Microsoft Word Kamran Imanov Kitab Designed doc
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
13 I. FƏSİL “GƏLDİM, GÖRDÜM, ... MƏNİMSƏDİM”, yaxud “Azərbaycan mədəni ənənələrinin mənimsənilməsi erməni ənənəsi haqqında” “Xalqların öyrənməsinə mane olmaq mümkündür, ancaq onları öyrəndiklərini unutmağa məcbur etmək olmaz” Berne Erməni plagiatı və ya mədəni oğurluğunun yüz illər boyunca iş- lənmiş sxemi Azərbaycan mədəni ənənələrinin və dəyərlərinin mə- nimsənilməsi ənənəsinə çevrilmişdir. Bu əqli oğurluq ənənələri hə- mişə torpaqlarımıza ərazi iddiaları ilə sıx bağlı olmuş, ilk növbədə “Böyük Ermənistan” haqqında mifi qidalandırmış və onu əsaslandır- mışdır. Azərbaycan xalqının maddi və qeyri-maddi mədəni irsinin er- mənilər tərəfindən ələ keçirilməsi heç də təsadüfi deyildir. Bu, yalana və saxtakarlığa söykənən bir siyasətdir, çünki riyakarların fikrinə görə, mənimsənilmiş mədəniyyət nümunələri nəinki “böyük erməni mədəniyyətinin” dəlil və sübutları kimi çıxış edir, onun Şərq mədə- niyyətinə, ilk növbədə bir coğrafi məkanda yaşayan etnik qonşularına əvəzolunmaz təsirini göstərir, həm də guya “bu torpaqların ilk sa- kinləri olan cəfakeş xalqın itirilmiş əraziləri” haqqında millətçi illü- ziyalarına təkan verir. O da şübhəsizdir ki, ermənilərin “böyük ərazilər” haqqında uy- durmaları və burada yaradılmış dəyərlərin hər birinə iddiaları bu böl- gənin mədəniyyətinin, maddi və mənəvi mədəniyyətinə aid sübutların etnik mənsubiyyətinin saxtalaşdırılması ilə sıx bağlanaraq, həmişə Azərbaycanın və bütövlükdə Qafqazın tarixinin təhrif olunması və özünün yalana söykənən uydurma tarixinin yazılması ilə müşayiət olunur. K A M R A N İ M A N O V 14 “Böyük ərazilər” haqqında erməni mif yaradıcılığının mühüm arqumentləri və erməni təcavüzünün və torpaqların, ilk növbədə Azərbaycan ərazilərinin işğal edilməsinin belə demək mümkünsə, “əsasları” kimi Urartu və Qafqaz Albaniyasının varisi olmaq tezisi xidmət edirdi. Arxeoloji tədqiqatların heç birinin Urartu və erməni mədəniyyətlərinin oxşarlığını təsdiq etməməsinə, urartuluların dil mənsubiyyətinin aral-altay qrupuna, ermənilərin isə məlum olduğu kimi, hind-avropa qrupuna aid dildə danışmağına baxmayaraq, onlar bu günə qədər də özlərinin Urartu əsilli olduğunu təsdiq etmək üçün hansısa dəlil tapmaq şansını əldən vermirlər. “Ermənistanın şərq əyaləti” kimi göstərilən Albaniya dövləti ilə bağlı iddialara gəlincə, uzun tarixi bir dövr ərzində Albaniyanın qüdrətli və müstəqil dövlət olmasını və azərbaycanlıların etnik cəhətdən təşəkkül tapmasında onun birbaşa əlaqəsini təsdiq edən yerli və xarici mütəxəssislərin əsərlərinə baxmayaraq, bu gün biz yenə ermənilər tərəfindən bu etno- sun inkar edilməsi və onun tarixinin, ərazisinin və mədəniyyətinin saxtalaşdırılması ilə qarşılaşırıq. Bu “konseptual əsas” çərçivəsində Albaniyanın bütün maddi və qeyri-maddi mədəniyyət abidələri erməni abidələri kimi elan edilir. Tarixi faktların onları etiraf etməyə məcbur etdiyi hallarda isə Albaniya əhalisi VII əsrə, olsa-olsa XII əsrə yaxın tamamilə erməni- ləşdirilmiş elan olunur və bununla da onun mədəniyyət abidələri er- məni mədəniyyət abidələri kimi bəyan edilir. Hörmətli oxucular, absurd məntiqinə əsaslanan, bir neçə oxşar residiv misal gətirməyə çalışacağıq, indi isə biz erməni dəlillərinə istinad edərək, bir az görünüşü dəyişdirilmiş “Gəldim, gördüm,... mənimsədim” latın triadasına keçirik. E R M Ə N İ ( Y A D ) E L ( L İ ) N A Ğ I L L A R I 15 §1. “Gəldim,...”də, ermənilərin kütləvi şəkildə Cənubi Qafqazda məskunlaşdırılmasından danışılır “Erməni xalqının tarixi”ndə iddia edilir ki, “... bəşəriyyətin beşiyi və ən qədim vətəni məhz Ermənistan olmuşdur”. Ermənilər ən qədim xalq, ermənilərin dili isə məlum olan dillərdən ən qədimidir. Qeyri- adilik və məzlumluq haqqındakı şişirtmələrin erməni etnosu üçün çıxılmaz yol olduğu barədə Ermənistanın bəzi siyasi xadimlərinin xə- bərdarlıqlarına baxmayaraq, erməni etnosunun qeyri-adiliyi və xüsusi rolu haqqında sərsəm ideyalar bu gün də qalmaqdadır. “Hamını düş- mən gözündə görmək-özünü hamıya düşmən etmək deməkdir. Bu, yol deyil, bu, dərin uçurumdur” (Suren Zolyan). Ermənilərin qeyri-adiliyi haqqında yaradılan əfsanələrin çoxsaylı tərəflərindən biri onların hər yerdə yaydığı belə bir iddiadır ki, guya onlar Qafqazın yerli sakinləri, “Dənizdən dənizə uzanan Böyük Er- mənistan”ın davamçılarıdır. Ermənilərin gəlmə olmalarını, onların bugünkü və keçmiş “tranzit” yaşayış yerlərində sonradan məskunlaş- masını tarix elmi çoxdan sübut etmişdir. “Xalqlar tarixinin atası” Herodot yazır: “Fəratın yuxarı axınında yerləşən ölkəni Ermənistan adlandırırdılar. Ermənilər “erməni yaylası adlandırılan yerin qərb hissəsində yaşayırdılar” (Herodot, “Tarix”, “Nauka” nəşriyyatı, Leninqrad, 1972). İndi isə məşhur tarixçi İ. Dyakonovun Ermənis- tanda nəşr olunmuş monoqrafiyasında əks olunmuş fikri ilə tanış olaq: “Erməni etnosu Qafqazın sərhədlərindən kənarda formalaşmış- dır” (İ.Dyakonov, “Erməni xalqının əvvəlki tarixi”. Yerevan, 1958). Bu gün artıq hamıya məlumdur ki, Ermənistan, erməni etnosunun və- təni deyil. Bununla erməni alimlərinin özləri də hesablaşmaq məc- buriyyətindədirlər. Akademik M.Abeqyan yazır: “... erməni xalqının kökləri hara- dandır, o, buraya necə, nə vaxt, haradan, hansı yollarla gəlib... Bizdə bunun dəqiq və aydın sübutları yoxdur” (“Erməni ədəbiyyatının tarixi”, Yerevan, 1975). “Ermənilərin əcdadları Balkandan gəlmişlər” K A M R A N İ M A N O V 16 (“Erməni xalqının tarixi”, Yerevan 1980). Hazırda erməni müəlliflə- rinin özləri də təsdiq edirlər ki, “ermənilərin qədim əcdadları kiçik Asiyanın şimal-şərq hissəsində yaşayan əhali olmuşdur. Bu ölkə ... Armatan, sonra isə Hayasa adlandırılmışdır. Oradan isə ermənilərin əcdadları Van gölünün cənub-şərqinə yaxın bir yerə (b.e.ə XII əsr) köçmüşlər”. Tarixdən bəllidir ki, bizim eradan əvvəl IX əsrdə Şərqi Anadoluda Van gölünün yaxınlığında Urartu (Biani) dövləti yaran- mış və Hayasanı b.e.ə VII əsrin ortalarında Arme adı altında özünə birləşdirmişdir. Bununla da bugünkü Ermənistan adı “Arme”, eləcə də “Hayasa” kimi göstərilən həmin coğrafi məkanların adından tö- rəmişdir. Təsadüfi deyil ki, İ. Dyakonov belə hesab edir ki, “...bir halda ki, qədim erməni dili erməni yaylasının yerli sakinlərinin dili ilə qohum dil deyil, onda o, buraya xaricdən gətirilmişdir”. Üstəlik, erkən orta və sonrakı əsrlərdə ermənilərin türk etnosunun yaşadığı ərazilərdə yayılması onların bir etnos kimi qalmasına və yaşamasına imkan vermişdir. Məşhur mütəxəssis Levon Dabeqyan yazırdı: “... ermənilər həyatdakı öz milli mövcudluqlarına görə, əs- lində, səlcuq və osmanlı türklərinə borcludurlar! Əgər biz bizanslı- ların və başqa avropalıların arasında qalsaydıq, onda erməni adına yalnız tarix kitablarında rast gəlinə bilərdi”. Bu cür erməni etirafı ilə razılaşmamaq olmaz, ona görə ki, elə ermənilərin özləri M.Abeqyan adına Ədəbiyyat İnstitutu tərəfindən hazırlanmış və 1986-cı ildə Ye- revanda “Sovetan qrox” nəşriyyatında rus dilində buraxılmış kitabda orta əsr erməni tarixçisi Sebeosa istinad edərək, tarixi bir sənədi – Bizans imperatoru Mavrikinin (582-602) İran şahı Xosrova məktu- bunu misal göstərirlər: “xalq (ermənilər)... bizim aramızda yaşayır və ara qarışdırır”. Daha sonra deyilir ki, onları Bizans və İran torpaqla- rından qovmaq lazımdır. Burada əlavə izahata yer yoxdur. Tarixi xro- noloji məlumatlara əsasən, birinci minilliyin sonunda Bizans dövləti tərəfindən törədilmiş erməni qırğınından sonra erməni katolikosu mil- lətinin xilası üçün Səlcuq sultanı Alp-Arslandan yalvarışla kömək istəyir və Sultan erməniləri öz himayəsi altına alır. 26-cı erməni katolikosu Barsesin müraciətindən sonra erməni kilsəsinin vəziyyə- Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|