yuxarı tabeçilik qaydasının) zinəti və sərvəti əleyhinə etirazını əks etdirirdi.
Maninin təlimi allaha və iblisə, göylərə və cəhənnəmə, hər bir adamın öləndən
sonra mühakimə olunacağına, müqəddəs möminlərin səma qüvvələri arasında
ə
bədi həyat sürəcəyinə əsaslanırdı.Manilik kilsə ayinlərinin sadələşdirilməsinə
çalışır, ümumi bərabərlik təbliğ edir, bu da öz növbəsində insanları istismarın hər
bir – istər dünyəvi olsun, istər ruhani – növünə qarşı mübarizəyə yönəldirdi.
Maninin təlimi də Zərdüştün təlimi kimi olduqca dualist bir təlim olub yalnız bir
ş
eydə ondan fərqlənirdi: o, pessimist (bədbin) səciyyə daşıyırdı, yəni bu təlimdə iki
başlanğıcın mübarizəsində Xeyrin (Yaxşılığın) qələbəsi inkar edilirdi.
Mani dünyaya şərin tam təcəssümü kimi baxırdı. O elə hesab edirdi ki, daha yaxşı
olar ki, insan dünya işlərindən imtina etsin, öz həyatını tərkidünyalıqla və ismətlə
keçirtsin. Belə olsa, insanın ruhu səmalara ucala bilər.
Maniliyin zərdüştiliyin həyatsevər prinsiplərindən bu köklü fərqi Maninin
köhnə dinə hörmətlə yanaşmasına maneçilik törətmirdi. Onun düşüncəsində
zərdüştilik də, xristianlıq da, buddizm də bir düzgün dindirlər, yalnız insanlar bu
dini başa düşmədiklərindən təhrif etmişlər. Mani özü isə Yer üzünə
göndərilmişdir ki, əsl dini bərpa etsin. Bu münasibət islam dininin iudaizm və
xristianlığa münasibəti ilə üst-üstə düşür. Bizə gəlib çatmış mənbələrə görə,
Maninin təlimi onun özünün tərtib etdiyi və ardıcıllarının qoruyub saxladıqları
yeddi kitaba daxil olmuşdur. Bunlardan birincisi «Böyük», yaxud «canlı» («Diri»)
ncil adı ilə tanınır. O hər biri əlifbanın bir hərfi ilə başlayan 22 hissədən ibarət idi.
Yeddi kitabın hamısının əlyazmalarında Xeyrlə Şərin, şıqla Qaranlığın mübarizəsi
mövzusuna həsr olunmuş çoxlu gözəl illüstrasiya var. Öz dinini 40 il təbliğ edən
Mani dualizm prinsipi– Nur və zülmətin mübarizəsini ön plana çıxarmışdır. Nur
ruhu, zülmət isə Bədəni (materiyanı) təmsil edir. Dünya inkişafı prosesinin
məqsədi qəlbində yer tapmış nur ünsürlərini materiyanın (bədənin)
hakimiyyətindən azad etməkdir. Maniyə görə, allah dünyada şəri yaratmamışdır və
deməli, dünyanı da o yaratmamışdır, çünki dünya (materiya şərdir, zülmətdir)–
materiya allahdan asılı olmayaraq mövcuddur, insan isə materiya ilə nurun
qarışığıdır. Nurun hissəciklərinin materiyadan (bədəndən) azad olmasına yalnız
qatı asketizm vasitəsilə nail olmaq mümkündür. Manilik xristianlığın bir sıra
prinsiplərini rədd etmişdir. Maniheyçilik heyvan əti yeməyi qadağan edir, mütiliyi
təbliğ edirdi, asayiş və rahatlığı qorumağı üstün tuturdu. Uyğur türklərinin
döyüşkən ruhuna uyğun olmasa belə onlar maniliyi qəbul etmişdilər. slam dini və
buddizm yayılana qədər uyğurlar arasında manilik geniş yayılmışdı.
Mani hələ özü sağ ikən onun təlimi Şərqdə sürətlə yayılmışdı. Bu dinin
yayılmasının başlanğıcında onu xeyirxahcasına qəbul edən Sasanilər sarayının
yuxarı təbəqəsi onun kütlələrə sürətlə artan təsirini gördükdə öz siyasətini kəskin
olaraq dəyişir. Maninin yoldaşlarını (tərəfdarlarını, əshabələrini), ardıcıllarını
izləməyə başlayırlar. randan qaçmağa məcbur olan Mani özü uzun illər sərgərdan
həyat keçirdikdən sonra ora qayıda bilir. Sasanilər sülaləsinin IV hökmdarı
Bəhramın hakimiyyəti (273-276) zamanı Mani həbsxanaya salınır və işgəncələrdən
ölür.
Sosial təlimində insanların hüquq bərabərliyinə üstünlük verən maniliyin
dini-fəlsəfi və sosial ideyaları hakim qüvvələrin təqibinə baxmayaraq, həm
Atropatenada, həm də Albaniyada, sonralar isə Şərqdə və Avropada məzdəkilərin,
pavlikianların, albiqoyçuların, katarların və b.-nın ideoloji təlimlərində geniş yer
tapmışdı. Maniliyin şıq Allahını Əqllə birləşdirməsi (beş təzahürdən dördünün
bilavasitə Əqllə bağlılığı) və Şərin əbədiliyini qəbul etməsi sonrakı təlimlərdə
rasionalizm və dialektikanın inkişafı üçün geniş imkanlar yaratmışdır
Məzdəkilik. Azərbaycanda dövran sürən başqa bir dini-etik təlim V əsrdə
meydana gəlmiş və adını öz banisi Məzdək-Bamdadın adından götürmüş
məzdəkilər təlimi idi. Məzdək-Bamdad V əsrin 50-ci illərində anadan olmuş, bəzi
mənbələrə görə 528/529-cü illərdə, bəzilərinə görə isə 524-cü ildə ölmüşdür.
Nizamülmülkün (1017-1092) «Siyasətnamə» əsərində qeyd olunduğuna görə,
Məzdək mənşəcə kahin silkindən idi. O öz ideyalarını Həmədan şəhərində
yaymağa başlamışdı. Bu təlim din pərdəsi altında aparılan güclü antifeodal
hərəkata çevrilmişdi. Məzdək deyirdi: «Allah öz nemətlərini yaratmışdır ki,
insanlar onları öz aralarında tən bölsünlər. Ancaq insanlar bir-birinə qarşı
ə
dalətsizlik edirlər. Ona görə də əmlak varlılardan alınıb yoxsullar arasında
bölünməlidir»
Məzdəkilər oğruluğu, yalanı, zülmü pisləyir, bir yandan kahinlərin, başqa
yandan dünyəvi əyanların (aristokratiyanın, zadəganların) əməkçi əhalini ikiqat
istismar etməsinə qarşı çıxırdılar. Məzdəkin yaydığı ideyalar çox halda onun
özündən qabaqkı dini təlimdən – manilikdən götürülmüşdü. Onlar maniliklə
özlərinin pessimizminə (bədbinliyinə) və asketizminə (tərki-dünyalığına) görə
yaxın idilər. Məzdəkin fikrincə, insan özünə oxşayanı (insanı) öldürməməli, ət
yeməməlidir, ancaq o şığın Qaranlıq üzərində qələbəsinə, cəmiyyətin bütün
üzvləri arasında dözümlülüyün (indi dəbdə olan terminlə desək, «tolerantlığ»ın)
və qardaşcasına məhəbbətin artmasına kömək etməlidir. Bərabərhüquqluluğun və
qardaşlığın əldə olunması üçün isə acgözlüyü və paxıllığı doğuran səbəblərin
kökünü kəsmək zəruridir. Elə buna görə də məzdəkilik əmlakın ümumi olmasına
çağırırdı. Belə çağırış həyat nemətlərinin ədalətli, tən bölgüsü, insanlar arasında
fərqin aradan qaldırılması tələbi bu hərəkata icmaçı kəndliləri, feodallardan asılı
təhkimli kəndliləri və qulları çəkib gətirirdi. Sonralar bu hərəkata peşə sahibləri,
şə
hər yoxsulları, xırda və orta torpaq sahibləri də qoşuldular.
Ə
mlak ümumiliyi ilə yanaşı, məzdəkilik qadınların da ümumi olmasına
çağırırdı. Bu nə demək idi? Biz bilirik ki, zərdüştilik təlimi kişilərlə qadınların
Dostları ilə paylaş: |