137
10.
SSRİ-nin o zamankı rəhbəri Stalin əmr vermişdir ki, Nizaminin 800 illik yubileyi
böyük təntənə ilə keçirilsin. 1941-ci ildə alman faşizminin Sovet İttifaqına hücumu
buna mane olsa da, 1943-cü ildə müharibənin şiddətli bir vaxtında Leninqradın
blokadası zamanında əzəmətli Ermitajda şairin yubileyi keçirilir. Hər kəsə 50 qram
çörək verilməklə oradan bir başa cəbhəyə yollanırlar.
Alman komandanlığı məəttəl qalır ki, acından ölən bir xalq, hələ mənəviyyatini
itirməmişdir. Öz dahilərinə ehtiramını ölüm ayağında da göstərir.
11.
Yeri gəlmişkən onu da qeyd etmək yerinə düşər ki, ümummilli liderimiz Heydər
Əliyev Nizami irsinin öyrənilməsi haqda iki fərman vermişdir. Bu fərmanlar şairin
800-850 illik yubileylərini layiqincə keçirilməsi və müasir gəncliyin öz irsini
öyrənilməsi baxımından çox vaxtında və vacib verilmiş fərmanlar idi. 1979 və 1981-
ci ildəki bu fərmanlardan sonra Azərbaycanda Nizami yaradıcılığına xüsusi bir
yanaşma müşahidə olundu. Nəticədə illərcə yazılmayan, tərcümə edilməyən mövzular
meydana çıxdı.
12.
İndi İranda elə bir konqres, konfrans, şairlərin yığıncağı olmur ki, Nizamidən
danışılmasın. Ondan bəhs edilməsin.
13.
Aparılan tədqiqat işlərinin və elmi yazıların hamısında göstərilir ki, Nizami
Gəncədə anadan olmuş, təhsilini orada almış və oradan da kənara çıxmamışdır. Necə
ola bilər ki, bu dahi insan hansısa başqa bir yerin sakini olsun?! Riyaziyyatda belə bir
fikir mövcutdur ki, aksiyomaların isbata ehtiyacı yoxdur.
Əlbətdə, bir elmi dissertasiya çərçivəsində bütün İran alimlərinin Nizami barədə
yazdıqlarını cəmləşdirib şərh etmək mümkün deyil. Bizcə bu alimlərdən dünya
şöhrətlilərinin əsərlərini və onların yazdıqlarını tədqiq işlərini göstərib, onların elmi
mahiyyəti haqqında açıqlama vermək daha məqsədə uyğun olardı. Bu baxımdan
Nizamidən ilk araşdırmalar aparan alimlərdən başlayaraq, ta indiki zəmanəmizə qədər
məşhur olan alimlərin əsərlərini araşdırmağa çalışdıq.
Söz yox ki, V.Dəstgerdi bu işin başında dayanır. S.Nəfisinin də araşdırmaları
diqqəti cəlb edir. Şəhabi, Zərrinkub, M.Sərvət, K.Əhmədnejad, M.Cəfəri kimi alimlərin
138
də tədqiqatları və elmi fikirləri diqqətdən kənarda qalmamalıdır. Bu alimlər ayrı-ayrı
dövrlərdə bəzi yanlışlıqlara yol versələr də, Nizami haqqında yeni mülahizələr, dəyərli
tədqiqatlr aşkar etmişlər.
Arzu edərdik ki, İran alimlərinin Nizami haqqındakı bu qədər çalışmaları,
Azərbaycan alimləri üçün bir örnək olsun.
Şairin vətənində açıq etiraf etməliyik ki, onun irsi hələ də layiqincə araşdırılmamış,
tədqiqata ehtiyac duyulan sirləri bağlı olaraq qalmaqdadır. Xüsusiylə də Nizaminin
ölməz xəmsəsinin yalnız bir dəfə Azərbaycan dilinə tərcüməsi və onunla da
kifayətlənmək, bizcə doğru olmazdı. Çünki, bu tərcümələrdə çatışmayan cəhətlər
çoxdur. Fikirlərimizi dəqiqləşdirmək üçün bəzi misallara müraciət edək:
Qoftən ze mən , əz to kar bəstən
Bikar nəmitəvan neşəstən.
(orijinalda)
Məndən söyləməkdir, səndən eşitmək,
Bir insan əliboş gəzməsin gərək. (87-32)
(tərcümədə)
Orijinaldan məlum olur ki, əgər sən iş görsən, əlin boş qalmayacaq və sən öz
təminatını ödəyə biləcəksən.
Tərcümədən belə çıxır ki, mən deməliyəm, sən eşitməlisən. Nizami yaxşı bilirdi ki,
hər eşidilən sözə əməl edilməz. Digər tərəfdən «eşitmək» feli orijinalda ümumiyyətlə
yoxdur. Tərcüməci bu feli hardan ağlına gətirmiş, hələ də şübhə doğurur.
Digər bir misala nəzər salaq:
Mikuş be hər vərəq ke xani,
Ta mənaye an təmam dani.
(orjinalda)
Bir elmi öyrənmək istədikdə sən,
Çalış ki, hər şeyi kamil biləsən. (87-32)
(tərcümədə)
139
Bu beytdə də yenə yanlışlıq var. Söhbət ancaq oxuduğumuz vərəqdən gedir. Burada
elmdən danışılmır. Digər tərəfdən biz Nizamini öz səviyyəmizlə ölçməyə ixtiyarımız
yoxdur. Nizamidəki dil zənginliyi, rəvan yazı, füsunkar şeir forması və gözəl nitq
mədəniyyəti ona imkan vermir ki, poliqlot olan Nizami, elmə, palançıya və pinəçiyə
«kamil» deyə. Xeyir, Nizamiyə görə elm kamil, palançı mahir, papqçı yaxşı ustadır.
Bunu daha da artırmaq olar. Lakin bizim məqsədimiz ondan ibarətdir ki, Nizamini
hər bir iranlı orjinaldan oxuyub anlaya bilər. Biz özümüz isə ancaq tərcümə vasitəsi ilə
onu başa düşməyə çalışırıq. Bu da yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi yanlışlıqlara gətirib
çıxara bilir.
İran alim, ədəbiyyatşünas və Nizamişünaslarının mütəmadi olaraq Nizami
barəsindəki elmi araşdırmaları öz bəhrəsini vermiş, hətta o dərəcəyə gəlib çatmışdır ki,
şairi özlərinki hesab edərək, onu digər xalqlara belə də təqdim etməyə çalışmışlar.
Bizcə, artıq Azərbaycan alimlərinin də bu sahədə deyiləcək sözlərinə meydan
vardır. Belə bir şairi biz ancaq yubileydən-yubileyə yad etsək, itirdiklərimiz içərisində
ən qiymətli qaş-daşı da qeyb edəcəyik. Gəlin bütün qonşularımızın yaxşı cəhətlərindən
faydalanaq, pis tərəflərini dərk edib vaxtında əncam qılaq.
Biz zülməti boğmasaq,
Zülmət bizi boğacaq…
Son olaraq demək lazımdır ki, İran alim, ədəbiyyatşünasları Nizaminin əsərləri
farsca yazıldığından, onu dəfələrlə oxuyub öyrənmiş və tədqiq etmişlər. Hətta bəzən
əndazədən çıxaraq şairi farslaşdırmağa çalışmışlar. Göstərilən müəlliflərin hamısı yeri
düşər-düşməz Nizamini fars şairi adı ilə qələmə verib, ona bu prizmadan yanaşmışlar.
Lakin olanlara olduğu kimi nəzər saldıqa görürük ki, Nizamidə işlədilən türk
sözləri və Azərbaycan zərbi-məsəlləri onun xəmsəsi boyu öz əksini tapmış, heç bir İran
şairinin əsərində bu qədər türk sözləri olmamışdır.
Nizami xəmsəsini diqqətlə mütaliə etdikdə orada təxminən 120 türk sözü və kifayət
qədər Azərbaycan zərbi-məsəlləri mövcuddur ki, bu sözlər fars dilində yoxdur, ibarələr
isə ancaq Azərbaycan dilinə xasdır. Bu kəlmə və ibarələrdən bir neçəsinə nəzər salaq:
140
Alaçıq, amac, tutuq, çirkin, dağ, qırmızı, kişmiş, dolma, köç, kömək və s. Atalar
sözlərini Nizami böyük ustalıqla iki misraya çevirib fars oxucusuna çatdırmışdır:
“Sirkə nə qədər tünd olsa, öz qabını çatladar”.
Nizaminin “Xosrov və Şirin” poemasında:
Şirin bu sözləri birdən eşitcək,
Tündləşdi sirkətək, coşdu şirətək. (87- 370)
“Acın toxdan nə xəbəri var”.
Nizamidə: Ac üçün kəpək də yağlı çörəkdir,
Tox üçün yağ-çörək sanki kəpəkdir. (87-101)
“Pişik balasını istədiyindən yeyər”.
Atalar sözü Nizamidə:
Qorbe ço bovəd nazok pusti,
Bəççeye xod ra xorəd əz dusti. (87- 642)
Belə misalların sayını artırmaq olar. Lakin buna ehtiyac duymuruq. Nəticə
etibariylə o qənaətə gəlirik ki, dünyaca tanınmış dahi Azərbaycan şairi hansı dildə
yazmağından asılı olmayaraq istər şərq, istərsə də qərb alim, şərqşünas və
ədəbiyyatşünasları tərəfindən Azərbaycan xalqının o cümlədən Gəncə şəhərinin dünya
arenasına bəxş etdiyi misilsiz şairidir.
Güman edirik ki, 900 ilə yaxın bir məsafə keçsə də Nizami bəşəriyyət tərəfindən
öyrəniləcək və tədqiq ediləcəkdir. Çünki, hələ Nizamidə açılmayan mətləblər
qalmaqdadır. Elə Nizami də öz inci xəmsəsini yazarkən bəşəriyyətin xoşbəxtliyini
nəzərdə tutmuşdur.
«Nizami İran ədəbiyyatşünaslığında» mövzusu Azərbaycanda ancaq bir dəfə alim
Gülçin xanım Hüseynova tərəfindən araşdırıliışdır. Mən bu işi ilk dəfə yazıldığı üçün
alqışlayıram. Lakin bununla belə iradlarımı da bildirmək istərdim: Əvvəla Gülçin xanım
ancaq 3-4 müəllif üzərində dayanmışdır. Bu sahədə yazdığı məqalələr də 3-4 olmaqla
ancaq konfrans çıxışlarına əsaslanmışdır. Xaricdə heç məqaləsi dərc edilməmişdir. Mən,
141
əlbətdə anlayıram, dövr, zaman, təlimat və tələblər dəyişir. Elm də bir yerdə dayana
bilməz.
Guman edirəm bizim yazdığımız dissertasiya işi «İran ədəbiyyatşünaslığında
Nizami irsinin tədqiqi» Nizamişünaslıqda qabağa doğru atılmış addım kimi
qiymətləndiriləcəkdir.
142
ƏDƏBİYYAT
1.
Ağamirov C. Nizami yaradıcılığında işlədilən türk sözləri və Azərbaycan zərbi –
məsəlləri. Gəncə, 2005. 65 s.
2.
Ağamirov C. Nizami və türklük. Monoqrafiya 140 s. Gəncə, 2008.
3.
Abbasov Ə. Nizami Gəncəvinin “İskəndərnamə” poeması. 182 s.
4.
Ağah Sirri Ləvənd Arp. Fars və türk ədəbiyyatında Leyla və Məcnun hikayəsi,
Ankara, 1959. 126 s.
5.
Axundov A. və Məmmədov N. Dilçiliyə giriş. Bakı, 1966. 210 s.
6.
Axundov A. Dil və üslub məsələləri, Bakı, 1966. 88 s.
7.
Axundov Ə. Nizami Gəncəvi və xalq yaradıcılığı. Azərbaycan SSR EA xəbərləri.
Bakı, 1954, № 2
8.
Arif M. Nizami Gəncəvinin “Yeddi gözəl” poeması. Bakı, 1983. 165.s
9.
Arzumanlı V. Nizami Gəncəvinin dünya şöhrəti. Bakı, 1992. 322 s.
10.
Araslı H. Nizami Gəncəvi. Bakı, 1947. 146.s.
11.
Araslı H. Azərbaycan ədəbiyyatı: tarixi və problemləri. Bakı, 1998. 420 s.
12.
Araslı H. Şərqdə “Leyli və Məcnun” əsərləri və Nizami. Bakı, 1940. 208 s.
13.
Araslı H. Nizami əsərlərinin el variantları. Bakı, 1941. 342 s.
14.
Araslı H. “Yeddi gözəl” və “Yeddi cam” əsərlərinin müqayisəsi. Bakı, 1941. 310 s.
15.
Araslı H. Nizami və Azərbaycan xalq ədəbiyyatı. Bakı 1947. 442 s.
16.
Araslı H. Nizami və Vətən. Bakı, 1948. 158 s.
17.
Araslı H. Şairin həyatı. Bakı, 1967. 78 s.
18.
Araslı H. Nizami Gəncəvi “Sirlər xəzinəsi” Bakı, 1981. 218 s.
19.
Araslı H. Nizami və qadın obrazları. “Azərbaycan qadını” jurnalı, Bakı, 1939 №10.
20.
Araslı H. Nizamidə xalq sözləri və xalq ifadələri. SSRİ EA Azərbaycan filialı
xəbərləri. 1942 № 8
21.
Araslı H. Nizami (həyat və yaradıcılığı) “Azərbaycan” jurnalı, Bakı, 1946 № 10
22.
Araslı N. Nizami və türk ədəbiyyatı. Bakı, 1980. 280 s.
143
23.
Apoyev B. Nizami Gəncəvinin pedaqoji görüşləri. Bakı, 2008.242 s.
24.
Baldırev A. N. Xaqani, Nizami, Rustaveli M. – L. 1935. 294 s.
25.
Beqdeli Q. Şərq ədəbiyyatında “Xosrov və Şirin” mövzusu. Bakı, 1971. 374 s.
26.
Budaqov B. Nizami əsərlərində təbiət. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti Bakı, 26
sentyabr, 1980.
27.
Bertels Y. E. Nizami Gəncəvinin 5 poeması, Moskva, 1968. 560 s.
28.
Bertels Y. E. Nizami Gəncəvi, Bakı, 1940. 112 s.
29.
Bertels Y. E. Nizami və Firdovsi. Bakı, 1940. 248 s.
30.
Bertels Y. E. Böyük Azərbaycan şairi Nizami Gəncəvi. 1940. 174 s.
31.
Bünyadov Z. Azərbaycan Atabəylər dövləti. (1136 - 1225) Bakı, 1978. 326 s.
32.
Cəfər Məmməd. Nizaminin fikir dünyası. Bakı, 1982. 128 s.
33.
Cəfər Məmməd. Ədəbi düşüncələr. (sözlərin hakimi məqaləsi) Bakı, 1958.
34.
Cəmaləddin Məhəmməd. Divan, Tehran, 1320. 480 s.
35.
Cavad Heyət. Nizami haqqında qeydlər. Ədəbiyyat və incəsənət qəzeti. (1970 -
1990)
36.
Cəhani Q. Azərbaycan ədəbiyyatında Nizami ənənələri, Bakı, 1979. 224 s.
37.
Dəstgerdi V. Nizami Gəncəvi. Tehran. 1318. 188 s.
38.
Ələkbərov M. Nizami Gəncəvi və Azərbaycan xalq yaradıcılığı. “Azərbaycan
məktəbi” jurnalı. Bakı, 1938.
39.
Ələkbərov M. Nizami və xalq yaradıcılığı. Namizədlik disertasiyası, Bakı, 1947.
40.
Əliyev R. Nizaminin hikmət və nəsihətləri. Bakı, 1982. 410 s.
41.
Əliyev R. Nizami. Bakı, 1982. 210 s.
42.
Əliyev R. Nizami Gəncəvi “Yeddi gözəl” Bakı, 1983. 302 s.
43.
Əliyev R. Nizami və Azərbaycan renossansı. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti. Bakı
10 fevral 1979.
44.
Əliyev R. Nizaminin naməlum müasiri “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti. Bakı, 14
sentyabr 1979.
144
45.
Əliyev R. Nizami poemalarında Qıpçaq – Oğuz gözəli. “Azərbaycan” jurnalı.Bakı,
1980 № 4.
46.
Əliyev R. Nizaminin tərcümeyi – halına dair yeni araşdırmalar. “Azərbaycan”
jurnalı. Bakı, 1981, № 6.
47.
Əliyev R. Yeganə səfər. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti. Bakı 26 sentyabr 1980.
48.
Əliyev R. Nizaminin doğma xalqına məhəbbəti “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti 29
may 1981.
49.
Əliyev R. Nizami və dünya ədəbiyyatşünaslığı. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti. 4
sentyabr 1981.
50.
Əliyev Q. Nizamişünaslığın izi ilə “Azərbaycan müəllimi” qəzeti 2 oktyabr 1987.
51.
Əliyev Q. Məhinbanu surəti və onun tarixi şəxsiyyəti. Azərbaycan SSR EA
məruzələri. Bakı, 1957, № 2.
52.
Əliyeva D. Nizami əsərləri gürcü dilində.Azərbaycan SSR EA xəbərləri Bakı, 1978
№ 4.
53.
Əliyeva D. Gürcü dilində “Yeddi gözəl” poeması. Azərbaycan SSR EA xəbərləri.
Bakı 1975 №4.
54.
Əlizadə M. Nizami yaradıcılığına Azərbaycan folklorunun təsiri. “Ədəbiyyat”
qəzeti. 24 iyun 1938 № 29.
55.
Əlizadə M. Nizaminin sənətkarlıq xüsusiyyətləri. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti.
12 dekabr 1953.
56.
Ə. Əhmədov. Nizami elmşünas. Bakı, 2001. 324 s.
57.
Ərəb – fars sözləri luğəti. Bakı, 1965. 496 s.
58.
Ərmağan jurnalı. Tehran, 1318,
59.
Nəbiyev B. H.Əliyev və Azərbaycan ədbyyatı. Bakı, 2009.
60.
Fərzanə M. Ə. Nizamidən 30 qəzəl. Tehran, 1370. 60 s.
61.
Hatəmi N. Z. Fars dili, Bakı 1984. 298 s.
62.
Həsənzadə S. Nizaminin “xəmsə” də işlətdiyi Azərbaycan zərb məsəlləri. Gəncə
2005. 70 s.
145
63.
“Hikmət” jurnalları.AMEA və İİR M M Bakı, 2003 – 2008.
64.
“Xalq” qəzeti. H. Əliyev Azərbaycan ədəbiyyatının böyük himayədarıdır. 29
oktyabr 2003.
65.
H. Əliyev. Ədəbiyyat və incəsənət haqqında. Bakı 2004.
66.
H. Əliyev. Vicdanımızın normaları ilə. Bakı, 1979.
67.
H. Əliyev. Qoy ədalət zəfər çalsın. Bakı 1981.
68.
Xalisbəyli T. Nizami Gəncəvi və Azərbaycan qaynaqları. Bakı, 1991. 286 s.
69.
Xalisbəyli T. Nizaminin mənşəyinə dair bəzi qeydlər. “Elm və həyat” jurnalı. Bakı,
1984.
70.
Xalisbəyli T. Nizami Gəncəvi və Azərbaycan termini. Azərbaycan terminologiyası
problemləri. APİ nəşri Bakı, 1988.
71.
Xuduyev N. Heydər Əliyev və Azərbaycan dili. Bakı, 1977. 308 s.
72.
İbrahimov M. Günəş kimi parlaq Nizami Gəncəvi. “Leyli və Məcnun” Bakı, 1983.
174 s.
73.
İsmayılzadə R. Nizaminin musiqi dünyası, Gəncə 2001. 126 s.
74.
İstanbul Universiteti aylıq dərgiləri, 1960 – 1990.
75.
Kərimli T. Nizami və tarix. Bakı, 1986. 258 s.
76.
Krımski A. E. Nizami və onun öyrənilməsi, Bakı, 1977. 286 s.
77.
Köçərli F. Azərbaycan ədəbiyyat tarixi I cild, Bakı, 1960. 318 s.
78.
Quliyev C. Nizami yaradıcılığı və mənəvi tərbiyə. “Azərbaycan müəllimi” qəzeti,
Bakı 16 may 1979.
79.
Quliyev H. Klassik irsin tətqiqi və nəzəriyyə məsələləri. “Azərbaycan” jurnalı,
Bakı, 1971.
80.
Qasımov Q. Nizami dövründə musiqi alətləri “Ədəbiyyat” qəzeti. Bakı, 27 sentyabr
1947.
81.
Qasımov Q. Nizami dövründə musiqi mədəniyyəti “Ədəbiyyat” qəzeti 30 iyun
1947.
82.
Quluzadə M. Nizami Gəncəvi. Həyat və yaradıcılığı. Bakı, 1953. 164 s.
146
83.
Məhəmməd Moin. “Həft peykəre Nezami” Tehran, 1338. 208 s.
84.
Məmmədov K. Nizami poemalarında zəhmətkeş insan obrazları. Azərbaycan SSR
EA xəbərləri. Bakı, 1954 №2.
85.
Mir Cəlal. Yeddi gözəldəki hekayələr haqqında. Bakı, 1947.120 s.
86.
Nizami Gəncəvinin farsca xəmsəsi. Tehran. 1330. 510 s.
87.
Nizami xəmsəsinə daxil olan 5 poema. Bakı, 1991-1992. 320-500 s.
88.
Nizaminin 5 poeması. Rusca. Bakı, 1989. 310 s.
89.
Nizami Gəncəvi. Xəmsə, Tehran, 1882. 490 s.
90.
Nizami Gəncəvi. Xəmsə, Tehran, 1276. 520 s.
91.
Nizami Gəncəvi. Kolliyate Nezami, Təbriz, 1904. 506 s.
92.
Nizami Gəncəvi. Divan. Azərbaycan MEA-nın mətnşünaslıq şöbəsi. Bakı, 1990.
93.
Nəfisi S. Nizami Gəncəvi, Tehran, 1338. 469 s.
94.
Ordubadi M.S. Nizami dövrü və həyatı. Bakı, 1940. 282 s.
95.
Ordubadi M.S. Qılınc və qələm. Bakı, 1961. 422 s.
96.
Paşayev S. Nizami və folklor. Bakı, 1976. 182 s.
97.
Paşayev S. Nizami və xalq əfsanələri. Bakı, 1983. 168 s.
98.
Rəfili M. Nizamiyə qədər Azərbaycan kulturası. Bakı, 1940. 140 s.
99.
Rəfili M. Nizami, həyat və yaradıcılığı. Bakı, 1939. 116 s.
100.
Rəfili M. Nizami Gəncəvi. Bakı, 1939. 108 s.
101.
Rəsulzadə M.Ə. Azərbaycan şairi Nizami. Bakı,1991. 246 s.
102.
Rüstəmova A. Nizami Gəncəvi. Bakı, 1979. 278 s.
103.
RüstəmovaA. Azərbaycan epik şerinin inkişaf yolları. Bakı. 1975. 86 s.
104.
Səfərli Ə. Nizami Gəncəvi 850. Bakı, 1992. 316 s.
105.
Sultanov M. Bir daha Nizami divanı haqqında. «Ədəbiyyat və incəsənt» qəzeti,
Bakı, 12 oktyabr 1974.
106.
Şaqinyan M. Nizami haqqında etiüdlər. Yerevan, 1955. 94 s.
107.
Şəhabi Əli Əkbər. Nizami. Tehran, 1350. 304 s.
108.
Şirvani Y.Z. «Leyli və Məcnun» əsərinin meydana gəlməsinə dair. Bakı,
1941.148 s.
147
109.
Şükürov S. Heydər Əliyev: Ədəbiyyatımız və mədəniyyətimiz. Bakı, 2005. 204 s.
110.
Vurğun S. Dahi Azərbaycan Şairi. «Azərbaycan müəllimi» qəzeti. Bakı, 26
sentyabr, 1947.
111.
Vurğun S. Böyük Azərbaycan şairi. «Ədəbiyyat qəzeti». 2 sentyabr 1939.
112.
«Yeni Azərbaycan» qəzeti. 2 iyul 1977.
113.
Yusifov M. Heydər Əliyev və Azərbaycançılıq ideologiyası. Bakı, 2003. 276 s.
114.
Yusifov X. Nizaminin lirikası. Bakı, 1968. 274 s.
115.
Yusifov X. Şərqdə intibah və Nizami Gəncəvi. Bakı, 1982. 184 s.
116.
Zəkiyev M. «Sirlər xəznəsi». Bakı, 2007. 216 s.
117.
Zərinəzadə H. Fars dilində Azərbaycan sözləri. Bakı, 1962. 284 s.
Document Outline - Binder1.pdf
- DSC_0317
- DSC_0318 - копия
- DSC_0319
- DSC_0320
Dostları ilə paylaş: |