Microsoft Word Qarabag-folklor-da-tarixdir-9
Yüklə 2,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 33. PEYĞƏMBƏR VƏ ÇOBAN
- 34. PEYĞƏMBƏRİN YALANI
- 35-36. PEYĞƏMBƏRİN QOYUNA QARĞIŞI
24 yoxa çıxıf. Təkallahlığın əksinə gedən adamlar düşüf bunun dalına ki, bunu öldürəllər. O da gəlif orda yoxa çıxıf. Hajı Qurban həmin quyunun üstündə balaca bir kümbəz yapır. Özü rəhmətə gedəndə oğlu Hajı Qulu həmin kümbəzin böyründə atasını dəfn eliyir. Soora Hajı Qulu kişi gedif Məkkəyə. Ona da həmin sözü deyiflər. O da deyif, atam orda kümbəz yapıf. Deyiflər, orda yaxşı şərait yarat. Hajı Qulu kişi həddinnən artıx varranıf. Gəncədə buna stol veriflər. Gedif İrannan seyid Mir Həsən addı usta gətirif. Bina- nın bünövrəsin qoyuf başdıyıf tikməyə. Bina içəridən səkgizguşəli ulduzdu, çöldən dördguşəli. Yonü qibləyədi. Binanı elə tikiflər ki, içəri zülmət qaranlıq idi. Onun tavanı kaşə bəzək oluf, füsünkar gejə qarannığını xatırladırdı. Binanın çöl tərəfin kərpicin Ağcabədi- dən, içəri tərəfinin kərpicini isə Örənqaladan atnan, arabaynan daşıtdırıf. Özünün arzusu oluf ki, onun qabax tərəfində iki dənə mi- narə olmalıdı. Hajı Qulu dünyasını dəyişdiyinnən minarələri tikdirə bilmir. Binanın qabağında sağ və sol tərəflərdə minarəyə qalxmaq üçün iki pilləkən var. Sağ tərəfdəki pilləkənin ayağını özünə götü- rüf, sol tərəfdəki pilləkənin ayağını isə kümbəzin ustasına verif. Deyif, usta, alacağın hakdan əlavə, burda ölsən bu pilləkənin ayağı sənindi. Usta da tavanın bəzəyini vuruf gedif İrana. Orda onnan başqa altı dənə otaq tikdirif gəlif-gedən qalsın. Camaat dağa köçən- də nə ağırrığı vardısa, gətirif ora qoyurdu. Orda bir zincir var. Nə- nəmin dediyinə görə, o zincir içərini işıqlandırmaq üçündü. Otuzluq lampanı asırdılar onnan, otağın içini işıqlandırırdı. Binanın üstünə güzgü qoyulmuşdu. Günorta Ağdərədən baxanda güzgü burda bərq vururdu.
Peyğəmbər dərə yuxarı gedirmiş. Görür ki, bir çoban dərənin içində alaçıx tikir. Deyir ki, ay bala, niyə dikin üstündə tikmirsən? Birdən sel gələr aparar. Deyir ki, buluda baxmışam. Bulud qısırdı, yağış yoxdu.
25 Peyğəmbər keçir oyza, əlini qaldırır göyə, deyir ki, ya xuda- bəndi aləm, mən peyğəmbər ola-ola mana elə bir ağıl, elə bir savad verməmisən biləm ki, bulud qısırdı, ya nədi. Çoban bilir ki, bulud qısırdı. Peyğəmbər qayıdanda görür ki, yağış yağıb, sel çobanın nəyi var hamısını süpürüf aparıf. Deyir: – Sənə demədim ki, bala, dikin üstündə tikginən bunu? Deyir- sən ki, bulud qısırdı. Deyir:
– Vallah, bulud qısır olmağına qısır idi, amma deyəsən burda “mən ölüm” sözü olufdu.
Bir bulax varmış, peyğəmbər bulağın başında oturufmuş. Ba- şında da yaxşı əmmaməsi. Qırx lotulardan biri gəlir bunun yanına. Deyir nətər eliyim peyğəmbər yatanda bunun əmmaməsini oğur- ruyum. Deyir ki, ya peyğəmbər, sənə bir söz deyəjəm axı. Deyir: – Nədi? Deyir: – Adam oğurruğu eliyəndə neçə günnən soora onun qarğışı tutur. Deyir ki, qırx günnən soora. Deyir, hə. Peyğəmbər yuxuya keçənnən soora bu, əmmaməni vurur qoltuğuna, arx varmış, arxı hoppananda beli qırılır. Deyir: – Ya peyğəmbər, bəs sən deyirdin qırx günnən soora. Heç yarım saat çəkmədi. Deyir: – Ay bala, o mənim qarğışım döyül ey. Mənim qarğışım hələ irəlidədi. El dağa gedəndə bir qoja qarının bir öküzü vardı, öküzünü yüklüyüf camaatnan gedirdi. O qarının öküzünü oğurradın, qarının yükü qaldı yerdə. Qarı şələsini aldı dalına, yavaş-yavaş camaatnan gedə-gedə “oy belim qırıldı, belin qırılsın öküz aparan” eliyif otu- rurdu. İndi həmən qarının qarğışıdı sənin belini qıran.
26
Çoban aparıf qoyunu otarırmış, gətirirmiş. Peyğəmbər qoyun- nan soruşurmuş, qoyun deyirmiş çoban bizi bugün aj saxladı. Bir belə, beş belə. Bir gün peyğəmbər çobanın paltarını geyinir, qoyuna özü gedir. Gedir axşamatan otarır, axşam gətirir salır yerinə. Palta- rın dəyişif gəlir. Deyif: – Bu gün nətərdi? Deyif:
– Əşi, bu gün lap qırıldıx ajınnan. Deyir:
– Səni görüm qarnın doymasın, dalınca gedən də yorulmasın. Burdan dağa köç yoluynan hardasa dörd yüz kilometrə yaxın yoldu. Onu piyada qoyunun dalınca gedirdik, bir yorğunluq hiss etmirdik.
Peyğəmbərin bir çobanı oluf. Hər axşam qoyun peyğəmbərə şikayət eleer ki, mənim qarnımı doydurmor bu çoban. Peyğəmbər çobana təpiner, çoban ajıx eliyif geder. Peyğəmbər qoyunu özü aparıf otarır. Qoyun peyğəmbərə çox əziyyət verer. Deyir: – Allah gözünü doydurmasın, dalına düşən çoban da yorul- masın. Peyğəmbər o çobanı bir zulumnan qaytarır gətirer, amma çoban haqqından narazılıx eleer. Deyir: – Çoban, qoyun bu il nə qədər ala quzu doğsa, hamısın saa verəjəm. Deyir:
– Ə, mən otuz ildi qoyuna gederəm, ala quzu olmor. Ala quzu hardan olajax, mənə verəjək. Məni allatdı. Qoyunu otardığı yerdə görör bir atdı gəler. – Ə, peyğəmbərin çobanı, niyə bekafsan? Deyir:
27 – Vallah, peyğəmbər mana elə bir buyrux buyuruf ki, qalmı- şam mat. Deyir:
– Nədi? Deyir:
– Deyir ki, qoyun nə qədər ala bala doğsa, hamısın saa verəjəm. Atdı gülür. Deyir: – Olar. Deyir:
– Neçə ildi qoyuna gederəm, heş bir dəfə də ala quzu doğdu- ğun görməmişəm. Deyir: – Hansısa dağda çoxlu saxsağan yumurtası var. Onnan bir vedrə yığ gətir, əz, qat duza, ver qoyuna, yesin. Geder gətirer, əzer qater duza, verer qoyuna. Min dənə qoyu- nu varsa, hamısı ala doğur. Doğan kimi peyğəmbər deyir: – Çoban, mən yalan sata bilmərəm. Götür quzunu, aralan burdan. Deyir: – Ay peyğəmbər, sana qurban olum, bu mayasız quzunu hara- ya aparım? Deyir:
– Yox ey, dilimdən çıxıf, götür quzunu. Bu yazıx geder bir yiyəsizdik yerdə küz tiker. İki bölük dol- durur buraya. Açer, gündə bir dəfə quzu mələşer ayna-bana. Otu- xor, başdıyır otdamağa. Bir də bir ala küçük verer buna. Yaz gəler bu ala quzular böyüyür olor erkək, ana qoyun. Dağlarda yeyif kökəlif. Peyğəmbər deyir: “Mən belə bir nainsaf- çılıx elədim. Gedim görüm çobanın vəziyyəti nətərdi”. Geder görör dağın döşündə bir sürü ala qoyun yatışıf. Çoban da qoyunnarın yanında yatıf. İt peyğəmbərə hürəndə quzu ürküşür. Çoban qalxır, görör ağası peyğəmbər gəlif. Deyir: – Çoban, vəziyyət nətərdi? Deyir:
– Yaxşıdı. Yüklə 2,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|