32
mücərrədlikdir. Mücərrədlik isə fəlsəfədir. Deməli, əsas
məzmun, yəni fəlsəfə imperativdir) bir məfhumdur. Hüquq
tənzimedici, təminedici-mərkəzi bir məfhumdur.
Hüquq insanların maddi-material aləmə olan təsrilərinin
dərəcələrini, əlamətlərini, hədlərini və ölçülərini müəyyən edən
ə
sas normadır.
Hüquq həm də sosial vasitədir. Belə ki, cəmiyyətin bütün
təbəqələri ayrı-ayrılıqda sosial hüquqlara malikdirlər. Sosial
münasibətlərdə hüquq həm universaldır, həm də fərdidir.
Məsələn, insanların sosial hüququ ümumi anlayışdır.
Şə
xsin (fərdin) sosial hüquq isə fərdi və məxsusi anlayışdır.
Hüquq bütün sahələrdə insanların statuslarını müəyyən edən və
tətbiq edilən məfhumdur. Bu baxımda da insanların bütün
sahələr üzrə səlahiyyətləri hüquqla müəyyən olunur. Hüquq
insanların imkanlardan istifadə məsələsini ortaya çıxarır və
insanlar üçün imkanlarda istifadənin zaman amilini zəruri edir.
İ
nsan hüquqları məfhumu bölünən məfhumdur. Belə ki,
bunun tərkibində iqtisadi hüquqlar, siyasi hüquqlar, əsas hüquq
və azadlıqlar, mülki hüquqlar və s. kimi bölgülər vardır. Hüquq
özü isə bir məfhum kimi tərkib hissələrə ayrılır. Məsələn,
hüququn formalaşmasını və məzmun kimi ortaya çıxmasını
şə
rtləndirən tərkib ünsürlər vardır ki, elə hüquq məfhumu
həmin tərkib ünsürlərdən formalaşmışdır. Burada insanlara xas
olan təbii maraq, hərəkət səlahiyyəti, ixtiyarı, insanların
vəzifələri, insanların məsuliyyət və öhdəlikləri, əxlaq və
mənəvi aləm bütövlükdə hüququ yaradan ünsürlərdir, hüququn
tərkibidirlər. Hüququ bölünməsi onu daşıyan şəxslərin
fəaliyyətləri və təbii varlıqları ilə əlaqəlidir. Belə ki, insanların
fəaliyyəti hərtərəflidir və insanların təbiətinə xas olaraq
genişdir. Bu baxımdan da hüquqların bögüsü amili təbii olaraq
meydana gəlir. İnsanlar arasında cins və yaş fərqləri də
hüququn bölgüsünü ortaya çıxarır. Qadın və kişi hüquqları,
uşaqların və böyüklərin hüquqları və s. kimi bölgü anlayışı
meydana gəlmiş olur. Eyni zamanda bölgü sayəsində hüquqi
33
səlahiyyətli tərəflər meydana gəlmiş olur. Məsələn, ailə
başçılarının tərəf kimi ailədə olan hüquq və səlahiyyətləri,
alimlərin cəmiyyətdə olan səlahiyyətləri, hüquq və vəzifələri,
anaların hüquq və vəzifələri kimi bölgülər məsələsi ortaya
çıxır. Hüqüq bütün münasibətlərdə və əlaqələrdə tərzə
birləşmiş olur və həmin hərəkət tərzinə haqq qazandırır.
Hüquq həm də iradənin qəbul olunması və tanınmasıdır,
iradənin ifadəsidir. İnsanların iradəsinə uyğun olaraq həyata
keçirilən hərəkətlərin rəsmi olaraq tanınmasıdır.
Hüquq bir məfhum kimi daha çox öz tərkibində vəzifəni
(məsələn, bir insan kimi varlığın vəzifəsinin nədən ibarət
olması), səlahiyyəti (vəzifədən irəli gələrək əldə olunmuş
hüquqlar), ixtiyarı (burada həm də icazə) daşıyır. Səlahiyyət
isə həm bioloji amillərlə, həm də mənəvi amillərlə bağlı olur və
daxildən gəlir. Səlahiyyət birbaşa vəzifə ilə əlaqəlidir. Hüquq
səlahiyyətləri (hüquqi səlahiyyətlər) daimi və müvəqqəti
ə
saslara malik olur. Belə ki, insanların təbii hüquqları onların
fəaliyyətlərinin hər yerindədir. Lakin elə hüquqlar vardır ki,
onlar insanlara yalnız müəyyən əmək və peşə fəaliyyəti zamanı
verilir. Məsələn, əsgər kimi, kişilərin (hərbi xidmətdə olanlar)
səlahiyyətinin öz müddəti vardır. Müddət bitdikdən sonra
hüquq da bitir. Dövlət rəhbərinin fəaliyyəti baxımından
müəyyən müddət üçün hüquq və səlahiyyətləri vardır. Müddət
bitdikdə səlahiyyət də bitir. Hesab etmək olar ki, hüquq
subyektə münasibətdə zamana, imkan və gerçəkliklərə bağlıdır.
Hüququ subyekt (burada subyekt fərd və şəxs-fiziki və hüquqi
şəxs) öz mövcudluğu və fəaliyyəti ilə təsdiq etdirmiş olur.
Qəbul
etmək
lazımdır
ki,
hüquq
hərəkətləri
istiqamətləndirən ixtiyar, səlahiyyət mənasında dövlətdən
qabaq meydana gəlmiş bir məfhumdur. İnsanlar dövlətlərini
ona görə yaradıblar və inkişaf etdiriblər ki, onların hüquqlarını
tanısınlar, inkişaf etdisrsinlər və qorusunlar. Belə bir fikir var
ki, dövlətlərin mövcud olmalarından qabaq (dövlətsizlik
zamanında) hamının hamıya qarşı müharibəsi (lat.-Bellum
34
omnium contra omnes-hamının hamıya qarşı müharibəsi) baş
veribdir. Hobbsa görə, hamının hamıya qarşı müharibəsi bəşər
cəmiyyətinin dövlət yaranmasına qədərki təbii vəziyyəti
olubdur.
41
Qədim Roma şairi Plavta məxsus olan kəlam -lat.
Homo homini lupus est insan insanın qənimidir sözü- Hobbsa
görə, dövlətin yaranmasına qədər insanlar arasında hökm
sürən münasibətlərin mahiyyətini, məğzini ifadə edir.
42
Dövlətlərdən də qabaq insanların hüquqları (burada insan kimi
varlıqların hərəkətlərini şərtləndirən məfhumların məcmuəsi)
təbii olaraq mövcud olubdur. İnsan hüquqları özündə
insanların vəzifələrini və səlahiyyətlərini birləşdirən və
insanların daxili aləmlərindən gələrək (təbii olaraq meydana
gələn və insanların fizioloji aləminə aid olaraq) onların
hərəkətlərini
istiqamətləndirən
bir
amildir.
Dövlətlərin
yaranmasından sonra isə insanların hüquqları onların
yaratdıqları dövlətlər tərəfindən tanınmağa başladı. Hüquq
tənzimedici amil və kriteriya olaraq, ilk növbədə dövlət
hakimiyyəti tərəfinin səlahiyyəti kimi tanındı. Hüquqdan
hakim tərəf öz səlahiyyətini əks tərəf üzərində reallaşdırmaq
üçün istifadə etməyə başladı. Sonra isə hüquqlar genişləndi və
universal tətbiq predmetinə çevrildi.
Belə qəbul etmək lazımdır ki, hüquq insanın bütün
hərəkətlərini şərtləndirən (təbii olaraq şərtləndirən) bir
kriteriyadır, məfhumdur, müəyyənedicidir. Eləcə də məfhumlar
cəmidir. Burada məfhumlar cəmi varsa, deməli, hüqüq
ümumiləşdirici məfhumdur, ondan tərkib komponentlər və
bölgülər ayrıla bilir. Hüququn davranışla əlaqəsi insanın
ə
xalqının məzmununu yaradır. Əxlaq tərbiyədir. Hüquq,
psixoloji dillə ifadə etsək, bir qədər konformluğa bağlıdır.
(Konformluq-lat.,
conformis-uyğun,
münasib-insanın
öz
41
Fəlsəfə ensiklopedik lüğət. Baş redaktor İsmayıl Vəliyev.
“Azərbaycan Ensiklopediyası nəşriyyat poliqrafiya birliyi”. Bakı, 1997,
səh. 514.
42
Yenə orada. səh. 516.
Dostları ilə paylaş: |