12
böyük dəyişikliklərə məruz qalıb. Belə dəyişiklərin çoxu neqa-
tiv xarakterlidir və torpaqların deqradasiyasına səbəb olub.
Deqradasiya (latınca deqradatio-azalma, geriyə getmək,
pisləşmə, keyfiyyətin itməsi) dedikdə torpağın strukturunu
pozan, mənfi xarakterli kimyəvi xassələri yaradan və nəhayət
onun münbitliyinin itməsinə və keyfiyyətinin pisləşməsinə
səbəb olan proses və təsirlərin nəticəsi başa düşülür.
Hal- hazırda kənd təsərrüfatında istifadə olunan bütün
torpaq sahələrinin həcmi yerin quru hissəsinin 10%-ni təşkil
etməsinə baxmayaraq bu torpaqların 70%-nin keyfiyyəti
pisləşmiş və meliorasiyaya ehtiyacı vardır.
Azərbaycanın zəngin təbiəti və sərvətləri bu ölkənin eko-
loji tarazlığının çox qısa vaxt ərzində pozulmasının əsas
səbəblərindən biridir. Sovet hakimiyyəti illərində neft və qaz
yataqlarının ölçüsüz-biçimsiz istismarı və onunla əlaqədar neft
sənayesinin və sənayenin digər sahələrinin inkişaf etdirilməsi
bütövlükdə bütün respublikada və xüsusilə Bakı şəhərində, o
cümlədən, Abşeron yarımadasında ətraf mühitin çox intensiv
çirklənməsinə səbəb olmuş, əhalinin sağlamlığı üçün böyük
təhlükə yaratmışdır. Təsadüfi deyildir ki, Bakının əsas neft
emalı zavodlarının yerləşdiyi Xətai rayonunda son illərdə mak-
simum yaş həddi 57 yaş müəyyən olunub və bu rayon əhalisi
arasında ağciyər xərçəngi, endokrin, allergiya, ürək-damar,
onkoloji, irsi və digər xəstəliklər böyük surətlə yayılmaqdadır
(III Beynəlxalq konqresin materialları, Bakı 1995).
Sovet illərinin urbanizasiyası və «sərfəli iqtisadiyyat»
siyasəti Gəncəbasar regionundan da yan ötməmişdir. Bu
regionda yerləşən Daşkəsən ərazisində dəmir, aliminium,
kobalt, mərmər, barit yataqları Sovet illərində elə istismar edil-
mişdir ki, hal-hazırda bütün Daşkəsən ərazisi təbii qəbirstanlığı
xatırladır. Daşkəsəndə istehsal olunan faydalı qazıntıların emalı
ilə əlaqədar Gəncədə böyük sənaye obyektləri istifadəyə
verilmişdir. Gəncə aliminium zavodunda emal texnologiyasının
primitiv sovet üslubunda təşkili uzun illər ərzində bütün
13
Gəncəbasarın nəinki havasını, suyunu, hətta torpaqlarını da
hədsiz dərəcədə çirkləndirmişdir. Hal–hazırda həmin zavodun
ətrafında böyük bir ərazidə toplaşmış zəhərli tullantılar bu gün
və yaxın gələcəkdə bu regionun əhalisinin sağlamlığı üçün
ciddi təhlükə yaradır. Nizami məqbərəsinin yaxınlığında 16
mln. tondan çox boksit tullantıları toplanmışdır. Bunun
nəticəsidir ki, əhali arasında qeyri-epidemik xəstəliklər sürətlə
artmaqdadır.
Əgər bütün bu deyilənlərə Gəncənin digər sənaye
obyektlərinin də, xüsusilə «Əlvan metallar zavodu»nun
yaratdığı təhlükəni də əlavə etsək, belə bir qənaətə gəlmək olar
ki, nə Kəpəz və Murovun təmiz,saf dağ havası, nə də Göy-
Gölün mirvari suları yaranmış təhlükəni dəf etməkdə heç cür
kömək edə bilməz.
Gəncəbasar ərazisində yerləşən Goranboy rayonunda
son 20-25 ilin « pambıq lixoradkası » torpaqların herbisid ,
pestisid gübrə qalıqları və digər zəhərlərlə çirklənməsinə səbəb
olmuşdur.
Ümumiyyətlə, bu səbəbdən respublikanın pambıqçılıq
rayonlarında hər hektar torpaq sahəsinə düşən zəhərli maddə-
lərin miqdarı 90-150 kq arasında dəyişir Halbuki, beynəlxalq
normativlərlə 1 ha torpaq sahəsinə düşən zəhərli maddələrin
miqdarı 3kq-dan artıq olarsa həmin torpaqdan istifadə etmək
qadağan olunur.
Şəmkir rayonu ərazisində başlı-başına istismar olunan
əhəng daşı yataqları, Tovuz ərazisindəki sement zavodu,
Qazaxdakı bentonit karyerləri «müvəqqəti qazanc» mənbəyi
olmaqla bütün Gəncəbasarın ekoloji durumuna neqativ təsir
göstərən, ekoloji nəzarətdən uzaq olan qorxulu mənbələrdir.
Respublikamız daxilində belə hallar bütün regionlarda
mövcuddur. Ancaq ən dəhşətli hal torpaqlarımızın vəziyyəti ilə
əlaqədardır. Ərazinin 20%-i düşmən əlində olan bir ölkədə 1
mln 400 min hektara yaxın müxtəlif dərəcədə şoranlaşan, 300
min hektardan çox müxtəlif səbəblərdən çirklənən torpaq
14
sahələri var. Bütün torpaqlarımızın 60%-dən çoxu müxtəlif
dərəcədə eroziyaya məruz qalıb.
Belə bir vəziyyətdə Azərbaycanda torpaq keyfiyyətinin
monitorinq sisteminin yaradılması təxirəsalınmaz dövlət tədbiri
olmalıdır. Respublikamızın bütün ali və orta ixtisas
məktəblərində isə torpaq ekologiyasına dair elmi biliklərin
tədrisi gələcək naminə bizim mənəvi borcumuzdur.
15
I FƏSİL. TƏBİƏTDƏN İSTİFADƏNİN EKOLOJİ
ƏSASLARI
1.1. Antropogen təsir və ətraf mühitin çirklənməsi
İnsan cəmiyyəti biosferə təsir göstərən və ətraf mühiti
dəyişdirən güclü qüvvəyə çevrilmişdir. İnsanın təsərrüfat
fəaliyyəti nəticəsində biosferə birbaşa və ya dolayı yolla təsiri
antropogen təsir adlanır (antropos – insan). Antropogen təsir
gücünə görə yalnız geoloji proseslə, miqyasına görə isə bios-
ferdə baş verən maddələr və enerji dövranı ilə müqayisə edilə
bilər. Cəmiyyətin yaşaması üçün ilkin bioloji məhsula və mine-
ral xammala olan tələbat antropogen təsirin mahiyyətini təşkil
edir. Həmin tələbatı ödəyən yeganə mənbə kimi biosfer çıxış
edir.
Təbii sərvətin mənimsənilməsi, emalı və istifadəsi zamanı
yaranan tullantılarla ətraf mühitin çirklənməsi biosferə
antropogen təsirin ekoloji nəticələridir. Biosferin ilkin və təkrar
tullantılarla çirklənməsi müşahidə olunur.
İlkin tullantılar təbii sərvətin mənimsənilməsi nəticəsində
istifadə tapmayan, təbii əlaqələri pozulmuş biosfer məhsulla-
rının birbaşa qalıqlarından ibarətdir. Təbii sərvətin emalı, işlən-
məsi və istifadəsi nəticəsində yaranan tullantılar ikinci adlan-
dırılaraq, ətraf mühitin çirklənməsinə səbəb olur. İkinci tullan-
tılar sırasına həm də insan tərəfindən sintez edilmiş və təbii
ekosistemlərə xas olmayan maddələr aiddir.
Biosferin təkrar, yəni ikinci tullantılarla çirklənməsi daha
ağır təzadlar yaradır.
Çirklənmənin mahiyyəti ekosistemin tərkibinə ona xas
olmayan maddə əşyaların daxil edilməsidir. Alman filosofu
Hegelin ifadəsinə görə: «Təbiətdə mövcud olan bütün cisimlər
qüdrətli olub, insana müxtəlif şəkildə müqavimət göstərir.
Dostları ilə paylaş: |