524
bir misal olaraq, hesab etmək olar ki, neft və qaz ehtiyatlarına
və sənayesinə, taxıl, düyü, çay, şəkər çuğunduru istehsalına
sahib olan dövlətlər bu məhsulların beynəlxalq bazarlarında
əsas təminedici rolu oynayırlar. Bu məhsulara ehtiyacı olan
dövlətlərlə
alqı-satqı
əməliyyatları
həyata
keçirirlər.
Ümumiyyətlə, o dövlətin nizamlama prosesləri daha güclü olur
ki, həmin dövlət beynəlxalq münasibətlər üçün açıq olur və
hakimiyyət daxili siyasətlə xarici siyasət arasında uzlaşma
yarada bilir. Açıq dövlətlər həm bol məhsullara malik olurlar,
həm də rəngarəng inkişaf xüsusiyyətlərini özlərinə cəlb edirlər.
Dövlət hakimiyyəti bir növ öz daxili siyasətini xarici siyasətə
doğru dartır və xarici siyasətin səmərəli olması məqsədini
güdür ki, dövlətini daxili cəhətdən gücləndirsin. Daxili
cəhətdən yüksək səviyyədə təminat-tarazlaşdırılmış vəziyyət
idarəetmənin rəvanlığını əmələ gətirir və hakimiyyətlə
vətəndaşlar arasında tarazlı münasibətləri formalaşdırır ki, bu
da özlüyündə sabitliyi və inkişafı meydana gətirir. İki siyasət
sahəsi-istiqaməti arasında səmərəli uzlaşdırma dövlətin həm
daxildə, həm də beynəlxalq əlaqələrdə möhkəmliyinin əsas
şərtinə çevrilir.
Nizamlama prosesləri müəyyən coğrafi məkanlarda
geosiyasi mənzərəni formalaşdırır. Geosiyasi mənzərə elə
geosiyasi sistemin əks olunmasıdır, büruzə formasıdır, fonudur,
mənzərəsidir, mücərrəd görünüşüdür. Ümumdünya siyasət
mənzərəsi ayrı-ayrı məkanlarda mövcud olan geosiyasi
mühitdən formalaşır. Bu tərkib strukturları da olduqca zəngin
əsaslara malik olur. Ümumdünya siyasət mənzərəsi ayrı-ayrı
məkanlarda fəaliyyət göstərən və strukturların mərkəzi
elementləri (subyektləri) hesab edilən ünsürlərin cəmindən
ibarət olan birləşmədir, vahiddir.
Mövzuda qeyd edildi ki, dünya düzəni və onun tərkibi olan
beynəlxalq münasibətlər düzəni əsas etibarilə gücə əsaslanır ki,
bu da reallığı əks etdirir. Güc özündə ideal prinsipləri də əsas
götürür və öz hərəkətlərini qarşısında və ətrafında mövcud olan
525
subyektlərin maraqlarını nəzərə alaraq məhdudlaşdırır. Dünya
düzənində mövcud olan siyasi proseslər həm reallığa, həm də
ideallığa əsaslanır. Çünki ideallıq elə nəzəri bir məsələdir,
özündə humanizmi əks etdirən qaydalardır. Buna görə də əməl
olunması baxımından çətindir.
Mövzuda ümumi olaraq aşağıdakı qənatlərə gəlindi:
-dövlətlər daxilində düzən mövcuddur və bu düzən də
hakimiyyət tərəfindən həyata keçirilir. Hakimiyyət özü güc
tərəfi hesab edilir. Digər güc tərəfi də vətəndaşlar və onlar
arasında olan birliklərdir. Hakimiyyət tənzimləmə funksiyasını
yerinə yetirməklə həm özünü təsdiq etmiş olur, həm də
subyektlər arasında hüquqi münasibətləri tənzimləyir, qeyri-
hüquqi münasibətlərin formalaşması üçün isə şərait yaradır;
-beynəlxalq münasibətlərə qoşulmaqla dövlətlər bir
tərəfdən böyük imkanlar əldə edirlər, digər tərəfdən də
beynəlxalq qaydalara və beynəlxalq güclərə görə öz
hərəkətlərini məhdudlaşdırırlar. Məsələn, kiçik dövlətlər
böyük dövlətlərdən ehtiyat etdikləri üçün öz hərəkətlərini
məhdudlaşdırırlar. (Qeyd: belə bir prinsipdən çıxış etmək olar:
böyük dövlətlər ətrafında, qonşuluğunda yerləşən kiçik
dövlətlər həmin böyük dövlətlərlə əlaqələrə girərkən,
münasibətlər qurarkən mütləq şəkildə böyük dövlətin strateji və
taktiki
sahələrədə
formula
kəsb
edən
xarakterik
xüsusiyyətlərini,
hərəkərlərinin
məzmununu
nəzərə
almalıdırlar. Yəni bu, o mənanı verir ki, böyük dövlət özünün
maraqları naminə öz sərhədlərində və ətrafında yerləşən kiçik
dövlətlərə hansı məqsəd və niyyətlə baxa bilər. Böyük
dövlətlərə xas olan genişlənmə xüsusiyyətləri mütləq qaydada
nəzərə alınmalıdır. Kiçik və böyük dövlətlər arasındakı
münasibətlərdə siyasi tənzimləmə məsələləri daha çox “siyasi
heliosentrizm”-realizm prinsipləri ilə müəyyən olunur. Böyük
dövlətlər bir qayda olaraq öz sərhədlərindəki dövlətlərə təsir
526
göstərirlər: bu, inkişaf və müdafiə strategiyasının tərkibidir.
Eyni zamanda böyük dövlətlər arasında rəqabət və ümumilikdə
geosiyasət məkanıdır). Onlar tərəfə də meyil göstərirlər və
böyük dövlətlərə sığınırlar. Hərbi-siyasi və iqtisadi ittifaqların
(NATO, Avropa İttifaqı və s.) və ittifaq dövlətlərinin (məsələn,
Rusiya-Belorus ittifaqı) mövcudluğunu buna misal çəkmək
olar. İttifaqların və ittifaq dövlətlərinin yaranması idarəetməni
və dünya düzənini formalaşdırır. Dünya düzəni də elə dünyanın
sabit şəkildə inkişafını zəruri edir. Düzən olmadan inkişaf və
sabitlik, xalqlar və dövlətlərarası rəvan münasibətlər və
əlaqələr də ola bilməz. Düzən və düzən qaydalarının özü elə
sistemliliyi yaradır, onun mexanizmisini, hərəkət şəbəkələrini
müəyyən edir;
-hər bir regionda, coğrafi-siyasi məkanlarda və məkan
birləşmələrində düzəni formalaşdıran mərkəzi subyektlər
(dövlətlər) mövcud olur. Bu subyektlər arasında baş verən
rəqabət və əməkdaşlıqdan regionların geosiyasi mənzərələri
meydana gəlir. Geosiyasi vəziyyətlər düzən siyasətinin
xarakterindən formalaşır;
-qlobal miqyasda düzən başlıca olaraq qlobal güclərə
malik olan dövlətlərin hərəkətləri ilə formalaşır. Böyük
dövlətlər öz ətraflarında təsir sferaları formalaşdırırlar və
bundan da siyasi rəngarənglik, eyni zamanda ziddiyyətlərdən
ibarət qarışıqlıq (həm də dolğunluq) meydana gəlir. Qlobal
miqyasda mövcud olan dünya düzəni öz tərkibi baxımdan daha
da mürəkkəb və bundan irəli gələrək rəngarəng olur;
-dünya siyasi, iqtisadi və mədəni baxımdan məkanlara
ayrılıb. Məkanlar arasında fərqlər mövcuddur. Dünyanın
ümumi olaraq inkişafında, eləcə də iqtisadi və mədəni-siyasi
cəhətdən inkişaf etmiş hissəsinin inkişafı da məhz, həm
rəqabətdən, həm də kəskin ziddiyyətlərdən meydana gəlir.
Məsələn, inkişaf etmiş Qərb cəmiyyətləri birgə şəkildə inkişaf
etməmiş və fərqli mədəniyyətə malik olan regionlardan
qorunurlar. Onlar öz içərilərinə təkmil sistemlərə zərbəvurucu