7
mümkündür. Elə insan hüquqlarının normalar şəklində
sənədlərdə öz əksini tapması və sənədlərin törəmə xassələri
insan hüquqlarının dərk olunmasında dialektikanın əsaslarını
yaratmış olur.
İ
nsan hüquqları ümumiləşdirilmiş və tərkib etibarilə, eləcə
də bölgülər baxımından bir məfhum və anlayış olaraq, həm
qnoseologiyanın, həm də
ontologiyanın obyekti kimi qəbul
olunmalıdır. İnsan hüquqları anlayışının formal məntiqi hissəsi
ontologiyanın, dialektik məntiq hissəsi isə daha çox
qnoseologiyanın (mürəkkəb və zəngin idrak nəzəriyyəsi)
obyekti kimi qəbul oluna bilər. Formal məntiqə də dialektik
məntiqin tərkibi kimi yanaşılmalıdır. İnsan hüquqları
anlayışının dərk olunmasında demək olar ki, fəlsəfənin həm
ontologiya, həm də qnoseologiya hissəsi iştirak edir. Bu anda
insan hüquqları anlayışı və məfhumun açılması üərində,
dərketmədə və idrak prosesindən əmələ gələn
təfəkkürdə fəlsəfi
(daha çox qnoseoloji idrak yolu ilə) və elmi biliklərin
(daha
çox ontoloji idrak yolu ilə) vəhdəti meydana gəlmiş olur. İnsan
hüquqlarının məzmun baxımından və forma etibarilə
(anlayışın
təsəvvürdə forma və məzmunu meydana gəlmiş olur)
ümumidən xüsusiyə, eləcə də xüsusidən ümumiyə keçməsi və
real gerçəkliklərdə sadə və mürəkkəb formada təzahür etməsi
formal və dialektik məntiqin vəhdəti ilə dərk oluna bilər. İnsan
hüquqları inkişaf etmiş təfəkkürdə daha çox zəngin obyekt,
predmet və anlayış rolunu oynaya bilər.
“İnsan hüquqları anlayışını” fəlsəfə və elmin predmeti
(obyekti) kimi müəyyən etməmişdən öncə, belə bir sual
ə
trafında fikirləşmək, düşünmək olar:
Fəlsəfə və elm nədir. Bu
suala bəzi cavabları axtarmaq mümkündür və çoxlu sayda
ə
sərlərdə bu və digər səviyyədə cavablar verilibdir. Məsələn,
fəlsəfəşünas S. Xəlilovun qənaətinə görə, elm nisbi zəruri
hadisələri, yəni müəyyən şərtlər daxilində baş verməli olan
hadisələri, başqa sözlə, səbəb-nəticə münasibətlərini öyrənir.
Fəlsəfə varlığın dəyişməyən qatlarını, dəyişkənlik görüntüsü