Microsoft Word Qarabag-folklor-da-tarixdir-9
Yüklə 2,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 3-6. QULEYBANI
- 7-8. YER QULACI
8 Deyif: – Başına dönüm Allah, yaman işim vardı. Yarımçıq qoyuf gələ bilmədim. Deyif: – Yer get, işi də verdim sana. Get işdə, canınnan əlləş. 3-6. QULEYBANI
Mən quleybanini bir neçə dəfə görmüşəm. Bıtraxlı bir qadın idi, bədəni çılpax idi, tük basmışdı. Başının tükün bıtrax elə tutmuş- du ki... Saçı da yernən gederdi. Canavardan qorxordu, bizə səmt gə- lerdi, biz də onnan qorxordux. Özü də yol qırağında olur. Bir dəfə Abbas nəsə bir iş törətmişdi. Məni çağırmışdı ki, gəl mənnən prak- rorun yanına gedək. Göbələyin 2 yanınnan gedirdik. O (quleybani – top.) bizdən əl çəkmədi. İki də canavar vardı. Biz canavarı da görör- dük, bir az gəyən qarannığ 3 idi. O, qorxusunnan bizə səmt gəlerdi ki, canavar bunu tutmasın, biz də onnan qorxordux. Abbas kişi çığırdı ki, bizi canavar yeyir, köməyə gəlin. Bir tüfəy atdılar, canavarrar aralandı. Onnan bir neçə gün soora buralarda qoyun otarırdıx. Bir dəfə getdik ki, başının tükləri qalıf, bir də topuğunun, boynunun sümüyü qalıf. Qalan hissəsini canavar yeyif.
Dağlarda “Allah, hoy, Allah, hoy” deyə-deyə gəzir. Bir dəfə dağda qoyun otarırdıq. Alaçıxda idik. Çoban yoldaşım gəldi dedi ki, ə, bu Allah hoy gəlif buralarda hərrəner. Qorxurdux deyə ona yaxın gedə bilmerdik. Biz burda oturordux, o da orda. Çörəyi qoyordux daşın üstünə, gəlif görördük çörək yoxdu, yeyif.
Mən heyvan otaranda onu tez-tez görürdüm. Canavar görəndə qaçıf adama pənah gətirerdi. Elə bircə deyirdi «Allah, hoy, Allah,
2 Beyləqan rayonunda yer adı. 3 Gəyən qaranlıq – alatoranlıq 9 hoy». Neçə dəfə görmüşəmsə, həmmişə “Allah, hoy” deyifdi. Qorxuf sənə pənah gətirəndə heylə deyirdi. Paşa addı bir yoldaşım vardı, mal otarırdıx. Çörək götürmüş- düm ki, elə orda yeyək. Dedim, ə, surfa salım, gəl çörək yeyək. Dedi, qoy mən çölə çıxım, gəlerəm. Getdi, bir azdan qayıtdı ki, ə, buna bax ey. Dedim, ə, nədi? Dedi, “Allah, hoy” eliyən burdadı. Dedim, ə, buralarda canavar var, o bizə pənah gətirer, qorxma onnan. Dırnaxları o qədər uzunuydu ki, hara vursa, elə ordan deşif çıxarmış. Əynində heç nəyi yoxuydu. Sallax döşü vardı. Oturordu, pıtraxların təmizzerdi. Canavar buna təpinerdi ki, bunu yiyə. Özün soxordu pıtraxlığa. Biz onnan qorxmordux. Bilirdik ki, bu adamyeyən döylü. Gözü həmişə bizə baxerdi. Qorxumuzdan çörəyi aparıf onun qaba- ğına qoyammırdıx, qoyordux daşın üstünə, çıxıf gederdik. Bir azdan soora gəlif görördük çörək yoxdu. Elə bizim dalımıza düşüf gəlif obanın böyründə yaterdi. İt nəfəsi olan yerdə yaterdi ki, it bunu qo- rusun. İt canavara hürürdü, amma ona hürmürdü.
Biz dağda əsgərlikdə olanda gəlif kazarmanı daşdıyırdı. Gö- rürdük şappaşap daş yağır. Səhər açılanda çıxerdik, axtarerdik, daş nə gəzerdi. Soora kamandirlər çıxdılar, dedilər ki, görək bu nədi? Kəşfiyyatın kamandir rotası vardı. O, deyir, mən düşdüm onun dalına, ağzı yuxarı qaçırdı. Yoxuşa qalxanda ayağımı daşın üstünə qoyan- da daşın üstü də mamır bağlıyıf, mən sürüşdüm yıxıldım. Qayıtdı əlini uzatdı məni qalxızdı, soora çıxdı getdi. Dedi, tüklü adam idi, özü də çılpax idi. O cür hər axşam kazarmanın şiferin gəlif takqıldadırdı. Elə bil onnan zövq alırdı.
Ana babam danışerdi. Bir dəfə kəndə yaxınnaşanda görör bir keçi balası var. Deyif, səni, bu, obadan qalıf ey. Atın üstünnən əyi- lir, bunu götürür qoyur qucağına. Buynuzdu balaca çəpiş imiş. Kəndə 10 çatanda görör at getmer, iniller. Geri baxır ki, birdən atı daldan canavar tutar. Görör yox, çəpiş dal ayağıynan qarmalıyıf yeri, bunu öldürmək isteer. Tez xançalı çıxardır, başınnan vuror qarnın cırer, tullor yerə, gəler. Qabağına Hajı Heydər çıxer. Deyir: – Ə, qorxmusan, nədi? Deyir: – Hajı Heydər, hal-qəziyyə belə-belə. Deyif: – Ə, o yer qulacıdı, keçi balasına oxşuyur. Nə yaxşı səni sürü- yüf öldürmüyüf? Deyir:
– Bəs, cəld tərpəndim.
Dəyirmanda dəyirmançı işdiyirdim. Bərdəyə bazara gedəjey- dim, qoyun aparajaydım. Axşam nobatçıları yığdım, olara tapşırı- ğımı verdim, çıxdım gəldim. Gejə saat üç-dörd olardı. Gəldiyim yerdə gördüm ki, Göbələkdən bir az yuxarıda yolun qırağında bir pişik var. Gəldi mana sürtündü. Dedim, Allahın heyvanı, nağarırsan? Xeylağ gələnnən soora gördüm çiynimdədi. Göbələkdən bir xeylağ bəri keçəndə gördüm bu ağırrıx eleer mana. Dedim, əşi, gederem dana, görək nətər olajax. Onda bildim ki, bu ayrı şeydi. Bir xeylax gələnnən soora gördüm bunun qılçaları uzanıfdı, ağzın da qoyuf çiynimə. Qıçımı bir yerə yığıf məni yıxmaq istiyir. Get-gedə nəfə- sim kəsilerdi. Ağzını üzümə sürtör, boğazıma sürtör. Gözdörəm ki, havaxt boğazımnan tutajax. Fermaya çatanda gördüm məni üstəli- yir. Bir gobud səs çıxardım. Səs çıxardanda Cümşüd dayımın öyü ordoydu. İt qalxdı. İt mana çatanda bu belimnən düşür, it də düşür bunun dalına. Amma ora çatana qədər ayağıynan üç dəfə məni qa- marrıyıf yıxmağa çalışdı. Burda Əhməd kişi vardı. Dedi, o goreşən kimi bir şeydi. Hər şəkilə düşə bilir. Nə yaxşı onnan salamat çıxıf- san? Dedim, nə bilim. Mən onu pişik bilmişəm. Mən onnan azad olannan soora bir saata yaxın orda qaldım. Həyəcannan, onun ağır- rığınnan o dərəcə tərləmişdim ki, elə bil məni suya salıf çıxardıfsan. Yüklə 2,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|