76
4. Əş
ya və
öhdə
lik mülki hüquq münasibə
tlə
ri
Sə
lahiyyə
tli şə
xsin — subyektiv mülki hüquq daş
ıyıcısının mə
nafe və
maraqlarını tə
min etmə
k üsulu
kimi ə
lamə
tə
və
meyara görə
mülki hüquq münasibətləri iki növə bölünür:
●
əşya hüquq münasibətləri;
●
öhdəlik hüquq münasibətləri.
Əş
ya hüquq münasibətlərində səlahiyyətli şəxsin mənafeyi əşya ilə bilavasitə qarşılıqlı təsir və əlaqədə ol-
maq yolu ilə həmin əşyanın fayda verməsi hesabına təmin edilir. Bu hüquq münasibətlərində səlahiyyətli şəx-
sin ehtiyacı onun öz şə
xsi-xüsusi (fə
rdi) hə
rə
kə
tlə
ri vasitə
silə
ödə
nilir. Burada səlahiyyətli şəxs borclu şəx-
sin hərəkəti olmadan öz subyektiv hüquqlarını həyata keçirir. Borclu şəxsin (səlahiyyətli şəxsi əhatə edən bütün
şə
xslərin) özərinə isə bu hüquqların həyata keçirilməsinə mane olan hər hansı hərəkətdən çəkinmək kimi passiv
tipli vəzifə qoyulmuşdur. Bu passiv vəzifəyə əməl etmək səlahiyyətli şəxsin mənafeyinin təmin olunmasına də-
lalət edir.
Əş
ya hüquq münasibətləri səlahiyyətli şəxsin əşyaya olan münasibətinin, onun əşya özərində sahibliyinin və
yiyəliyinin hüquqi cəhətdən rəsmiləşdirmə formasıdır. Bu münasibətlər əşya özərində səlahiyyətli şəxsin hüqu-
qu ilə bağlıdır. Məsələn, yaşayış evi əşyadır. Onun fayda vermək xüsusiyyəti vardır. Belə ki, yaşayış evinin
ə
sas təyinatı insanın yaşamasını təmin etməkdir. Yaşayış evinin mülkiyyətçisi (səlahiyyətli şəxs) öz ehtiyac və
tələbatını ödəmək üçün yaşayış evindən istifadə edir, orada yaşayır. Beləliklə, mülkiyyətçinin yaşayış evinə
olan mülkiyyət hüququ ilə bağlı olaraq əşya hüquq münasibəti əmələ gəlir. Bu hüquq münasibəti mülkiyyətçi-
nin öz hərəkətləri ilə həyata keçirilir. Amma bir şərtlə ki, mülkiyyətçini əhatə edən şəxslər ona mane olmasın-
lar. Həmin şəxslər öz passiv vəzifəsini icra etsələr, mülkiyyətçinin mənafeyi təmin olunacaqdır.
Əş
ya hüquq münasibətlərində səlahiyyət şəxs (subyektiv hüququn daşıyıcısı), əgər əşya qanunsuz olaraq
başqa şəxsin sahibliyinə keçərsə, onun əşya hüququ ləğv edilmir, əksinə saxlanılır, müvcud olmaqda davam
edir. Məsələn, əşya öz mülkiyyətçisinin iradəsindən asılı olmayaraq oüurlanır. Mülkiyyətçinin bu cür halda əş-
ya hüququ saxlanılır.
Əş
ya hüquq münasibətləri müxtəlifdir. Bu münasibətlər özü iki yerə ayrılır:
●
mülkiyyət hüquq münasibətləri;
●
məhdud əşya hüquq münasibətləri.
Mülkiyyə
t hüquq münasibə
tlə
ri dedikdə, konkret mülkiyyətçinin özünə məxsus əmlaka (istehsal vasitələri-
nə və istehlak predmetlərinə) sahiblik, əmlakdan istifadə və onun özərində sərəncam vermək hüququnu rəsmi-
ləşdirən hüquqi forma başa düşülür. Bu münasibətlər əşya hüquq münasibətlərinin başlıca və əsas növüdür.
Onun məzmunu məhdud əşya hüquq münasibətlərinin məzmunundan son dərəcə və olduqca genişdir.
Mə
hdud əş
ya hüquq münasibə
tlə
ri odur ki, bu cür hüquq münasibətləri mülkiyyətçi olmayan şəxsin başqa
şə
xsin (mülkiyyətçinin) əmlakından öz mənafeyi üçün istifadə etməsi özrə münasibətləri hüquqi cəhətdən rəs-
miləşdirmə formasıdır. Bu hüquq münasibətlərinə aiddir:
●
girov hüquq münasibətləri;
●
ipoteka hüquq münasibətləri;
●
servitut hüquq münasibətləri;
●
superfitsi (tikiliyə vərəsəlik) hüquq münasibətləri;
●
uzufrukt hüquq münasibətləri.
Girov hüquq münasibə
tlə
ri ikili təbiətə malikdir. Onlar həm məhdud əşya hüquq münasibətləri, həm də
öhdəlik hüquq münasibətləri (öhdəlik) kimi çıxış edir. Girov (əşya) hüquq münasibətləri odur ki, bu münasi-
bətlər girov qoyanın daşınar əşyası barəsində girov saxlayanın məhdud əşya hüququnu rəsmiləşdirir. Girov
(öhdəlik) hüquq münasibətləri borclunun girov saxlayan qarşısında pul və ya başqa öhdəliyinin icrasının tə-
min edilməsi özrə münasibətlərin hüquqi rəsmiləşdirmə formasıdır.
Ipoteka hüquq münasibə
tlə
ri girov hüquq münasibətlərinə son dərəcə yaxındır. Bu münasibətlər də ikili
təbiətə malikdir. Onlar həm də bir sıra fərqli cəhətlərə malikdir Girov hüquq münasibətlərinin obyekti yalnız
daşınar əşyalardan ibarətdir. Ipoteka hüquq münasibətlərinin obyektini isə daşınmaz əşyalar, habelə rəsmi re-
yestrdə qeydə alınmalı olan daşınar əşyalar (məsələn, mülki hava gəmisi və s.) təşkil edir.
Servitut hüquq münasibə
tlə
ri servitut münasibətlərinin hüquqi rəsmiləşdirmə formasıdır. Servitut münasibə-
tinə misal olaraq qonşuya məxsus torpaq sahəsindən o biri qonşunun icazə əsasında piyada və avtomobillə keçmə-
si özrə münasibəti göstərmək olar. Torpaq sahəsinin mülkiyyətçisi servitut verən, həmin sahədən keçid üçün isti-
fadə edən qonşu isə servitut alan şəxsdir. Onlar arasında münasibətlər servitut verilməsinə dair müqavilə ilə rəs-
miləşdirilir.
Superfitsi hüquq münasibətləri torpaq sahəsində mülkiyyətçinin razılıüı əsasında tikili ucaldan şəxsin hə-
min tikilidən istifadə etməsi özrə münasibətləri hüquqi cəhətdən rəsmiləşdirir. Məsələn, böyük torpaq sahəsinə
77
malik olan kənd sakini şəhərdən gəlmiş vətəndaşa həmin torpaq sahəsində yaşayış evi (tikili) tikməyə icazə ve-
rir. Vətəndaş həmin evdən istifadə etmək, evi özgəninkiləşdirmək (satmaq, dəyişdirmək, bağışlamaq və s.) və
onu vərəsəlik özrə vermək hüququna malikdir. Amma vətəndaş həmin evə mülkiyyət hüququ əldə etmir. Super-
fitsi müddəti (həmin müddət tərəflərin razılıüı ilə müəyyən edilir, amma 99 ildən çox ola bilməz) bitdikdə, ya-
ş
ayış evi torpaq sahəsinin mülkiyyətçisinə keçir. Bax, bu münasibətlər superfitsi müqaviləsi ilə rəsmiləşdirilir.
Superfitsi hüquq münasibətləri
tikiliyə
və
rə
sə
lik hüquq münasibə
tlə
ri də adlanır (MM-in 250-ci maddəsi).
Uzufrukt hüquq münasibə
tlə
ri mülkiyyətçinin razılıüı ilə başqa şəxsin (uzufruktuarın) onun əşyasından is-
tifadə etməsi və fayda götürməsi özrə münasibətlərin hüquqi formasıdır. Məsələn, kəndli (fermer) təsərrüfatı
başçısı torpaq sahəsini sahibkara uzufrukta verir. Sahibkar həmin sahədən istifadə edərək, oradan tikinti materi-
alları — qum, daş, gil, çınqıl və s. çıxarır. Mülki hüquq normaları ilə tənzimlənən bu cür münasibətlər uzufrukt
hüquq münasibəti kimi hüquqi forma alır.
Öhdəlik hüquq münasibətləri o münasibətlərdir ki, burada səlahiyyətli şəxsin mənafeyi borclu şəxsin mü-
ə
yyən hərəkətlər etməsi hesabına təmin edilir. Borclu şəxsin hərəkətlər etməsi əmlak verilməsində, pul ödənil-
məsində, iş görülməsində, xidmətlər göstərilməsində ifadə olunur. Bu cür hüquq münasibətlərinə müqavilədən
ə
mələ gələn hüquq münasibətlərini misal göstərmək olar. Məsələn, götürək alqı-satqı müqaviləsindən əmələ gə-
lən öhdəlik hüquq münasibətini. Burada alıcı alqı-satqı müqaviləsində nəzərdə tutulan pul məbləüini ödəməklə
satıcının (səlahiyyətli şəxsin) mənafeyini təmin edir. Podrat müqaviləsindən əmələ gələn hüquq münasibətində
podratçı (borclu şəxs) tikdiyi yaşayış evini sifarişçiyə (səlahiyyətli şəxsə) verməklə onun ehtiyacını ödəyir. De-
məli, öhdəlik hüquq münasibətlərində səlahiyyətli şəxsin maraqları borclu şəxsin fəal, müsbət hərəkətləri ilə tə-
min edilir.
Bəs mülki hüquq münasibətlərinin əşya və öhdəlik hüquq münasibətləri adlı iki yerə ayrılmasının nə kimi
praktiki əhəmiyyəti vardır? Bu bölgünün praktiki əhəmiyyəti ondan ibarətdir ki, əşya hüquq münasibətləri əş-
ya-hüquqi iddiaların vasitəsi və köməyi ilə müdafiə edilir. Söhbət vindikasiya, neqator və s. kimi iddialardan
gedir. Həmin iddialar bilavasitə əşyaya yönəlir. Məsələn, vətəndaş öz qonşusunun əşyasını oüurlayır. Beləliklə,
həmin əşya vətəndaşın qanunsuz sahibliyində olur. Əşyanın mülkiyyətçisi olan qonşu vindikasiya iddiası verə-
rək, onu vətəndaşın qanunsuz sahibliyindən geri tələb edir.
Öhdəlik hüquq münasibətlərində isə səlahiyyətli şəxsin hüquqları öhdəlik-hüquqi iddiaların vasitəsilə
müdafiə olunur. Söhbət, hər şeydən əvvəl, zərərin əvəzinin ödənilməsi barədə iddiadan gedir. Məsələn, şəhər
sakini öz mənzilini tələbəyə kirayəyə verir və bununla kirayə hüquq münasibəti yaranır. Kirayəçi tələbənin təq-
siri özündən mənzilin bir hissəsi yanır. Kirayəyə verən ona vurulmuş zərərin əvəzinin ödənilməsi barədə kira-
yəçi tələbəyə qarşı iddia verir. Tələbə həm bərpa üçün təmirə çəkilən xərcləri ödəyir (buna real zərər deyilir),
həm də mənzilin təmiri müddəti üçün kirayə haqqını verir (buna əldən çıxmış fayda deyilir).
Bəzən də elə olur ki, əşya hüquq münasibətlərində səlahiyyətli şəxsin hüququnu əşya-hüquqi iddianın kömə-
yi ilə müdafiə etmək mümkün olmur. Məsələn, yuxarıdakı misalda öz qonşusunun əşyasını oüurlayan vətəndaş-
da həmin əşya müəyyən edilmir (məsələn, o, əşyanı naməlum şəxsə satır və s.). Belə halda qonşu (səlahiyyətli
şə
xs) öz pozulmuş hüququnu zərərin əvəzinin ödənilməsi kimi öhdəlik-hüquqi iddianın vasitəsi ilə müdafiə
edir.
Əş
ya və öhdəlik hüquq münasibətləri konsepsiyası XIX əsrin axırlarında-XX əsrin əvvəllərində alman sivi-
listika doktrinasında əsaslandırılmışdır. Bu konsepsiyanı bir çox fransız və inqilabaqədərki rus hüquqşünasları
da dəstəkləmişlər. Həmin konsepsiyaya görə, əşya hüquq münasibətləri insanın əşyaya olan münasibəti olub,
onun əşya özərində sahibliyini hüquqi cəhətdən rəsmiləşdirir. Bu münasibətlərdə yalnız təkcə səlahiyyətli şəxs
(əşya hüququnun daşıyıcısı) məlumdur. Öhdəlik hüquq münasibətləri ilə, heç olmazsa, iki subyekt arasında ya-
ranan münasibətlərdir.
Əş
ya və öhdəlik hüquq münasibətləri konsepsiyasına qarşı öhdəlik hüquq münasibətləri konsepsiyası qoyul-
du. Bu konsepsiyaya görə, hüquq münasibətləri yalnız insanlar arasında yaranan münasibətlərdir. Hüquq ancaq
bu və ya digər şəxs arasında müvcud ola bilər. Bütün hüquq münasibətləri öhdəlik hüquq münasibətləri ilə əha-
tə olunur.
Öz mənbəyini Roma hüququndan götürən əşya və öhdəlik hüquq münasibətləri konsepsiyasını kontinental
ölkələrin qanunvericiliyi nəzərə almışdır. Pandekt modeli özərində qurulan mülki məcəllələrdə (məsələn, Alma-
niya Mülki Qanunnaməsində, RF-in Mülki Məcəlləsində və s.) bu konsepsiya mühüm əhəmiyyət kəsb edir. Ins-
titusiya sisteminə əsaslanan mülki məcəllələrdə isə (məsələn, Fransa Mülki Məcəlləsində və s.) həmin konsep-
siyaya bir o qədər də xüsusi diqqət yetirilmir. Burada o, özünü aydın şəkildə büruzə vermir.
Əş
ya və öhdəlik hüquq münasibətləri konsepsiyasını Azərbaycan Respublikasının yeni MM-i nəzərə almış-
dır. Bu məcəllədə əşya və öhdəlik münasibətlərini tənzimləyən çoxsaylı mülki hüquq normaları ifadə olunmuş-
dur.