçün
zəruri olan sənədlərdə hər hansı dəyişiklik olarsa, müvafiq dövlət qurumuna bu barədə məlumat
versinlər. Bu tələbin dairəsi aydın deyil. Belə ki, ənənələrdə, fəaliyyət metodlarında və ya
41
ATƏT/DT HB-nin Din və ya Etiqad Azadlığı üzrə Ekspertlərin Məsləhət Qrupunun Hüquq Vasitəsilə
Demokratiya Uğrunda Avropa Komissiyası (Venesiya Komissiyası) ilə məsləhətləşmə əsasında hazırladığı Din və
ya Etiqad Azadlığı ilə bağlı Qanunvericiliyin Araşdırılması barədə Bələdçi. 2004-cü ilin iyununda Venesiya
Komissiyasının 59-cu Plenar Sessiyasında qəbul edilib, CDL-AD (2004) 028, səh. 11
Həmçinin bax: A HM, Metropolitan Bessarabia Kilsəsi və b. Moldovaya qarşı, ərizə N. 45701/99, Palata qərarı
13.12.2001, bənd 116
42
ATƏT/DT HB-nin Din və ya Etiqad Azadlığı üzrə Ekspertlərin Məsləhət Qrupunun Hüquq Vasitəsilə
Demokratiya Uğrunda Avropa Komissiyası (Venesiya Komissiyası) ilə məsləhətləşmə əsasında hazırladığı Din və
ya Etiqad Azadlığı ilə bağlı Qanunvericiliyin Araşdırılması barədə Bələdçi. 2004-cü ilin iyununda Venesiya
Komissiyasının 59-cu Plenar Sessiyasında qəbul edilib, CDL-AD (2004) 028, səh. 17
24
tədrisin məzmununda hər hansı dəyişiklik olarsa, bu barədə məlumat vermək həddindən artıq
ağır öhdəlik olardı. Qeyd etmək lazımdır ki, bu müddəa həm də Qanunun 12-1-ci maddəsinin 2-
ci bəndinin 9-cu yarımbəndi baxımından önəmlidir, belə ki, dəyişikliklər barədə məlumat vermə
tələbinə təkrarən əməl olunmaması dini qurumun ləğv edilməsinə gətirib çıxara bilər (88-94-cü
bəndlərə bax). Bu səbəbdən, qeyd edilən müddəanın aydınlaşdırılmasına ehtiyac var.
85. Qanunun hazırki mətnində qeydiyyat barədə ərizəyə imtina cavabının verilmə əsaslarını və
dövlət orqanlarının imtinanın əsasları barədə məlumatlandırmaq vəzifəsini müəyyən edən
normalar artıq nəzərdə tutulmayıb. Əgər bu, dini qurumların öz mövcudluqlarını yalnız formallıq
naminə dövlət orqanlarında qeydiyyatdan keçirməsi anlamına gəlirsə, bu Qanunda aydın şəkildə
göstərilməlidir. Əks halda, hazırki Qanunla dini qurumların qeydiyyatından imtina üçün əsasların
təsbit edilməməsi hüququn aliliyi prinsipinə zidd olmaqla özbaşına qərarlara yol aça bilər.
86. Beləliklə, Qanunda müəyyən edilən qeydiyyat siyasətinin yuxarıda qeyd edilən rəhbər
prinsiplərə uyğun gəlməsi üçün yenidən işlənməsi ciddi şəkildə tövsiyə edilir.
87. Bu mənada, qeyd etmək lazımdır ki, qeydiyyatdan imtina edildiyi təqdirdə inzibati qaydada
ş
ikayət və ya məhkəmə baxışı imkanları mövcud olmalıdır. Belə şikayət proseduru tez və
səmərəli olmalı və idealda məhkəmə orqanı tərəfindən həll edilməlidir. Əgər Azərbaycanın
inzibati icraatı tənzimləyən qanunlarında bu məsələ artıq nəzərdə tutulmayıbsa, hazırki Qanuna
daxil edilməlidir.
Dini qurumların ləğvi
88. Qanunun 12-1-ci maddəsi dini qurumun ya könüllü şəkildə təsisçilər tərəfindən, ya
səlahiyyətli orqan, ya da məhkəmə qərarı ilə ləğv edilməsini müəyyən edir. Məhkəmə qərarı ilə
ləğvetmənin əsasları Qanunun 12-1-ci maddəsinin 2-ci bəndində sadalanıb.
89. Qanunun 12-1-ci maddəsinin 2-ci bəndinə əsasən, dini qurum “irqi, milli, dini, sosial ədavət
və ya düşmənçilik yaratmaq” və “insan ləyaqətini alçaldan və ya insanpərvərlik prinsiplərinə
zidd olan dinin yayılması və təbliğ edilməsi” əsasına görə ləğv edilə bilər. Bu terminlər qarışıq
və müxtəlif yozumlara açıq olmaqla Qanunun özbaşına tətbiqinə gətirib çıxara bilər. Ləğvetmə
üçün digər tamamilə qarışıq əsaslara daxildir: “dünyəvi təhsil alınmasına mane olma” və “dini
qurumun üzvlərinin və digər şəxslərin dini qurumun xeyrinə öz əmlakından imtina edilməsinə
təhrik və ya məcbur etmə”, hansı ki, geniş şəkildə şərh ediləcəyi təqdirdə, ATƏT-in öhdəlikləri
ilə açıq şəkildə qorunan fəaliyyət olaraq hər hansı könüllü maliyyə və digər ianələrlə bağlı
müraciətlərə də şamil edilə bilər.
43
Odur ki, qeyd edilən müddəaların ya daha dəqiq
terminologiya ilə əvəz edilməsi, ya da Qanundan çıxarılması tövsiyə edilir.
43
Bax: ATƏT-in Vyana Yekun Sənədinin 16.4-cü bəndi (1989)