5
7.1.1. Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatı....................................195
7.1.2. BMT-nin Ərzaq və kənd təsərrüfatı təşkilatı...............195
7.1.3. İqtisadi əməkdaşlıq və inkişaf təşkilatı........................196
7.1.4. Regional təşkilatlar......................................................197
7.1.5. Şimali Amerika............................................................198
7.1.6. Qərbi Avropa...............................................................200
7.2. Torpaq keyfiyyətinin normalaşdırılması.........................203
7.2. 1. Torpaqda kimyəvi maddələrin normalaşdırılması. ....203
7.2.2. Çirkab suların suvarmada istifadə edilməsinə
tələblər....................................................................................206
7.3. Keyfiyyətin idarəoluması və ekoloji idarəetmə..............209
7.3.1. Keyfiyyətin idarəolunması...........................................217
7.3.2. Analitik işlərin keyfiyyətinə nəzarət............................219
7.3.3. Ekoloji idarəetmə.......................................................222
7.4. .Nümunələrin seçilməsi və işlənilməsi üsullarına ümumi
tədbirlər..................................................................................225
7.4.1. Nümunə seçilməsi üsullarına tələblər.........................226
7.4.2. Fiziki kimyəvi analiz aparmaqdan qabaq nümunələrin
işlənilməsi..............................................................................229
7.4.3. Cihazlar və avadanlıqlar..............................................231
7.4.4. Lilli qalıqlar və çöküntülər..........................................233
VIII FƏSİL. Torpağın keyfiyyətinə nəzarət üzrə benəlxalq
standartların siyahısı .........................................................240
Ədəbiyyat ...........................................................................254
6
Ön söz
Azərbaycan Respublikası müstəqillik qazandıqdan sonra
ölkə əhalisinin kənd təsərrüfatı məhsulları ilə davamlı və
təhlükəsiz təminatı dövlətimiz və xalqımız qarşısında duran
prioritet bir məsələdir.
Azərbaycanda həyata keçirilən aqrar islahatlar nəticəsin-
də respublikanın vahid torpaq fondunun (8.6 mln. ha) 2.1 mln.
ha (24.4%) xüsusi mülkiyyətə, 2.7 mln. ha (31.4%) bələdiyyə
mülkiyyətinə verilərək 3.8 mln. ha (44.2%) torpaq sahələri
dövlət mülkiyyətində saxlanılmışdır.
Dövlət statistikasına görə islahatlar başlanandan bu
günədək ölkədə torpaq payı alan ailələrin sayı 877 min olmaqla
(3 mln. 340 min nəfər) hər ailəyə düşən torpaq payının ölçüsü
ayrı-ayrı rayonların torpaq fondunun həcmindən asılı olaraq
1.5-2.5 ha arasında tərəddüd edir. Bu gün ölkəmizdə üstünlük
təşkil edən təsərrüfat forması
U
ailə fermer təsərrüfatlarıdır
U
və
hal-hazırda mövcud olan xırda və pərakəndə torpaq istifadəçili-
yi şəraitində torpaqların münbitliyinin qorunması bizim ən
böyük problemimizdir.
U
Bu və digər səbəblərdən ölkədə kütləvi şəkildə bütün
regionlarda torpaqların münbitliyinin sürətlə azalması, əkin
qatının deqradasiyası, şoranlaşma, eroziya və nəhayət aran
ərazilərdə geniş miqyaslı səhralaşma prosesləri güclənmişdir.
U
Dünyanın inkişaf etmiş ölkələrində
U
torpaq münbitliyinə
nəzarət strateji əhəmiyyət
U
kəsb edən bir məsələdir. Bu
ölkələrdə də torpaq münbitliyinin idarəolunması ilə məşğul
olan qurumlar ölkə ərazisində torpaqların keyfiyyətini
nəzarətdə saxlamaq üçün mütəmadi olaraq vahid elmi-texniki
siyasət həyata keçirirlər.
7
1990-cı idə Azərbaycanda “Azərkəndkimya birliyi”nin
strukturu ləğv olunduqdan sonra onun bir çox funksiyaları
müxtəlif icra orqanlarına ötürülmüşdür. Lakin əfsuslar olsun ki,
həmin strukturlar arasında informasiya mübadiləsinin olma-
ması və onların praktikada olan problemlərə vahid prizmadan
yanaşmaması torpaqların münbitliyinin idarə olunmasında,
aqrokimyəvi xidmətdə və yemlərin tərkibinin analizi işində
xaotik vəziyyətin yaranmasına səbəb olmuşdur. Praktiki
baxımdan böyük narahatçılıq doğuran məsələlərdən biri də
ölkədə vaxtı ilə mövcud olan torpaq analizi laboratoriya
şəbəkəsinin ləğv olunmasıdır.
Ölkədə mövcud olan xırda və pərakəndə torpaq istifa-
dəçiliyi şəraitində aqrokimyəvi xidmətin olmaması elə bir
vəziyyətə gətirib çıxarmışdır ki, ölkənin bütün region və rayon-
larında torpaqların münbitliyi sürətlə azalmağa başlamışdır.
Gübrələrin kortəbii, heç bir elmi mülahizəyə söykənmədən
tətbiq olunduğu sahələrdə isə torpaqların ekoloji durumu
pisləşməkdə davam edir. Belə ki, torpağın tərkibində olan qida
maddələrinin miqdarı müəyyən olunmadan aparılan gübrələmə
işi torpaq sahələrində toksiki mühit yaradır. Bu halda torpaqda
olan minlərlə mikroorqanizmlər məhv olmaqla yanaşı torpağın
bioloji fəallığı azalır, biokimyəvi proseslərin intensivliyi aşağı
düşür, nəticədə isə torpaq “cansızlaşır”. Qeyd olunan cəhəti
əkin sahələrində tətbiq olunan digər zəhərli maddələrə də aid
etmək olar.
1996-ci
ildə AKTA-nın (indiki ADAU-nun) Elmi
Şurasının qarşısında qaldırdığımız vəsatətə əsasən “Torpaqşü-
naslıq və aqrokimya” ixtisası üzrə tədris planına “Torpaq key-
fiyyətinin monitorinqi və ekoloji nəzarət” fənni daxil edildi.
Atılan bu addım ilk növbədə ölkəmizdə torpaqların çox gərgin
Dostları ilə paylaş: |