33
Ocaqçı öz Həyat Dəftərində bu sözləri yazmağa haqq qazanmalıdır:
“Mən Vətənsizliklə həmişə döyüşürəm”.
Vətənsizliklə Mübarizənin çeşidləri müxtəlifdir.
Müəllim dərslərində, qələm əhli əsərlərində, işçi müəssisələrdə,
tələbə
auditoriyada,
yataqxanada
Vətənsizliyi
ifşa
etməlidir,
Vətənsevərliyi təbliğ etməlidir.
Ocaqçının ikinci düşməni – Məhəbbətsizlikdir.
Həyatımızda İnsana Məhəbbət azalıb, İnsan Ləyaqəti tapdanır.
Müqəddəslik duyğusunun sönməsi nəticəsində İnsani əlaqələrdə
Gözəllik, Şeiriyyət yoxa çıxmaqdadır. İnsana Heyrətli münasibət tükənir.
Sevgi ucuzlaşıb, bayağılaşıb, nəşəsevərlik aşiqliyi üstələyir.
Övladın Valideynə, Qadının Ərə, Bacının Qardaşa münasibətində
biganəlik, soyuqluq, yadlıq görünür. Həyat Gözəlliyini, Cazibədarlığını
itirir. Nəsimilərin, Füzulilərin atəşin, ehtizazlı Ruhu ürəkləri tərk edir.
Qəddarlıq, Yırtıcılıq, didib-parçalamaq Ehtirası Dünyanı bürüyüb.
Qeyrətsizliyə, İsmətsizliyə, Xəyanətə qarşı Nifrət duyğusu azalıb.
Qəbahətə alışmaq təhlükəsi meydana çıxıb.
İnsan öz böyüklüyündən ayrılmaqdadır.
Ocaqçı dəhşətli Məhəbbətsizlik çirkabının Ürəklərə axmasına biganə
baxa bilməz. O, Məhəbbət uğrunda, İnsan uğrunda döyüşməlidir.
O, ətrafındakıları başa salmalıdır ki, Məhəbbətsizlik Həyatın normal
vəziyyəti deyil, xəstə vəziyyətidir.
Məhəbbətsiz İnsan heç yarıminsan da deyil.
Məhəbbəti itirən Dünya Antidünyadır.
Ocaqçı Məhəbbətsizlik Kahinlərinin çürük fikirlərini ifşa etməli, Xalqı
murdar təsəvvürlərin təsirindən xilas etməlidir.
Ocaqçı Ümumdünya, Şərq və Azərbaycan İdrakının, Bədiiyyatının
Qüdrətini Məhəbbətsizliyə qarşı qoymalı, Ülvi Gözəllik vasitəsilə mənfur
eybəcərliyi rədd etməlidir.
Ocaqçı Məhəbbətsizliklə həm də öz şəxsi Həyatında vuruşmalıdır.
Məhəbbətsizlik səfsəfəsinə uyana Ocaqda yer yoxdur!
Ocaqçının üçüncü düşməni – Yalandır!
Yalanın çeşidləri çoxdur, ancaq o, hər çeşiddə eybəcərdir.
Yalana tapınan Həyat – Ölən Həyatdır!
Ocaqçı hər cür Yalanla döyüşməlidir:
Müəllimin dilindən çıxan Yalanla.
Kitabda yazılan Yalanla.
Tərif şəkilli Yalanla, yaxud tənqid şəkilli Yalanla.
Yalançı Məhəbbətlə, Yalançı Mədəniyyətlə.
34
Yalançı Alimliklə, Yalançı Şairliklə.
Rütbələrin pərdələdiyi Yalanla.
Yalançı Andlarla.
Yalançı Qəhrəmanlıqla.
Yalançı Heyranlıqla.
Yalançı Xalqsevərliklə.
Yalançı Savadla.
Yalançı Bəşərsevərliklə.
Yalançı Sənətlə.
Yalançı Qeyrətlə.
Yalançı Gözəlliklə.
Yalançı Sədaqətlə.
Ocaq Yalanı Həyatdan qovmalıdır!
Ocaq Yalana alışmaq bəlasını dəf etməlidir!
Dünyada Yalana alışanlar, Həyatı Yalansız təsəvvür edə bilməyənlər
var. Onların düşüncələrini tar-mar etmək gərəkdir!
Çünki bədbinlik zəlilliyi Yalana müqavimətsiz qələbələr gətirir.
Ocaqçı sübut etməlidir ki, Yalana heç cür bəraət qazandırmaq olmaz,
əsil Həyatın Yalana ehtiyacı yoxdur, Yalan heç vaxt Bəşəriyyətə gərək
olmayıb, Yalana tapınmaq – əxlaqsızlıqdır, Yalanın yayılması Mənəvi
Böhran əlamətidir.
Ocaqçı göstərməlidir ki, Yalan vasitəsilə əldə edilən Nailiyyət əslində
Məğlubiyyətdir, çünki burada İnsani Ləyaqət məhv olur.
Ola bilsin ki, Yalançının Qəbahətini heç kim bilməsin, ancaq özü bilir.
Ləyaqətini qurban verir, sonra Ləyaqətsizliyə alışır və Mənən ölür.
Ocaqçı ətrafdakılara başa salmalıdır ki, Yalançı Ziyalı – Tüfeylidir,
çünki İdraka, Həqiqətə, Vətənə heç nə vermir.
Onun Rütbəsi parlaqdır, Ağlı yox.
Ocaqçı sübut etməlidir ki, Yalançı Sənət – Sənət deyil, çünki onda
Təbii Hiss və Ağıl yoxdur, Oyun var.
Ocaqçı Söz ilə İş arasında, Əlamətlə Mahiyyət arasında olan fərqi
görməli və göstərməlidir.
Ocaqçı
böyük Sözlərin
kiçik
Niyyətlərə
qurban verilməsinə
dözməməlidir.
Ocaqçının digər düşməni – Ədalətsizlikdir.
Nə üçün Pislər Yaxşıları üstələyə bilsinlər?
Nə üçün Yaltaqlar, Azğınlar Həyat nərdivanına dırmaşa bilsinlər?
Nə üçün Sünilik Təbiiliyi kölgədə qoysun?
Nə üçün Təmiz Yoxsul olsun, Pozğun – Varlı?
35
Niyə Əyyaş, Qeyrətsiz, Vətənsiz – Namuslunun, Fədakarın Taleyini
həll eləsin?
Niyə vəzifəyə və pula hörmət – Ağıla və İstedada Hörməti geridə
qoysun?
Niyə Müqəddəslik məsxərəyə qoyulsun, Eybəcərlik dağ başına çıxsın?
Niyə armudun yaxşısını ayı yesin?
Niyə özünə bənzəmək Qəbahət sayılsın?
Niyə Mütilik Sədaqət sayılsın?
Niyə Mənsəbpərəstlik Dahilik hesab olunsun?
Tüfeylilər niyə bu qədər çoxalıb?
Ənənəni inkar etmək niyə Qəhrəmanlıq adlandırılsın?
Bu kimi suallar Ocaqçının Qəlbində səslənməlidir.
Ocaqçı Ədalətsizliyin Qənimi olmalıdır!
Ocaqçı bilməlidir ki, Ədalətin tapdanması – Dünyaya, Həyata, İnsana
İnamın alçaldılması, İnsanın Həyatdan küsməsi, Gözəlliyin təhqir
olunması deməkdir.
Ədalətsizlik – yalnız ürəkləri qanatmır, Həyatı Zülmətə qərq edir, Şəri
yüksəldir, Xeyiri alçaldır.
Ədalətsizlik bərqərar olubsa – deməli, Həyatın təbii axarı, ahəngi
pozulub. Bəşəri təhlükədən xilas etmək üçün Ədaləti bərqərar etmək
lazımdır.
Ocaqçı həmişə və hər yerdə Ədalətsizliyi ifşa etməli, onun mənfur
simasını açıb göstərməli, başqalarında buna qarşı dərin Nifrət duyğusu
yaratmalıdır.
Ocaqçının ardıcıl düşmənlərindən biri də – Meşşanlıqdır.
Bütün təbəqələrə sirayət edən bu eybəcərlik – Həyatda güzərandan,
məişət nemətlərindən başqa heç nə tanımır. İdeal Niyyətlər, Ali Duyğular
ona yaddır.
Meşşanlıq harada peyda olursa, orada nasiranəlik, bəsitlik, qanadsızlıq
hökm sürür.
Əgər Meşşan işçidirsə, onu işin Gözəlliyi yox, Qazancı maraqlandırır.
Əgər Meşşan elm adamıdırsa, onu İdrakın verdiyi Səadət yox,
İmtiyazlar cəlb edir.
Əgər Meşşan musiqiçidirsə, onu ifa etdiyi sənətin Mahiyyəti yox,
tamaşaçıların alqışı düşündürür.
Əgər Meşşan vəzifə sahibidirsə, onu Xalqın mənafeyi yox, mənsəb
pillələri cəlb edir.
Meşşan Həyat tərzini görəndə elə bilirsən ki, müqəddəs kitablar
yazılmayıb, Qəhrəmanlar ömürlərini İdeallarına qurban verməyiblər, dahi
sənətkarlar Ülvi Duyğuları vəsf etməyiblər.
Dostları ilə paylaş: |