Microsoft Word ihyo ilm ziyouz com doc

Ihyou ulumid-din (Din ilmlarini jonlantirish) – Ilm kitobi. Abu Homid al-G’azzoliy 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
139
boshqa bir nav bo‘lib, aql deya nomlanadi. 
 
To‘rtinchisi g‘arizaning quvvati ishlarning oqibatini bilishga yetaklaydi, bir zumlik 
lazzatga chaqiruvchi shahvatni mahv eta oladi. Agar aqlda mana shu quvvat hosil bo‘lsa, 
uning egasi oqil deb nomlanadi. Kishining bir ishga kirishishi yoki tiyilishi uning oqibatini 
o‘ylab, fikr qilish ila bo‘ladi, bir zumlik lazzat hukmi bilan emas. Bu ham insonni 
hayvonlardan ajratib turadigan xususiyatlardandir.  
 
Demak, birinchi qism asos, ildiz va manbadir. Ikkinchisi unga yaqin tarmoqdir. Uchinchi 
qism birinchi va ikkinchining tarmog‘idir. To‘rtinchisi bo‘lsa, oxirgi samaradir va mana 
shu oliy maqsaddir. 
 
Qismlarning oldingi ikkisi tabiatan bo‘lib, qolgan ikkisi kasb bilan hosil qilinadi. Shuning 
uchun ham Ali (karramallohu vajhahu) bunday deganlar: «Aqlni ikki xil bildim: biri 
tabiiy, biri kasbiy. Tabiiy aql bo‘lmasa, kasb qilingani foyda bermaydi. Xuddi ko‘r ko‘zga 
quyosh foyda bermagani kabi». 
 
Payg‘ambarning (sollallohu alayhi vasallam):  «Alloh azza va jalla aqldan ko‘ra 
ikromliroq xalqni yaratmadi»,
206
 degan so‘zlarida iroda qilingani tabiiy aqldir. Kasb 
qilingani esa quyidagi ko‘rsatmalarida iroda etilgan: «Odamlar yaxshilik va solih amallar 
eshiklariga yaqinlashsa, sen aqling bilan qurbat hosil qil».
207
 Bu ma’no Nabiyning 
(sollallohu alayhi vasallam) Abu Dardoga (r.a.) bergan ushbu maslahatlarida ham 
anglashiladi. U zot: «Aqlingni oshir, Rabbingga yaqinliging oshadi», dedilar. Abu Dardo: 
«Ota-onam sizga fido bo‘lsin, buni qanday qilaman?» deb so‘raganlarida, Rasululloh 
(sollallohu alayhi vasallam) shunday javob berdilar: «Alloh taoloning haromlaridan 
saqlan va farzlarini ado et, oqil bo‘lasan. Amallarning solihlarini qil, o‘tkinchi dunyoda 
daraja va hurmating ziyoda bo‘ladi, kelajak oxiratda esa, u bilan Rabbing azza va jalla 
huzurida qurbat va izzatga yetishasan».
208
 
 
Said ibn Musayyabdan rivoyat etiladi: «Umar, Ubay ibn Ka’b va Abu Hurayra (roziyallohu 
anhum) Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam) huzurlariga kirishdi va: «Yo Rasululloh, 
odamlarning olimi kim?» deb so‘rashdi. Payg‘ambar (sollallohu alayhi vasallam): «Oqil», 
dedilar. «Odamlarning obidi kim?» deb so‘rashdi. «Oqil», dedilar. «Odamlarning afzali 
kim?» deb so‘rashganida ham: «Oqil», dedilar. So‘ng: «Oqil – muruvvati komil, fasohati 
zohir, qo‘li ochiq va darajasi ulug‘ bo‘lgan kishi emasmi?» deyishganida, Rasululloh 
(sollallohu alayhi vasallam):  
 
«Zero, bularning barchasi faqat hayoti dunyo matolaridir. Oxirat esa, 
Parvardigoringiz nazdida taqvodor zotlar uchundir» (Zuxruf surasi, 35-oyat). 
Albatta, oqil garchi dunyoda xor va zalil bo‘lsa-da, muttaqqiy taqvodor kishidir», 
209
 deb 
javob berdilar. 
 
206. Termiziy «Navodir» kitobida zaif sanad ila rivoyat qilgan. 
207. Abu Nu’aym Alidan rivoyat qilgan isnodi zaif.  
208. Ibn Mijbar va undan Horis ibn Abu Usoma, Termiziy rivoyat qilgan. 
209. Ibn Mijbar rivoyati. 
 
 
Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam) boshqa bir hadisda aytadilar: «Oqil odam Allohga 
iymon keltirgan, rasullarini tasdiqlagan va toatida amal qilgan kishidir».
210
 
 

---

Ihyou ulumid-din (Din ilmlarini jonlantirish) – Ilm kitobi. Abu Homid al-G’azzoliy 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
140
Mana shu g‘arizaning asl ismi asl lug‘atda, shuningdek, iste’molda bo‘lmog‘i istebohlidir. 
Balki uni ismlarga uning samarasi o‘laroq ishlatiladi. Masalan, ilm qo‘rqish, olim esa, 
Alloh taolodan qo‘rqqan kishidir. Demak, qo‘rqish ilmning samarasi ekan. Unga 
qo‘rqishdan boshqa ma’no berilsa, majoz bo‘ladi. Lekin bu yerda maqsad lug‘at haqida 
bahs qilish emas, balki «aql» lafzining to‘rt ma’noda mavjudligidir. «Aql» ularning 
barchasiga ishlatiladi. Birinchisidan boshqa ma’nolarning borligi haqida ixtilof yo‘qdir. 
Lekin to‘g‘ri gap birinchisining ham borligini va uning aslligini tasdiqlagandir. 
 
Ilmlar go‘yo aql g‘arizasida fitratan yashiringan, qachon oshkor etadigan sabab tug‘ilsa, 
borliqda namoyon bo‘ladi. Hatto bu ilmlar aqlga tashqaridan kelmagandek, xuddi unda 
oldindan bo‘lib keyin ko‘rinadi. Buning yorqin misoli yer tagidagi suvdir. Qachon quduq 
qazilsa, u ham ko‘rinadi. U yangi bir narsaning keltirilishi bilan emas, his bilan yig‘iladi 
va ajraladi. Pistadagi yog‘, guldagi gulob ham shunga o‘xshashdir. Shuning uchun Alloh 
taolo aytadi:  
 
«Parvardigoringiz Odam bolalarining bellaridan (ya’ni pushti kamarlaridan to 
qiyomat kunigacha dunyoga keladigan barcha) zurriyotlarini olib: «Men 
Parvardigoringiz emasmanmi?» deb o‘zlariga qarshi guvoh qilganida, ular: 
«Haqiqatan, Sen Parvardigorimizsan, bizlar bunga shohidmiz», deganlarini 
eslang!» (A’rof surasi, 172-oyat). Bundan murod tillarining emas, nafslarining iqroridir. 
Chunki odamlar tillarining iqrorida farqlanishadi. Ya’ni, tillar va shaxslarda iqror 
bo‘luvchi, inkor etuvchi ham topiladi.  
 
210. Ibn Mijbar Said ibn Musayyibdan mursal holda rivoyat qilgan. 
 
 
Shuning uchun Alloh taolo aytadiki:  
 
«(Ey Muhammad), qasamki, agar siz ulardan o‘zlarini kim yaratgani haqida 
so‘rasangiz, albatta, ular «Alloh» derlar» (Zuxruf surasi, 87-oyat). Buning ma’nosi, 
agar ularning holatlariga e’tibor bersangiz, nafslari va botinlari ularni Alloh yaratganiga 
guvohlik beradi, deganidir. Yana aytadi:  
 
«Alloh insonlarni yaratgan tabiiy xilqatni saqlangiz» (Rum surasi, 30-oyat). Ya’ni, 
har bir odam fitratan Alloh azza va jallaga iymon bilan, ashyolarni qanday bo‘lsa, 
shunday tanish bilan yaratilgan, ya’ni narsalarni idrok etishga iste’dodi borligi uchun 
ham go‘yo ular haqidagi ilm bandaning aqlida yashirin mavjud bo‘lgandek. 
 
Iymon nafslarida fitratan sobit ekan, insonlar bunda ikkiga bo‘linadi:  
1. Haqdan yuz o‘girib, iqrorini unutganlar. Ular kofirlardir. 2. Xotirini ishga solib, iqrorini 
eslaganlar. Ular avval guvohlik bergan, so‘ng g‘aflat bilan unutib, keyin yana eslagan 
kishiga o‘xshaydilar. Shuning uchun ham Alloh azza va jalla aytadi:  
 
«Va odamlar eslatma olishlari uchun o‘z oyatlarini bayon qiladi» (Baqara surasi, 
221-oyat);  
 
«(Ey Muhammad, ushbu Qur’on barcha odamlar) oyatlarini tafakkur qilishlari 
va aql egalari eslatma-ibrat olishlari uchun Biz sizga nozil qilgan bir muborak 
Kitobdir» (Sod surasi, 29-oyat);  
 

---

Ihyou ulumid-din (Din ilmlarini jonlantirish) – Ilm kitobi. Abu Homid al-G’azzoliy 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
141
«Allohning sizlarga bergan ne’matini va: «Eshitdik va itoat qildik», degan 
paytingizda sizlar bilan bog‘lagan ahd-paymonini eslangiz» (Moida surasi, 7-
oyat);  
 
«Qasamki, Biz Qur’onni zikr-eslatma olish uchun oson qilib qo‘ydik. Bas, biron 
eslatma-ibrat oluvchi bormi?» (Qamar, 17-oyat). Bu oyatning zikr-eslatma deb 
nomlanishi haqiqatdan yiroq ish emas. Eslatma ikki xil bo‘ladi: 1. Xotirga kirgan, keyin 
unutilgan narsani eslash. 2. Fitratda yashirin bo‘lgan narsani yodga olish. Bu hol basirat 
ko‘zi bilan qaragan kishiga oson, ammo ochiq-ayon narsaga emas, eshitganiga taqlid 
qilish bilan qanoatlanadigan kishiga og‘irdir. Shuning uchun ham uni mana shunday 
oyatlar qarshisida yo‘ldan toyayotganini, eslash va nafslarning iqrori ta’vilida turli-tuman 
odatlarga yo‘l qo‘yayotganini, xabarlaru oyatlarda turfa ziddiyatli xayollarga 
berilayotganini ko‘rasan. Bu hol unga g‘olib kelib, hatto unga mensimay qaraydi, uni 
ziddiyatli deb e’tiqod qiladi. Uning holati ko‘zi ojiz kishining bir hovliga kirib, terib 
qo‘yilgan idishlarga turtinib, «Bular qanday idishlar bo‘ldi? Yo‘ldan olib, joy-joyiga qo‘yib 
qo‘yilmaydimi?» deganiga o‘xshaydi. Unga: «Idishlar o‘z o‘rnida turibdi, kamchilik 
sizning ko‘zingizda», deyish lozim bo‘ladi. Basiratdagi kamchilik esa, ko‘zning ojizligidan 
ko‘ra ulkanroqdir. Zero, nafs chavandozga, badan otga o‘xshaydi. Chavandozning ko‘rligi 
otning ko‘rligidan zararliroqdir.  
 
Botinning basirati zohir basiratiga o‘xshagani uchun Alloh taolo aytadi:  
 
«(Payg‘ambarning) ko‘ngli ko‘rgan narsasini inkor etmadi» (Najm surasi, 11-
oyat);  
 
«Shunday qilib, Ibrohimga (o‘zi hujjat qilib olishi) va aniq ishonuvchilardan 
bo‘lib qolishi uchun osmonlar va yer mamlakatlarini ko‘rsaturmiz» (An’om 
surasi, 75-oyat). Basiratning ziddini esa ko‘rlik deb nomladi:  
 
«Zero, ko‘zlar ko‘r bo‘lmas, balki ko‘kraklardagi ko‘ngillar ko‘r bo‘lur» (Haj 
surasi, 46-oyat);  
 
«Kimki bu dunyoda ko‘r-gumroh ekan, bas, u oxiratda ham ko‘r va butunlay 
yo‘ldan ozguvchidir» (Isro surasi, 72-oyat). Bu ishlarning ba’zisi 
payg‘ambarlarga ko‘z bilan, ba’zisi basirat bilan kashf bo‘lgan. Ammo 
barchasini ham ko‘rish deya atalaveradi. 
 
Umuman, kimning botiniy basirati o‘tkir bo‘lmasa, u dinning faqat po‘stini va 
suratini ko‘ribdi, mag‘zi va haqiqatiga yetishish unga yo‘l bo‘lsin. 
 
Xullas, «aql» so‘zi mazkur ma’nolarda ishlatiladi.  
 
 
Odamlarning aqlda farqlanishi bayoni 
 
Aqllilik borasida odamlar bir-biridan farq qiladi. Tahsili kam kishi bilan gaplashishdan 
ma’no yo‘qdir. Balki afzali va muhimi haqiqatni tezlik bilan ochiq aytishdir. 
 
Bu to‘g‘rida ravshan haqiqat shuki, albatta tafovut ikkinchisidan boshqa uchala qismga 

---

Ihyou ulumid-din (Din ilmlarini jonlantirish) – Ilm kitobi. Abu Homid al-G’azzoliy 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
142
ham tegishlidir. Ikkinchi qism joizni joiz, maholni mahol qilish bo‘lgan zaruriy ilm edi. 
Chunki kim ikkini birdan ko‘pligini bilsa, jismning bir paytda ikki makonda 
bo‘lolmasligini, bir narsaning ham qadim, ham hodis (yangi paydo bo‘lgan) bo‘lishi 
maholligini, shuningdek, uning boshqa o‘xshashlarini va idrok etilgan hamma narsani 
beshak, muhaqqaq bo‘lishini biladi. Ammo uchta qismda  tafovut mavjuddir. 
 
To‘rtinchi qismga kelsak, u shahvatlarni yengishda quvvatning egallashidir. Bu to‘g‘rida 
odamlarning farqlanishi sir emas. Hatto, bitta shaxsning holatlarida ham tafovut 
ko‘rinadi. Bu xilma-xillik ba’zan shahvatning tafovutiga qarab bo‘ladi. Zero, ba’zi 
shahvatlardan boshqalarini tark etishga oqil kishining kuchi yetadi. Lekin bu gap 
nisbiydir. Masalan, yosh yigit o‘zini zinodan saqlay olmasligi mumkin. Yoshi ulg‘ayib, aqli 
to‘lsa, nafsini tiya oladi. Riyo va mansab shahvati esa, katta bo‘lgan bilan zaiflashmaydi, 
balki ziyoda bo‘ladi. Bunga shahvat ofatini bildiruvchi ilmdagi tafovut sabab bo‘lishi 
mumkin. Shuning uchun tabib ba’zi zararli taomlardan saqlana oladi, ammo, aqlda unga 
teng bo‘lgan, lekin tib ilmidan bexabar kishi zararli deb ishonsa ham. saqlanishga qodir 
bo‘lmaydi. Tabibning ilmi qancha mukammal bo‘lsa, xavfi ham shuncha qattiq bo‘ladi. 
Xavf aqlning qo‘shini, shahvatlarni so‘ndirish va tindirish qurolidir. Shuningdek, olim 
kishi  gunohlarning zararini kuchli bilgani tufayli gunohlarni tark etishga johildan ko‘ra 
qodirroqdir. Men bu o‘rinda haqiqiy olimni nazarda tutmoqdaman, ko‘k choponli arbob 
yoki befarosat kishini emas. Garchi shahvat jihatidagi ilmga tegishli bo‘lsa-da, biz bu xil 
ilmni ham aql deya nomladik. Chunki u aql g‘arizasini quvvatlantiradi. Tafovut uni 
jamlashdadir. Bu esa aql g‘arizasidagi tafovutning o‘zi bilan ham bo‘lishi mumkin. 
Chunki aql kuchaysa, o‘z-o‘zidan shahvatni so‘ndirish ham tezlashadi.  
 
Uchinchi qism esa, tajribalar ilmlaridir. Bu to‘g‘rida odamlarning tafovutini inkor etish 
mumkinmas. Chunki ular isobaning (mo‘ljalga urish) ko‘pligi va idrokning tezligida 
farqlanadilar. Buning sababi yo g‘arizadagi, yo shug‘ullanishdagi tafovutdan bo‘ladi. 
Birinchisi bo‘lsa, u asl, ya’ni, g‘arizadir. Bundagi tafovutni inkor etishga umuman yo‘l 
yo‘q. Chunki u nafsni yoritayotgan, uni tongga olib chiqayotgan nur misolidir. Uning 
yoritish asoslari tamiz yoshida bo‘ladi. So‘ng yashirin tezlikda o‘sib ziyoda bo‘lib, to 
qirqqa kirguncha kamolga yetib boradi. Buning misoli quyoshning chiqishiga o‘xshaydi. 
Chunki tongda hali g‘ira-shira, nuri kam bo‘ladi. Keyin asta ziyodalashib, tik kelganida 
mukammallik kasb etadi.  
 
Basirat nurining farqi ko‘rish nurining tafovuti kabidir. Ko‘zi xira odam bilan ko‘zi o‘tkir 
odam o‘rtasidagi farq ma’lum. Alloh azza va jallaning barcha maxluqotidagi sunnati 
yaratishdagi tadrijiylikdir. Hatto shahvat g‘arizasi balog‘at yoshidagi bolada birdaniga 
zohir bo‘lib qolmaydi, balki sekin-asta, tadrijiy ravishda paydo bo‘ladi. Barcha kuch va 
sifatlar ham shundaydir. Odamlarning g‘arizadagi bu tafovutini inkor etgan kishi aql 
nazoratidan bebahra odam kabidir. 
 
Kim Payg‘ambar (sollallohu alayhi vasallam)ning aqllari oddiy xalqning, sahroyi 
badaviyning aqlidek desa, uning o‘zi qora xalqdan tubanroqdir. G‘ariza tafovutini qanday 
inkor qilish mumkin?! Agar aql g‘arizasi bo‘lmaganida ilm o‘rganishda odamlar 
farqlanmasdi, aytilgan gapni ming mashaqqat bilan tushunadigan befahmlar, sal turtki 
bilan anglab oladigan zakiylar, hech bir ta’limsiz ruhida haqiqat paydo bo‘ladigan komil 
insonlar ham bilinmasdi. Bu hol Alloh taolo aytganidek:  
 
«Uning moyi (tiniq, musaffoligidan) garchi unga olov tegmasa-da, (atrofni) 

---

Ihyou ulumid-din (Din ilmlarini jonlantirish) – Ilm kitobi. Abu Homid al-G’azzoliy 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
143
yoritib yuborgudek. (olov tekkach esa) nur ustiga nur (bo‘lur)» (Nur surasi, 35-
oyat). Hech bir ta’limsiz komillikka erishganlar payg‘ambarlardir. Zero, ularning 
botinlarida tushunarsiz ishlar hech bir ta’lim va eshitishsiz ma’lum bo‘laveradi. Buni 
ilhom deb ataladi. Bunga o‘xshash holat haqida Payg‘ambar (sollallohu alayhi vasallam) 
shunday deydilar: «Albatta Ruhul quddus ongimga dam urib: «Xohlaganingizni yaxshi 
ko‘ring, albatta, undan ajratasiz, xohlaganingizcha yashang, albatta, o‘lursiz. 
Xohlaganingizcha amal qiling, unga qarab jazo-mukofot olasiz», dedi».
211
 Maloikalarning 
payg‘ambarlarga bu tarzda o‘rgatishlari quloq bilan ovozni eshititadigan, so‘z vositasi 
bilan malakni ko‘rinadigan bo‘lgan ravshan vahiy kabi emas. Buning uchun bu haqda 
«ongga dam urish» deya xabar berganlar. Vahiyning darajalari esa ko‘pdir. Bu mavzuga 
chuqur kirishish muomala ilmiga munosib emas, balki u mukoshafa ilmidandir. 
 
211. Sheroziy «Alqob» kitobida, Tabaroniy «Asg‘or va Avsat» nomli kitobida rivoyat qilishgan. Ikkoviniki ham zaifdir. 
 
 
Vahiyning darajalarini bilish vahiy holatini keltirib chiqaradi, deb o‘ylama. Zero, tabib 
kasalga tansihatlik darajalarini o‘rgatib, olim fosiqqa adolat darajalarini ta’lim berib 
haqiqatdan yiroq emasdir. Demak, ilm bir narsa bo‘lsa, ma’lum qilingan narsa boshqa bir 
narsadir. Payg‘ambarlik yoki valiylikni o‘rgangan haq bir kishi payg‘ambar yoki valiy 
bo‘lavermaydi. Taqvo, parhezkorlik va ularning sirlarini bilgan har bir kishi taqvodor 
bo‘la olmaydi. 
 
Odamlar turli xil, ba’zilari ko‘zi ochiq, fahm-farosatli, ayrimlari faqat tanbeh, ta’lim bilan 
anglaydi, ba’zilariga esa ta’lim ham, tanbeh ham kor qilmaydi. Bu xilma-xillik tuproq 
tarkibining har xil bo‘linishiga o‘xshaydi. Ya’ni, ba’zi yerlarda suv to‘planadi va so‘ng 
buloq bo‘lib oqib chiqadi, ayrim yerlarga ariq qazib, suv olib boriladi, ayrimlariga esa, 
suv borgan-bormaganining farqi yo‘q. Xuddi shuningdek, odamlar ham aql g‘arizasida 
farqlanadi. Aqllarning naql jihatidan tafovutiga Abdulloh ibn Salom rivoyat qilgan hadis 
dalolat etadi. Arshning ulkanligi vasf etilgan uzun hadisda Payg‘ambar (sollallohu alayhi 
vasallam) aytadilar: «Farishtalar: «Yo Rabbimiz, Arshdan ham ulkanroq narsa 
yaratganmisan?» deyishdi. U zot: «Ha, u  aqldir», deya javob qildi. «Uning o‘lchovini 
nima bilan bilsa bo‘ladi?» deyishganida, Alloh: «Hayhot, uning ilmini ihota qilib bo‘lmas, 
sizlar qum sonini bilarmisizlar?» dedi. Ular: «Yo‘q», deya javob berishdi, Alloh shunday 
dedi: «Men aqlni qum adadicha turli-tuman qilib yaratdim. Odamlardan ba’zilariga bir 
dona-bir donadan berilgan bo‘lsa, ayrimlariga ikki dona berilgan, yana boshqalariga uch, 
to‘rt dona ato etilgan. Ulardan faraq miqdori, vasaq miqdori, va undan ham ko‘p 
berilganlari bor» dedi».
212
 
 
212. Ibn Mijbar mukammal holda va Termiziy qisqa holda rivoyat qilishgan.
 
 
Agar, mutasavviflardan bir qavm nega aql va ma’qulni (aql yetgan narsani) mazammat 
etishadi, deb so‘rasang, bilgilki, buning sababi odamlar aql va ma’qulning ma’nosini 
mujodala va munozaraga ko‘chirganlaridir. Vaholanki, mujodala va munozara kalom 
san’ati edi. O‘zlari esa nomlashda xato qildingiz, deya uni isbotlashni eplolmadi. Demak, 
bu tillarda aylanib, qalblarda qaror topgandan keyin, aql va ma’qulni mazammat etdilar. 
Ularning nazdidagi ma’no shudir. Ammo Holiqni tanitadigan, payg‘ambarlarning haqligini 
bildiradigan botin basirat nurini Alloh taolo maqtab turgani holda, qanday qilib, uni 
qoralash mumkin?! Agar u mazammat etilsa, boshqa nimani maqtab bo‘ladi?! Agar 
shariat maqtalsa, uning durustligi nima bilan bilinadi? Ishonchsiz, yolg‘on aql bilan 

---

Ihyou ulumid-din (Din ilmlarini jonlantirish) – Ilm kitobi. Abu Homid al-G’azzoliy 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
144
bilinsa, unda shariat ham yomon bo‘ladi-ku?! Shariat yaqiyn ko‘zi bilan idrok etiladi, aql 
bilan emas, degan kishining so‘ziga e’tibor qilinmaydi. Albatta, biz yaqiyn ko‘zi va iymon 
nuri bilan nima iroda etilsa, aql bilan ham shu narsani iroda etamiz. U narsa odamzotni 
hayvondan farqlab turadigan botiniy sifatdirki, u bilan ishlarning haqiqati idrok qilinadi. 
 
Bu odatlarning aksari haqiqatlarni lafzlardan qidirgan qavmlarning jaholatidan paydo 
bo‘ldi. Ular odamlarning lafzlaridagi istilohlarida adashishlari uchun adashib ketishdi. Aql 
haqida shu miqdor yetarlidir. Vallohu a’lam. 
 
Allohga hamd bo‘lsinki, Uning inoyati ila «Ilm kitobi» nihoyasiga yetdi. Sayyidimiz 
Muhammadga va yer-osmon ahlidan tanlangan bandalarga Allohning salovoti bo‘lsin. 
Bundan keyin «Aqoid qoidalari» kitobi keladi, inshaalloh. 
 
Avvalda ham, oxirda ham yolg‘iz Allohga hamd bo‘lsin! 
 
 
 
 
 
Onlineda o’qish: 
http://forum.ziyouz.com/index.php?topic=824.0
 
 
Forum uchun Doniyor tayyorlagan. 
 
www.ziyouz.com
 
2007